0111-KDIB3-3.4012.327.2018.1.WR - VAT w zakresie uznania sprzedaży nieruchomości gruntowej za sprzedaż opodatkowaną.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 listopada 2018 r. (data wpływu ˗ 14 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania sprzedaży nieruchomości gruntowej za sprzedaż opodatkowaną-jest prawidłowe.

W dniu 14 listopada 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży nieruchomości gruntowej za sprzedaż opodatkowaną.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu (...) Wnioskodawca nabył w drodze darowizny od swoich rodziców nieruchomości w postaci trzech działek: rolę o powierzchni 2,17 ha, rolę i pastwisko o powierzchni 1,41 ha, pastwisko, rolę i zabudowane podwórze o powierzchni 1,41 ha - gdzie częścią składową nieruchomości był dom mieszkalny, bez piwnic, kryty papą, 5-izbowy, stodoła i obora. Rodzice (darczyńcy) byli rolnikami.

W akcie notarialnym rodzice zastrzegli na swoją rzecz dożywotnią i bezpłatną służebność mieszkania w pomieszczeniach przez nich zajmowanych w przyziemiu domu, a po śmierci ostatniego z nich służebność ta przysługiwała siostrze Wnioskodawcy w niezmniejszonym zakresie. Darczyńcy nałożyli na obdarowanego obowiązek wydzielenia i przeniesienia własności siostrze działki budowlanej w maksymalnie dopuszczalnym normatywie z nieruchomości, z której będzie możliwe wydzielenie takiej działki, z poniesieniem przez niego kosztów pomiaru i przeniesienia własności. W związku z tym jedna część otrzymanych gruntów zostanie przekazana siostrze.

Celem realizowania potrzeb mieszkaniowych dzieci Wnioskodawcy - z uwagi na to, że nie było możliwym dokonanie podziału powyższych gruntów rolnych pomiędzy dzieci (Wnioskodawca ma 3 synów i 1 córkę) - Wnioskodawca zmuszony był przekształcić grunty rolne na budowlane i dokonać ich podziału. Z uwagi na brak obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, Wnioskodawca wystąpił w 2017 r. z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla trzech należących do niego gruntów rolnych, a następnie o podział tych działek. Ostatecznie dokonano geodezyjnego podziału jednej działki - w wyniku czego wyodrębniono 15 działek (bowiem brak jest możliwości dokonania podziału pozostałych gruntów rolnych i przekształcenia ich na działki budowlane).

Dokonanie podziału geodezyjnego nieruchomości motywowane było wyłącznie osobistymi (rodzinnymi) celami Wnioskodawcy. Wnioskodawca zamierzał bowiem darować powstałe w wyniku podziału działki swoim dzieciom (3 synom i 1 córce) dla zaspokojenia ich potrzeb mieszkaniowych (a uzyskane środki ze sprzedaży pozostałych działek służyłyby sfinansowaniu budowy budynków mieszkalnych dzieci).

Z uwagi na zmianę sytuacji życiowej i rodzinnej Wnioskodawcy oraz jego dzieci - które nie wiążą swoich planów zawodowych z aktualnym miejscem zamieszkania (a jeden z synów już mieszka i pracuje poza miejscowością rodzinną) - pomimo dokonania podziału geodezyjnego działki, powyższy zamiar Wnioskodawcy nie zostanie zrealizowany. Wnioskodawca zamierza sprzedać wydzielone działki.

Nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę w celach związanych z jakąkolwiek działalnością gospodarczą, a zbycie nieruchomości Wnioskodawca zamierza dokonać w warunkach sprzedaży majątku prywatnego. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Nieruchomość nigdy nie była przedmiotem najmu czy dzierżawy. Działki te w dalszym ciągu są niezabudowane (Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań faktycznych mających na celu zrealizowanie jakichkolwiek inwestycji budowlanych) i zostaną sprzedane w takiej postaci, w jakiej Wnioskodawca je nabył w drodze darowizny od rodziców. Wnioskodawca nie dokonał ani nie zamierza dokonać jakichkolwiek czynności, w tym nie poniósł, ani nie zamierza ponieść jakichkolwiek nakładów w celu przygotowania posiadanych działek do sprzedaży, takich jak ogrodzenie, czy inne działania zmierzające do zwiększenia wartości, bądź atrakcyjności posiadanych działek. Posiadane działki były uzbrojone, ale uzbrojenie działek nie było podejmowane z inicjatywy Wnioskodawcy, lecz z inicjatywy Gminy (wybudowano kanalizację wodno-ściekową).

Działania związane z wystąpieniem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy były wykonywane przez Wnioskodawcę wyłącznie na niwie prywatnej

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż nieruchomości gruntowych przez Wnioskodawcę opodatkowana jest podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż opisanych nieruchomości gruntowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, co wynika z następujących okoliczności faktycznych i prawnych.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Warunkiem koniecznym opodatkowania jest spełnienie przesłanki podmiotowej, tj. aby podmiot, który w związku z wykonaniem dostawy był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, ustawodawca wskazał, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Tym samym - zgodnie ze wskazanymi powyżej ustawowymi definicjami - dla uznania określonych zachowań za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Wskazane powyżej stanowisko znajduje potwierdzenie zarówno w indywidualnych interpretacjach podatkowych, orzecznictwie sądów administracyjnych, jak również w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Jako przykład należy wskazać wyroki w sprawach: C-180/10 i C-181/10, w których to Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. Podobne stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 18 października 2011 r., sygn. akt I FSK 1536/10, w którym stwierdził, że wykonie danej czynności (w przypadku sprzedaży działki budowlanej lub przeznaczonej pod zabudowę) jednorazowo - nawet w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy - nie przesądza automatycznie, że z tego powodu dany podmiot staje się podatnikiem VAT. Konieczne jest bowiem ustalenie, że w odniesieniu do tej czynności występował on w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoby wykonującej prawo własności w stosunku do tego gruntu.

Powyższy wyrok Trybunału Sprawiedliwości jest także często przytaczany w orzecznictwie sądowo-administracyjnym. I tak, m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 7 marca 2018 r" pod sygn. III SA/G11016/17, Sąd zwrócił uwagę, iż okoliczność, że skarżąca wraz z sąsiadami podjęła czynności mające na celu racjonalne zagospodarowanie jej majątkiem, nie czynią z niej jeszcze podatnika podatku od towarów i usług. Nie można bowiem wymagać, aby osoba fizyczna wyzbywała się swego majątku w możliwie najmniej rentowny i ekonomicznie uzasadniony sposób, aby tylko nie podjąć żadnych czynności zwiększających atrakcyjność, czy przeznaczenie gruntu, co mogłoby skutkować uznaniem za podatnika VAT. Założenie przeciwne byłoby nieracjonalne i nieznajdujące oparcia w ustawie. Każda osoba należycie dbająca o własne interesy czyni to z rozwagą w sposób zapewniający jej osiągnięcie maksymalnych korzyści.

Ponadto należy wskazać na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 6 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Gd 234/16, w którym sąd stwierdził, że: "Uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy dla czterech działek powstałych w wyniku podziału działki siedliskowej, a także sprzedaż za pośrednictwem portali internetowych oraz biura nieruchomości nie stanowi o zawodowej działalności skarżącej".

W niniejszym stanie faktycznym sprzedaż nieruchomości przez Wnioskodawcę nie zostanie zatem dokonana w ramach działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Należy bowiem wskazać, że Wnioskodawca był właścicielem nieruchomości przez 26 lat, a sprzedaż nastąpi w ramach zwykłej transakcji dotyczącej majątku prywatnego. Co więcej, należy podkreślić, że Wnioskodawca nie wykorzystywał nieruchomości dla jakichkolwiek celów zarobkowych. Nieruchomość nigdy nie była przedmiotem najmu czy dzierżawy. Jednocześnie celem podziału nieruchomości na kilkanaście odrębnych działek była chęć zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych dzieci. Ostatecznie plany musiały ulec zmianie ze względu na zmianę sytuacji życiowej i rodzinnej. Stąd też Wnioskodawca podjął decyzję o sprzedaży wszystkich wydzielonych działek, gdyż są mu niepotrzebne.

Z powyższych okoliczności faktycznych wynika jednoznacznie, że sprzedaż nieruchomości będzie transakcją okazjonalną, czyli taką, która nie jest czyniona z zamiarem nadania jej stałego charakteru. Tym samym w odniesieniu do sprzedaży nieruchomości nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika prowadzących działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT. Jeśli bowiem osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, to nie można jej uznać za prowadzenie działalności gospodarczej. Ponadto brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w planowanym zbyciu nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego - charakteru takiej działalności). To wskazuje, że w rozpatrywanym przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym, niemających cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Tym samym nie można uznać planowanej sprzedaży nieruchomości przez Wnioskodawcę za przejaw działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. W konsekwencji sprzedaż nieruchomości nie podlega przepisom ustawy o VAT.

Jednocześnie należy wskazać, że zaprezentowane stanowisko Wnioskodawców znajduje również potwierdzenie w indywidualnych interpretacjach, które zostały wydane w tożsamych okolicznościach faktycznych np. interpretacji z dnia 1 października 2018 r. znak 0112-KDIL1 2.4012.466.2018.2.AW, z dnia 24 września 2018 r. znak 0114-KDIP1-1.4012.475.2018.1.RR, z dnia 24 września 2018 r. znak 0112-KDIL1-1.4012.521.2018.2.0A, z dnia 1 października 2018 r. znak 0112-KDIL2-1.4012.391.2018.2.AS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego dostawa jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnika" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) - zwanej dalej Dyrektywą 112, "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

"Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży działek istotne jest, czy w danej sprawie Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntów podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C 181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Co istotne - jak wskazał TSUE - dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest "rolnikiem ryczałtowym". Według TSUE sprzedaż działek przekształconych z rolnych na budowlane nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym. Trybunał orzekł, że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu prawa UE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby".

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w przypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Treść wniosku wskazuje, że Wnioskodawca, w dniu (...) r. nabył w drodze darowizny od swoich rodziców nieruchomość w postaci trzech działek: rolę o powierzchni 2,17 ha, rolę i pastwisko o powierzchni 1,41 ha, pastwisko, rolę i zabudowane podwórze o powierzchni 1,41 ha-gdzie częścią składową był dom mieszkalny, stodoła i obora. Rodzice Obdarowanego byli rolnikami.

W akcie notarialnym rodzice Wnioskodawcy zastrzegli na swoją rzecz dożywotnią i bezpłatną służebność mieszkania w części domu. Po śmierci ostatniego z rodziców służebność ta przysługiwała siostrze Wnioskodawcy. Darczyńcy nałożyli również na Obdarowanego obowiązek wydzielenia i przeniesienia własności siostrze działki budowlanej. W związku z tym jedna część otrzymanych gruntów zostanie przekazana siostrze.

W celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych dzieci Wnioskodawcy, z uwagi na to, że nie było możliwym dokonanie podziału powyższych gruntów rolnych pomiędzy dzieci (Wnioskodawca ma 3 synów i 1 córkę), Wnioskodawca zmuszony był przekształcić grunty rolne na budowlane i dokonać ich podziału. Z uwagi na brak obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, Wnioskodawca wystąpił w 2017 r. z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla trzech należących do niego gruntów rolnych, a następnie o podział tych działek. Ostatecznie dokonano geodezyjnego podziału jednej działki - w wyniku czego wyodrębniono 15 działek.

Dokonanie podziału geodezyjnego nieruchomości motywowane było wyłącznie osobistymi celami Wnioskodawcy. Wnioskodawca zamierzał bowiem darować powstałe w wyniku podziału działki swoim dzieciom (3 synom i 1 córce) dla zaspokojenia ich potrzeb mieszkaniowych. Środki ze sprzedaży pozostałych działek służyłyby sfinansowaniu budowy budynków mieszkalnych dzieci.

Z uwagi na zmianę sytuacji życiowej i rodzinnej Wnioskodawcy, pomimo dokonania podziału geodezyjnego działki, powyższy zamiar Wnioskodawcy nie zostanie zrealizowany, dlatego Wnioskodawca zamierza sprzedać wydzielone działki.

Nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę w celach związanych z jakąkolwiek działalnością gospodarczą, a zbycia nieruchomości Wnioskodawca zamierza dokonać w warunkach sprzedaży majątku prywatnego. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Nieruchomość nigdy nie była przedmiotem najmu czy dzierżawy. Działki te w dalszym ciągu są niezabudowane, a Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań faktycznych mających na celu zrealizowanie jakichkolwiek inwestycji budowlanych. Działki zostaną sprzedane w takiej postaci, w jakiej Wnioskodawca je nabył w drodze darowizny od rodziców.

Stosownie do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca nie dokonał ani nie zamierza dokonać jakichkolwiek czynności, w tym nie poniósł, ani nie zamierza ponieść jakichkolwiek nakładów w celu przygotowania posiadanych działek do sprzedaży. Posiadane działki były uzbrojone, ale uzbrojenie działek nie było podejmowane z inicjatywy Wnioskodawcy, lecz z inicjatywy Gminy. Natomiast działania związane z wystąpieniem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy były wykonywane przez Wnioskodawcę wyłącznie w charakterze prywatnym.

Na tle powyższego opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą opodatkowania sprzedaży wyżej wskazanych nieruchomości gruntowych.

W celu wyjaśnienia wątpliwości Wnioskodawcy istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że podejmował on działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w analizowanej sytuacji brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy - w związku z planowaną sprzedażą Nieruchomości - za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie handlu nieruchomościami.

Analizując treść wniosku należy stwierdzić, że Nieruchomość - z której wydzielono 15 działek, będących przedmiotem sprzedaży - została nabyta ponad 26 lat temu do majątku prywatnego w drodze umowy darowizny, bez zamiaru jej dalszej odsprzedaży. Działki te bowiem - jak wskazał Wnioskodawca - nie były wykorzystywane do prowadzania jakiekolwiek działalności gospodarczej. W konsekwencji przedstawiony sposób dysponowania ww. majątkiem jednoznacznie wskazuje, że Wnioskodawca - przez cały okres posiadania - wykorzystywał grunty wyłącznie na cele osobiste i cele wskazane w umowie darowizny (udostępnienie mieszkania rodzicom i siostrze w oparciu o udzieloną służebność mieszkania, wydzielenie działki siostrze), a nie w charakterze zarobkowym.

Powyższego wniosku nie zmienia fakt, że Wnioskodawca postanowił - celem zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych dzieci - podzielić Nieruchomość i w związku z tym wystąpi o decyzję o warunkach zabudowy. Wydzielone działki miały być darowane dzieciom Wnioskodawcy i być przez nie wykorzystane w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych oraz sfinansowania realizacji tych potrzeb. Do darowizny wspomnianych działek dzieciom Wnioskodawcy nie doszło, ponieważ sytuacja życiowa i rodzinna Wnioskodawcy zmusiła go do zmiany tych zamierzeń. W wyniku powyższego Wnioskodawca powziął decyzję o sprzedaży tych Nieruchomości gruntowych.

Co istotne, Wnioskodawca nie podejmował żadnych innych czynności związanych ze sprzedażą opisanych działek, zakwalifikowanych jako znamiona profesjonalnej działalności gospodarczej, tj. ogrodzenia, czy innych działań zwiększających atrakcyjność działek, a wcześniej dokonana zmiana przeznaczenia gruntu i uzyskana w tym celu decyzja o warunkach zabudowy miały jedynie służyć realizacji osobistych zamierzeń Wnioskodawcy i jego rodziny. Zatem Wnioskodawca nie dokonał jakichkolwiek czynności (nie poniósł nakładów) w celu przygotowania przedmiotowych działek do sprzedaży.

W niniejszej sprawie, brak jest zatem przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia opisanych we wniosku Nieruchomości (działek), która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzałyby, że sprzedaż wskazanych we wniosku działek wypełniała przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie podejmował takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców.

Działania podejmowane przez Wnioskodawcę należały do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawca sprzedając przedmiotowe działki korzystać będzie z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Podsumowując, sprzedaż przez Wnioskodawcę Nieruchomości nie będzie wykonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca nie uzyska statusu podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Tym samym, dostawa wskazanych działek stanowić będzie czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla Organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnych indywidualnych sprawach, więc zawartego w nich stanowiska organu podatkowego nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.