0111-KDIB3-3.4012.159.2019.1.PJ - Zwolnienie z VAT sprzedaży prawa własności budynków wraz z gruntem.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 1 lipca 2019 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0111-KDIB3-3.4012.159.2019.1.PJ Zwolnienie z VAT sprzedaży prawa własności budynków wraz z gruntem.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2019 r. (data wpływu 7 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz ze sprzedażą prawa własności budynków i budowli trwale związanych z gruntem - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 maja 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz ze sprzedażą prawa własności budynków i budowli trwale związanych z gruntem.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka wnioskodawca dokonała w 2006 zakupu nieruchomości wraz z budynkami i budowlami.

W skład nabytej nieruchomości wchodziły: prawo użytkowania wieczystego częściowo zwolnione z VAT i częściowo opodatkowane VAT, budynki częściowo zwolnione z VAT i częściowo opodatkowane VAT oraz budowle (w tym np. instalacja kanalizacji, ogrodzenia, nawierzchnie utwardzone, wiata, zbiornik stalowy) również częściowo zwolnione z VAT i częściowo opodatkowane VAT.

Wnioskodawcy przy zakupie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego - w części która została opodatkowania przez sprzedawcę tj. około 3/10 wartości nabycia.

W okresie użytkowania spółka nie poniosła nakładów przekraczających 30% wartości początkowej obiektów.

Spółka użytkowała nieruchomość na cele prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Nieruchomość była użytkowana również wcześniej przez zbywców. W tej sytuacji uznać należy że pierwsze zasiedlenie nastąpiło przed rokiem 2006.

Nieruchomość nie jest wpisana do rejestru zabytków.

Spółka planuje sprzedaż nieruchomości w całości.

Przedmiotem sprzedaży będzie prawo wieczystego użytkowania wraz z położnymi na nim budynkami oraz budowlami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko, że sprzedaż nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia z VAT w całości, tj. zarówno w części dotyczącej prawa użytkowania wieczystego, budynków jak i budowli?

W opinii wnioskodawcy sprzedaż nieruchomości, tj. prawa użytkowania wieczystego wraz z budynkami i budowlami w sytuacji przedstawionej we wniosku będzie korzystała w całości ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej ustawa/ustawa o VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się również przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie tych praw.

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a- 30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej (...).

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Zwolnienie to nie ma zastosowania w niniejszej sprawie, ponieważ przedmiotem przyszłej sprzedaży jest teren zabudowany.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a.

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b.

pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego w przedmiotowej sprawie od zasiedlenia upłynął okres dłuższy niż dwa lata, stąd na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy sprzedaż będzie korzystała ze zwolnienia w odniesieniu do budynków i budowli.

Zgodnie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

a.

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b.

dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Ponieważ ze stanu faktycznego wynika, iż transakcja korzysta ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a jest bezzasadne.

Zgodnie art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale związanych z gruntem albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. A zgodnie z art. 29a ust. 9 przepisu ust. 8 nie stosuje się do czynności oddania w użytkowanie wieczyste gruntu, dokonywanego z równoczesną dostawą budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli.

W przedstawionej sprawie ust. 9 nie będzie miał zastosowania, ponieważ nie mamy do czynienia z oddaniem w użytkowanie wieczyste. Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym spółka planuje nie oddanie w użytkowanie wieczyste, a zbycie wcześniej nabytego prawa użytkowania wieczystego. Natomiast na podstawie art. 29a. ust. 8 ustawy zbycie prawa użytkowania wieczystego wykonuje się bez wyodrębniania wartości gruntu dla celów podatku od towarów i usług, tj. zbycie to będzie korzystało ze zwolnienia od podatku VAT w całości.

Wnioskodawca wskazuje, że w podobnej sprawie rozstrzygał WSA w Gdańsku, wyrok I SA/Gd 555/17 z dnia 4 lipca 2017 r.

W podobnej sprawie interpretację indywidualną wydał również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygnatura 0112-KDIL1-2.4012.258.2018.1.MR z dnia 19 czerwca 2018.

Wobec powyższego wnioskodawca wnosi o potwierdzenie jego stanowiska w sprawie sprzedaży nieruchomości tzn. że w opisanym stanie faktycznym i planowanym przyszłym sprzedaż będzie korzystała w całości ze zwolnienia z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz ze sprzedażą prawa własności budynków i budowli trwale związanych z gruntem jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl powołanych wyżej przepisów grunt, budynek i budowla spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 6 przez dostawę towarów rozumie się również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste, a na mocy art. 7 ust. 1 pkt 7 - zbycie tego prawa.

Podstawowa stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie stosownie do treści art. 146aa ust. 1 pkt 1 w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 2077 z późn. zm.), jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Na podstawie art. 146aa ust. 2 minister właściwy do spraw finansów publicznych ogłosi, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", koniec okresu obowiązywania stawek podatku, o których mowa w ust. 1, w terminie do dnia 31 października roku następującego po roku, dla którego zostały spełnione warunki określone w ust. 1.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a.

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b.

pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest - co do zasady - zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - według art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

a.

wybudowaniu lub

b.

ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, posługują się pojęciem "pierwszego zasiedlenia", jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że "Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako «pierwsze zajęcie budynku, używanie». Zatem, w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. W świetle wykładni językowej, jak i celowościowej systemu VAT, w ocenie NSA, należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług".

Nadto w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16 Kozuba Premium Selection sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie TSUE stwierdził, że "artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. (...)".

W orzeczeniu tym Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazał również, że " (...) kryterium «pierwszego zasiedlenia» budynku należy rozumieć jako odpowiadające kryterium pierwszego użytkowania budynku przez jego właściciela lub lokatora. (...) kryterium to zostało uznane za określające moment, w którym kończy się proces produkcji budynku i budynek ów staje się przedmiotem konsumpcji. Z powyższej analizy historycznej nie wynika jednak, że użytkowanie budynku przez jego właściciela ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu" (pkt 41).

Natomiast w opinii Rzecznika Generalnego do ww. sprawy wskazano, że " (...) pojęcie «pierwszego zasiedlenia» ma własne znaczenie, niezależne od uprzedniego istnienia czynności podlegającej opodatkowaniu. Użytkowanie budynku niezależnie od tego, czy jest on nowy, czy też przebudowany (...) przez jego właściciela nieprzerwanie przez co najmniej dwa lata jest zrównane z pierwszą dostawą i jego późniejsza sprzedaż jest zwolniona z VAT" (pkt 64).

Zatem zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny tych obiektów w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca dokonał w 2006 zakupu nieruchomości wraz z budynkami i budowlami.

W skład nabytej nieruchomości wchodziły: prawo użytkowania wieczystego częściowo zwolnione z VAT i częściowo opodatkowane VAT, budynki częściowo zwolnione z VAT i częściowo opodatkowane VAT oraz budowle (w tym np. instalacja kanalizacji, ogrodzenia, nawierzchnie utwardzone, wiata, zbiornik stalowy) również częściowo zwolnione z VAT i częściowo opodatkowane VAT.

Spółka użytkowała nieruchomość na cele prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. W okresie użytkowania spółka nie poniosła nakładów przekraczających 30% wartości początkowej obiektów. Nieruchomość była użytkowana również wcześniej przez zbywców.

Spółka planuje sprzedaż nieruchomości w całości. Przedmiotem sprzedaży będzie prawo wieczystego użytkowania wraz z położnymi na nim budynkami oraz budowlami.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości objęcia dostawy nieruchomości zwolnieniem o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Rozpatrując kwestię podlegania zwolnieniu przewidzianemu dla dostawy budynków, budowli lub ich części należy przypomnieć, że w myśl powołanych przepisów grunt, budynek i budowla spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, w szczególności zaś zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 7 w zw. z pkt 6 dostawą towarów jest zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu.

Jednocześnie przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu (działki), na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny tych obiektów w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy przewiduje zwolnienie od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części ustanawiając jednocześnie wyjątek odnoszący się do pierwszego zasiedlenia budynków, budowli lub ich części. Dlatego analizując możliwość objęcia opisanej we wniosku transakcji zwolnieniem z opodatkowania należy ocenić czy dostawa nie będzie wyłączona ze zwolnienia jako dostawa dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, ani też jako dostawa dla której od pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W przedstawionej we wniosku sytuacji podmiot nabywający od Wnioskodawcy przedmiotową nieruchomość nie będzie pierwszym nabywcą lub użytkownikiem otrzymującym w drodze czynności opodatkowanej budynki i budowle do użytkowania po ich wybudowaniu, ponieważ pierwsze zasiedlenie budynków i budowli nastąpiło najpóźniej wraz z ich używaniem na potrzeby własnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Sam Wnioskodawca wskazuje, że uznać należy, że pierwsze zasiedlenie nastąpiło jeszcze przed rokiem 2006.

Ponadto zgodnie z opisem przedstawionym we wniosku w okresie użytkowania budynków i budowli (a co za tym idzie, także w ciągu dwóch lat przed planowaną sprzedażą nieruchomości) nie ponoszono w związku z budynkami i budowlami nakładów przekraczających 30% wartości początkowej obiektu. Nie występuje więc okoliczność wyłączająca planowaną sprzedaż ze zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10.

W konsekwencji dostawa prawa użytkowania wieczystego działki gruntu wraz ze sprzedażą prawa własności budynków i budowli trwale związanych z gruntem korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 w związku z art. 29a ust. 8 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.

z zastosowaniem art. 119a;

2.

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3.

z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl