0111-KDIB3-3.4012.302.2018.2.WR - Obowiązek wystawiania faktur dla dokonywanej sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz rejestrowanie tej sprzedaży na kasie fiskalnej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 października 2018 r. (data wpływu 31 października 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 grudnia 2018 r. (data wpływu 27 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie obowiązku wystawiania faktur dla dokonywanej sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz rejestrowania tej sprzedaży na kasie fiskalnej - jest prawidłowe.

W dniu 31 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie obowiązku wystawiania faktur dla dokonywanej sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz rejestrowania tej sprzedaży na kasie fiskalnej.

Powyższy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 grudnia 2018 r. (data wpływu 27 grudnia 2018 r.), które stanowiło odpowiedź na wezwanie Organu z dnia 12 grudnia 2018 r., znak: 0111-KDIB3-3.4013.302.2018.1.WR.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest firmą produkująca (...). Wnioskodawca prowadzi sprzedaż internetową swoich produktów na cały świat. Klientami Wnioskodawcy są osoby prawne oraz fizyczne. W przyszłości Wnioskodawca zamierza zwiększyć ilość sprzedawanych wyrobów do UE, czyli możliwe że przekroczy limity sprzedaży wysyłkowej do niektórych państw UE.

Przykład:

Po przekroczeniu limitu sprzedaży wysyłkowej do Francji, oraz utworzeniu konta w odpowiednim Urzędzie Skarbowym we Francji:

Podczas sprzedaży do klienta detalicznego we Francji produktu Wnioskodawcy za kwotę np. 500,00 PLN brutto wystawia tylko fakturę VAT na kwotę 500,00 PLN brutto z VAT-em 20% czyli:

* 416,67 PLN netto

* 83,33 PLN VAT

* 500,00 PLN brutto

Na kasie fiskalnej Wnioskodawca nie fiskalizuje tej sprzedaży, ponieważ nie ma takiej opcji (stawki VAT).

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 12 grudnia 2018 r. Wnioskodawca wskazał co następuje:

a. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług

b. Wnioskodawca pod pojęciem "klienta detalicznego" rozumie podatnika niebędącego podatnikiem podatku VAT, niemającego obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów

c. Wnioskodawca będzie posiadał dokumenty:

1.

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przez podatnika przewoźnikowi; 2. dokumentów potwierdzających odbiór towarów poza terytorium kraju.

W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 14, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, dokumentami wskazującymi, że wystąpiła dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysy¬łanych lub transportowanych towarów, mogą być również inne dokumenty otrzymywane przez podatnika w tego rodzaju dostawie towarów, w: szczególności:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Jakie dokumenty Wnioskodawca powinien wystawiać w przyszłości po przekroczeniu limitów sprzedaży wysyłkowej do krajów UE przy sprzedaży detalicznej, tylko fakturę z VAT-em kraju w którym nastąpiło przekroczenie limitu sprzedaży (inne stawki VAT niż Polska)?

2. Co z fiskalizacją na kasie? Czy jest konieczna?

Zdaniem Wnioskodawcy, powinien on wystawiać tylko fakturę VAT ze stawką danego Państwa, gdzie nastąpiło przekroczenie limitów sprzedaży wysyłkowej i tam odprowadzać VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j.Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.; dalej zwana "ustawą" lub "ustawą o VAT") opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy o VAT).

Przez sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz:

Na mocy art. 2 pkt 1 ustawy przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez państwa członkowskie, zgodnie z art. 2 pkt 2 ustawy o VAT, rozumie się państwa członkowskie Unii Europejskiej.

Stosownie do art. 23 ust. 1 ustawy o VAT w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, z zastrzeżeniem ust. 2.

W przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów (art. 23 ust. 2 ustawy).

Przepis ust. 2 stosuje się pod warunkiem, że całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów (art. 23 ust. 3 ustawy).

W przypadku przekroczenia kwoty, o której mowa w ust. 2, miejsce opodatkowania na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów obowiązuje, począwszy od dostawy, którą przekroczono tę kwotę (art. 23 ust. 4 ustawy).

Przeliczenia kwot, o których mowa w ust. 2 i 3, dokonuje się według ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski średniego kursu waluty, w której, w państwie członkowskim przeznaczenia, kwoty te są ustalane, obowiązującego w dniu 1 maja 2004 r., w zaokrągleniu do 1000 zł (art. 23 ust. 10 ustawy o VAT).

Przepisów ust. 1-9 nie stosuje się do:

Na podstawie art. 23 ust. 14 ustawy warunkiem uznania dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia jest otrzymanie przez podatnika, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, następujących dokumentów, jeżeli dokumenty te łącznie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów:

* dokumentów przewozowych otrzymanych od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przez podatnika przewoźnikowi;

* dokumentów potwierdzających odbiór towarów poza terytorium kraju.

Natomiast w myśl art. 23 ust. 15 ustawy o VAT w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 14, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, dokumentami wskazującymi, że wystąpiła dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, mogą być również inne dokumenty otrzymywane przez podatnika w tego rodzaju dostawie towarów, w szczególności:

Stosownie do art. 106a ustawy o VAT przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

Na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

Podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3. (art. 106b ust. 2 ustawy)

Na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,

2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118 - jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty. (art. 106b ust. 3 ustawy)

Zgodnie z art. 106b ust. 4 ustawy o VAT do świadczenia usług, o których mowa w art. 106a pkt 3, przepis ust. 3 pkt 1 stosuje się odpowiednio.

Na mocy art. 109 ust. 3 ustawy o VAT podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy. W myśl ust. 1 tego przepisu podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonego w nim kręgu odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Należy zaznaczyć, że kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju ewidencją podatkową. Ma ona charakter ewidencji sprzedaży, gdyż zarejestrowaniu w niej podlegają transakcje opodatkowane wykonane przez podatnika.

Wymóg stosowania przez określone grupy podatników kas rejestrujących został wprowadzony przede wszystkim ze względu na potrzebę zapewnienia kontroli nad rzetelnością deklarowanych podstaw opodatkowania, w sytuacjach, gdy sprzedaż która nie jest dokumentowana w żaden inny sposób, a więc nie ma możliwości sprawdzenia, czy dana transakcja faktycznie miała miejsce. Obowiązek ewidencjonowania w kasie dotyczy bowiem tych transakcji, w przypadku których nie ma bezwzględnego obowiązku wystawiania faktur je dokumentujących (faktury wystawiane są wyłącznie na żądanie nabywców - osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej).

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi działalność w zakresie produkcji (...). Sprzedaż wyprodukowanych przez Wnioskodawcę produktów prowadzona jest na cały świat. Klientami Wnioskodawcy są osoby prawne jak i osoby fizyczne.

W przyszłości Wnioskodawca zamierza zwiększyć ilość sprzedawanych wyrobów do Unii Europejskiej, tym samym możliwe jest, że Wnioskodawca przekroczy limity sprzedaży wysyłkowej do niektórych krajów członkowskich Unii Europejskiej.

Wnioskodawca wskazał, że na kasie fiskalnej nie fiskalizuje takich sprzedaży, ponieważ kasa rejestrująca Wnioskodawcy nie zawiera odpowiedniej stawki VAT.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał również, że jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Ponadto Wnioskodawca wyjaśnił, że pod pojęciem "klienta detalicznego" rozumie podmiot niebędącego podatnikiem podatku VAT, niemającego obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Wnioskodawca będzie posiadał dokumenty wskazane w art. 23 ust. 14 ustawy albo dokumenty wskazane w art. 23 ust. 15 ustawy.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest dokumentowanie sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju do krajów członkowskich Unii Europejskiej po przekroczeniu limitów określonych w tych państwach, a także konieczność rejestrowania tych transakcji na kasie rejestrującej.

Odnosząc wyżej poczynione uwagi do niniejszej sprawy trzeba wskazać, że Wnioskodawca dokonując, po przekroczeniu limitów dla danego kraju, sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, która - na podstawie wyżej wymienionych przepisów ustawy - nie podlega opodatkowaniu w Polsce, ale jest rozliczana przez sprzedawcę na terytorium państwa przeznaczenia towarów, nie ma obowiązku wystawienia z tytułu tej sprzedaży faktury, zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 2 ustawy, pomimo że jest czynnym podatnikiem VAT. Po przekroczeniu określonego w państwie przeznaczenia limitu i zarejestrowaniu się w tym kraju dla celów rozliczania VAT, podatnik dokonujący sprzedaży wysyłkowej powinien wystawiać faktury zgodnie z przepisami kraju, do którego dokonuje sprzedaży ze wskazaniem stawki podatku od wartości dodanej obowiązującej w tym państwie dla danego towaru, posługując się nadanym mu w tym państwie numerem identyfikacyjnym.

Wskazać należy, że posiadane dokumenty przewozowe, dokumenty potwierdzające odbiór towarów poza terytorium kraju, korespondencja handlowa z nabywcą oraz dokument potwierdzający zapłatę za towar, na które wskazano w uzupełnieniu wniosku pozwolą na uznanie przedmiotowej dostawy za dokonaną na terytorium państwa przeznaczenia pod warunkiem otrzymania ich przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy oraz z ewentualnym uwzględnieniem treści art. 23 ust. 15a i 15b ustawy

Zatem sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju dokonywana przez Wnioskodawcę, będącego czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, na rzecz nabywców z innych niż Polska państw członkowskich Unii Europejskiej, w przypadku przekroczenia limitów ustalonych w tych państwach członkowskich, nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej z uwagi na okoliczność, że taka sprzedaż nie podlega opodatkowaniu na terytorium kraju.

Mając powyższe na uwadze należy podzielić stanowisko Wnioskodawcy, w myśl, którego będzie on zobowiązany wystawiać tylko fakturę ze stawką VAT państwa, w którym nastąpiło przekroczenie limitów określonych przez to państwo i tam odprowadzać podatek, z zastrzeżeniem, że faktura ta powinna być wystawiona zgodnie przepisami kraju, do którego Wnioskodawca dokonuje sprzedaży.

Uwzględniając powyższe stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe. Prawidłowość ta wynika jednak z innych przyczyn niż wskazuje Wnioskodawca.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.