0111-KDIB3-2.4012.750.2019.2.SR - Zwolnienie z VAT dostawy nieruchomości zabudowanej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2019 r. (data wpływu 14 listopada 2019 r.), uzupełnionym pismem z 7 stycznia 2020 r. (data wpływu 7 stycznia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy sprzedaży działek gruntu nr 1 i 2 zabudowanych budynkami, dla których wydano pozwolenie na rozbiórkę - jest prawidłowe,

* braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem działek gruntu nr 1 i 2 zabudowanych budynkami - jest prawidłowe.

W dniu 14 listopada 2019 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy sprzedaży działek gruntu nr 1 i 2 zabudowanych budynkami, dla których wydano pozwolenie na rozbiórkę oraz braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem działek gruntu nr 1 i 2 zabudowanych budynkami. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 7 stycznia 2020 r. (data wpływu 7 stycznia 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 18 grudnia 2019 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.750.2019.1.SR.

We wniosku, uzupełnionym pismem z 7 stycznia 2020 r., przedstawiono następujący stan faktyczny:

Mocodawczyni Spółka z o.o. (Wnioskodawca) w dniu 24 września 2019 r. wygrała przetarg ustny na sprzedaż nieruchomości gruntowych - prawo własności zabudowanych działek gruntu nr 1 i 2 wraz z udziałem w prawie własności działki nr 3 (droga) za cenę... zł. Z protokołu aukcji wynika, że ww. cena stanowi wartość netto, do której sprzedający naliczy VAT według stawki 23%. W dniu 21 października 2019 r. aktem notarialnym sporządzonym przez notariusza... w Kancelarii Notarialnej w. Wnioskodawca zawarł umowę sprzedaży, na mocy której nabył prawo własności ww. zabudowanych działek gruntu za cenę... zł brutto, w tym VAT według stawki 23%... zł.

Wnioskodawca dokonał zakupu ww. nieruchomości w celu wyremontowania budynków znajdujących się na działkach będących przedmiotem sprzedaży i kolejno przeznaczenia wyremontowanych budynków na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Z protokołu przeprowadzenia przetargu ustnego wynikało, że obie te nieruchomości na moment dokonywania transakcji tj. przybicia, były działkami zabudowanymi. Przed dokonaniem zakupu tych nieruchomości Wnioskodawca nie został poinformowany, iż dla budynków znajdujących się na tych nieruchomościach wydane zostało pozwolenie na rozbiórkę budynków znajdujących się na działkach gruntu. Z informacji uzyskanych przez Wnioskodawcę od sprzedającego przed datą zawarcia aktu notarialnego wynikało, że transakcja zostanie opodatkowana VAT według stawki podstawowej 23% z uwagi na to, że w ocenie sprzedającego działki zabudowane budynkami przeznaczonymi do rozbiórki należy traktować jak tereny niezabudowane, położone na obszarze na którym obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego terenu pod nazwą "...", zgodnie z którym działki te stanowią samodzielne działki budowalne wraz z konieczną infrastrukturą techniczną i komunikacyjną. Należy jednakże nadmienić, że w chwili dokonywania transakcji nie rozpoczęła się rozbiórka budynków znajdujących się na przedmiotowych działkach, a poza wystąpieniem przez sprzedającego o wydanie pozwolenia na ich rozbiórkę nie podjęto żadnych innych czynności związanych z ich rozbiórką.

Przed datą zawarcia transakcji sprzedaży przedmiotowych nieruchomości budynki były wykorzystywane przez ich dotychczasowego właściciela do celów własnej działalności gospodarczej oraz były przedmiotem umów najmu. Tym samym na moment transakcji ich sprzedaży były już one po tzw. pierwszym zasiedleniu, od którego upłynęło ponad dwa lata. Wnioskodawca w trakcie podejmowania decyzji o zawarciu przedmiotowej transakcji przekonany był, że przedmiotem transakcji sprzedaży są działki wraz ze znajdującymi się na nich budynkami, które po ich wyremontowaniu będą mogły być przez niego wykorzystywane do własnej działalności gospodarczej. W ocenie sprzedającego, tak jak wskazał powyżej, przedmiotem sprzedaży były działki niezabudowane, gdyż w jego ocenie budynki, dla których została wydana decyzja o rozbiórce, należy traktować jako nieistniejące, a co za tym idzie sam grunt jako niezabudowany.

Na działkach nr 1 oraz nr 2 znajdują się następujące budynki:

* na działkach nr 1 i nr 2 budynek niemieszkalny o powierzchni 197 m²,

* na działce nr 1 budynek gospodarstw rolnych o powierzchni 34 m²,

* na działce nr 2 dwa budynki niemieszkalne o powierzchni 7 i 11 m².

Zarówno budynki znajdujące się na działce nr 1, jak i na działce nr 2 spełniają definicje budynku w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane. Oznacza to, że nieruchomości znajdujące się na działkach są trwale związane z gruntem poprzez fundamenty, są one wydzielone od przestrzeni poprzez przegrody budowlane (ściany budynków) i zadaszone. Zgodnie z powyższą definicją należy uważać, że zabudowania znajdujące się na ww. działce stanowią obiekty budowlane, tj. budynki niemieszkalne, a w następstwie działki te stanowią grunty zabudowane.

Z wiedzy posiadanej przez Wnioskodawcę wynika, że sprzedający nie poniósł wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiące co najmniej 30% wartości początkowej budynków znajdujących się na działce nr 1 i nr 2 przed dniem ich sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy. Ponadto stan budynków znajdujących się na działkach nr 1 i nr 2 nie wskazywał na dokonanie jakichkolwiek ulepszeń, które mogłyby stanowić co najmniej 30% wartości początkowej budynku. Dodatkowo należy zaznaczyć, że gdyby dla sprzedającego budynki stanowiły jakąkolwiek wartość ekonomiczną cena za ww. działki byłaby odpowiednio wyższa i nie występowałby on o pozwolenie na ich rozbiórkę.

Z wiedzy Wnioskodawcy wynika, że należy domniemywać, że takie ulepszenia nie zostały dokonane.

Na pytanie Organu "Czy w związku z nabyciem/wytworzeniem budynków znajdujących się na działkach nr 1 oraz 2 sprzedającemu przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?", wskazano, że Wnioskodawca nie posiada odpowiedniej wiedzy do udzielenia jednoznacznej odpowiedzi na przedmiotowe pytanie. Jednakże należy zaznaczyć, że sprzedawca początkowo użytkował przedmiotowe budynki do własnej działalności gospodarczej, a później stanowiły one przedmiot umowy najmu przez co najmniej 2 lata.

Sprzedający wykorzystywał budynki znajdujące się na przedmiotowych działkach do prowadzenia własnej opodatkowanej działalności gospodarczej, a kolejno były one przedmiotem umowy najmu, a od tego czasu upłynęło już co najmniej 2 lata. Najem nieruchomości stanowiącej lokal użytkowy podlega opodatkowaniu podstawową stawką VAT, zgodnie z powyższym, sprzedający nie mógł korzystać z przedmiotowego zwolnienia.

Zgodne oświadczenie o wyborze opodatkowania transakcji dostawy (sprzedaży) nieruchomości stanowiącej działki gruntu nr 1 i nr 2 nie zostało sporządzone oraz złożone naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu dla Wnioskodawcy.

Zarówno Wnioskodawca, jak i Sprzedający na dzień "przybicia" byli czynnymi podatnikami VAT.

Celem zakupu przedmiotowych gruntów jest dokonanie remontu budynków znajdujących się na tych nieruchomościach, a następnie wykorzystywanie ich do celów związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (pytanie drugie przedstawione w piśmie z 7 stycznia 2020 r.):

1. Czy prawidłowe jest zastosowanie przez sprzedającego stawki podstawowej VAT 23% do transakcji sprzedaży działek gruntów zabudowanych budynkami, które na dzień dokonania transakcji fizycznie znajdują się na działkach gruntu, a dla których wydano jedynie pozwolenie na rozbiórkę?

2. Czy Spółka ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem działek gruntu nr 1 i nr 2 zabudowanych budynkami, dla których wydano pozwolenie na rozbiórkę w związku z prawidłowością opodatkowania transakcji sprzedaży działek 1 i 2?

Stanowisko Wnioskodawcy (stanowisko do pytania drugiego przedstawione w piśmie z 7 stycznia 2020 r.):

W ocenie Wnioskodawcy sprzedaż przedmiotowych działek gruntu wraz ze znajdującymi się na nich budynkami, podlega zwolnieniu z opodatkowania na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, a co za tym idzie sprzedający nie był uprawniony do zastosowania stawki VAT 23%.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r. poz. 675 z późn. zm.) (dalej u.p.t.u.), opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, natomiast za dostawę towarów w myśl art. 7 ust. 1 u.p.t.u. rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarem w rozumieniu niniejszej ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii zgodnie z art. 2 pkt 6 u.p.t.u.

