0111-KDIB3-3.4012.407.2019.3.MK - Zapłata podatku VAT od paliw silnikowych w przyspieszonym terminie.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 września 2019 r. (data wpływu 27 września 2019 r.), uzupełnionym pismem z 30 października 2019 r. (data wpływu 4 listopada 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego, w zakresie stwierdzenia czy nabywane towary, które są przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych są paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym, podlegającymi obowiązkowi zapłaty podatku od towarów i usług w przyspieszonym terminie - jest prawidłowe.

W dniu 27 września 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego, w zakresie stwierdzenia czy nabywane towary, które są przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych są paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym, podlegającymi obowiązkowi zapłaty podatku od towarów i usług w przyspieszonym terminie. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 30 października 2019 r. (data wpływu 4 listopada 2019 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 28 października 2019 r., znak: 0111-KDIB3-3.4012.407.2019.1.MK, 0111-KDIB3-3.4013.226.2019.1.MK.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe (ostatecznie sprecyzowane po uzupełnieniu wniosku):

(...) jest przedsiębiorstwem prowadzącym działalność w obszarze produkcji i obrotu produktami chemicznymi. W ramach swojej działalności Spółka nabywa wewnątrzwspólnotowo dodatki i domieszki do paliw silnikowych (dalej także jako: dodatki do paliw) w rozumieniu przepisów akcyzowych, takie jak barwniki, depresatory czy przeciwutleniacze różnego rodzaju.

Przykładowo, są to: depresatory i przeciwutleniacze do estrów metylowych kwasów tłuszczowych FAMĘ oraz depresatory oleju napędowego czy temperatury płynięcia oleju o kodzie CN 3811 90, dodatek zwiększający liczbę cetanową w oleju napędowym o kodzie CN 2920 90 70, barwniki na bazie rozpuszczalników węglowodorowych do różnego zastosowania o kodzie CN 3204 19 i 3204 90, przeciwutleniacze do paliwa lotniczego o kodzie CN 2907 19 90 czy dodatki zapobiegające krystalizacji wody w paliwach o kodzie CN 2909 19 90.

Produkty te mają różne właściwości oraz różną klasyfikację w systemie Nomenklatury Scalonej. Spółka oświadcza, że przedmiotowe dodatki do paliw nie nadają się do samoistnego wykorzystania do napędu silników spalinowych.

Dnia 1 września 2019 r. weszły w życie nowe regulacje określające katalog wyrobów podlegających obowiązkowi wcześniejszej wpłaty podatku VAT przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu, który przewiduje art. 103 ust. 5a ustawy o VAT (pakiet paliwowy 2.0). Wątpliwości Spółki dotyczą objęcia dodatków do paliw silnikowych jako samodzielnej kategorii produktów obowiązkami pakietu paliwowego - na podstawie art. 103 ust. 5aa pkt 11 tej ustawy w związku z art. 86 ust. 2 ustawy akcyzowej.

W uzupełnieniu wniosku Spółka wskazała, że wyroby o których mowa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawca nie przeznacza do użycia, nie oferuje na sprzedaż, ani nie używa do napędu silników spalinowych. Wnioskodawca przeznacza je do użycia, oferuje na sprzedaż, lub używa wyłącznie jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych.

Nadto Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowy wniosek dotyczy towarów klasyfikowanych do kodu: CN 2902 19 00, CN 2907 19 90, CN 2909 19 90, CN 2909 49 80, CN 2920 90 70, 2920 90 70 90, CN 3204 19 00, CN 3204 90 00, CN 3811 21 00, CN 3811 90 00.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dodatki i domieszki do paliw silnikowych są paliwami silnikowymi w rozumieniu art. 86 ust. 2 ustawy akcyzowej podlegającymi na podstawie art. 103 ust. 5aa pkt 11 ustawy o VAT obowiązkom, o których mowa w ust. 5a tego przepisu?

