0111-KDIB3-3.4012.494.2021.2.PK - Wewnątrzwspólnotowa sprzedaż towarów na odległość

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 września 2021 r. (data wpływu 6 września 2021 r.), uzupełnione pismem z 8 lutego 2022 r. (data wpływu 14 lutego 2022 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość i rozliczenia jej w procedurze unijnej - jest prawidłowe.

W dniu... 2021 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość i rozliczenia jej w procedurze unijnej. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z... 2022 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z... 2022 r. znak:.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą, w zakresie sprzedaży towarów za pośrednictwem sklepów stacjonarnych i internetowych. Przedmiotem prowadzonej działalności przez Wnioskodawcę jest sprzedaż specjalistycznego asortymentu z zakresu sportu i rekreacji (rolki, łyżwy, wrotki itp.), sklasyfikowana w ramach Polskiej Klasyfikacji Działalności pod symbolem 47.91.Z Sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet oraz 47.64.Z - Sprzedaż detaliczna sprzętu sportowego prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach.

Indywidualna działalność gospodarcza prowadzona jest na terytorium Polski, a Wnioskodawca zarejestrowany jest jako podatnik VAT czynny w Polsce. Ponadto Wnioskodawca jest również zarejestrowany dla potrzeb VAT w Niemczech oraz jest w trakcie rejestracji dla potrzeb VAT we Francji. Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności, realizuje kilka modeli sprzedaży, m.in. model sprzedaży w ramach tzw. dropshippingu w wariancie sprzedaży towaru we własnym imieniu i na własny rachunek. Wskazany powyżej model transakcji polega na tym, że klient będący osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej (dalej: Klient finalny) nabywa od Wnioskodawcy towar. Następnie Wnioskodawca nabywa ten przedmiot w hurtowni (dalej: Hurtownia) mającej siedzibę na terytorium Unii Europejskiej, głównie w Niemczech lub Francji, przekazując swojemu dostawcy numer VAT-UE nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane, tj. odpowiednio w Niemczech lub Francji. Wnioskodawca wskazuje Hurtowni adres Klienta finalnego, który zakupił towar, a następnie towar ten zostaje wysłany bezpośrednio z Hurtowni pod wskazany adres Klienta finalnego. Podsumowując, Wnioskodawca nabywa przedmiot na sprzedaż od Hurtowni a następnie sprzedaje go Klientowi finalnemu, ale transport towarów odbywa się bezpośrednio z Hurtowni do Klienta finalnego, a nie do Wnioskodawcy.

W stosowanym modelu sprzedaży towar w momencie dostawy (przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) w transakcji pomiędzy Hurtownią a Wnioskodawcą oraz w transakcji pomiędzy Wnioskodawcą a Klientem finalnym nigdy nie znajduje się na terytorium Polski. Zgodnie z umową zawartą pomiędzy Hurtownią a Wnioskodawcą transakcja sprzedaży towarów odbywa się zgodnie z regułami Incoterms FCA, tj. dostawę uznaje się za zakończoną, gdy towar zostaje przekazany fizycznie (po zakończeniu załadunku) pod opiekę spedytora lub innej osoby wyznaczonej przez Wnioskodawcę. Z kolei dostawa pomiędzy Wnioskodawcą a Klientem finalnym odbywa się zgodnie z formułą Incoterms DDP, tj. dostawę uznaje się za zakończoną z chwilą przyjęcia towaru przez Klienta finalnego.

W związku z powyższym, przeniesienie własności towaru z Hurtowni na Wnioskodawcę następuje z momentem załadowania go na środek transportowy przewoźnika na placu magazynowym Hurtowni. Od momentu załadunku Wnioskodawca dysponuje załadowanym towarem jak właściciel. Na Wnioskodawcy ciąży więc ryzyko związane z towarem w czasie jego transportu do Klienta finalnego.

W związku z powyższym, we wskazanym modelu sprzedaży Wnioskodawca od momentu przekazania towaru firmie przewozowej dysponuje towarem jak właściciel pomimo, iż nie posiada tego towaru fizycznie.

Podmiotem, który w przedstawionym łańcuchu organizuje i koordynuje całość procesu logistycznego i transportowego towaru i zlecającym przewóz (za pośrednictwem Hurtowni) jest Wnioskodawca.

Wnioskodawca, za pośrednictwem Hurtowni działającej na jego rzecz, organizuje transport wykonując m.in. następujące czynności:

˗ ustalenie terminu załadunku z firmą przewozową,

˗ ustalenie terminu dostawy,

˗ ustalenie stawki za przewóz,

˗ ustalenie miejsca przeznaczenia, które Wnioskodawca przekaże Hurtowni (w formie przesłanego zlecenia transportowego).

Ustalenie warunków dostawy z firmą przewozową pozostaje więc w takim przypadku w zakresie samodzielnej decyzyjności Wnioskodawcy.

W związku ze zmianą stanu prawnego z dniem 1 lipca 2021 r. oraz wprowadzeniem do polskiego porządku prawnego instytucji wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość (dalej: WSTO), Wnioskodawca zgodnie z art. 130b ustawy od podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2021 r. poz. 685 z późn. zm.) dalej: "ustawa o VAT", złożył zgłoszenie informujące o zamiarze skorzystania z procedury szczególnej rozliczania VAT w państwie członkowskim, w którym posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. w Polsce. Zatem państwem członkowskim identyfikacji dla Wnioskodawcy jest Polska.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

Schemat dostawy będący przedmiotem wniosku o interpretację indywidualną, dotyczy wyłącznie sytuacji, gdy w ramach dostawy towarów na rzecz Klienta finalnego dochodzi do przemieszczenia towarów z państwa członkowskiego, w którym znajduje się siedziba Hurtowni do innego państwa członkowskiego wskazanego przez Klienta finalnego.

Wnioskodawca, w zakresie schematu dostawy będącego przedmiotem wniosku o interpretację, realizuje dostawy towarów do wszystkich państw członkowskich z wyłączeniem krajów będących siedzibą Hurtowni oraz Polski.

W związku z powyższym dostawa/transport towaru, w każdym przypadku analizowanego schematu dostawy następuje do innego kraju unijnego niż kraj rozpoczęcia transportu/wysyłki towarów.

Stwierdzenie, iż Wnioskodawca, organizuje transport za pośrednictwem Hurtowni wiąże się bezpośrednio ze stosowanym modelem sprzedaży tj. dropshippingiem.

