0111-KDIB3-3.4012.493.2019.3.MAZ - 0% stawka VAT dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 listopada 2019 r. (data wpływu - 28 listopada 2019 r.), uzupełnionym pismem z 3 stycznia 2020 r. (data wpływu - 3 stycznia 2020 r.), pismem z 20 stycznia 2020 r. (data wpływu - 22 stycznia 2020 r.) i pismami z 11 lutego 2020 r. (data wpływu - 11 lutego 2020 r. oraz 14 lutego 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie możliwości uznania oświadczenia spedytora (przewoźnika) za dokument potwierdzający dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, co upoważnia Spółkę do zastosowania stawki opodatkowania 0%, po spełnieniu pozostałych warunków, o których mowa w art. 42 ustawy (pytanie nr 1 we wniosku) - jest prawidłowe.

W dniu 28 listopada 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie możliwości uznania oświadczenia spedytora (przewoźnika) za dokument potwierdzający dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, co upoważnia Spółkę do zastosowania stawki opodatkowania 0%, po spełnieniu pozostałych warunków, o których mowa w art. 42 ustawy (pytanie nr 1 we wniosku). Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 3 stycznia 2020 r. (data wpływu - 3 stycznia 2020 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 24 grud-nia 2019 r., znak: 0111-KDIB3-3.4012.493.2019.1.MAZ, pismem z 20 stycznia 2020 r. (data wpływu - 22 stycznia 2020 r.) i pismami z 11 lutego 2020 r. (data wpływu - 11 lutego 2020 r. oraz 14 lutego 2020 r.), stanowiącymi odpowiedź na wezwanie Organu z 5 lutego 2020 r., znak: 0111-KDIB3-3.4012.493.2019.2.MAZ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka (dalej także jako: "Wnioskodawca") prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Polski w zakresie sprzedaży hurtowej materiałów budowlanych i wyposażenia sanitarnego. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, korzysta z preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0%. Wszyscy kontrahenci posiadają właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla danego nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany do podatku od wartości dodanej. Wywozy towarów Spółka zleca firmom spedycyjnym.

Wnioskodawca, dla prawidłowego udokumentowania transakcji WDT, wysyła do kontrahenta drogą elektroniczną lub papierową fakturę WDT (spełniającą rolę specyfikacji), dodatkowo Spółka drukuje w wersji papierowej dostarczone przez spedytora (przewoźnika) skany potwierdzeń odbioru (listy przewozowe), z odręcznym podpisem odbiorcy, że towar został dostarczony do miejsca przeznaczenia.

Spółka, aby usprawnić i przyspieszyć przepływ dokumentów odbioru towarów, rozważa zastąpienie podpisywanych skanów dokumentów odbioru towarów przez nabywcę oświadczeniem spedytora. Oświadczenie spedytora jednoznacznie potwierdzałoby, że towary faktycznie zostały dostarczone do miejsca przeznaczenia przesyłki, tj. na terytorium innego państwa członkowskiego, co zostałoby potwierdzone raportem pochodzącym z systemu spedytora w postaci listy dostarczonych przesyłek.

Spółka będzie posiadała dokumenty:

* wykaz dokumentów WDT pochodzący z systemu magazynowo-fakturującego;

* wykaz dostarczonych do odbiorcy przesyłek, przekazywany przez system informatyczny spedytora, zawierający numery dokumentów nadawcy, których dotyczyła przesyłka.

Dokumenty te nie zawierają odręcznego poświadczenia dostarczenia przesyłki do odbiorcy, są jednak dowodem potwierdzającym, przekazanym przez spedytora (przewoźnika), że dostarczył towary poza granice państwa - na terytorium innego kraju UE. Dostępne na żądanie w systemie elektroniczne obrazy dokumentów (faktura WDT, faktura WDT wewnętrzna); korespondencja handlowa z kontrahentami; faktura VAT WDT spełniająca rolę specyfikacji towarów.

W uzupełnieniu wniosku z 3 stycznia 2020 r. Wnioskodawca podał planowaną treść zbiorczego oświadczenia spedytora: oświadczamy, że przesyłki z listy od nadawcy zostały dostarczone zgodnie z poniższymi danymi:

* nr przesyłki;

* nr referencyjny, tj. nr Wz i nr faktury WDT;

* opakowanie (ilość) i typ opakowania (np. paleta);

* podana waga i objętość;

* miejsce załadunku, tj...., kraj PL;

* data załadunku;

* miejsce wyładunku, np....;

* data rozładunku.