Zdaniem Wnioskodawcy, dodatki i domieszki do paliw silnikowych nie są paliwami silnikowymi w rozumieniu art. 86 ust. 2 ustawy akcyzowej, a w związku z tym nie podlegają na podstawie art. 103 ust. 5aa pkt 11 ustawy o VAT obowiązkom, o których mowa w art. 103 ust. 5a tej ustawy.

Z dniem 1 września 2019 r. weszły w życie regulacje tzw. drugiego pakietu paliwowego, tj. ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1520) wprowadzające katalog wyrobów, wobec których podatnicy mają obowiązek przyspieszonego rozliczenia podatku VAT przy nabyciu wewnątrzwspólnotowym zgodnie z art. 103 ust. 5a ustawy o VAT.

Zgodnie z ust. 5aa pkt 11 tego przepisu, obowiązki te dotyczą: "pozostałych towarów, o których mowa w art. 86 ust. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, wymienionych w załączniku nr 1 do tej ustawy, bez względu na kod CN".

Artykuł 86 ust. 2 ustawy akcyzowej, do którego odsyła powyższy przepis, definiuje paliwa silnikowe jako "wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych".

Artykuł 86 ust. 1 pkt 9 ustawy akcyzowej określa zaś jako wyroby energetyczne m.in. pozostałe wyroby "przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych - bez względu na kod CN".

Tymczasem, załącznik 1 do ustawy akcyzowej, określający wykaz wyrobów akcyzowych, w pkt 44 mówi o: "pozostałych wyrobach przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych jako paliwa silnikowe lub paliwa opałowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych lub paliw opałowych". Przedmiotowe produkty spełniają zetem przesłankę uwzględnienia w załączniku 1 do ustawy akcyzowej.

Sprzedawane przez (...) dodatki lub domieszki do paliw jako takie nie są "przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych", ale do produkcji paliw. Nie mogą być więc paliwem w rozumieniu art. 86 ust. 2 ustawy akcyzowej.

Powyższe potwierdza także różnica w sformułowaniu z definicji paliw silnikowych w art. 86 ust. 2 ustawy akcyzowej, a definicji wyrobów energetycznych z art. 86 ust. 1 pkt 9 czy wyrobów wymienionych w pkt 44 zał. 1 do tej ustawy - te ostatnie do kategorii produktów używanych jako paliwa silnikowe dodają osobną kategorię tych używanych jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych. Kategorii dodatków lub domieszek nie dodaje analogicznie sformułowany przepis art. 86 ust. 2 ustawy akcyzowej - a do tego przepisu odsyłają regulacje przyspieszonego VAT będące przedmiotem niniejszego wniosku.

Brak kwalifikacji dodatków do kategorii paliw silnikowych potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych, Trybunału Sprawiedliwości UE (dalej: Trybunał), a także wydawane interpretacje indywidualne.

Zgodnie z postanowieniem Trybunału z dnia 5 lutego 2015 r. C-275/14: "Należy zaznaczyć, że skoro produkty będące przedmiotem postępowania głównego są dodatkami objętymi kodem CN 3811, należy je uważać za produkty energetyczne w rozumieniu art. 2 ust. 1 lit. f dyrektywy 2003/96. Niemniej produkty te, jako że same nie są paliwami silnikowymi, nie mogą być postrzegane jako przeznaczone do wykorzystania, oferowane do sprzedaży lub wykorzystywane jako paliwa silnikowe" (zob. pkt 26 postanowienia ws. C-275/14)

Postanowienie to było odpowiedzią na pytanie prejudycjalne Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) dotyczące zasad opodatkowania akcyzą dodatków do paliw silnikowych o kodzie CN 3811. Mimo to, z treści uzasadnienia jednoznacznie wynika, że dodatki do paliw silnikowych nie zostały uznane za paliwa nie ze względu na specyficzne właściwości wyrobów zaliczanych do kodu CN 3811, a fakt, że jako takie nie są paliwami silnikowymi.