Na podstawie ww. przepisów grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 u.p.t.u. podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika, który został zdefiniowany w przepisie art. 15 ust. 1 u.p.t.u. Pod pojęciem podatnika należy rozumieć: osobę prawną, jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej oraz osobę fizyczną, wykonującą samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Pojęcie działalności gospodarczej określono w art. 15 ust. 2 u.p.t.u. i obejmuje ona wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, zarówno grunt jak i budynek spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 u.p.t.u., a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 u.p.t.u. Określony w powołanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności podatkiem VAT konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik VAT. Analiza powyższych przepisów pozwala stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika podatku VAT, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do danej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów tej ustawy.

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku. Zgodnie z powyższym sprzedaż zabudowanych działek gruntów, jeśli jest dokonywana przez podatnika podatku od towarów i usług, może zostać opodatkowana stawką podstawową VAT tj. 23% lub skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Przy czym za tereny budowlane, zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 39 u.p.t.u. uważa się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Powyższe zwolnienie znajduje zastosowanie wyłącznie do transakcji dostawy nieruchomości niezabudowanych i niebędących gruntami budowlanymi, tj. przeznaczonymi pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. W przypadku, gdy przedmiotem dostawy są tereny przeznaczone pod zabudowę, transakcja dostawy opodatkowana jest według stawki podstawowej 23%.

Aby można było mówić o gruncie niezabudowanym, na gruncie tym nie powinny znajdować się jakiekolwiek budynki. Pojęcie "tereny niezabudowane" nie zostało zdefiniowane ani w polskim systemie prawa, ani też w unijnych regulacjach. Jednak należy stwierdzić, że brak jakiegokolwiek zabudowania na działce jest kategorią obiektywną ze sfery faktów, a nie prawa. Innymi słowy, jeżeli na działce nie ma żadnych zabudowań, to należy ją traktować jako niezabudowaną.

Kolejno, w odniesieniu do stwierdzenia sprzedającego, że działka jest niezabudowana z uwagi na to, że budynki przeznaczone są do rozbiórki, należy powołać definicję budynku. Pojęcie "budynek" zdefiniowane zostało w art. 3 pkt 2 ustawy z 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane. Jest to obiekt budowlany trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych posiadający fundamenty i dach. Tak więc nawet zdewastowany, zrujnowany obiekt o ile posiada fundamenty, ściany i dach nie przestaje być w świetle prawa budynkiem. W tym miejscu dochodzi do istotnej kolizji pomiędzy pojmowaniem budynku w takim właśnie rozumieniu a jego ujęciem w sensie ekonomicznym. Zarówno bowiem dla sprzedawcy lub nabywcy ww. obiekt do rozbiórki może nie posiadać żadnej wartości. Często bywa nawet pomijany w akcie notarialnym przenoszącym własność nieruchomości, pomimo iż w rzeczywistości sprzedawana działka jest zabudowana. Często bowiem zamiarem nabywcy jest wyburzenie usytuowanych na zakupionej działce starych budynków i wzniesienie nowych. Przy czym w przypadku Wnioskodawcy taki zamiar jest wykluczony, ponieważ celem tej transakcji był zakup nieruchomości zabudowanych budynkami, które po ich zakupie miały zostać wyremontowane oraz zmodernizowane. Należy zaznaczyć jednak, że budynki te nie przedstawiają jedynie żadnej wartości ekonomicznej dla sprzedającego.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 u.p.t.u. w przypadku dostawy budynków lub budowli (lub ich części) trwale z gruntem związanych z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Przy działce zabudowanej konsekwencje podatkowe w podatku od towarów i usług uzależnione są od statusu budynku. Jeżeli możliwe jest zastosowanie zwolnienia przedmiotowego z podatku od towarów i usług budynku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a u.p.t.u. rozciąga się ono na grunt. Sprzedaż zabudowanego gruntu traktowana jest jako jedna transakcja, do której zastosowanie ma stawka VAT właściwa dla dostawy budynku.

