0111-KDIB3-2.4012.771.2017.1.ASZ - VAT w zakresie wyłączenia z opodatkowania sprzedaży przedsiębiorstwa.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2017 r. (data wpływu 24 listopada 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania sprzedaży przedsiębiorstwa - jest prawidłowe.

W dniu 24 listopada 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania sprzedaży przedsiębiorstwa.

W przedmiotowym wniosku, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka D. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa (zwana dalej "Wnioskodawca" lub "Spółka") z siedzibą w Polsce, jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej "VAT"). Spółka prowadzi działalność gospodarczą w branży akwarystycznej, specjalizując się w wytwarzaniu wysokiej jakości akwariów, terrariów, mebli i oświetlenia. Działalność ta podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W ramach prowadzonej działalności, Spółka planuje zbyć za wynagrodzeniem na rzecz Nabywcy (tj. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, mającej siedzibę w Polsce i będącej czynnym podatnikiem VAT), zespół składników majątkowych i niemajątkowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa Spółki, wykorzystywanych przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności gospodarczej (dalej określane jako "Transakcja").

Spółka zawarła z Nabywcą "umowę inwestycyjną - przedwstępną umowę sprzedaży przedsiębiorstwa" (zwaną dalej: "Umowa Przedwstępna"). Na mocy Umowy Przedwstępnej Spółka i Nabywca zobowiązały się do zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży przedsiębiorstwa prowadzonego przez Wnioskodawcę, jako zespołu składników materialnych i niematerialnych obejmujących wszystko co wchodzi w jego skład w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, w terminie do dnia 1 marca 2018 r. (zwaną dalej: "Umowa Przyrzeczona").

I. Przedmiot Transakcji

Przedmiotem planowanej Transakcji będzie sprzedaż zorganizowanego zespołu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, w szczególności obejmujący następujące elementy:

Doprecyzowując powyższe, Wnioskodawca pragnie również poinformować, iż w roku 2016 komandytariusz wniósł do Spółki przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego (tj. zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej) tytułem wkładu niepieniężnego (aportu). W skład wniesionego przedsiębiorstwa weszły w szczególności, środki trwałe oraz dodatnia wartość firmy ustalona na etapie rozliczenia aportu. Wyżej wymienione przedsiębiorstwo (wniesione w 2016 r. do Spółki aportem) tym samym również wchodzi w skład zorganizowanego zespołu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, a stanowiących przedmiot planowanej Transakcji, bowiem weszło ono w skład jednej masy majątkowej funkcjonującej od dnia wniesienia ww. aportu w ramach Spółki.

Ponadto Spółka zatrudnia pracowników i w związku z zawarciem Umowy Przyrzeczonej poinformuje zatrudnionych o przejściu zakładu pracy na innego pracodawcę, w trybie określonym w art. 23¹ § 3 i 4 Kodeksu Pracy, a Nabywca wstąpi w stosunki pracy z tymi pracownikami.

Wnioskodawca jest także stroną umów cywilnoprawnych o charakterze długookresowym oraz krótkookresowym. Prawa i obowiązki wynikające z tych umów przejdą na Nabywcę z chwilą zawarcia Umowy Przyrzeczonej.

II. Inne okoliczności związane z Transakcją

1. Spółka pragnie wyjaśnić, iż w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa dzierżawi nieruchomości gruntowe i budynkowe. Natomiast najpóźniej w dniu zawarcia Umowy Przyrzeczonej Spółka będzie właścicielem bądź zawrze umowę o nabyciu użytkowania wieczystego przedmiotowych nieruchomości. Spółka po przeprowadzeniu Transakcji zamierza bowiem rozpocząć nową działalność w zakresie wydzierżawiania nieruchomości i w tym celu już po zawarciu Transakcji nabędzie dotychczas dzierżawione nieruchomości a następnie wydzierżawi je Nabywcy. Zgodnie z postanowieniami Umowy Przedwstępnej, powyższe należy rozumieć w ten sposób że:

Spółka i Nabywca w Umowie Przedwstępnej ustaliły ponadto, że przyrzeczona umowa dzierżawy, o której mowa powyżej, zostanie zawarta w dniu zawarcia Umowy Przyrzeczonej, przy czym Spółka w tym dniu przed zawarciem przyrzeczonej umowy dzierżawy przedstawi Nabywcy akt notarialny potwierdzający nabycie własności i zawarcie umowy o przeniesienie użytkowania wieczystego przedmiotu dzierżawy.

Wnioskodawca pragnie również podkreślić, iż w wyżej opisanym stanie prawnym nieruchomości, aktualnym na moment zawarcia Umowy Przyrzeczonej (tj. w sytuacji gdy prawo własności lub prawo użytkowania wieczystego nieruchomości przysługuje osobom trzecim), przedmiot Transakcji nie będzie obejmował elementów i urządzeń stale powiązanych z tymi nieruchomościami (jako niebędących własnością Spółki), takich jak: budynki (m.in. hala) wraz z towarzyszącymi instalacjami grzewczymi, elektrycznymi, wodno-kanalizacyjnymi, monitoringiem, stacją transformatorową.

2. W toku prowadzonych negocjacji Spółka i Nabywca określili cenę sprzedaży przedmiotu Transakcji na poziomie jego wartości rynkowej. Przy czym Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż wartość ta nie została ustalona jako suma wartości poszczególnych składników przedmiotu Transakcji, lecz jako wartość całego zespołu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, rozpatrywanych łącznie. Na poczet tak ustalonej ceny sprzedaży, przy zawarciu Umowy przedwstępnej Nabywca zapłacił zadatek, poprzez przelanie kwoty zadatku na wyodrębniony rachunek bankowy Spółki, do której to kwoty ma zastosowanie przepis art. 394 Kodeksu cywilnego o zadatku. Natomiast z chwilą zawarcia Umowy Przyrzeczonej zapłacona przez Nabywcę kwota zadatku, zostanie zaliczona na poczet ceny sprzedaży. Wnioskodawca pragnie w tym miejscu podkreślić, iż w Umowie Przyrzeczonej Spółka i Nabywca określą, iż przedmiot Transakcji nie będzie obejmował środków pieniężnych zgromadzonych na wyżej opisanym - specjalnie utworzonym do otrzymania ceny Transakcji - wyodrębnionym rachunku bankowym, na którym na dzień zawarcia Umowy Przyrzeczonej zgromadzone będą środki pieniężne otrzymane od Nabywcy na poczet ceny Transakcji. Wnioskodawca ponownie pragnie nadmienić, iż środki te nie stanowią i nie będą wchodzić w skład przedmiotu Transakcji, bowiem zostały uzyskane na poczet przyszłej ceny Transakcji. Również kolejna część ceny Transakcji, którą Spółka otrzyma zgodnie z Umową Przedwstępną najpóźniej w chwili zawarcia Umowy Przyrzeczonej może być uzyskana - jako wpływ na ww. wyodrębniony rachunek bankowy - przed dokonaniem Transakcji, jednakże i w tym wypadku nie będzie wchodzić w skład przedmiotu Transakcji.

Jednocześnie w Umowie Przedwstępnej ustalono, iż w celu sprawdzenia stanu majątkowo - finansowego Spółki (czyli de facto sprawdzenia wartości przedmiotu Transakcji), w dniu zawarcia Umowy Przyrzeczonej Spółka zobowiązuje się sporządzić, na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego dzień zawarcia Umowy Przyrzeczonej, aktualny bilans oraz rachunek zysków i strat. W przypadku gdyby z zestawienia bilansu, o którym mowa powyżej oraz bilansu sporządzonego na dzień poprzedzający dzień zawarcia Umowy Przyrzeczonej wynikało, iż wartość aktywów netto przedsiębiorstwa uległa zmianie (powiększeniu lub pomniejszeniu), wówczas Spółka i Nabywca odpowiednio podwyższą (w przypadku wzrostu wartości aktywów netto) lub obniżą (w przypadku zmniejszenia wartości aktywów netto) ustaloną cenę sprzedaży o kwotę równą różnicy między wartościami aktywów netto wynikającymi z ww. bilansów.

3. W celu ułatwienia Nabywcy uzyskania władania nad przedmiotem Transakcji, Wnioskodawca udzieli Nabywcy w dniu zawarcia Umowy Przyrzeczonej nieodwołalnego pełnomocnictwa, które upoważniać będzie Nabywcę do poinformowania osób lub podmiotów trzecich, stron umów cywilnoprawnych, których stroną jest Spółka o zmianie podmiotu uprawnionego do odbioru świadczeń.

4. Zgodnie z postanowieniami Umowy Przedwstępnej, Spółka zobowiązała się wydać w dniu zawarcia Umowy Przyrzeczonej wszelkie dokumenty dotyczące przedmiotu Transakcji, w tym kopie akt osobowych pracowników, dokumentację płacową, karty gwarancyjne, opisy techniczne i wszelkie dokumenty dotyczące produktów przedsiębiorstwa, wszelkie umowy którymi przedsiębiorstwo było i jest związane, dokumenty księgowe związane z przejętymi należnościami i zobowiązaniami, dokumenty handlowe oraz inne dokumenty które wiążą się z nabytym przez Nabywcę przedmiotem Transakcji.

5. W dniu zawarcia Umowy Przyrzeczonej Spółka i jej komplementariusz zmienią swoje oznaczenia indywidualizujące, w tym firmę na inne i niezwłocznie zgłoszą do rejestracji te zmiany w rejestrze przedsiębiorców.

6. Od dnia zawarcia Umowy Przyrzeczonej, Spółkę, wspólników Spółki, komplementariusza oraz małżonkę komandytariusza obowiązuje zakaz podejmowania lub prowadzenia działalności konkurencyjnej.

7. W Umowie Przyrzeczonej Wnioskodawca i Nabywca ustalą, iż Spółka będzie zobowiązana do zaspokojenia wszelkich roszczeń zgłoszonych Nabywcy po zawarciu Umowy Przyrzeczonej, nieujawnionych w księgach Spółki do dnia zawarcia Umowy Przyrzeczonej, a istniejących przed dniem zawarcia tej umowy lub wynikających bezpośrednio ze zdarzeń zaistniałych przed dniem zawarcia tej umowy, powyżej przyjętego "sumarycznego" limitu kwotowego.

8. W myśl postanowień Umowy Przedwstępnej, przedmiotem sprzedaży w ramach Transakcji są wszystkie wierzytelności Spółki. Spółka i Nabywca ustalili, iż Nabywca nie wstępuje jednak do postępowań sądowych (literalnie określonych przez Wnioskodawcę i Nabywcę), których stroną jest Spółka. W wypadku postępowań, w których dochodzone są należności Spółki od osób trzecich Nabywca w odrębnej umowie zawartej po zawarciu Umowy Przyrzeczonej sprzeda te wierzytelności Spółce nie dokonując zmian podmiotowych w postępowaniach sądowych oraz nie zawiadamiając dłużników o nabyciu wierzytelności z uwagi na jedynie chwilowe ich posiadanie, zaś co do postępowania, w których Spółka jest pozwana - Wnioskodawca zobowiązuje się prowadzić to postępowanie nadal w swym imieniu i w razie gdyby z jakichkolwiek względów osoby trzecie kierowały do Nabywcy swe roszczenia w tym zakresie - zwolnić Nabywcę z odpowiedzialności i naprawić poniesioną szkodę. Ponadto Nabywca na żądanie Spółki złożone z uzasadnieniem będzie zobowiązany do wydania wszelkich dokumentów i informacji, jakie będą niezbędne w ww. sprawach. Odmowa wydania dokumentów i informacji uchyla odpowiedzialność Spółki w zakresie związanych z tym roszczeń osób trzecich.

9. Wydanie przedmiotu Transakcji nastąpi w dniu zawarcia Umowy Przyrzeczonej i umowy dzierżawy nieruchomości - niezwłocznie po podpisaniu ww. umów, Spółka i Nabywca sporządzą protokół zdawczo-odbiorczy.

III. Podsumowanie

Reasumując powyższe ustalenia, Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż przedmiot Transakcji stanowi zorganizowaną całość zdolną do wykonywania działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania wysokiej jakości akwariów, terrariów, mebli i oświetlenia. Innymi słowy, składniki stanowiące przedmiot Transakcji są organizacyjnie i funkcjonalnie powiązane ze sobą w ten sposób, iż umożliwiają prowadzenie działalności gospodarczej w ww. zakresie przez Nabywcę.

Z kolei Nabywca, zamierza kontynuować działalność na podstawie nabytych składników majątku - a contrario Nabywca nie ma zatem planów natychmiastowej likwidacji działalności gospodarczej, realizowanej w oparciu o przedmiot Transakcji.

W związku z powyższym opisem, w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku jako nr 1):

Czy opisana w niniejszym wniosku (jako zdarzenie przyszłe) Transakcja sprzedaży zespołu składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej stanowić będzie transakcję zbycia przedsiębiorstwa na gruncie ustawy o VAT i w konsekwencji, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana w niniejszym wniosku (jako zdarzenie przyszłe) Transakcja sprzedaży zespołu składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej stanowić będzie transakcję zbycia przedsiębiorstwa na gruncie ustawy o VAT i w konsekwencji, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

W ocenie Wnioskodawcy, sprzedaż na rzecz Nabywcy zespołu składników materialnych i niematerialnych służących do wykonywania działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania wysokiej jakości akwariów, terrariów, mebli i oświetlenia, na zasadach określonych w niniejszym wniosku, nie będzie podlegała przepisom ustawy VAT. Składniki majątku będące przedmiotem Umowy Przedwstępnej i planowanej Umowy Przyrzeczonej stanowią bowiem przedsiębiorstwo. Jak natomiast wynika z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, jej przepisów nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

1. Definicja przedsiębiorstwa według Kodeksu cywilnego

Zdaniem Wnioskodawcy, w pierwszej kolejności należy zauważyć, iż sama ustawa o VAT nie zawiera definicji przedsiębiorstwa ani odwołania do żadnego innego aktu prawnego dla potrzeb jego zdefiniowania. Szerokie potwierdzenie w praktyce interpretacyjnej organów skarbowych, jak i orzecznictwie sądów administracyjnych, znajduje natomiast pogląd o prawidłowości posłużenia się w tym celu wykładnią systemową (odwołującą się do całego systemu prawa) i konieczności odpowiedniego zastosowania Kodeksu cywilnego, który w art. 55¹ definiuje pojęcie przedsiębiorstwa.

Przykładowo, NSA w wyroku z dnia 27 kwietnia 2012 r. (I FSK 1039/11) wskazał, że "skoro bowiem ustawa o VAT nie określa w swej treści definicji przedsiębiorstwa, koniecznym jest zastosowanie wykładni systemowej zewnętrznej i sięgnięcie do argumentacji spoza interpretowanego aktu prawnego (...). Słusznie zatem Sąd pierwszej instancji odniósł się do definicji przedsiębiorstwa, zawartej w art. 55¹ k.c.". Tak też NSA rozstrzygnął m.in. w wyroku z dnia 23 marca 2011 r. (I FSK 527/10). Podobny pogląd został wyrażony również w wyroku z dnia 28 kwietnia 2011 r. (III SA/Wa 1767/10) wydanym przez WSA w Warszawie.

Zgodnie ze wspomnianym powyżej przepisem art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwem jest zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, obejmujący w szczególności:

W tym miejscu - w ocenie Wnioskodawcy - należy zauważyć, iż użycie w powyższej definicji sformułowania "w szczególności" wskazuje na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w skład przedsiębiorstwa mogą wchodzić inne dodatkowe elementy, których nie wymieniono w cytowanym przepisie, a z drugiej strony przedsiębiorstwem może być zorganizowany zespół składników majątkowych, który nie obejmuje wszystkich rodzajów składników wskazanych w art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Zgodnie bowiem z ugruntowanym stanowiskiem doktryny prawa cywilnego nie wszystkie składniki materialne i niematerialne przedsiębiorstwa wymienione w art. 55¹ Kodeksu cywilnego są na tyle istotne, aby bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. O tym, jakie składniki muszą być przedmiotem transakcji, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne danej sprawy.

Takie stanowisko znajduje również potwierdzenie w rozstrzygnięciach organów podatkowych i sądów administracyjnych, przykładowo:

* w interpretacji indywidualnej z dnia 12 grudnia 2016 r. (sygn. 3063-ILPP2-2.4512.149.2016.2.ML) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził: "Zatem składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Należy zauważyć, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w ww. przepisie określenie "w szczególności" wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa".

* w interpretacji indywidualnej z dnia 9 grudnia 2016 r. (sygn. 2461-IBPP3.4512.698.2016.1.BJ) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał że: "Ustawodawca w ww. przepisie wskazał, jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład kompleksu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli przedsiębiorstwa (...). Nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa są na tyle istotne, by bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne (...)".

* w wyroku NSA z dnia 27 marca 2013 r. (II FSK 1896/11) sąd stwierdził, że: "dopuszczalne jest zatem wyłączenie z transakcji zbycia przedsiębiorstwa pewnych elementów, także wymienionych expressis verbis w art. 55 (1) k.c., a mimo to czynność prawna może być uznana za mającą za przedmiot przedsiębiorstwo. Zakres wyłączeń poszczególnych składników nie może jednakże być na tyle szeroki, aby przekreślił istotę przedsiębiorstwa (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 października 2000 r., I CKN 850/98, LEX nr 50895). Zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo. Czynnikiem konstytuującym przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym jest występowanie elementu organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych jego składników, umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa jako pewnej całości (wyroki Sądu Najwyższego z dnia 25 listopada 2010 r. I CSK 703/09, LEX nr 724984, z dnia 3 grudnia 2009 r" II CSK 215/09, LEX nr 55¹060). Nie można zatem przyjąć jako zasady, że wyłączenie pewnych elementów majątku z czynności prawnej zbycia przedsiębiorstwa oznacza, że czynność taka nie może być uznana za mającą za przedmiot przedsiębiorstwo".