Trybunał w postanowieniu C-275/14 w zakresie statusu akcyzowego dodatków do paliw silnikowych powoływał się na wcześniejszy wyrok z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie

C-517/07 Afton Chemical również dotyczący akcyzowego traktowania dodatków do paliw. Również tam stwierdza się, że: "wprawdzie dodatki, których dotyczy postępowanie przed tym sądem, są przeznaczone do tego, by dodawać je do paliw silnikowych i w wyniku tego by używać ich jako składnik tych paliw, to nie są one przeznaczone do wykorzystania, oferowane na sprzedaż lub wykorzystywane jako paliwa silnikowe" (zob. pkt 28 wyroku ws. C-517/07).

Powyższe tezy powtórzył NSA w wyroku z dnia 26 czerwca 2015 r. I FSK 482/15. Powołując się na postanowienie C-275/14 stwierdził on, że: "Bezzasadnie sąd też uznał, że oznaczone kodem CN 3811 dodatki do paliw silnikowych są paliwem, naruszając w związku z tym art. 86 ust. 2 oraz art. 89 ust. 1 pkt 14 u.p.a., właśnie do paliw (a nie dodatków do nich) się odnoszące". Wyrok ten również dotyczył traktowania dodatków do paliw silnikowych na gruncie podatku akcyzowego.

Na powyższe orzecznictwo powołują się wydawane interpretacje indywidualne. Przykładowo, w potwierdzonym przez organ stanowisku wnioskodawcy w interpretacji z dnia 14 lutego 2018 r., nr 0111-KDIB3- 3.4013.282.2017.2.MK, wskazuje się, że: "Cytowane postanowienie Trybunału (tj. C-275/14) odnosiło się do dodatków do paliw objętych pozycją CN 3811. Niemniej, w ocenie Wnioskodawcy, tezy płynące z tego orzeczenia są aktualne również w odniesieniu do dodatków objętych innymi pozycjami CN". Należy zaznaczyć, że przedmiotem interpretacji było traktowanie akcyzowe dodatków do paliwa "klasyfikowanych do różnych pozycji CN" - tym samym, organ potwierdził, że dodatki do paliwa silnikowego z definicji nie są takim paliwem.

Podobne wnioski wynikają z potwierdzonego przez organ stanowiska wnioskodawcy w interpretacji indywidualnej z dnia 27 sierpnia 2019 r. nr 0111-KDIB3-3.4013.147.2019.1.WR: "Z brzmienia przytoczonych powyżej definicji wynika, iż dodatki do benzyn silnikowych i olejów napędowych nie są ani paliwami silnikowymi, ani paliwami opałowymi, ponieważ nie stanowią one wyrobów przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych ani do napędu silników spalinowych ani do celów opałowych. Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, iż dodatki do benzyn silnikowych i olejów napędowych są jedynie substancjami uszlachetniającymi dodawanymi do benzyn silnikowych i olejów napędowych. Ponadto, posiadają inny skład chemiczny i inne właściwości fizyczne. Ich użycie, jako samoistne paliwo silnikowe czy też paliwo opałowe nie jest możliwe".

Zgodnie z art. 103 ust. 5aa pkt 11 ustawy o VAT, żeby podlegać temu przepisowi wyroby muszą - łącznie - spełniać definicję z art. 86 ust. 2 ustawy akcyzowej i być wymienione w zał. 1 do tej ustawy. Art. 86 ust. 2 ustawy akcyzowej zawiera definicję paliw silnikowych i określa je jako wszystkie wyroby przeznaczone, oferowane lub używane do napędu silników spalinowych. Dodatki do paliw, jako odrębne wyroby, obiektywnie nie mogą zostać użyte do napędu silników spalinowych (nie są samoistnym paliwem).

Potwierdza to także różnica sformułowań w definicji paliw silnikowych, a ogólniejszej definicji wyrobów energetycznych czy wyrobów ujętych w poz. 44) zał. 1 do ustawy akcyzowej. W przeciwieństwie do definicji paliw silnikowych, w tych ostatnich do produktów używanych "jako paliwa silnikowe" dodano drugą kategorię - produktów używanych jako "dodatki lub domieszki do paliw silnikowych".