Wspomniany model sprzedaży obejmuje zlecanie dostawcy (Hurtowni) czynności logistycznych w tym wysyłki towaru, które Hurtownia realizuje za pośrednictwem zewnętrznej firmy przewozowej.

Zgodnie z warunkami ustalonymi pomiędzy Wnioskodawcą a Hurtownią, ustalenie terminu załadunku z firmą przewozową, ustalenie terminu dostawy, ustalenie miejsca przeznaczenia, decyzja o rozpoczęciu realizacji sprzedaży należy do Wnioskodawcy. Wszelkie wytyczne dotyczące warunków dostawy towarów do Klienta są przekazywane Hurtowni przez Wnioskodawcę, Hurtownia działa wyłącznie na podstawie tych wytycznych.

Hurtownia z kolei przekazuje wytyczne dotyczące warunków dostawy towarów firmie przewozowej, która w sensie faktycznym realizuje transport towarów do Klienta finalnego.

W ramach modelu sprzedaży, będącego przedmiotem wniosku o interpretację tj. dropshippingu, czynności logistyczne związane z wysyłką towarów są powierzone dostawcy (Hurtowni), który podejmuje działania na wyraźne polecenie nabywcy (Wnioskodawcy). 

W związku z powyższym przygotowaniem towaru do wysyłki, zapewnieniem załadunku towaru na środek transportu, sporządzeniem dokumentów przewozowych, generowaniem awizo transportowego a także bezpośrednim kontaktem z przewoźnikiem zajmuje się Hurtownia, działając jednak na wyraźne polecenie Wnioskodawcy i w granicach wytycznych przekazanych przez Wnioskodawcę.

W przypadku braku przekazania przez Wnioskodawcę wytycznych w zakresie m.in. terminu załadunku z firmą przewozową, terminu dostawy, miejsca przeznaczenia Hurtownia nie podejmuje jakichkolwiek działań zmierzających do wykonania transportu towarów.

Umowę z firmą przewozową zawiera Hurtownia, która w ramach realizowanego modelu sprzedaży wykonuje na zlecenie Wnioskodawcy czynności logistyczne.

W ramach modelu sprzedaży, będącego przedmiotem wniosku o interpretację. Wnioskodawca po otrzymaniu informacji o zakupie i opłaceniu towaru przez Klienta finalnego, przekazuje zlecenie transportu/wysyłki towarów Hurtowni, która z kolei przekazuje firmie przewozowej wytyczne otrzymane od Wnioskodawcy.

Faktyczny koszt transportu ponosi Wnioskodawca a w zależności od wartości towaru odpowiednio Klient finalny.

W przypadku, gdy wartość zamówienia przekracza określony próg kwotowy przesyłka jest nieopłatna dla Klienta finalnego, a koszt wysyłki ponosi Wnioskodawca. W pozostałych przypadkach Wnioskodawca pobiera od Klienta finalnego opłatę za transport, następnie przekazuje opłatę Hurtowni, która z kolei reguluje należność na rzecz firmy transportowej.

Zgodnie z umową zawartą pomiędzy Hurtownią a Wnioskodawcą transakcja sprzedaży towarów odbywa się z zastosowaniem reguły Incoterms FCA, tj. dostawę uznaje się za zakończoną, gdy towar zostaje przekazany fizycznie (po zakończeniu załadunku) pod opiekę spedytora lub innej osoby wyznaczonej przez Wnioskodawcę. 

Z kolei dostawa pomiędzy Wnioskodawcą a Klientem finalnym odbywa się zgodnie z formułą Incoterms DDP, tj. dostawę uznaje się za zakończoną z chwilą przyjęcia towaru przez Klienta finalnego.

Od momentu załadunku Wnioskodawca dysponuje załadowanym towarem jak właściciel. Na Wnioskodawcy ciąży więc faktyczne ryzyko związane z towarem w czasie jego transportu do Klienta finalnego. Wszelkie roszczenia klientów z tytułu realizacji dostawy są kierowane do Wnioskodawcy i to Wnioskodawca ponosi ich ekonomiczne skutki. Klient nie ma świadomości udziału Hurtowni w procesie dostawy.

W zakresie schematu dostawy będącego przedmiotem wniosku o interpretację, towar jest transportowany na zlecenie Wnioskodawcy przekazane Hurtowni, która z kolei w ramach zawartych umów z firmami przewozowymi formalnie zleca transport towarów do Klienta finalnego.

W związku z powyższym ustalenia dotyczące warunków dostawy Wnioskodawca przekazuje Hurtowni. Hurtownia w ramach umów zawartych z firmami przewozowymi przekazuje firmie przewozowej ustalenia w zakresie terminu załadunku, terminu dostawy, stawki za przewóz, miejsca przeznaczenia. Firma przewozowa realizując umowy zawarte z Hurtownią w sensie faktycznym dokonuje przewozu towaru z kraju siedziby Hurtowni do kraju wskazanego przez Klienta finalnego.

Na moment wystąpienia z wnioskiem o interpretację Wnioskodawca posiadał wyłącznie zgłoszenie informujące o zamiarze skorzystania z procedury szczególnej rozliczania VAT.

Na dzień sporządzania niniejszych odpowiedzi. Wnioskodawca posiada potwierdzenie zarejestrowania podatnika na potrzeby procedury unijnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca może przyjąć, że jest podmiotem pośredniczącym, który wysyła towar za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz, w rozumieniu art. 22 ust. 2c i ust. 2d Ustawy o VAT?

2. Czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca uznać może, że dokonując nabycia od Hurtowni towarów i sprzedając je na rzecz osób fizycznych z krajów Unii Europejskiej, dochodzi do transakcji łańcuchowej, w związku z którą transakcją ruchomą będzie transakcja druga (pomiędzy Wnioskodawcą a Klientem finalnym) opodatkowaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów, a transakcję pierwszą należy traktować jako czynność nieruchomą opodatkowaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki?

3. Czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca uznać może, że dokonując sprzedaży towarów nabytych uprzednio od Hurtowni na rzecz osób fizycznych z krajów Unii Europejskiej, dochodzi do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na odległość, w związku z powyższym Wnioskodawca będzie uprawniony do rozliczenia podatku należnego w kraju Klienta finalnego (rozlicznego w ramach transakcji ruchomej) w ramach punktu kompleksowej obsługi (tzw. OSS) poprzez uregulowanie podatku w kraju identyfikacji tj. w Polsce?