W ocenie Wnioskodawcy, z powyższego wynika również, że za przedsiębiorstwo nie można uznać przypadkowego zbioru składników majątku należących do podatnika. Koniecznym jest bowiem, aby składniki te pozostawały we wzajemnych interakcjach, w taki sposób, że należy je traktować jako powiązany funkcjonalnie zespół, służący wykonywaniu określonej działalności jako przedsiębiorstwo. Innymi słowy, dla ustalenia, czy dany zespół składników majątkowych stanowi "przedsiębiorstwo", najistotniejsze znaczenie ma okoliczność, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany zbiór rzeczy, praw, obowiązków, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. W szczególności, istotne jest, aby zespół taki dla nabywcy stanowił o możliwości kontynuowania prowadzenia działalności gospodarczej. Tym samym, w zbywanym zespole składników majątkowych powinny być zachowane funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, aby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu danej działalności gospodarczej. Jak bowiem wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 25 listopada 2010 r., (sygn. Akt I CSK 703/09) "czynnikiem "konstytuującym" przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym (art. 55¹ k.c.) jest występowanie elementu organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych jego składników umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa jako pewnej całości".

3. Koncepcja przedsiębiorstwa w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej W odniesieniu do samej ustawy o VAT i jej art. 6 pkt 1 Wnioskodawca pragnie również podkreślić, że przepis ten stanowi implementację art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej zwana jako: "Dyrektywa"; poprzednio art. 5 ust. 8 tzw. Szóstej dyrektywy Rady Unii Europejskiej z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej - ujednolicona podstawa wymiaru podatku), zgodnie z którym w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. Przepis ten wprowadza zatem możliwość wyłączenia przez kraje członkowskie z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części aktywów przedsiębiorstwa. Prawodawca unijny nie zdefiniował jednak w Dyrektywie ani innym akcie wykonawczym pojęcia "całości lub części aktywów". Tym samym, dokonując wykładni wspomnianego przepisu Dyrektywy (oraz krajowych regulacji będących jego implementacją, tj. art. 6 pkt 1 ustawy o VAT) należy odwołać się również do rozumienia tego pojęcia w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: "TSUE").

Odwołując się do genezy omawianego przepisu Dyrektywy, TSUE wskazał, że ma on za zadanie umożliwić państwom członkowskim ułatwienie przekazywania przedsiębiorstw lub części przedsiębiorstw, poprzez uproszczenie tych transakcji i unikanie naruszenia płynności finansowej nabywcy nadmiernym obciążeniem podatkowym, które i tak odzyskałby on następnie poprzez odliczenie naliczonego VAT. Mając więc na uwadze powyższy cel, definicję "przekazania (...) całości lub części aktywów" zdaniem TSUE należy interpretować w taki sposób, że "pokrywa ona przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą". Warunkiem koniecznym - w ocenie TSUE - pozwalającym na wyłączenie określonej transakcji spod opodatkowania VAT jest zatem, aby całość przekazywanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Zdaniem TSUE nie sposób jednak apriorycznie wskazać składników niezbędnych do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej, gdyż każdy przypadek należy rozpatrywać indywidualnie z punktu widzenia charakteru konkretnej działalności. Realizacja celu omawianego przepisu zdaniem TSUE wymaga także, aby nabywca miał zamiar prowadzić przekazane przedsiębiorstwo lub jego część, a nie natychmiast zlikwidować działalność.

W ocenie TSUE, art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy (obecnie art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE) "należy interpretować w ten sposób, że przeniesienie własności zapasu towarów oraz wyposażenia sklepu z jednoczesnym oddaniem nabywcy w dzierżawę lokalu handlowego na podstawie umowy na czas nieoznaczony, ale możliwej do rozwiązania przez każdą ze stron z zachowaniem krótkiego terminu wypowiedzenia, stanowi przekazanie całości lub części aktywów w rozumieniu tego przepisu, pod warunkiem iż przekazane aktywa są wystarczające do prowadzenia przez nabywcę w sposób trwały samodzielnej działalności gospodarczej". W orzeczeniu tym TSUE wyjaśnił również, że "stwierdzenie, iż nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 5 ust. 8 szóstej dyrektywy, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej".

Jak zatem wynika z rozważań TSUE, w celu ustalenia, czy dana transakcja mieści się w pojęciu przekazania całości lub części aktywów przedsiębiorstwa, należy dokonać całościowej oceny okoliczności faktycznych, w jakich transakcja ta następuje, w szczególności z uwzględnieniem faktu, iż kwota VAT należnego z tytułu przekazania przedsiębiorstwa lub jego części może stanowić bardzo istotne obciążenie dla nabywcy.

2. Zastosowanie przytoczonych przepisów prawa oraz orzecznictwa do zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem wniosku

Podsumowując powyższe rozważania, na gruncie przepisów unijnych, krajowych oraz dorobku interpretacyjnego TSUE oraz polskich sądów administracyjnych i organów skarbowych, kluczowe dla uznania transakcji zbycia za sprzedaż przedsiębiorstwa jest zatem:

W sytuacji opisanej w niniejszym wniosku, przedmiotem Transakcji będzie zespół składników materialnych i niematerialnych Spółki przeznaczony do prowadzenia przez nią działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania wysokiej jakości akwariów, terrariów, mebli i oświetlenia, a która to działalność będzie kontynuowana przez Nabywcę. W ramach Transakcji zostaną bowiem transferowane - w prawnie dopuszczalnym zakresie - składniki majątku (materialne i niematerialne) związane z tą działalnością, w tym w szczególności: prawa z umowy dzierżawy dotyczącej nieruchomości stanowiących własność osób trzecich lub będących przedmiotem użytkowania wieczystego oraz związanych z tymi nieruchomościami infrastrukturą, księgi związane z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz dokumenty dotyczące przejętych należności i zobowiązań, środki pieniężne, środki trwałe, zapasy, należności z tytułu dostaw i usług związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, zobowiązania i obciążenia z tytułu dostaw, usług, kredytów, pożyczek, leasingu, wartości niematerialne i prawne, w szczególności wynikające z zarejestrowanych lub wykorzystywanych znaków towarowych lub patentów, jak również know-how, licencje, zezwolenia, koncesje, wierzytelności wymagalne. Składniki te będą pozwalały po dniu Transakcji na samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej we wskazanym zakresie przez Nabywcę. Jest to bowiem zapewnione dzięki przeniesieniu, w ramach Transakcji, tych składników majątku, które są podstawą działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę.

W ocenie Wnioskodawcy, zakres Transakcji spełnia definicję wskazaną w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, a zespół składników materialnych i niematerialnych będących przedmiotem Transakcji niewątpliwie stanowić będzie zorganizowany zespół składników zdolny do kontynuacji działalności gospodarczej przez Nabywcę w zasadniczo niezmienionym kształcie.

Jednocześnie zdaniem Wnioskodawcy, na kwalifikację zbywanego zespołu składników jako przedsiębiorstwa w rozumieniu Kodeksu cywilnego i w duchu orzecznictwa TSUE nie wpływają elementy, które pozostaną u Sprzedającego po dniu Transakcji, tj. w szczególności środki pieniężne zgromadzone na wyodrębnionym rachunku bankowym, założonym specjalnie na okoliczność rozliczenia Transakcji, na którym to rachunku na dzień zawarcia Umowy Przyrzeczonej zgromadzone będą środki pieniężne otrzymane od Nabywcy na poczet ceny Transakcji. Podkreślenia wymaga, że są to składniki, których brak przeniesienia podyktowany jest głównie względami prawnymi / umownymi / praktycznymi / wolą stron. Pomimo tego, zespół składników materialnych i niematerialnych będących przedmiotem Transakcji niewątpliwie stanowić będzie, zorganizowany zespół składników zdolny do kontynuacji działalności gospodarczej przez Nabywcę w zasadniczo niezmienionym kształcie.

Tym samym, przedmiotem analizowanej Transakcji będzie niewątpliwie zespół składników materialnych i niematerialnych w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, który jest tak zorganizowany - jako kompleks praw, obowiązków i rzeczy - że jest zdolny do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Ponadto w opinii Wnioskodawcy, w wyniku Transakcji będącej przedmiotem niniejszego wniosku Nabywca obejmie zespół składników majątkowych, który pozwoli mu na prowadzenie działalności w zakresie wytwarzania wysokiej jakości akwariów, terrariów, mebli i oświetlenia, co jest zgodne z jego zamierzeniami.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy w sytuacji przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego niniejszego wniosku, zespół składników materialnych i niematerialnych Spółki, który zostanie zbyty na rzecz Nabywcy, należy zaklasyfikować jako przedsiębiorstwo i w konsekwencji Transakcja będzie korzystać z wyłączenia z opodatkowania VAT, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - co wynika z art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów, czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te - chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów, czy też odpłatne świadczenie usług - nie podlegają opodatkowaniu.

Jak stanowi art. 6 pkt 1 ustawy - przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Wyłączenie stosowania ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 ustawy obejmuje więc te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia "przedsiębiorstwo", należy więc odwołać się odpowiednio do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

Ustawodawca w ww. przepisie wskazał, jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład kompleksu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli przedsiębiorstwa, które może być przedmiotem czynności prawnej. Nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa są na tyle istotne, by bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie.

Zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego - czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Jak wcześniej wskazano, o tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik jest obowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Aby zatem, w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników mógł zostać zakwalifikowany jako przedsiębiorstwo, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej - musi się ona odznaczać pełną odrębnością, niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Transakcja mająca za przedmiot zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce jedynie wówczas, gdy wymienione w art. 55¹ Kodeksu cywilnego elementy (o ile występują w danym stanie faktycznym), zostaną przekazane nabywcy. Należy podkreślić, że na gruncie przytaczanego przepisu, istnieje możliwość umownego wyłączenia pewnych elementów z transakcji zbycia przedsiębiorstwa, ale tylko wówczas, gdy elementy te nie mają istotnego znaczenia dla funkcjonowania przedsiębiorstwa. W przeciwnym wypadku, danej transakcji nie można uznać za zbycie przedsiębiorstwa.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes (C-497/01), stwierdził, że: "(...) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów". Z orzeczenia tego wynika ponadto, że - w świetle tej normy dyrektywy - nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Jak już wskazano, art. 6 pkt 1 ustawy ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy, który stanowi, że zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje zbyć za wynagrodzeniem na rzecz Nabywcy (tj. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, mającej siedzibę w Polsce i będącej czynnym podatnikiem VAT), zespół składników majątkowych i niemajątkowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa Spółki, wykorzystywanych przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności gospodarczej (dalej określane jako "Transakcja"). Spółka zawarła z Nabywcą "umowę inwestycyjną - przedwstępną umowę sprzedaży przedsiębiorstwa" (zwaną dalej: "Umowa Przedwstępna"). Na mocy Umowy Przedwstępnej Spółka i Nabywca zobowiązały się do zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży przedsiębiorstwa prowadzonego przez Wnioskodawcę, jako zespołu składników materialnych i niematerialnych obejmujących wszystko co wchodzi w jego skład w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, w terminie do dnia 1 marca 2018 r. (zwaną dalej: "Umowa Przyrzeczona").

Przedmiotem planowanej Transakcji będzie sprzedaż zorganizowanego zespołu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, w szczególności obejmujący następujące elementy:

Ponadto Spółka zatrudnia pracowników i w związku z zawarciem Umowy Przyrzeczonej poinformuje zatrudnionych o przejściu zakładu pracy na innego pracodawcę, w trybie określonym w art. 23¹ § 3 i 4 Kodeksu Pracy, a Nabywca wstąpi w stosunki pracy z tymi pracownikami.

Wnioskodawca jest także stroną umów cywilnoprawnych o charakterze długookresowym oraz krótkookresowym. Prawa i obowiązki wynikające z tych umów przejdą na Nabywcę z chwilą zawarcia Umowy Przyrzeczonej.

Wnioskodawca w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa dzierżawi nieruchomości gruntowe i budynkowe. Natomiast najpóźniej w dniu zawarcia Umowy Przyrzeczonej Spółka będzie właścicielem bądź zawrze umowę o nabyciu użytkowania wieczystego przedmiotowych nieruchomości. Spółka po przeprowadzeniu Transakcji zamierza bowiem rozpocząć nową działalność w zakresie wydzierżawiania nieruchomości i w tym celu już po zawarciu Transakcji nabędzie dotychczas dzierżawione nieruchomości, a następnie wydzierżawi je Nabywcy.

Wnioskodawca pragnie również podkreślić, iż w wyżej opisanym stanie prawnym nieruchomości, aktualnym na moment zawarcia Umowy Przyrzeczonej (tj. w sytuacji gdy prawo własności lub prawo użytkowania wieczystego nieruchomości przysługuje osobom trzecim), przedmiot Transakcji nie będzie obejmował elementów i urządzeń stale powiązanych z tymi nieruchomościami (jako niebędących własnością Spółki), takich jak: budynki (m.in. hala) wraz z towarzyszącymi instalacjami grzewczymi, elektrycznymi, wodno-kanalizacyjnymi, monitoringiem, stacją transformatorową.

Zgodnie z postanowieniami Umowy Przedwstępnej, Spółka zobowiązała się wydać w dniu zawarcia Umowy Przyrzeczonej wszelkie dokumenty dotyczące przedmiotu Transakcji, w tym kopie akt osobowych pracowników, dokumentację płacową, karty gwarancyjne, opisy techniczne i wszelkie dokumenty dotyczące produktów przedsiębiorstwa, wszelkie umowy którymi przedsiębiorstwo było i jest związane, dokumenty księgowe związane z przejętymi należnościami i zobowiązaniami, dokumenty handlowe oraz inne dokumenty które wiążą się z nabytym przez Nabywcę przedmiotem Transakcji. W dniu zawarcia Umowy Przyrzeczonej Spółka i jej komplementariusz zmienią swoje oznaczenia indywidualizujące, w tym firmę na inne i niezwłocznie zgłoszą do rejestracji te zmiany w rejestrze przedsiębiorców. Składniki stanowiące przedmiot Transakcji są organizacyjnie i funkcjonalnie powiązane ze sobą w ten sposób, iż umożliwiają prowadzenie działalności gospodarczej w ww. zakresie przez Nabywcę. Nabywca, zamierza kontynuować działalność na podstawie nabytych składników majątku.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii wyłączenia z opodatkowania sprzedaży ww. zespołu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej.

W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym majątku zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności.

Zaznaczyć jednak należy, że jak wynika z powołanego wyżej art. 55² Kodeksu cywilnego, strony (poza wyłączeniami wynikającymi z przepisów szczególnych) mają pozostawioną swobodę co do tego, jakie elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa objąć przedmiotem czynności prawnej, z tym że swoboda w wyłączeniu poszczególnych składników nie może iść tak daleko, aby zakres wyłączeń przekreślił istotę przedsiębiorstwa (art. 55¹ Kodeksu cywilnego). Dlatego też zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwa.

W rozpatrywanej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której Wnioskodawca w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa dzierżawi nieruchomości gruntowe i budynkowe. Natomiast najpóźniej w dniu zawarcia Umowy Przyrzeczonej Spółka będzie właścicielem bądź zawrze umowę o nabyciu użytkowania wieczystego przedmiotowych nieruchomości, a następnie wydzierżawi je Nabywcy. Na moment zawarcia Umowy Przyrzeczonej (tj. w sytuacji gdy prawo własności lub prawo użytkowania wieczystego nieruchomości przysługuje osobom trzecim), przedmiot Transakcji nie będzie obejmował elementów i urządzeń stale powiązanych z tymi nieruchomościami (jako niebędących własnością Spółki), takich jak: budynki (m.in. hala) wraz z towarzyszącymi instalacjami grzewczymi, elektrycznymi, wodno-kanalizacyjnymi, monitoringiem, stacją transformatorową.

Analiza przedstawionego we wniosku opisu sprawy w kontekście powołanych regulacji prawnych prowadzi do wniosku, że w analizowanym przypadku mający być przedmiotem sprzedaży majątek Wnioskodawcy, mimo wskazanych wyłączeń, będzie stanowił przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

Z opisu sprawy wynika bowiem, że Spółka i Nabywca zobowiązały się do zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży przedsiębiorstwa prowadzonego przez Wnioskodawcę, jako zespołu składników materialnych i niematerialnych obejmujących wszystko co wchodzi w jego skład w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Przedmiot Transakcji stanowi zorganizowaną całość zdolną do wykonywania działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania wysokiej jakości akwariów, terrariów, mebli i oświetlenia. Składniki stanowiące przedmiot Transakcji są organizacyjnie i funkcjonalnie powiązane ze sobą w ten sposób, iż umożliwiają prowadzenie działalności gospodarczej w ww. zakresie przez Nabywcę. Z kolei Nabywca, zamierza kontynuować działalność na podstawie nabytych składników majątku - a contrario Nabywca nie ma zatem planów natychmiastowej likwidacji działalności gospodarczej, realizowanej w oparciu o przedmiot Transakcji. Ponadto Spółka zatrudnia pracowników i w związku z zawarciem Umowy Przyrzeczonej poinformuje zatrudnionych o przejściu zakładu pracy na innego pracodawcę, w trybie określonym w art. 23¹ § 3 i 4 Kodeksu Pracy, a Nabywca wstąpi w stosunki pracy z tymi pracownikami.

W świetle przywołanych wyżej przepisów prawa należy stwierdzić, że planowana sprzedaż będzie czynnością wyłączoną spod opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Końcowo informuje się, że w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Niniejszą interpretacje wydano na podstawie przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. W związku z powyższym, interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Augustyna Kośnego 70, 45-372 Opole, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.