0111-KDIB3-3.4012.411.2019.1.AMS - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży działki.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2019 r. (data wpływu 18 października 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki (...) - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 października 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki (X).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (...) w (...) 2001 r. nabył prawo własności nieruchomości (do majątku odrębnego) - działki rolnej niezabudowanej (Y) oraz udziału części rolnej niezabudowanej (E). Nabycie gruntu nie podlegało ustawie o podatku od towarów i usług. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo odliczenia VAT z tytułu zakupu nieruchomości. Na podstawie decyzji Wójta Gminy (...) działka (Y) została podzielona na działki (A), (B), (C), (D), (X). Działka (A) stanowi poszerzenie drogi dojazdowej wzdłuż działek (C), (D), (X). Działkę (B) Wnioskodawca sprzedał w (...) 2005 r. w celu polepszenia warunków działki sąsiadującej (...). Działkę (C) (...) Wnioskodawca sprzedał w (...) 2005 r. (...). Zgodnie z informacjami uzyskanymi w (...) Urzędzie Skarbowym (...), Wnioskodawca w (...) 2005 r. zgłosił się jako podatnik VAT w związku ze sprzedażą nieruchomości z (...) 2005 r. Ceny sprzedaży działek (B) i (C) zawierały podatek VAT, który został wykazany w deklaracjach VAT-7 i odprowadzony na właściwy rachunek bankowy urzędu skarbowego. Do dnia dzisiejszego w ewidencji gruntów i w księgach wieczystych nieruchomości figurują jako grunty rolne.

Wnioskodawca od (...) 2008 r. prowadzi działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem VAT. Według wpisu do CEIDG przeważającą działalnością jest pośrednictwo w obrocie nieruchomościami, doradztwo i szacowanie wartości nieruchomości związanych z jej kupnem, sprzedażą, dzierżawą (...), w pozostałym zakresie Wnioskodawca prowadzi między innymi działalność polegającą na kupnie i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek (...). W (...) 2019 r. Wnioskodawca zawarł przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości działki gruntu (X), w której zobowiązał się do przedłożenia interpretacji indywidualnej w zakresie opodatkowania czynności podatkiem VAT. Sprzedaż nieruchomości ma nastąpić najpóźniej do (...) 02.2020 r. Rada Miejska (...) w (...) 2019 r. podjęła uchwałę (...) w sprawie uchwalenia Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego dla obszaru obejmującego działki (D), (X) i (E) (...). Wnioskodawca zwracał się do Gminy (...) z wnioskami o ustalenie planu zagospodarowania przestrzennego dla wskazanego obszaru, który stanowi jego własność. Zgodnie z aktualnie obowiązującym planem działka (X) będąca przedmiotem sprzedaży położona jest na terenie oznaczonym w planie (...), z przeznaczeniem podstawowym - zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna oraz (...) z przeznaczeniem podstawowym - droga wewnętrzna, natomiast w ewidencji gruntów i budynków działka ta stanowi grunty orne (...).

Wnioskodawca w roku 2018 dokonał sprzedaży innej nieruchomości położonej w (...), którą nabył w (...) 2015 r. wraz z żoną do majątku wspólnego. Nabycie gruntu nie podlegało ustawie o podatku od towarów i usług. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo odliczenia VAT z tytułu zakupu nieruchomości. Przed sprzedażą Wnioskodawca scalił działki, a następnie dokonał nowego podziału działek i po zmianie planu zagospodarowania przestrzennego, który nastąpił w 2017 r. dokonał sprzedaży nieruchomości. Cena sprzedaży zawierała podatek VAT, który został wykazany w deklaracji VAT i odprowadzony na rachunek bankowy Urzędu Skarbowego (...).

W sprawie objętej niniejszym wnioskiem Wnioskodawca zamierza sprzedać w roku 2020 nieruchomość niezabudowaną, objętą planem zagospodarowania przestrzennego z ustaleniem przeznaczenia pod zabudowę jednorodzinną i drogę wewnętrzną. Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość w roku 2001, a czynności podziału działki i ich częściowa sprzedaż nastąpiła w 2005 r. Od tego czasu Wnioskodawca nie podejmował czynności związanych z poprawą infrastruktury, nie ponosił nakładów na nieruchomość, jedynie składał wnioski o uchwalenie planu zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca nie dokonywał i nie będzie dokonywał żadnych ulepszeń działki, nie zamierza doprowadzać do jej granic jakichkolwiek mediów czy też zagospodarowywać zieleni lub posadowić ogrodzenia.

Nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana do działalności gospodarczej, nie stanowi i nie stanowiła środka trwałego. Ponadto nieruchomość stanowi własność wyłącznie Wnioskodawcy, należąc do jego majątku odrębnego.

Wnioskodawca uważa, że dokonując sprzedaży działki (X) działa wyłącznie jako osoba prywatna, zarządzająca swoim majątkiem. W związku z powyższym nie ma obowiązku naliczania podatku od towarów i usług, bowiem sprzedaż nie jest związana z prowadzoną działalnością gospodarczą, jak również uzyskany przychód (dochód) nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych podatnik złoży odrębny wniosek o interpretację.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przez Wnioskodawcę działki (X) (...) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja sprzedaży działki pomimo tego, że obecnie stanowi teren budowlany nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, bowiem w tym zakresie Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Dla celów podatku VAT działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub innych usługodawców, w tym również podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników. Jak również działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub dóbr niematerialnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zasady wykładni gramatycznej i funkcjonalnej definicji działalności gospodarczej zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT prowadzą do wniosku, że działalnością gospodarczą jest nawet pojedyncza czynność, jeżeli wiąże się z nią zamiar wykonywania w sposób częstotliwy (czyli stały i powtarzalny), przy czym czynność ta winna być wykonana przez producenta, handlowca, usługodawcę, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika lub wykonującego wolny zawód, czyli przez podmiot występujący w odniesieniu do takiej czynności w charakterze podatnika.

Sprzedaż działki przez Wnioskodawcę nie nastąpi ani w ramach prowadzonej działalności rolniczej, ani w ramach jakiejkolwiek innej działalności gospodarczej a transakcja będzie miała charakter okazjonalny. Pomimo, iż w aktualnym orzecznictwie nie ulega wątpliwości, że transakcja okazjonalna (sporadyczna), w tym i okazjonalna sprzedaż działek budowlanych, może być uznana za działalność gospodarczą, na co wskazują przepisy prawa wspólnotowego (art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, a wcześniej art. 4 ust. 3 VI Dyrektywy) to niemniej jednak nawet okazjonalne transakcje muszą być związane z działalnością wymienioną w art. 15 ust. 2 ustawy VAT. Przyjęcie, że dana osoba, sprzedając działkę budowlaną, działa w charakterze podatnika wykonującego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stalą (powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną. Nabycie sprzedawanych gruntów musi nastąpić w celach wykonywania tej działalności. Czyli handlowych, a nie w innych celach. Stąd też zamiar częstotliwego wykonywania czynności powinien być w zasadzie ujawniony już w momencie nabycia towaru, a nie jego sprzedaży, gdyż pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży; por. Wyroki NSA z dnia 26 czerwca 2008 r. 1 FSK 776/07 1 z dnia 27 czerwca 2008 r., 1 FSK 263/08. A zatem dopiero ustalenie, czy sprzedaż 3 działek budowlanych w okresie 15 lat, następowała na drodze profesjonalnej - a więc z zamiarem stałego i zorganizowanego charakteru tej działalności pozwala na przyjęcie tezy, że Wnioskodawca sprzedając działki budowlane, działa charakterze podatnika wykonującego handlową działalność gospodarczą.

Co do zasady dla stwierdzenia, iż Wnioskodawca pozostaje podatnikiem VAT w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy koniecznym byłoby ustalenie, że nabywając grunty rolne miał zamiar ich dalszej odsprzedaży. Co jednak nie miało miejsca w okolicznościach niniejszej sprawy stąd też brak jest podstaw aby uznać Wnioskodawcę za podatnika podatku VAT.

Dodatkowo w postępowaniu Wnioskodawcy, który nie przygotował działki do sprzedaży poprzez jej uzbrojenie lub uatrakcyjnienie w inny sposób, brak jest znamion i cech właściwych dla osób prowadzących działalność gospodarczą w tym w szczególności zorganizowania oraz zamiaru ciągłości.

Jak wcześniej wskazano, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarczy stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie planowana sprzedaż nieruchomości winna być uznana za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca korzystając z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, dokona czynności w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Organy podatkowe podkreślają, że "nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności." (sygn. 0111-KDIB3- 1.4012.360.2019.2.IK).

Przedmiotowa nieruchomość nie jest przedmiotem żadnych umów najmu, dzierżawy, tym samym Wnioskodawca nie czerpie z nich żadnych pożytków. Faktu sprzedaży przez Wnioskodawcę kilku nieruchomości na przestrzeni kilkunastu lat nie można uznać za podstawę przypisania mu działalności gospodarczej w tym zakresie.

Wprawdzie prowadzi on działalność gospodarczą i jest płatnikiem VAT, ale działka należy do jego osobistego majątku. Zdecydował się sprzedać grunt z uwagi na sytuację rodzinną.

Ponadto można jeszcze sięgnąć m.in. do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z 15 września 2011 r. uznał on, że "czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego".

Reasumując, należy stwierdzić, że Wnioskodawca z tytułu transakcji sprzedaży działki (X) nie będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży wskazanych działek, a dostawę tych działek - czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży przedmiotowej działki, a transakcja sprzedaży nie będzie podlegała podatkowi od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, zarówno grunty, jak i budynki i budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność jest opodatkowana VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b powołanej Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. Teren budowlany to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów, budynków i budowli) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Dlatego też, aby uznać, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT należy ustalić, czy działa on jako producent, handlowiec lub usługodawca. Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE z dnia 4 października 1995 r. w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. W wyroku tym TSUE uznał, że sprzedaż budynku pełniącego funkcję pensjonatu, w którym jednakże wyodrębniona była prywatna część mieszkalna przez osobę fizyczną prowadzącą pensjonat, jest dostawą towarów tylko w części dotyczącej przeniesienia własności pensjonatu. Tylko bowiem względem tej części budynku sprzedawca występował jako podatnik, natomiast w odniesieniu do prywatnej części mieszkalnej nie działał w tym charakterze.

"Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystywania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W przedmiotowym zagadnieniu istotne znaczenie mają tezy przedstawione przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) w wyroku z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10), oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) - ECLI:EU:C:2011:589. W wyroku bowiem tym TSUE wskazał na kryteria uznania tego rodzaju sprzedaży za działalność gospodarczą. TSUE stwierdził, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej, a sama liczba i zakres dokonanych transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego. Inaczej jest natomiast zdaniem Trybunału w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z krajowego orzecznictwa sądowo-administracyjnego wynika, że stwierdzenie czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik VAT wymaga każdorazowo oceny dokonanej na gruncie stanu faktycznego konkretnej sprawy, albowiem odmienność stanów faktycznych zezwala jedynie na sformułowanie pewnych wskazań, bez możliwości tworzenia uniwersalnych wzorców kontroli. W każdej sprawie konieczne jest ustalenie, że w odniesieniu do danej czynności podmiot występował w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku do tego gruntu.

Podkreślić należy - na co wskazują sądy administracyjne - że ustalenie jakie działania sprzedającego mogą zostać uznane za "aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami" jest przedmiotem badania w każdej indywidualnej sprawie.

Z informacji przedstawionych w opisie sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje dokonać sprzedaży działki niezabudowanej (X). Przedmiotowa działka została wydzielona z działki (Y), którą Wnioskodawca nabył w 2001 r. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W październiku 2019 r. zawarł przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości - działki (X). Czynności podziału działki (Y) i ich częściowa sprzedaż nastąpiła w 2005 r. Od tego czasu Wnioskodawca nie podejmował czynności związanych z poprawą infrastruktury, nie ponosił nakładów na nieruchomość, jedynie składał wnioski o uchwalenie planu zagospodarowania przestrzennego z ustaleniem przeznaczenia pod zabudowę jednorodzinną i drogę wewnętrzną. Wnioskodawca nie dokonywał i nie będzie dokonywał żadnych ulepszeń działki, nie zamierza doprowadzać do jej granic jakichkolwiek mediów czy też zagospodarowywać zieleni lub posadowić ogrodzenia. Nieruchomość nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy planowana sprzedaż działki (X) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wspomniano powyżej, aby uznać podmiot za podatnika podatku VAT, należy dokonać oceny całokształtu podjętych działań przez Wnioskodawcę. Nawet okazjonalna sprzedaż działki może wypełniać definicję działalności gospodarczej określonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Wnioskodawca wskazał, że nabywając przedmiotową działkę nie miał zamiaru jej dalszej odsprzedaży. Należy jednak zauważyć, że działka (X) została wydzielona z działki (Y) o powierzchni (...), którą Wnioskodawca pierwotnie nabył i z której powstały m.in. działki (B) i (C), które Wnioskodawca nabył z tym samym zamiarem i sprzedał jako podatnik podatku VAT.

Nie sposób zgodzić się z Wnioskodawcą, że działka (X) jest majątkiem prywatnym podatnika, a jej sprzedaż zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zakup działki rolnej (Y) o tak znacznych rozmiarach przez podmiot nie prowadzący działalności rolniczej, a obecnie zajmujący się przede wszystkim pośrednictwem w obrocie nieruchomościami, czy też kupnem i sprzedażą nieruchomości, podział tej działki na mniejsze, w tym działkę (X) (będącą przedmiotem wniosku), zawarcie umowy przedwstępnej i wystąpienie z wnioskiem o ustalenie planu zagospodarowania przestrzennego przesądza o handlowym charakterze podjętych działań Wnioskodawcy.

Czynności Wnioskodawcy, notabene dotyczące takich samych przedmiotów, tj. podejmowane w odniesieniu do działki (Y), a następnie wydzielenie z niej działek, nie mogą być raz uznawane za rozporządzanie majątkiem prywatnym - planowana sprzedaż działki (X), innym zaś razem za działalność gospodarczą - wcześniejsza sprzedaż działek (B) i (C), powstałych pierwotnie z tej samej nieruchomości.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że Wnioskodawca dokonując transakcji zbycia działki (X), objętej miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, dla zamierzonej czynności będzie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług (o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy), a powyższa czynność w świetle ustawy będzie traktowana jako odpłatna dostawa towarów zgodnie z art. 5 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.

Zatem planowana dostawa działki (X) będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, a w konsekwencji Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu jej sprzedaży.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do planowanej dostawy działki (X) należy uznać za nieprawidłowe.

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy w odniesieniu do opisanego zdarzenia przyszłego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.