4. Czy w opisanym stanie faktycznym w przypadku pozytywnej odpowiedzi na pyt. 3 Wnioskodawca, celem spełniania warunku uznania dostawy towarów w ramach WSTO, za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki towarów powinien posiadać dokumenty wskazane w art. 22a ust. 8 Ustawy o VAT, czy też weryfikację warunków należy przeprowadzić na podstawie przepisów obowiązujących w kraju rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów, tj. odpowiednio w Niemczech lub Francji?

5. Czy w opisanym stanie faktycznym, w przypadku pozytywnej odpowiedzi na pyt. 3, Wnioskodawca, korzystając z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a, może nie wystawiać faktury dokumentującej WSTO, czy też obowiązki w zakresie dokumentowania fakturą bądź innym dokumentem należy przeprowadzić na podstawie przepisów obowiązujących w kraju rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów?

6. Czy w opisanym stanie faktycznym, w przypadku pozytywnej odpowiedzi na pyt. 3, Wnioskodawca powinien prowadzić ewidencję transakcji objętych procedurą zgodnie z art. 130d ustawy o VAT, czyli zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 63c rozporządzenia 282/2011 bez konieczności prowadzenia ewidencji dla tej sprzedaży na podstawie art. 109 ust. 11a ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiony w stanie faktycznym model sprzedaży stanowi transakcję łańcuchową, w ramach której podmiotem pośredniczącym będzie Wnioskodawca.

Ponadto opisany wyżej realizowany sposób dostawy towarów bezpośrednio z Niemiec lub Francji na rzecz klientów z Unii Europejskiej będących osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej spełnia również przesłanki wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość, która może zostać rozliczona w Polsce w ramach procedury OSS przy zachowaniu warunków formalnych obowiązujących w Polsce.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1

Zdaniem Wnioskodawcy kluczowe dla określenia sposobu opodatkowania transakcji przez Wnioskodawcę jest ustalenie transakcji ruchomej w łańcuchu dostaw, a w jej ramach odpowiedź na pytanie, czy Wnioskodawcy można przypisać rolę podmiotu pośredniczącego w rozumieniu art. 22 ust. 2d ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym, jedynie Wnioskodawca powinien być uznany za podmiot pośredniczący z uwagi na następujące okoliczności stanu faktycznego:

Wnioskodawca jest podmiotem "który wysyła lub transportuje towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz" zgodnie z definicją zawartą w art. 22 ust. 2d ustawy o VAT, w związku z powyższym to Wnioskodawca pełni rolę organizatora transportu, w łańcuchu transakcji biorą udział tylko 3 podmioty, tj. Hurtownia, Wnioskodawca i Klient finalny, na podstawie art. 22 ust. 2d ustawy o VAT podmiotem pośredniczącym nie może być pierwszy dostawca, czyli Hurtownia, jak również Klient finalny, gdyż nie jest dostawcą towarów w łańcuchu transakcji.

Należy również wskazać, że Noty wyjaśniające w sprawie zmian w zakresie unijnego podatku VAT w odniesieniu do procedur magazynu typu call-off stock, transakcji łańcuchowych i zwolnień wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów ("szybkie rozwiązania na 2020 r.") (dalej: Noty wyjaśniające) przedstawiają wskazówki, jak określić właściwie podmiot pośredniczący w łańcuchu dostaw. Głównym kryterium jest możliwość przypisania podmiotowi organizacji transportu: "Ogólnie rzecz biorąc, podmiotem pośredniczącym będzie dostawca w łańcuchu, który organizuje (bezpośrednio sam albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz) transport towarów; osoba, która albo sama dokonuje transportu we własnym imieniu, albo zleca go osobie trzeciej działającej na jego rzecz" (str. 59 Not wyjaśniających).

Dodatkowo, jak wskazują Noty wyjaśniające, w celu właściwego określenia podmiotu organizującego transport, a zatem podmiotu, który będzie mógł zostać określony mianem podmiotu pośredniczącego, należy odwołać się również do opinii rzecznik generalnej J. Kokott w sprawie Herst (opinia rzecznik generalnej J. Kokott przedstawiona w dniu 3 października 2019 r. w sprawie C-401/18, Herst, s.r.o./Odvolaci finanćni reditelstvi, pkt 79, która stwierdziła, że: "dla przypisania pojedynczego transgranicznego przemieszczenia wyrobów do określonej dostawy w ramach transakcji łańcuchowej decydujące znaczenie ma to, kto w przypadku transgranicznego transportu towarów ponosi ryzyko przypadkowej utraty towarów".

W związku z powyższym, podmiotem pośredniczącym jest podatnik w łańcuchu, który ponosi ryzyko utraty lub zniszczenia towarów w trakcie transportu.

Biorąc pod uwagę rzeczywisty rozkład ryzyk (przechodzenie na Wnioskodawcę ryzyka związanego z utratą towaru już z momentem załadowania go na środek transportu przewoźnika), a także ilość działań i aktywności podejmowanych w związku z wysyłką (transportem) towaru przez Wnioskodawcę, to Wnioskodawca spełnia definicję podmiotu pośredniczącego.

W związku z tym, biorąc pod uwagę, iż warunki dla uznania podmiotu za organizatora transportu będzie spełniać Wnioskodawca, to on będzie podmiotem pośredniczącym, na rzecz którego działa Hurtownia.

W związku powyższym to Wnioskodawca będzie spełniać definicję podmiotu pośredniczącego w rozumieniu art. 22 ust. 2d ustawy o VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2

Zgodnie z brzmieniem art. 22 ust. 2 Ustawy o VAT, w przypadku, gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie.

W przypadku towarów, które są wysyłane lub transportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane wyłącznie dostawie dokonanej do podmiotu pośredniczącego.

Z kolei zgodnie z art. 22 ust. 2c Ustawy o VAT w przypadku, gdy podmiot pośredniczący przekazał swojemu dostawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane, wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie dostawie dokonanej przez ten podmiot.

Przez podmiot pośredniczący, rozumie się innego niż pierwszego w kolejności dostawcę towarów, który wysyła lub transportuje towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz.

Stanowisko Wnioskodawcy dotyczące uznania Wnioskodawcy za podmiot pośredniczący zostało zawarte w Stanowisku Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Zgodnie z art. 22 ust. 3 Ustawy o VAT dostawę towarów, która:

Należy podkreślić, iż Ustawa o VAT nie wskazuje, że wszystkie podmioty biorące udział w trakcji łańcuchowej mają posiadać status podatnika podatku VAT (lub podatku od wartości dodanej), a jedynie, że mają to być podmioty, które dokonują dostawy tego samego towaru.

