0111-KDIB3-3.4012.463.2019.2.MAZ - Ustalenie prawa do odliczenia w pełnej wysokości podatku naliczonego, wynikającego z faktur zakupu środków trwałych oraz bieżących wydatków ponoszonych na utrzymanie nabytych środków trwałych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 listopada 2019 r. (data wpływu - 18 listopada 2019 r.), uzupełnionym pismem z 7 stycznia 2020 r. (data wpływu - 13 stycznia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości podatku naliczonego, wynikającego z faktur zakupu środków trwałych oraz bieżących wydatków ponoszonych na utrzymanie nabytych środków trwałych - jest prawidłowe.

W dniu 18 listopada 2019 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości podatku naliczonego, wynikającego z faktur zakupu środków trwałych oraz bieżących wydatków ponoszonych na utrzymanie nabytych środków trwałych. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 7 stycznia 2020 r. (data wpływu - 13 stycznia 2020 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie organu z 23 grudnia 2019 r., znak 0111-KDIB3-3.4012.463.2019.1.MAZ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej z dnia... roku, pod obecną nazwą "...".

Do sierpnia roku bieżącego Wnioskodawca zajmował się tylko stolarstwem - głównie produkcja trumien, jak również stolarstwo budowlane, tj.: produkcja okien, drzwi, schodów. Od miesiąca września tego roku Wnioskodawca rozszerzył swoją działalność o usługi rolnicze, świadczone na zlecenie, przykładowo: przygotowanie pól pod uprawy czy inne usługi realizowane przy użyciu maszyn rolniczych.

Na potrzeby rozpoczęcia tej działalności Wnioskodawca zakupił maszyny rolnicze, m.in.: wóz ascenizacyjny, pług obracalny, przyczepa rolnicza, siewnik do poplonów itp. Wydatek na zakup maszyn został sfinansowany w części z dofinansowania pozyskanego w ramach PROW na lata 2014-2020, działanie "Inwestycje w środki trwałe", poddziałanie "Wsparcie inwestycji w gospodarstwach rolnych". Pozostała część finansowania to środki własne, a dokładniej kredyt firmowy zaciągnięty na....

Zakupione maszyny zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych firmy według wartości netto. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, prowadzi rejestry dla celów rozliczenia VAT, wystawia faktury VAT oraz rozlicza się z podatku VAT miesięcznie poprzez składanie deklaracji VAT-7.

Obok działalności gospodarczej, z której rozlicza podatek od towarów i usług, Wnioskodawca prowadzi również wspólnie z żoną gospodarstwo rolne na podstawie wpisu REGON. Jest to działalność mieszana - uprawy rolne połączone z chowem i hodowlą zwierząt (krowy mleczne). Na potrzeby wspólnego gospodarstwa rolnego również jest wykorzystywany nowy sprzęt rolniczy, który stanowi środki trwałe w prowadzonej działalności gospodarczej, aby ułatwić pracę na roli. Dodatkowo w zakresie prowadzonego gospodarstwa rolnego, w czerwcu roku bieżącego, Wnioskodawca złożył do właściwego naczelnika urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług, w którym zrezygnował z dotychczasowego statusu rolnika ryczałtowego.

W uzupełnieniu wniosku z 7 stycznia 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1. Wśród nabytych maszyn rolniczych nie znajdują się maszyny/pojazdy, które odpowiadają definicji pojazdu samochodowego, zawartej w art. 2 pkt 34 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

2. Nabyte maszyny rolnicze są wykorzystywane wyłącznie do wykonywania działalności gospodarczej, w tym działalności rolniczej.

3. Nabyte maszyny rolnicze są wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest odliczenie podatku VAT naliczonego, wynikającego z faktur VAT zakupu środków trwałych oraz podatku VAT naliczonego, wynikającego z bieżących wydatków ponoszonych na rzecz utrzymania pozyskanych środków trwałych, w pełnej wysokości ?

Zdaniem Wnioskodawcy, maszyny rolnicze używane przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności gospodarczej oraz w gospodarstwie rolnym spełniają ustawową definicję środków trwałych firmy. Ich użytkowanie ma na celu osiągnięcie korzyści majątkowych w postaci przychodu. Nabyte środki trwałe są przeznaczone wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, zarówno w działalności gospodarczej, jak i działalności rolniczej, dlatego też podatek VAT naliczony będzie odliczany w pełnej wysokości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.; dalej jako: "ustawa" lub "ustawa o VAT"). W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

Przepis ust. 3a stosuje się odpowiednio do duplikatów faktur - art. 88 ust. 3b ustawy.

Stosownie do art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

W myśl art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy, generalną zasadę uprawniająca do odliczenia podatku naliczonego uzupełniają m.in. regulacje zawarte w art. 90 ustawy. Art. 90 ust. 1 ustawy stanowi, że w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni lub pośredni związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług, wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik, w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady, status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Treść powołanych przepisów ustawy wskazuje, że za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Do sierpnia 2019 r. Wnioskodawca zajmował się tylko stolarstwem, a od września 2019 r. rozszerzył działalność o usługi rolnicze świadczone na zlecenie. W czerwcu 2019 r. Wnioskodawca złożył do naczelnika urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług, w którym zrezygnował ze statusu rolnika ryczałtowego. Na potrzeby działalności w zakresie usług rolniczych, Wnioskodawca zakupił maszyny rolnicze, finansowane częściowo ze środków PROW na lata 2014-2020, a częściowo z kredytu. Zakupione maszyny zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych, wg. wartości netto. Wnioskodawca prowadzi rejestry dla celów VAT, wystawia faktury oraz rozlicza się z podatku w okresach miesięcznych. Wśród nabytych maszyn rolniczych nie ma maszyn/pojazdów, które odpowiadają definicji pojazdu samochodowego, zawartej w art. 2 pkt 34 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Nabyte maszyny rolnicze są wykorzystywane wyłącznie do wykonywania działalności gospodarczej, w tym działalności rolniczej, do czynności opodatkowanych.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia prawa do odliczenia w pełnej wysokości podatku naliczonego, wynikającego z faktur zakupu środków trwałych oraz bieżących wydatków ponoszonych na utrzymanie nabytych środków trwałych.

Rozważając możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z prawa do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z wydatków związanych z nabyciem środków trwałych oraz ponoszonych na ich utrzymanie, należy wskazać, iż w świetle art. 86 ustawy o VAT, najistotniejszym warunkiem umożliwiającym podatnikowi realizację tego prawa jest związek dokonanych zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Bowiem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, tzw. odliczenie podatku na gruncie ustawy o VAT, powstaje jako konsekwencja dokonania przez podatnika określonych zakupów, które są następnie wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Rozpatrując kwestię prawa do odliczenia podatku naliczonego należy mieć na uwadze, że system odliczenia ma na celu całkowite uwolnienie podatnika od ciężaru VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w ramach prowadzonej przez niego opodatkowanej działalności gospodarczej. Tym samym w przypadku, gdy nabywane towary i usługi nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnik nie uzyska uprawnienia do odliczenia podatku naliczonego.

Na gruncie niniejszej sprawy oznacza to, że Wnioskodawca może skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu środków trwałych, na które składają się nabyte maszyny rolnicze. Wnioskodawca będzie mógł również odliczyć podatek naliczony, wynikający z wydatków ponoszonych na utrzymanie pozyskanych środków trwałych. Nabyte maszyny rolnicze są wykorzystywane - co jednoznacznie podaje Wnioskodawca - wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto Wnioskodawca spełnia drugą z przesłanek, warunkujących prawo do odliczenia podatku naliczonego - Wnioskodawca wskazał bowiem, że jest czynnym podatnikiem VAT.

W konsekwencji, ze względu na spełnienie podstawowej pozytywnej przesłanki, warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek nabywanych towarów i usług (nabytych środków trwałych oraz wydatków na ich utrzymanie) z wykonywaniem czynności opodatkowanych, a także fakt, że Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości od wydatków ponoszonych na nabycie środków trwałych i ich utrzymanie.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych - art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.