Sprzedający nieruchomość uważa, że dostawa przedmiotowych działek z budynkami do rozbiórki, dla których zostało wydane pozwolenie na ich rozbiórkę stanowi dostawę terenów niezabudowanych przeznaczonych do zabudowy. Nadmienić należy, że Wnioskodawca oraz sprzedający przed zawarciem transakcji sprzedaży tych nieruchomości nie dokonali żadnych czynności związanych z rozbiórką budynków, jedynym działaniem jakie dokonał sprzedający było uzyskanie pozwolenia na rozbiórkę tych budynków. A dodatkowo oferta aukcji ustnej oraz protokół przybicia wskazują, że obie te działki na moment sprzedaży były działkami zabudowanymi.

Powyższy problem (tj. gruntu, na którym są budynki do rozbiórki) był niejednokrotnie przedmiotem rozważań sądownictwa. Omawianie rozstrzygnięć sądowych rozpocząć należy od wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE z 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Hoge Raad der Nederlanden - Don Bosco Onroerend Goed BV v. Staatssecretaris van Financiën. W wyroku w tej sprawie Trybunał rozpatrywał sprawę nabywcy działek zabudowanych starymi i bezużytecznymi z jego punktu widzenia budynkami, które zamierzał rozebrać w celu wzniesienia na oczyszczonej z nich działce nowych budynków. Strony transakcji uzgodniły, że sprzedawca dokona czynności polegających na uzyskaniu stosownego pozwolenia na rozbiórkę, a także zawrze umowę z wykonawcą robót rozbiórkowych. Ich kosztem obciążony został nabywca nieruchomości poprzez zwiększenie jej ceny. W chwili realizacji dostawy działki zbywca dysponował pozwoleniem na dokonanie rozbiórki i na jego podstawie specjalistyczna firma rozpoczęła już wstępne prace rozbiórkowe. Taki stan faktyczny nie został przez Trybunał oceniony jako realizacja dwóch czynności tj. dostawy gruntu zabudowanego budynkami i usługi polegającej na ich rozbiórce. Ocenił go jako dokonanie transakcji kompleksowej, której istota sprowadzała się do dostawy niezabudowanej działki. Czynność dostawy gruntu i wykonanie robót rozbiórkowych były w opinii Trybunału powiązane tak ściśle i ekonomicznie uzasadnione, iż ich dzielenie wypaczyłoby ich sens. Trybunał podkreślił, że celem gospodarczym transakcji było dokonanie dostawy działki pod zabudowę, nie stanowiło go zaś osobne nabycie zabudowanej działki a następnie usługi rozbiórkowej. Trybunał zawyrokował, że dostawa działki zabudowanej budynkiem, który ma jednak zostać rozebrany, aby w tym miejscu wybudować nowy obiekt budowlany, gdy jego rozbiórkę rozpoczęto przed dostawą, w świetle VAT trzeba uznać za jednolitą transakcję mającą na celu dostawę niezabudowanej działki. Budynek na niej się znajdujący w kontekście VAT sąd uznał za nieistniejący. Z ww. wyroku wypływa więc wniosek, iż aby przy transakcji zbycia działki zabudowanej budynkiem przeznaczonym przez nabywcę do wyburzenia traktować ją jako dostawę wyłącznie działki nie wystarczy sam zamiar kupującego dokonania usunięcia budynku do rozbiórki. Dostawa takiego gruntu może zostać uznana jako dostawa gruntu niezabudowanego jedynie wówczas, gdy rozbiórka zostanie rozpoczęta przed dokonaniem transakcji. Zatem sam zamiar nabywcy dokonania rozbiórki budynków stojących na nabytej przez niego działce - nawet wyrażony przez złożenie oświadczenia w akcie notarialnym - to za mało, aby uznać, iż ekonomicznym sensem transakcji był zakup jedynie gruntu. Wskazał na to m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 25 kwietnia 2014 r., sygn. ILPP1/443-32/14-8/NS. Podobnie samo przekonanie sprzedającego o bezużyteczności budynków i wskazania na konieczność dokonania ich rozbiórki - nawet wyrażone przez złożenie oświadczenia w akcie notarialnym - to za mało, aby uznać, iż ekonomicznym sensem transakcji była sprzedaż jedynie gruntu.

O tym jak istotne znaczenie dla opodatkowania podatkiem od towarów i usług dostawy działki zabudowanej budynkiem do rozbiórki ma moment rozpoczęcia prac świadczy wyrok NSA z 7 lipca 2013 r., sygn. akt I FSK 1436/13. W stanie faktycznym zawartym w ww. wyroku podatnik podatku od towarów i usług nabył działki zabudowane budynkami i budowlami nie wskazanymi w umowie przedwstępnej jako przedmiot sprzedaży. Nie zostały też one ujęte w akcie notarialnym. Ze względu na podlegające zwolnieniu z podatku od towarów i usług budynki, nabywca otrzymał fakturę VAT ze stawką zwolnioną. Dyrektor izby skarbowej uznał takie stanowisko za prawidłowe. Jednak Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stanął na stanowisku, że skoro przedmiotem transakcji była działka a budynki i budowle nie przedstawiały dla nabywcy żadnej wartości, przedmiot transakcji stanowi grunt pod zabudowę. Naczelny Sąd Administracyjny natomiast nie podzielił jednak tego stanowiska. Wskazał, że obiektywnie rzecz biorąc przedmiotem zakupu był grunt wraz z budynkami i budowlami, nie zaś sam teren przeznaczony pod zabudowę. Dla wskazania konsekwencji w podatku od towarów i usług subiektywny cel ekonomiczny transakcji nie może jednak zaburzać obrazu stanu faktycznego. Takie stanowisko NSA jest - biorąc pod uwagę zaprezentowany wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie C-461/08 - w pełni uzasadnione. Strony nie umówiły się bowiem, iż prace rozbiórkowe zakończą się przed zawarciem aktu notarialnego. Podsumowując, dla opodatkowania podatkiem od towarów i usług dostawy gruntu zabudowanego budynkiem do rozbiórki decydujące będzie czy nastąpi ona przed czy po dokonaniu dostawy. Jeżeli będzie ona ukończona przed dostawą gruntu, transakcja podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Gdy czynności rozbiórkowe zakończą się po dostawie działki zabudowanej budynkiem do rozbiórki zastosowanie z reguły znajdzie zwolnienie z podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawca uważa, że stanowisko prezentowane przez sprzedającego, tj. że przedmiotem dostawy były działki zabudowane budynkami przeznaczonymi do rozbiórki, nie uprawnia sprzedającego do uznania tych działek gruntu za tereny niezbudowane i przeznaczone pod zabudowę, a co za tym idzie do opodatkowania transakcji ich sprzedaży stawką podstawową podatku od towarów i usług tj. 23%. Z uwagi na fakt, iż przedmiotowe budynki były wykorzystywane przez sprzedającego do prowadzenia w nich własnej działalności gospodarczej, a kolejno były przedmiotem umowy najmu, ich aktualna sprzedaż objęta była zwolnieniem wynikającym z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u.

Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim i pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. W tym miejscu należy odwołać się do definicji pierwszego zasiedlenia. Została ona przywołana w art. 2 pkt 14 u.p.t.u., gdzie wskazano, że za pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

Ponieważ sprzedający wykorzystywał budynki znajdujące się na przedmiotowych działkach do prowadzenia własnej działalności gospodarczej, a kolejno były one przedmiotem umowy najmu, a od tego czasu upłynęło już co najmniej 2 lata, dostawa tych budynków podlega zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie ww. przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u.

Kolejno wskazać należy, że zgodnie ze wskazanym wcześniej przepisem art. 29a ust. 8 u.p.t.u. w przypadku dostawy budynków lub budowli (lub ich części) trwale z gruntem związanych z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Co oznacza, że dostawa przedmiotowych działek będzie objęta opodatkowaniem według takiej samej stawki jak dostawa budynków znajdujących się na tej nieruchomości. Ponieważ dostawa budynków, jak wskazano powyżej, objęta jest zwolnieniem z opodatkowania na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u., dostawa gruntu, na którym te budynki się znajdują także podlega zwolnieniu z opodatkowania.

Jednakże w przypadku, gdy dostawa nieruchomości korzysta ze zwolnienia z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u. ustawodawca dał stronom transakcji możliwość wyboru opodatkowania dostawy nieruchomości. Zgodnie bowiem z art. 43 ust. 10 u.p.t.u. podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części: 1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni; 2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części. Z ust. 11 art. 43 u.p.t.u. wynika, że oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać: 1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy; 2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części; 3. adres budynku, budowli lub ich części.