Również przepisy wspólnotowe nie wskazują na rozliczanie transakcji łańcuchowej wyłącznie między podatnikami podatku od wartości dodanej. Oznacza to, że wydanie, które następuje na rzecz ostatniego z podmiotów przez pierwszy z nich z pominięciem drugiego rozliczyć można zgodnie z tzw. procedurą łańcuchową.

W przedstawionym stanie faktycznym, z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca jako podmiot pośredniczący przekazuje swojemu dostawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane, wysyłkę lub transport należy przypisać wyłącznie dostawie dokonanej przez Wnioskodawcę na rzecz Klient finalnego.

W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym modelu sprzedaży towarów należy uznać, iż:

˗ transakcja pierwsza realizowana pomiędzy Hurtownią a Wnioskodawcą będzie opodatkowana w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu, tj. w Niemczech lub Francji;

˗ transakcja druga realizowana pomiędzy Wnioskodawcą a Klientem finalnym będzie opodatkowana w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu, tj. w każdym kraju miejsca zamieszkania Klienta finalnego.

Mając na uwadze, iż sprzedaż towaru w ramach transakcji drugiej następuje na rzecz konsumenta, nie będzie kwalifikowana jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towaru, w związku z czym podatek VAT powinien zostać rozliczony przez Wnioskodawcę w kraju, w którym klient będący osobą fizyczną posiada miejsce zamieszkania (w miejscu przeznaczenia dostawy).

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3

Zgodnie z art. 2 pkt 22a Ustawy o VAT ilekroć w przepisach jest mowa o wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość, rozumie się przez to dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez dostawcę lub na jego rzecz, w tym wtedy, gdy dostawca uczestniczy pośrednio w transporcie lub wysyłce towarów, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy, który jest:

c) podmiotem niebędącym podatnikiem - pod warunkiem, że dostarczane towary nie są nowymi środkami transportu ani towarami.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1a Ustawy o VAT miejscem dostawy towarów jest, w przypadku wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość, miejsce, w którym towary znajdują się w momencie zakończenia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Należy podkreślić, iż Ustawa o VAT oraz przepisy wspólnotowe nie wskazują, że warunkiem uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość jest wysyłka towarów z kraju, a jedynie z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki.

Powyższe skutkuje tym, że sprzedaż towarów w ramach modelu przedstawionego w stanie faktycznym, realizowana w ramach transakcji łańcuchowej, spełnia warunki uznania jej jako wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość z uwagi na fakt, iż:

˗ towary wysyłane są na rzecz Wnioskodawcy z terytorium z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów,

˗ towary wysyłane są na rzecz nabywcy, który jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej.

W konsekwencji, w analizowanym modelu sprzedaży towarów, Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozliczenia podatku VAT w kraju, w którym Klient finalny posiada miejsce zamieszkania. Jednocześnie celem uniknięcia konieczności rejestracji oraz obowiązków ewidencyjno-sprawozdawczych w każdym państwie członkowskim, w którym znajdują się nabywcy towarów zdaniem Wnioskodawcy, będzie on uprawniony do rozliczenia podatku VAT w ramach procedury unijnej za pośrednictwem punktu kompleksowej obsługi (tzw. OSS).

Zgodnie z art. 130a pkt 3 Ustawy o VAT przez procedurę unijną rozumie się rozliczenie VAT należnego z tytułu m.in. wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość państwu członkowskiemu konsumpcji za pośrednictwem państwa członkowskiego identyfikacji.

Z kolei zgodnie z art. 130a pkt 2b Ustawy o VAT przez państwo członkowskie identyfikacji rozumie się m.in państwo członkowskie w którym podatnik posiada siedzibę działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 130b Ustawy o VAT podatnik może złożyć zgłoszenie informujące o zamiarze skorzystania z procedury unijnej w państwie członkowskim identyfikacji. Procedura unijna znajdzie zastosowanie do wszystkich dostaw towarów lub każdego świadczenia usług objętych tą procedurą, dokonywanych przez podatnika na terytorium Unii Europejskiej.

Mając na uwadze, iż w ramach transakcji opisanych w stanie faktycznym zdaniem Wnioskodawcy wystąpi wewnątrzwspólnotowa sprzedaż towarów na odległość, a państwem członkowskim identyfikacji Wnioskodawcy będzie Polska, należy uznać, że w ramach procedury unijnej będzie on uprawniony do rozliczenia podatku VAT za pośrednictwem OSS sytuacji, gdy:

towar jest transportowany na zlecenie Wnioskodawcy przez hurtownię z terytorium Niemiec lub Francji, zgodnie z przepisami dotyczącymi transakcji łańcuchowych, transakcja ruchoma realizowana pomiędzy Wnioskodawcą z Klientem Finalnym powinna być wykazana jako sprzedaż w kraju rozpoczęcia wysyłki lub transportu.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4

Mając na uwadze, iż zdaniem Wnioskodawcy transakcja ruchoma realizowana pomiędzy Wnioskodawcą a Klientem finalnym będzie mogła zostać rozliczona w ramach unijnej procedury OSS w kraju identyfikacji, tj. w Polsce, należy uznać, iż wszelkie obowiązki ewidencyjne dotyczące stosowanej procedury należy oceniać z uwzględnieniem krajowych przepisów, tj. również w zakresie oceny warunków uznania dostawy towarów w ramach WSTO, na podstawie art. 22a ust. 7-11 Ustawy o VAT.

Powyższe będzie miało miejsce również w sytuacji, gdy zgodnie z przepisami dotyczącymi transakcji łańcuchowych, transakcja ruchoma realizowana pomiędzy Wnioskodawcą a Klientem finalnym powinna być wykazana jako sprzedaż w kraju rozpoczęcia wysyłki lub transportu. Zgodnie z art. 22a ust. 7 Ustawy o VAT warunkiem uznania dostawy towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy, w przypadku gdy towary w momencie rozpoczęcia ich wysyłki lub transportu znajdują się na terytorium kraju, jest otrzymanie przez dostawcę, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, dowodów, że towary zostały dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Zgodnie z art. 22a ust. 7 (winno być 22a ust. 8 - przypis Organu) ustawy o VAT dowodami potwierdzającymi dostarczenie towarów do nabywcy są dokumenty:

1) przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju - w przypadku, gdy przewóz towarów jest zlecany przez dostawcę przewoźnikowi (spedytorowi),

2) potwierdzające odbiór towarów poza terytorium kraju - jeżeli dokumenty te łącznie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Stosownie do art. 22a ust. 7 (winno być 22a ust. 9 - przypis Organu) ustawy o VAT w przypadku, gdy dokumenty, o których mowa w ust. 8, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów, dokumentami wskazującymi, że dostawa towarów została dokonana na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów, mogą być również inne dokumenty otrzymywane przez dostawcę w tego rodzaju dostawie towarów, w szczególności:

Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 7, nie został spełniony, dostawca nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w następnym okresie rozliczeniowym. W tym przypadku, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres rozliczeniowy dostawca nie otrzymał dokumentów wskazujących, że dostawa towarów została dokonana na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów, wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, jako dostawę towarów na terytorium kraju.

Otrzymanie po terminie dokumentów wskazujących, że dostawa towarów została dokonana na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów dla wysyłanych lub transportowanych towarów, uprawnia dostawcę do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym dostawca otrzymał te dokumenty.

Należy zauważyć, iż przepis art. 22a ust. 7 Ustawy o VAT, zgodnie z jego literalnym brzmieniem, dotyczy sytuacji, w której towary w momencie rozpoczęcia ich wysyłki lub transportu znajdują się na terytorium kraju, co nie ma miejsca w przedstawionym stanie faktycznym.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy we wskazanym modelu sprzedaży nie będzie miał zastosowania art. 22a ust. 7 Ustawy o VAT, a zatem, zgodnie z przepisami krajowymi, podatnik nie będzie zobowiązany do posiadania dokumentów wskazanych w art. 22a ust. 8-9 Ustawy o VAT. Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, we wskazanym modelu sprzedaży nie znajdzie zastosowania art. 22a ust. 10 Ustawy o VAT, tj. Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku wykazania dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, jako dostawę towarów na terytorium kraju w przypadku braku posiadania dokumentacji, o której mowa w art. 22a ust. 7 Ustawy o VAT.

Podsumowując, celem spełniania warunku uznania dostawy towarów w ramach WSTO za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki towarów, Wnioskodawca powinien uwzględnić obowiązki wynikające z przepisów obowiązujących w kraju rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5

Mając na uwadze, iż zdaniem Wnioskodawcy transakcja ruchoma realizowana pomiędzy Wnioskodawcą a Klientem finalnym będzie mogła zostać rozliczona w ramach unijnej procedury OSS w kraju identyfikacji, tj. w Polsce, należy uznać, iż wszelkie obowiązki ewidencyjne dotyczące stosowanej procedury należy oceniać z uwzględnieniem krajowych przepisów, tj. w zakresie obowiązków wystawiania faktur na podstawie art. 106 Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 2 Ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba, że podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a.

Zatem, zgodnie z przepisami krajowymi, co do zasady, każda wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość winna być udokumentowana fakturą, chyba, że podatnik korzysta z unijnej procedury OSS.

Mając zatem na uwadze, iż w przypadku rozliczenia podatku VAT należnego w kraju konsumpcji za pośrednictwem OSS w kraju identyfikacji, czyli w Polsce, Wnioskodawca nie będzie obowiązany do udokumentowania fakturą transakcji sprzedaży towarów na rzecz konsumenta z kraju członkowskiego.

Powyższe będzie miało miejsce również w sytuacji, gdy zgodnie z przepisami dotyczącymi transakcji łańcuchowych, transakcja ruchoma realizowana pomiędzy Wnioskodawcą z Klientem Finalnym powinna być wykazana jako sprzedaż w kraju rozpoczęcia wysyłki lub transportu.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 6

Zgodnie z art. 130d ust. 1 Ustawy o VAT podatnicy zidentyfikowani na potrzeby procedury unijnej są obowiązani prowadzić w postaci elektronicznej ewidencję transakcji objętych procedurą unijną, zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 63c rozporządzenia 282/2011.

Ewidencja, o której mowa powyżej, jest udostępniana przez podatnika drogą elektroniczną na każde żądanie państwa członkowskiego identyfikacji oraz państwa członkowskiego konsumpcji. W przypadku wystąpienia problemów technicznych uniemożliwiających udostępnienie ewidencji drogą elektroniczną ewidencję udostępnia się w sposób i w terminie wskazanych przez właściwy organ podatkowy.

Ewidencję należy przechowywać przez okres 10 lat od zakończenia roku, w którym dokonano dostaw towarów lub świadczenia usług objętych procedurą unijną.

Mając na uwadze, iż zdaniem Wnioskodawcy transakcja ruchoma realizowana pomiędzy Wnioskodawcą a Klientem finalnym będzie mogła zostać rozliczona w ramach unijnej procedury OSS w kraju identyfikacji tj. w Polsce, należy uznać, iż obowiązki ewidencyjne dotyczące stosowanej procedury należy oceniać z uwzględnieniem krajowych przepisów, tj. również w zakresie oceny obowiązków ewidencyjnych, na podstawie art. 130d Ustawy o VAT.

Powyższe będzie miało miejsce również w sytuacji, gdy zgodnie z przepisami dotyczącymi transakcji łańcuchowych, transakcja ruchoma realizowana pomiędzy Wnioskodawcą a Klientem finalnym powinna być wykazana jako sprzedaż w kraju rozpoczęcia wysyłki lub transportu.

Z związku z powyższym w sytuacji, gdy Wnioskodawca jest podmiotem zidentyfikowanym na potrzeby procedury unijnej, zobowiązany będzie prowadzić w postaci elektronicznej ewidencję transakcji objętych procedurą unijną, zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 63c rozporządzenia 282/2011.

Z kolei zgodnie z art. 109 ust. 11a Ustawy o VAT Dostawcy, o których mowa w art. 22a ust. 1 pkt 1, których towary w momencie rozpoczęcia ich wysyłki lub transportu znajdują się na terytorium kraju, oraz podatnicy, o których mowa w art. 28k ust. 2, posiadający siedzibę działalności gospodarczej, a w razie braku takiej siedziby - stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu, tylko na terytorium kraju, są obowiązani prowadzić ewidencję, na podstawie której można określić łączną wartość dostaw dokonywanych na rzecz podmiotów, o których mowa w art. 2 pkt 22a, oraz świadczonych usług, o których mowa w art. 28k ust. 1. Ewidencja powinna zapewnić również wskazanie dostawy lub usługi, w związku z którymi nastąpiło przekroczenie kwoty, o której mowa w art. 22a ust. 1 pkt 3 lub art. 28k ust. 2 pkt 3.

Należy zauważyć, iż przepis art. 109 ust. 11a Ustawy o VAT, zgodnie z jego literalnym brzmieniem, dotyczy sytuacji, w której towary w momencie rozpoczęcia ich wysyłki lub transportu znajdują się na terytorium kraju, co nie ma miejsca w przedstawionym stanie faktycznym.

Jak wskazano powyżej, w analizowanym modelu sprzedaży, towar w momencie dostawy w transakcji pomiędzy Hurtownią a Wnioskodawcą oraz w transakcji pomiędzy Wnioskodawcą a Klientem finalnym zostaje wysłany bezpośrednio z Niemiec lub Francji pod wskazany adres Klienta finalnego oraz nigdy nie znajduje się na terytorium Polski.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, we wskazanym modelu sprzedaży nie będzie miał zastosowania art. 109 ust. 11a Ustawy o VAT, a zatem zgodnie z przepisami krajowymi podatnik nie będzie zobowiązany do prowadzenia ewidencji, na podstawie której można określić łączną wartość dostaw dokonywanych na rzecz podmiotów, o których mowa w art. 2 pkt 22a ustawy o VAT

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, jest prawidłowe

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685; dalej jako: "ustawa" lub "ustawa o VAT"), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (z zastrzeżeniem art. 2a). Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (...) (art. 2 pkt 3 ustawy). Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy).

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii - art. 2 pkt 6 ustawy.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy (art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy)

W przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie (art. 22 ust. 2 ustawy).

W przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane wyłącznie dostawie dokonanej do podmiotu pośredniczącego (art. 22 ust. 2b ustawy).

W przypadku gdy podmiot pośredniczący przekazał swojemu dostawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane, wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie dostawie dokonanej przez ten podmiot (art. 22 ust. 2c ustawy)

Przez podmiot pośredniczący, o którym mowa w ust. 2b i 2c, rozumie się innego niż pierwszy w kolejności dostawcę towarów, który wysyła lub transportuje towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz (art. 22 ust. 2d ustawy).

W myśl art. 22 ust. 3 ustawy w przypadkach, o których mowa w ust. 2-2c, dostawę towarów, która:

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku tzw. transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie przemieszczany tylko od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport), więc tylko w odniesieniu do jednej z transakcji można ustalić miejsce świadczenia w oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy (dostawa ruchoma). W odniesieniu do pozostałych dostaw, którym nie można przypisać wysyłki (transportu), ustalenie miejsca świadczenia odbywa się jak dla towarów niewysyłanych, a więc według miejsca, w którym towary znajdowały się w momencie dostawy (dostawa nieruchoma).

Artykuł 22 ust. 2b ustawy wprowadza zasadę, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 2c ustawy, że w przypadku transakcji łańcuchowych gdzie towar jest transportowany pomiędzy państwami unijnymi za dostawę ruchomą uznaję się pierwszą w kolejności dostawę czyli dostawę na rzecz podmiotu pośredniczącego. Przy czym należy zauważyć, że aby dany podmiot uznać za podmiot pośredniczący, konieczne jest wykonywanie transportu towaru (samodzielnie lub z wykorzystaniem przewoźnika).

Natomiast, na postawie art. 22 ust. 2c ustawy w przypadku gdy podmiot pośredniczący przekazał swojemu dostawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane, transakcje ruchomą przypisuje się dostawie dokonanej przez ten podmiot.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności, realizuje kilka modeli sprzedaży, m.in. model sprzedaży w ramach tzw. dropshippingu w wariancie sprzedaży towaru we własnym imieniu i na własny rachunek. Wskazany powyżej model transakcji polega na tym, że klient będący osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej (Klient finalny) nabywa od Wnioskodawcy towar. Następnie Wnioskodawca nabywa ten przedmiot w hurtowni mającej siedzibę na terytorium Unii Europejskiej, głównie w Niemczech lub Francji, przekazując swojemu dostawcy numer VAT-UE nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane, tj. odpowiednio w Niemczech lub Francji. Wnioskodawca wskazuje Hurtowni adres Klienta finalnego, a następnie towar ten zostaje wysłany bezpośrednio z Hurtowni pod wskazany adres Klienta finalnego. W stosowanym modelu sprzedaży towar w momencie dostawy (przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) w transakcji pomiędzy Hurtownią a Wnioskodawcą oraz w transakcji pomiędzy Wnioskodawcą a Klientem finalnym nigdy nie znajduje się na terytorium Polski.

We wskazanym modelu sprzedaży Wnioskodawca od momentu przekazania towaru firmie przewozowej dysponuje towarem jak właściciel pomimo, że nie posiada tego towaru fizycznie.

Podmiotem, który w przedstawionym łańcuchu organizuje i koordynuje całość procesu logistycznego i transportowego towaru i zlecającym przewóz (za pośrednictwem Hurtowni) jest Wnioskodawca. Wnioskodawca, za pośrednictwem Hurtowni działającej na jego rzecz, organizuje transport wykonując m.in. następujące czynności:

˗ ustalenie terminu załadunku z firmą przewozową,

˗ ustalenie terminu dostawy,

˗ ustalenie stawki za przewóz,

˗ ustalenie miejsca przeznaczenia, które Wnioskodawca przekaże Hurtowni (w formie przesłanego zlecenia transportowego).

Ustalenie warunków dostawy z firmą przewozową pozostaje więc w takim przypadku w zakresie samodzielnej decyzyjności Wnioskodawcy.

Wnioskodawca zgodnie z art. 130b ustawy od podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2021 r. poz. 685 z późn. zm.) dalej: "ustawa o VAT", złożył zgłoszenie informujące o zamiarze skorzystania z procedury szczególnej rozliczania VAT w państwie członkowskim, w którym posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. w Polsce i posiada potwierdzenie zarejestrowania podatnika na potrzeby procedury unijnej. Państwem członkowskim identyfikacji dla Wnioskodawcy jest Polska.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że Wnioskodawca w opisanym schemacie dostaw (jako organizator transportu/wysyłki) będzie podmiotem pośredniczącym w rozumieniu art. 22 ust. 2d ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Mając na uwadze, że Wnioskodawca przekazuje swoim dostawcą (Hurtownią) numer VAT-UE nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane to zastosowanie znajdzie norma określona w art. 22 ust. 2c ustawy. W konsekwencji dostawy dokonane na rzecz Wnioskodawcy należy traktować jako nieruchome (opodatkowane w miejscu rozpoczęcia wysyłki).

W konsekwencji dostawy dokonywane przez Wnioskodawcę będą dostawami ruchomymi (transgraniczne).

Odnośnie określenia miejsca opodatkowania dostawy towarów przez Wnioskodawcę to należy w pierwszej kolejności określi charakter tych dostaw.