Skutkiem tego, dodatki i domieszki do paliw silnikowych nie spełniają definicji z art. 86 ust. 2 ustawy akcyzowej, tj. nie wypełniają jednej z dwóch łącznych przesłanek przewidzianych dla wyrobów w art. 103 ust. 5aa pkt 11 ustawy o VAT - i nie podlegają temu przepisowi. Przepis ten nie może być zatem podstawą do objęcia dodatków do paliw silnikowych obowiązkami tzw. pakietu paliwowego przewidzianymi w art. 103 ust. 5a ustawy o VAT.

W związku z tym, produkty (...), nie spełniają jednego z kryteriów określonych w odesłaniu z art. 103 ust. 5aa pkt 11 ustawy o VAT, tj. nie są paliwami silnikowymi w rozumieniu art. 86 ust. 2 ustawy akcyzowej. W tych okolicznościach, nie będą podlegać regulacjom pakietu paliwowego na podstawie art. 103 ust. 5aa pkt 11 ustawy o VAT, nawet jeżeli spełniają drugą przesłankę tego przepisu, tj. zostały uwzględnione w wykazie wyrobów akcyzowych z zał. 1 ustawy akcyzowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie Organ zaznacza, że złożony wniosek dotyczy podatku od towarów i usług, przy czym jego część dotycząca podatku akcyzowego jest zagadnieniem wstępnym do umożliwiającym rozstrzygnięcie sprawy. W związku z powyższym rozstrzygnięcie dotyczące obu ww. kwestii znajduje się w niniejszej interpretacji, pod znakiem: 0111-KDIB3-3.4012.407.2019.3.MK.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą" lub "ustawą o VAT", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 17a ustawy, płatnikiem podatku od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 103 ust. 5a pkt 1 i 2, jest odpowiednio zarejestrowany odbiorca lub podmiot prowadzący skład podatkowy, dokonujący na rzecz podmiotu, o którym mowa w art. 48 ust. 9 lub art. 59 ust. 8 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, wewnątrzwspólnotowego nabycia w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym.

W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 103 ust. 5a, podatnik jest obowiązany składać naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu w sprawie rozliczania podatku akcyzowego deklaracje o należnych kwotach podatku za okresy miesięczne, w terminie do 5. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek ich zapłaty. W przypadku, o którym mowa w art. 17a, deklarację składa płatnik - art. 99 ust. 11a ustawy.

W myśl art. 103 ust. 5a ustawy, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o których mowa w ust. 5aa, podatnik jest obowiązany, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania kwot podatku na rachunek urzędu skarbowego właściwego w zakresie wpłat podatku akcyzowego:

Stosownie do art. 103. ust. 5aa ustawy, przepis ust. 5a stosuje się do następujących towarów:

Do towarów, o których mowa w ust. 5aa, stosuje się klasyfikację w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN) zgodną z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. - Dz.Urz.UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.). Zmiany w Nomenklaturze Scalonej (CN) nie powodują zmian opodatkowania podatkiem towarów wymienionych w ust. 5aa, jeżeli nie zostały określone w ustawie - art. 103 ust. 5ab ustawy.

W przypadku, o którym mowa w ust. 5a pkt 3, obliczenie i wpłacenie kwoty podatku może nastąpić w terminie 5 dni od otrzymania towarów na terytorium kraju, jeżeli podatnik, najpóźniej na 3 dni robocze przed przemieszczeniem towarów na terytorium kraju, złoży do naczelnika urzędu skarbowego właściwego w sprawie rozliczania podatku akcyzowego zgłoszenie o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym, o którym mowa w art. 78 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym - art. 103 ust. 5b ustawy.

Przepisy ust. 5a pkt 1 i 2 stosuje się odpowiednio, jeżeli podatek jest pobierany przez płatnika - art. 103 ust. 5c ustawy.

Organem właściwym w zakresie zobowiązań z tytułu kwot podatku, o których mowa w ust. 5a, jest organ podatkowy właściwy w sprawie rozliczania podatku akcyzowego - art. 103 ust. 5d ustawy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 864, z późn. zm.) zwanej dalej "ustawą o podatku akcyzowym", wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W załączniku nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym wymieniono:

* w pozycji 35 pod kodem CN 2902 - węglowodory cykliczne;

* w pozycji 38 pod kodem CN 3811 - środki przeciwstukowe, inhibitory utleniania, inhibitory tworzenia się żywic, dodatki zwiększające lepkość, preparaty antykorozyjne oraz pozostałe preparaty dodawane do olejów mineralnych (włącznie z benzyną) lub do innych cieczy, stosowanych do tych samych celów, co oleje mineralne;

* w pozycji 44 bez względu na kod CN - pozostałe wyroby przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe lub paliwa opałowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych lub paliw opałowych.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 9, 10, 11 i 13 ustawy o podatku akcyzowym, użyte w ustawie określenia oznaczają:

* nabycie wewnątrzwspólnotowe - przemieszczenie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju;

* skład podatkowy - miejsce, w którym określone wyroby akcyzowe są: produkowane, magazynowane, przeładowywane lub do którego wyroby te są wprowadzane, lub z którego są wyprowadzane - z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy; w przypadku składu podatkowego znajdującego się na terytorium kraju miejsce to jest określone w zezwoleniu wydanym przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego;

* podmiot prowadzący skład podatkowy - podmiot, któremu wydano zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego;

* zarejestrowany odbiorca - podmiot, któremu wydano zezwolenie na nabywanie wewnątrzwspólnotowe albo na jednorazowe nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych wysłanych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zwane dalej odpowiednio "zezwoleniem na nabywanie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany odbiorca" albo "zezwoleniem na jednorazowe nabycie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany odbiorca".

Do wyrobów energetycznych, w rozumieniu art. 86 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, zalicza się wyroby:

Paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych - art. 86 ust. 2 ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach swojej działalności nabywa wewnątrzwspólnotowo dodatki i domieszki do paliw silnikowych w rozumieniu przepisów akcyzowych, takie jak barwniki, depresatory czy przeciwutleniacze różnego rodzaju.

Wnioskodawca nabywane towary klasyfikowane do kodu: CN 2902 19 00, CN 2907 19 90, CN 2909 19 90, CN 2909 49 80, CN 2920 90 70, 2920 90 70 90, CN 3204 19 00, CN 3204 90 00, CN 3811 21 00, CN 3811 90 00, nie przeznacza do użycia, nie oferuje na sprzedaż, ani nie używa do napędu silników spalinowych. Wnioskodawca przeznacza je do użycia, oferuje na sprzedaż, lub używa wyłącznie jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o podatku akcyzowym stwierdzić należy, że nabywane przez Wnioskodawcę towary są wyrobami akcyzowymi wymienionymi w załączniku nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym (w poz. 35, 38 i 44 załącznika nr 1).

Niemniej wyroby te nie stanowią paliw silnikowych w rozumieniu art. 86 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, gdyż Wnioskodawca zgodnie z opisem sprawy nabywane wyroby akcyzowe klasyfikowane do kodu: CN 2902 19 00, CN 2907 19 90, CN 2909 19 90, CN 2909 49 80, CN 2920 90 70, 2920 90 70 90, CN 3204 19 00, CN 3204 90 00, CN 3811 21 00, CN 3811 90 00, nie przeznacza do użycia, nie oferuje na sprzedaż, ani nie używa do napędu silników spalinowych. Wnioskodawca przeznacza je do użycia, oferuje na sprzedaż, lub używa wyłącznie jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych. Ponadto nabywane wyroby akcyzowe same w sobie nie stanowią paliw silnikowych (nie nadają się do samoistnego wykorzystania do napędu silników spalinowych).

W konsekwencji nabywane przez Wnioskodawcę towary nie podlegają na podstawie art. 103 ust. 5aa pkt 11 ustawy o VAT obowiązkom, o których mowa w art. 103 ust. 5a tej ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe.

Końcowo Organ zaznacza, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zapytania Zainteresowanego i wyłącznie towarów (wyrobów akcyzowych) będących przedmiotem wniosku.

Interpretacja dotyczy:

* stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.