Biorąc pod uwagę powyższe wskazać należy, że dostawa nieruchomości gruntowych - zabudowanych działek gruntu nr 1 i 2 wraz z udziałem w prawie własności działki nr 3 (droga) może zostać opodatkowana podatkiem od towarów i usług według stawki 23%, jednakże z uwagi na to, że przedmiotem dostawy są grunty zabudowane budynkami, które są po tzw. pierwszym zasiedleniu, od którego minęło już ponad 2 lata i dostawa ta co do zasady objęta jest zwolnieniem z art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u., aby opodatkowanie podatkiem od towarów i usług według stawki 23% było możliwe, koniecznym jest aby obie strony transakcji złożyły zgodne oświadczenie o wyborze opodatkowania dla tej transakcji. W przypadku braku złożenia takiego oświadczenia (które musi być złożone przed dokonaniem transakcji - przyjmuje się, że co najmniej na jeden dzień wcześniej), transakcja sprzedaży obligatoryjnie musi zostać objęta zwolnieniem z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u.

Jednakże w przypadku Wnioskodawcy, nie składał on wraz ze sprzedającym żadnego oświadczenia o wyborze opodatkowania przedmiotowej transakcji. Stąd transakcja sprzedaży mająca na celu dostawę nieruchomości gruntowych - zabudowanych działek gruntu nr 1 i 2 wraz z udziałem w prawie własności działki nr 3 (droga) powinna zostać obligatoryjnie objęta zwolnieniem wynikającym z art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u., a sprzedający winien wystawić fakturę sprzedaży na kwotę netto oraz wykazać na fakturze, że dostawa jest zwolniona z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Tym samym sprzedający nie miał prawa do zastosowania stawki podstawowej VAT 23% do transakcji sprzedaży działek gruntów zabudowanych budynkami, które na dzień dokonania transakcji fizycznie znajdowały się na działkach gruntu, a dla których wydano jedynie pozwolenie na rozbiórkę.

Zgodnie z uzasadnieniem zawartym w pierwotnym wniosku oraz stanowiskiem prezentowanym przez Wnioskodawcę w odpowiedzi na przedmiotowe wezwanie Spółka uważa, że nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem działek gruntu nr 1 i nr 2, dla których wydano wyłącznie pozwolenie na rozbiórkę.

Zaznaczyć należy, że przed dokonaniem transakcji sprzedaży ww. działek strony nie przedłożyły naczelnikowi urzędu skarbowego właściwego dla nabywcy zgodnego oświadczenia o wyborze opodatkowania transakcji sprzedaży ww. działek. Uzasadnieniem niniejszego stanowiska jest wykładnia językowa przepisu wynikającego z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którą podatnik nie ma prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z transakcją, która w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nie podlega opodatkowaniu lub zastosowano wobec niej zwolnienie, a dodatkowo została wadliwie udokumentowana fakturą wskazującą na opodatkowanie tej transakcji podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt oraz budynki spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienia od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest - co do zasady - zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

W myśl art. 2 pkt 14 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 września 2019 r., przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

Na mocy art. 43 ust. 10 ustawy podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Według art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

Tak więc ustawodawca daje podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - możliwość zrezygnowania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Zgodnie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Natomiast kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków oraz budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia "budynku". W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r. poz. 1186 z późn. zm.).

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy - Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w dniu 21 października 2019 r. aktem notarialnym sporządzonym przez notariusza w Kancelarii Notarialnej Wnioskodawca zawarł umowę sprzedaży, na mocy której nabył prawo własności zabudowanych działek gruntu nr 1 i 2 wraz z udziałem w prawie własności działki nr 3 (droga). Wnioskodawca dokonał zakupu ww. nieruchomości w celu wyremontowania budynków znajdujących się na działkach będących przedmiotem sprzedaży i kolejno przeznaczenia wyremontowanych budynków na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Z protokołu przeprowadzenia przetargu ustnego wynikało, że obie te nieruchomości na moment dokonywania transakcji tj. przybicia, były działkami zabudowanymi. Dla budynków znajdujących się na tych nieruchomościach wydane zostało pozwolenie na rozbiórkę. Jednakże w chwili dokonywania transakcji nie rozpoczęła się rozbiórka budynków znajdujących się na przedmiotowych działkach, a poza wystąpieniem przez sprzedającego o wydanie pozwolenia na ich rozbiórkę nie podjęto żadnych innych czynności związanych z ich rozbiórką. Zarówno budynki znajdujące się na działce nr 1, jak i na działce nr 2 spełniają definicje budynku w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości czy prawidłowe jest zastosowanie przez sprzedającego stawki podstawowej VAT 23% do transakcji sprzedaży działek gruntów nr 1 i 2 zabudowanych budynkami, które na dzień dokonania transakcji fizycznie znajdują się na działkach gruntu, a dla których wydano jedynie pozwolenie na rozbiórkę.

Odnosząc się do przedmiotowych wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że w kwestii opodatkowania dostawy gruntów zabudowanych budynkami/budowlami przeznaczonymi do rozbiórki wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w wyroku z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV przeciwko Staatssecretaris van Financiën. W wyroku tym TSUE orzekł, że: "Artykuł 13 część B lit. g szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku w związku z art. 4 ust. 3 lit. a tej dyrektywy powinien być interpretowany w ten sposób, że przewidzianym w pierwszym z tych przepisów zwolnieniem z podatku VAT nie jest objęta dostawa działki, na której wciąż stoi stary budynek, który ma zostać rozebrany w celu wzniesienia na jego miejscu nowej konstrukcji i którego rozbiórka, do jakiej zobowiązał się sprzedający, rozpoczęła się przed tą dostawą. Takie transakcje dostawy i rozbiórki stanowią w świetle podatku VAT transakcję jednolitą mającą na celu jako całość dostawę nie tyle istniejącego budynku i gruntu, na którym stoi, co niezabudowanej działki, niezależnie od stanu zaawansowania robót rozbiórkowych starego budynku w momencie rzeczywistej dostawy działki".

Ponadto, zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądów administracyjnych, sam fakt, iż w chwili sprzedaży nieruchomości w stosunku do znajdującego się na niej budynku zostało wydane pozwolenie na jego rozbiórkę, nie daje podstaw do uznania transakcji za dostawę niezabudowanego gruntu - tak m.in. orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z dnia 7 listopada 2013 r. sygn. akt I FSK 1436/13 i sygn. akt I FSK 1582/13 oraz w wyroku z dnia 19 czerwca 2015 r. sygn. akt I FSK 818/14. W wyroku z dnia 19 czerwca 2015 r. sygn. akt I FSK 818/14, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że " (...) skoro rozbiórka budynków nawet nie rozpoczęła się przed dokonaniem dostawy, to wnioskodawca nabył nieruchomość zabudowaną, a nie sam grunt. Zgodzić się należy z konkluzją, że dla oceny charakteru takiej transakcji nie ma znaczenia fakt, że została wydana decyzja udzielająca pozwolenia na budowę, dla realizacji którego konieczna była rozbiórka istniejących na działkach obiektów. Słusznie sąd I instancji podkreślił, że bez znaczenia dla kwalifikacji tej czynności na gruncie podatku VAT jest okoliczność, że nabywca w przyszłości, po dokonaniu dostawy zamierza zburzyć budynki i wznieść nowe (...)".

W konsekwencji, w sprawie opodatkowania dostawy gruntów zabudowanych budynkami przeznaczonymi do rozbiórki istotny jest fakt, czy rozbiórka budynków zostanie dokonana (bądź rozpocznie się) przed planowaną dostawą.

Skoro w rozpatrywanej sprawie w chwili dokonywania transakcji nie rozpoczęła się rozbiórka budynków znajdujących się na przedmiotowych działkach, a poza wystąpieniem przez sprzedającego o wydanie pozwolenia na ich rozbiórkę nie podjęto żadnych innych czynności związanych z ich rozbiórką, uznać należy, że przedmiotem sprzedaży była sprzedaż gruntu zabudowanego. O statusie sprzedawanej nieruchomości decydują bowiem okoliczności faktyczne, w szczególności nierozpoczęty fizycznie na moment transakcji proces rozbiórki usytuowanych na działkach budynków. Należy podkreślić, że dopóki dany obiekt budowlany spełnia przesłanki do uznania go za budynek, teren na którym jest on usytuowany, jest terenem zabudowanym. Dopiero jeśli na skutek podjętych prac rozbiórkowych przestanie on spełniać kryteria przewidziane dla budynku, teren na którym taki obiekt się uprzednio znajdował, staje się gruntem niezabudowanym.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że na działkach nr 1 oraz nr 2 znajdują się następujące budynki: budynek niemieszkalny o powierzchni 197 m² (na działkach nr 1 i nr 2), budynek gospodarstw rolnych o powierzchni 34 m² (na działce nr 1), dwa budynki niemieszkalne o powierzchni 7 i 11 m² (na działce nr 2).

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia budynków znajdujących się na ww. działkach należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie dostawa ww. budynków, nie została dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, ani przed nim, gdyż - jak wynika z opisu sprawy - budynki te zostały już zasiedlone. Ponadto pomiędzy pierwszym zasiedleniem ww. budynków a ich sprzedażą nie upłynął okres krótszy niż dwa lata. Z informacji wskazanych przez Wnioskodawcę wynika bowiem, że przed datą zawarcia transakcji sprzedaży przedmiotowych nieruchomości budynki były wykorzystywane przez ich dotychczasowego właściciela do celów własnej działalności gospodarczej oraz były przedmiotem umów najmu. Na moment transakcji ich sprzedaży były już one po tzw. pierwszym zasiedleniu, od którego upłynęło ponad dwa lata. Jednocześnie z wiedzy posiadanej przez Wnioskodawcę wynika, że sprzedający nie poniósł wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiące co najmniej 30% wartości początkowej budynków znajdujących się na działce nr 1 i nr 2 przed dniem ich sprzedaży. O braku dokonania jakichkolwiek ulepszeń, które mogłyby stanowić co najmniej 30% wartości początkowej budynków świadczy również - jak wynika z opisu sprawy - stan ww. budynków oraz wystąpienie sprzedającego o pozwolenie na ich rozbiórkę.

Mając zatem na uwadze przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa stwierdzić należy, że sprzedaż ww. budynków spełniała przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W konsekwencji dostawa działek nr 1 i 2, na których posadowione są ww. budynki, przy uwzględnieniu treści art. 29a ust. 8 ustawy, również objęta była zwolnieniem od podatku od towarów i usług.

Jednocześnie należy wskazać, że w rozpatrywanej sprawie sprzedający oraz Nabywca (Wnioskodawca) nie mają możliwości rezygnacji z niniejszego zwolnienia od podatku i wyboru opodatkowania dostawy wskazanych budynków, bowiem z treści wniosku wynika, że nie spełnili oni warunków wynikających z art. 43 ust. 10 i 11 ustawy. Jak wskazał Wnioskodawca, nie zostało sporządzone oraz złożone naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu dla Wnioskodawcy zgodne oświadczenie o wyborze opodatkowania transakcji dostawy (sprzedaży) nieruchomości stanowiącej działki gruntu nr 1 i nr 2.

Odpowiadając zatem na pytanie Wnioskodawcy oznaczone nr 1 należy wskazać, że nie jest prawidłowe zastosowanie stawki podstawowej VAT 23% do opisanej transakcji sprzedaży działek gruntów nr 1 i 2 zabudowanych budynkami, które na dzień dokonania transakcji fizycznie znajdowały się na działkach gruntu, a dla których wydano jedynie pozwolenie na rozbiórkę.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy sprzedaży działek gruntu nr 1 oraz 2 wraz ze znajdującymi się na nich budynkami, jest prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem ww. działek gruntu nr 1 oraz 2 zabudowanych ww. budynkami, należy wskazać, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy również podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W niniejszej sprawie, jak rozstrzygnięto powyżej, transakcja sprzedaży działek nr 1 i 2 zabudowanych budynkami podlegała zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Zatem, zaistniała przesłanka negatywna określona w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy (udokumentowana transakcja podlega zwolnieniu od podatku) i tym samym Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej sprzedaż ww. działek gruntu nr 1 i 2 zabudowanych budynkami.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem ww. działek nr 1 oraz 2 zabudowanych budynkami, dla których wydano pozwolenie na rozbiórkę, jest prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytań) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Mając zatem na uwadze zadane przez Wnioskodawcę pytania wskazać należy, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie kwestii związanej z dostawą nieruchomości, na którą składają się działki nr 1 i nr 2 zabudowane budynkami, nie dotyczy natomiast udziału w prawie własności działki 3 (droga).

Ponadto - z uwagi na indywidualny charakter interpretacji przepisów prawa podatkowego - niniejsza interpretacja skierowana jest tylko do Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych dla jakichkolwiek innych podmiotów, w tym sprzedającego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.