Zgodnie z art. 2 pkt 22a ustawy przez wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość (dalej WSTO) rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez dostawcę lub na jego rzecz, w tym wtedy, gdy dostawca uczestniczy pośrednio w transporcie lub wysyłce towarów, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy, który jest:

c) podmiotem niebędącym podatnikiem - pod warunkiem że dostarczane towary nie są nowymi środkami transportu ani towarami, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2.

Na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1a ustawy, miejscem dostawy towarów - w przypadku wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość - jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie zakończenia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Stosownie do art. 22a ust. 1 ustawy przepis art. 22 ust. 1 pkt 1a nie ma zastosowania, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Dostawca, do którego ma zastosowanie przepis ust. 1, może wskazać jako miejsce dostawy miejsce, o którym mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1a. Dostawca, którego towary w momencie rozpoczęcia ich wysyłki lub transportu znajdują się na terytorium kraju, wskazuje miejsce dostawy przez złożenie zawiadomienia o takim wyborze w terminie do 10. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tego wyboru, na zasadach określonych w art. 28p (art. 22a ust. 3 ustawy).

Jak wynika z przywołanych przepisów wewnątrzwspólnotowa sprzedaż towarów na odległość ma miejsce jeżeli towary są wysyłane lub transportowane m.in. przez dostawcę lub na jego rzecz z jednego państwa członkowskiego (nie musi to być Polska) do innego państwa członkowskiego, a dostawa towarów musi być dokonywana na rzecz:

˗ podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, w przypadku których nie występuje opodatkowania tego nabycia jako wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów,

˗ każdej innej osoby niebędącej podatnikiem.

Przedmiotem WSTO mogą być towary wyprodukowane w UE lub towary, które zostały już dopuszczone do swobodnego obrotu w UE i które znajdują się na jej terytorium i są dostarczane nabywcom w UE. WSTO nie stosuje się w odniesieniu do:

˗ nowych środków transportu,

˗ towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz,

˗ dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich, antyków, towarów używanych - jednak tylko wówczas, gdy podstawę opodatkowania ustala się zgodnie z procedurami szczególnymi określonymi w art. 120 ust. 4 lub 5 ustawy o VAT.

Co do zasady miejscem dostawy (opodatkowania) w przypadku WSTO jest kraj w którym towary znajdują się w momencie zakończenia wysyłki lub transportu do nabywcy - czyli kraj konsumenta. Natomiast w sytuacji gdy są spełnione warunki określone w art. 22 ust. 1 pkt 1a ustawy, za miejsce opodatkowania dostawy towarów uznaje się kraj rozpoczęcia wysyłki/transportu towarów. Przy czym podatnik uprawniony do stosowania ww. zasady szczególnej może z niej zrezygnować (przez złożenie stosownego zawiadomienia) i rozliczać dostawy na zasadach ogólnych.

Mając na uwadze opisanych model sprzedaży w ramach którego Wnioskodawca dokonuje dostawy towarów na rzecz klientów (osób fizycznych) nieprowadzących działalności gospodarczej, i towar (w ramach tych dostaw) jest przemieszczany pomiędzy dwoma państwami członkowskimi - to należy uznać, że dostawy te stanowią WSTO.

Miejscem opodatkowania dostaw Wnioskodawcy (na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1a ustawy) będzie kraj zakończenia wysyłki (transportu), a w przypadku spełnienia warunków, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy, Wnioskodawca może wybrać miejsce opodatkowania dostawy kraj zakończenia wysyłki (transportu).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 130a pkt 2 ustawy (na potrzeby rozdział 6a) podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, które:

Stosownie do art. 130a pkt 2a ustawy przez państwo członkowskie konsumpcji - rozumie się:

Na podstawie art. 130a pkt 2b przez państwo członkowskie identyfikacji - rozumie się państwo członkowskie:

Przez procedurę unijną - rozumie się to rozliczenie VAT należnego z tytułu czynności określonych w pkt 2 lit. a-c państwu członkowskiemu konsumpcji za pośrednictwem państwa członkowskiego identyfikacji (art. 130a pkt 3 ustawy).

Podatnik może złożyć zgłoszenie informujące o zamiarze skorzystania z procedury unijnej w państwie członkowskim identyfikacji. Procedura unijna ma zastosowanie do wszystkich dostaw towarów lub każdego świadczenia usług objętych tą procedurą, dokonywanych przez podatnika na terytorium Unii Europejskiej (art. 130b ust. 1 ustawy).

Ww. przepisy wprowadzają procedura tzw. One Stop Shop (OOS). Procedura ta ma na celu uproszczenie obowiązków w zakresie podatku VAT nałożonych na podatników dokonujących dostaw towarów i świadczących usługi osobom niebędącym podatnikami (konsumentom) na terytorium UE, poprzez umożliwienie im:

˗ elektronicznej rejestracji dla celów podatku VAT w jednym państwie członkowskim;

˗ deklarowania i płacenia należnego podatku VAT w ramach jednej elektronicznej kwartalnej deklaracji;

˗ współpracy z administracją podatkową państwa członkowskiego siedziby działalności gospodarczej, nawet jeśli dokonywane dostawy/świadczenie usług mają charakter transgraniczny.

Na podstawie ww. procedury podatnicy, m.in. dokonujący WSTO, nie muszą rejestrować się do celów podatku VAT we wszystkich państwach członkowskich, w których dokonywane są dostawy. Zamiast tego podatek VAT należny od tych transakcji mogą zadeklarować i zapłacić w jednym państwie członkowskim (państwie członkowskim identyfikacji) za pośrednictwem OSS. Korzystanie z tej procedury ma charakter fakultatywny. Przy czym jeżeli podatnik decyduje się zarejestrować w procedurze unijnej, to będzie zobowiązany rozliczać VAT od wszystkich czynności objętych tą procedurą, wyłącznie w ramach tej procedury.

Jak wynika z wniosku państwem identyfikacji Wnioskodawcy jest Polska i złożył zgłoszenie informujące o zamiarze skorzystania z procedury szczególnej rozliczania VAT. Zatem Wnioskodawca będzie uprawniony dokonywać rozliczenia podatków w ramach OSS w Polsce.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 jest prawidłowe.

Na podstawie art. 22a ust. 7 ustawy, warunkiem uznania dostawy towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy, w przypadku gdy towary w momencie rozpoczęcia ich wysyłki lub transportu znajdują się na terytorium kraju, jest otrzymanie przez dostawcę, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, dowodów, że towary zostały dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Dowodami, o których mowa w ust. 7, są dokumenty:

1) przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przez dostawcę przewoźnikowi (spedytorowi),

2) potwierdzające odbiór towarów poza terytorium kraju - jeżeli dokumenty te łącznie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów (art. 22a ust. 8 ustawy).