W uzupełnieniu wniosku z 11 lutego 2020 r. Wnioskodawca podał:

1. Stan obecny - wersja papierowa - Spółka wystawia i drukuje fakturę WDT w walucie, w dwóch egzemplarzach, oryginał dla klienta i kopia dla Spółki oraz fakturę wewnętrzną dla Spółki.

2. Stan obecny - wersja elektroniczna - Spółka wystawia fakturę WDT w walucie i wysyła do klienta w formie elektronicznej. Dla potrzeb Spółki drukujemy obraz tej faktury WDT oraz fakturę wewnętrzną dla Spółki.

Ad 1. Stan przyszły - wersja papierowa - Spółka wystawia i drukuje fakturę WDT w walucie w jednym egzemplarzu oryginał dla klienta, a kopia tej faktury WDT i faktura wewnętrzna dostępna tylko w systemie elektronicznym Spółki.

Ad 2. Stan przyszły - wersja elektroniczna - Spółka wystawia fakturę WDT w walucie i wysyła do klienta w formie elektronicznej. Dla potrzeb Spółki dostępna faktura WDT i faktura wewnętrzna tylko w systemie elektronicznym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (pytanie nr 1 we wniosku):

Czy oświadczenie spedytora (przewoźnika) może być uznane za dokument potwierdzający dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, a tym samym upoważniający Spółkę do zastosowania stawki 0%, po spełnieniu pozostałych warunków, o których mowa w art. 42 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, oświadczenie spedytora (przewoźnika) może być uznane za dokument potwierdzający dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, a tym samym upoważniającym Spółkę do zastosowania 0% stawki VAT, po spełnieniu warunków przewidzianych w art. 42 ust. 1 i art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT. Mając powyższe na uwadze Spółka uważa, że oświadczenie wydane przez spedytora upoważnia do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0%.

Stanowisko Spółki jest zgodne z interpretacją nr IPPP3/4512-25/16-2/k.p. z dnia 26.02.2016 Izby Skarbowej w Warszawie.

Dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 (ustawy o VAT) może być każdy dokument otrzymany od spedytora (przewoźnika), z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Zatem dokumentem tym może być zarówno tradycyjny list przewozowy, jak i każdy inny dokument, np. oświadczenie spedytora.

W uzupełnieniu wniosku z 3 stycznia 2020 r. Wnioskodawca podał, że Spółka, w celu prawidłowego udokumentowania transakcji WDT, wysyła do klienta drogą elektroniczną dokument faktura WDT (spełniający rolę specyfikacji). Dodatkowo drukuje w wersji papierowej obraz faktury WDT i fakturę wewnętrzną WDT. W przyszłości Wnioskodawca chce w wersji papierowej przechowywać:

* zbiorcze oświadczenia spedytora o dostarczeniu towarów na terytorium innego kraju UE;

* zbiorczy wykaz dokumentów faktur WDT wystawionych i wysłanych do kontrahentów na terytorium innego kraju UE z systemu informatycznego nadawcy.

Wersja elektroniczna faktur WDT i faktur wewnętrznych WDT pozostaje bez zmian.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.; dalej jako: "ustawa" lub "ustawa o VAT"), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii - art. 2 pkt 6 ustawy.

Zgodnie z art. 2 pkt 31 ustawy, przez fakturę rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Natomiast fakturą elektroniczną jest faktura w formie elektronicznej wystawiona i otrzymana w dowolnym formacie elektronicznym - art. 2 pkt 32 ustawy.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7 - art. 13 ust. 6 ustawy.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

W myśl art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Jednak zastosowanie stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzależnione jest także od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE, najpóźniej w momencie składania deklaracji uwzględniającej daną dostawę.

W myśl art. 42 ust. 3 ustawy, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

4. (uchylony) - z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzają-cych dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. Katalog ten może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Powyższe nie oznacza jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest "łączne" posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikowi bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów. Najistotniejsze jest jednak, żeby ww. dokumenty zawierały informacje, z których wynika jednoznacznie, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego. Zatem niezbędne jest, aby posiadane przez podatnika dokumenty oraz ich treść "łącznie" potwierdzały, że mamy do czynienia z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów.

Powyższe rozważania potwierdza uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10, w której Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zatem mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrz-wspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest na gruncie polskich przepisów, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Przy tym wymienione przepisy nie stanowią o formie lub formacie dokumentów. Zasadniczo dopuszczalna jest każda forma lub format dokumentu, byle uprawdopodobniały wywóz towarów z terytorium kraju i ich dostarczenie na terytorium innego państwa członkowskiego. W dobie szeroko rozumianej komunikacji technicznej nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi przesyłanemu od odbiorcy w formie elektronicznej, np. jako skan. Dla zastosowania stawki 0% dla transakcji WDT nie jest konieczne zatem posiadanie danego dokumentu w formie papierowej, wystarczy jego wersja elektroniczna. Jeżeli zatem będzie to otrzymany od odbiorcy towaru dokument, udostępniony w formie elektronicznej, jako e-mail lub skan - jak to przedstawił w opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca - nie budzący wątpliwości co do jego autentyczności pochodzenia, integralności i czytelności treści, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy.

Zgodnie z art. 112 ustawy, podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury, związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, z zastrzeżeniem art. 130d ust. 3 i art. 134 ust. 3.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT oraz podatnik VAT UE. Wnioskodawca dokonuje wewnątrz-wspólnotowej dostawy towarów i korzysta ze stawki VAT 0%. Wywóz towarów jest zlecany firmom spedycyjnym. Wszyscy kontrahenci posiadają właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla danego nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany do podatku od wartości dodanej. Wnioskodawca, w celu udokumentowania transakcji WDT, wysyła do kontrahenta drogą elektroniczną lub papierową fakturę WDT (spełniającą rolę specyfikacji), a następnie drukuje dostarczone przez spedytora (przewoźnika) skany potwierdzeń odbioru (listy przewozowe), z odręcznym podpisem odbiorcy, że towar został dostarczony do miejsca przeznaczenia. Spółka rozważa zastąpienie podpisywanych skanów dokumentów odbioru towarów oświadczeniem spedytora. Oświadczenie spedytora zawierałoby m.in. nr przesyłki, nr faktury WDT, ilość i typ opakowań, wagę i objętość, miejsce i datę załadunku, miejsce i datę wyładunku.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy możliwości uznania oświadczenia spedytora (przewoźnika) za dokument potwierdzający dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, co upoważnia Spółkę do zastosowania stawki opodatkowania 0%, po spełnieniu pozostałych warunków, o których mowa w art. 42 ustawy.

Odnosząc powyższe rozważania do materii sprawy należy zauważyć, że Wnioskodawca zleca wywóz towarów z terytorium kraju firmom spedycyjnym. W konsekwencji tego dokumentami potwierdzającymi wywóz z terytorium kraju towarów, będących przedmiotem WDT, są dokumenty przewozowe otrzymane od spedytora (przewoźnika). Stanowi o tym art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy. W przypadku Spółki takim dokumentem potwierdzającym wywóz towarów i ich dostarczenie do miejsca przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, będzie zbiorcze oświadczenie spedytora, zawierające nr przesyłki, nr faktury WDT, ilość i typ opakowań, wagę i objętość, miejsce i datę załadunku, miejsce i datę wyładunku. Ponadto Spółka będzie posiadała wykaz dostarczonych do odbiorcy przesyłek, przekazywany przez system informatyczny spedytora, zawierający numery dokumentów nadawcy, których dotyczyła przesyłka. Powyższe oznacza, że zbiorcze oświadczenie spedytora (przewoźnika) może być uznane za dokument potwierdzający dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy. Zatem spełniając pozostałe warunki wymienione w art. 42 ust. 1 ustawy, Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania stawki 0% dla dokonywanej transakcji WDT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Ponadto Organ informuje, że w zakresie wniosku objętym pytaniem nr 2 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Organ wskazuje również, że od 1 stycznia 2020 r., zgodnie z art. 1 pkt 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z tran-sakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. U.UE.L2018.311.10), wprowadzono domniemanie wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Organ zastrzega, że rozstrzygnięcie czy dokumenty, którymi będzie dysponować podatnik rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ podatkowy, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Niniejsza interpretacja stanowi rozstrzygnięcie wyłącznie w zakresie sformułowanego pytania, zatem swoim zakresem nie obejmuje oceny spełniania przez Wnioskodawcę pozostałych wymogów, uprawniających do stosowania stawki 0% dla realizowanych przez Spółkę transakcji WDT, bowiem powyższe nie było przedmiotem wniosku.

Odnosząc się do faktu, że na poparcie własnej argumentacji Wnioskodawca powołał się na funkcjonującą w obrocie prawnym interpretację indywidualną, Organ pragnie zauważyć, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i odnosi się wyłącznie do okoliczności przedstawionych w inicjującym tę sprawę wniosku. Podkreślenia w tym miejscu bowiem wymaga, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podmiotów w wyniku rozstrzygnięć, dotyczących konkretnych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych. Interpretacje indywidulane nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego, co oznacza, że należy je traktować indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych - art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu złożenia wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.