W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 8, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów, dokumentami wskazującymi, że dostawa towarów została dokonana na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów, mogą być również inne dokumenty otrzymywane przez dostawcę w tego rodzaju dostawie towarów, w szczególności:

Ww. przepisy określają warunki, które muszą być spełnione aby opodatkować WSTO w kraju konsumenta. Przy czym dotyczą one wyłącznie sytuacji gdy towar jest dostarczany z terytorium kraju.

W sytuacji opisanej we wnioski, towar jest wysyłany z Francji albo Niemiec. Schemat dostawy będący przedmiotem wniosku o interpretację indywidualną, dotyczy wyłącznie sytuacji, gdy w ramach dostawy towarów na rzecz Klienta finalnego dochodzi do przemieszczenia towarów z państwa członkowskiego, w którym znajduje się siedziba Hurtowni do innego państwa członkowskiego wskazanego przez Klienta finalnego. W związku z powyższym dostawa/transport towaru, w każdym przypadku analizowanego schematu dostawy następuje do innego kraju unijnego niż kraj rozpoczęcia transportu/wysyłki towarów.

W takiej sytuacji ww. przepisy nie znajdą zastosowania. Natomiast Wnioskodawca w celu opodatkowania WSTO w kraju zakończenia transportu musi uwzględnić przepisy Francuskie i Niemieckie.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 pkt 2 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba że podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a.

Na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT przy WSTO rozliczanej poza OSS występuje obligatoryjnie obowiązek wystawienia faktury dla tych czynności. Jednocześnie wskazano, że obowiązek wystawiania faktury nie dotyczy dostawcy korzystającego z procedury unijnej (procedura, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a). W przypadku, gdy podatnik rozlicza podatek VAT w ramach procedury szczególnej (OSS), to do fakturowania mają zastosowanie przepisy państwa członkowskiego identyfikacji (w tym przypadku Polski).

Skoro Wnioskodawca rozlicza WSTO na podstawie procedury OSS, to nie jest zobowiązany do dokumentowania opisanych dostaw fakturami VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5 jest prawidłowe.

Podatnicy zidentyfikowani na potrzeby procedury unijnej są obowiązani prowadzić w postaci elektronicznej ewidencję transakcji objętych procedurą unijną, zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 63c rozporządzenia 282/2011 (art. 130d ust. 1 ustawy).

Na podstawie artykuł 63c ust. 1 i 3 Rozporządzenie Wykonawcze Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L2006.347.1) aby została uznana za wystarczająco szczegółową w rozumieniu art. 369 i 369k dyrektywy 2006/112/WE, ewidencja prowadzona przez podatnika musi zawierać następujące informacje:

Informacje, o których mowa w ust. 1 i 2, podlegają ewidencjonowaniu przez podatnika lub pośrednika działającego na jego rzecz w taki sposób, aby możliwe było ich niezwłoczne udostępnienie drogą elektroniczną oraz w odniesieniu do każdego pojedynczego towaru będącego przedmiotem dostawy lub każdej świadczonej usługi.

Na podstawie art. 109 ust. 11a ustawy dostawcy, o których mowa w art. 22a ust. 1 pkt 1, których towary w momencie rozpoczęcia ich wysyłki lub transportu znajdują się na terytorium kraju, oraz podatnicy, o których mowa w art. 28k ust. 2, posiadający siedzibę działalności gospodarczej, a w razie braku takiej siedziby - stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu, tylko na terytorium kraju, są obowiązani prowadzić ewidencję, na podstawie której można określić łączną wartość dostaw dokonywanych na rzecz podmiotów, o których mowa w art. 2 pkt 22a, oraz świadczonych usług, o których mowa w art. 28k ust. 1. Ewidencja powinna zapewnić również wskazanie dostawy lub usługi, w związku z którymi nastąpiło przekroczenie kwoty, o której mowa w art. 22a ust. 1 pkt 3 lub art. 28k ust. 2 pkt 3.

Przepisy nakładają na podatników korzystających z procedury unijnej szczególne obowiązki ewidencyjne, którą należy prowadzić w postaci elektronicznej i których zakres został określony w art. 63c rozporządzenia 282/2011 (w przypadku wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość oraz dla usług świadczonych przez podatników mających siedzibę na terytorium Wspólnoty, ale nieposiadających siedziby w państwie członkowskim konsumpcji zakres ewidencji określa ust. 1 art. 63c).

Jednocześnie podatnicy korzystający z procedury unijnej i mający siedzibę na terytorium kraju muszą prowadzić ewidencję, na podstawie której można określić łączną wartość dostaw i usług o których mowa w art. 28k ust. 1 - dokonywanych na rzecz konsumentów. Przy czym, odnośnie towarów, ewidencja ta jest prowadzona tylko w sytuacji gdy towary, w ramach WSTO, są wywożone z kraju.

Mając na uwadze, że opisane we wniosku stan faktyczny odnosi się do dostawy towarów, które nigdy nie będą znajdować się na terytorium kraju, należy uznać, że Wnioskodawca jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 130d ust. 1 ustawy. Natomiast nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji o której mowa w art. 109 ust. 11a ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 6 jest prawidłowe.

Podsumowując:

1. Wnioskodawca będzie podmiotem pośredniczącym w rozumieniu art. 22 ust. 2d ustawy;

2. dostawy dokonane na rzecz Wnioskodawcy należy traktować jako nieruchome (opodatkowane w miejscu rozpoczęcia wysyłki), a dostawy dokonywane przez Wnioskodawcę jako dostawy ruchome, co do zasady opodatkowane w kraju zakończenia wysyłki;

3. Wnioskodawca może dokonywać rozliczenia podatków w ramach OSS w Polsce;

4. przepisy art. 22a ust. 8 ustawy nie znajdą zastosowania. Natomiast Wnioskodawca w celu opodatkowania WSTO w kraju zakończenia transportu musi uwzględnić przepisy krajów z których są wywożone towary;

5. Wnioskodawca nie jest zobowiązany do dokumentowania opisanych dostaw fakturami VAT;

6. Wnioskodawca jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 130d ust. 1 ustawy i nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji o której mowa w art. 109 ust. 11a ustawy.

Tym samym stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami wskazanymi we wniosku nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2022 r. poz. 329).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl