0111-KDIB3-2.4012.70.2017.2.ASZ - Zwolnienie limitowe z VAT w związku z zamknięciem działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 lutego 2017 r. (data wpływu 1 marca 2017 r.), uzupełnionym pismem z 19 maja 2017 r. (data wpływu 22 maja 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* skutków w podatku VAT wycofania z ewidencji środków trwałych nieruchomości do majątku osobistego;

* zwolnienia od podatku VAT najmu lokalu wycofanego do majątku prywatnego

- jest nieprawidłowe.

W dniu 1 marca 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie:

* skutków w podatku VAT wycofania z ewidencji środków trwałych nieruchomości do majątku osobistego;

* zwolnienia od podatku VAT najmu lokalu wycofanego do majątku prywatnego.

Wniosek został uzupełniony pismem z 19 maja 2017 r. (data wpływu 22 maja 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 9 maja 2017 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012I.70.2017.1.ASZ, 0111-KDIB1-1.4011.1.2017.1.PB.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe, uzupełnione pismem z 19 maja 2017 r.:

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakres której wchodzi najem nieruchomości. Jest podatnikiem VAT. Najmowaną nieruchomość, w 2006 r. Wnioskodawczyni nabyła od Spółdzielni Mieszkaniowej w ramach małżeńskiej wspólności ustawowej, jako własnościowe prawo do lokalu. Obejmowało ono lokal, który w rzeczywistości był budynkiem piętrowym dobudowanym do bloku i traktowany przez Spółdzielnię jako jedna nieruchomość wraz z blokiem. Nabycie było zwolnione z VAT. Z dniem 31 sierpnia 2006 r., nabyte własnościowe prawo do lokalu zostało przekazane na majątek firmy Wnioskodawczyni, a następnie amortyzowane. Pomieszczenie na parterze zostało wynajęte 1 września 2006 r. i jest wynajmowane do tej pory. Pomieszczenia na piętrze są użytkowane przez męża i córkę Wnioskodawczyni na podstawie umów użyczenia z 1 stycznia 2007 i 1 listopada 2008 r. oraz firmę Wnioskodawczyni. W trakcie użytkowania lokali nie zostały poniesione żadne nakłady na prace remontowe, modernizacyjne, adaptacyjne czy też rozbudowę. Uległa jedynie 28 czerwca 2013 r. zmiana klasyfikacji prawa do lokalu, która z własnościowego prawa do lokalu została przekształcona na własność, z wyłączeniem i ustanowieniem odrębnej nieruchomości. W związku z planowanym na czerwiec 2017 r. zamknięciem działalności gospodarczej, budynek zostanie wycofany z ewidencji środków trwałych i przekazany na cele prywatne do majątku osobistego. Od 1 lipca 2017 r., już jako prywatna osoba nieprowadząca działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni chce nadal wynajmować lokal, najem opodatkować w formie podatku zryczałtowanego i zrezygnować z podatku VAT. Wnioskodawczyni dodaje, że jako osoba prywatna wynajmuje też mieszkanie opodatkowane w formie ryczałtu.

Umowy najmu i użyczenia dotyczące nieruchomości położonej w R. przy ul. O., która zostanie wycofana z działalności gospodarczej, zostały zawarte w ramach prowadzonej działalności.

Umowy te zostaną rozwiązane z dniem zakończenia działalności gospodarczej, a następnie zostaną podpisane nowe umowy zawarte już z osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej.

W budynku będącym przedmiotem wniosku znajdują się dwa lokale użytkowe: lokal na parterze (3 pomieszczenia), lokal na piętrze (3 pomieszczenia).

Przedmiotowy budynek określony jest symbolem PKOB 1264.

Po wycofaniu budynku z działalności gospodarczej lokal na parterze (3 pomieszczenia) i jedno pomieszczenie na piętrze będzie wynajmowany jako lokal użytkowy na cele usług medycznych, a dwa pozostałe pomieszczenia na piętrze jako użytkowe będą przedmiotem nieodpłatnego użyczenia na rzecz męża i córki na cele usług medycznych.

Po wycofaniu budynku do majątku prywatnego Wnioskodawczyni będzie wynajmować lokal na parterze i jedno pomieszczenie na piętrze (jednemu podmiotowi). Pozostałe dwa pomieszczenia na piętrze będą przedmiotem nieodpłatnego użyczenia na rzecz męża i córki.

Po wycofaniu budynku do majątku prywatnego dwa pomieszczenia na piętrze będą wykorzystywane przez męża i córkę do prowadzenia działalności usług medycznych. Parter i jedno pomieszczenie na piętrze będą wynajmowane.

Wynajmowany obecnie lokal na parterze ma charakter użytkowy. Wnioskodawczyni wynajmuje ten lokal na własny rachunek, wyłącznie na cele użytkowe (wszystkie pomieszczenia w budynku mają charakter użytkowy).

Po wycofaniu nieruchomości do majątku prywatnego cztery pomieszczenia będą wynajmowane jako użytkowe, a pozostałe dwa będą użyczone, również jako użytkowe, na własny rachunek.

Przed wycofaniem nieruchomości do majątku prywatnego Wnioskodawczyni wykorzystywała pomieszczenia na piętrze w następujący sposób:

* pomieszczenie 1 - wynajem opodatkowany VAT (umowa najmu lokalu użytkowego obejmuje parter i jedno pomieszczenie na piętrze);

* pomieszczenie 2 - nieodpłatne użyczenie na rzecz męża i córki - nie podlega VAT;

* pomieszczenie 3 - siedziba działalności Wnioskodawczyni - opodatkowane podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem, w zakresie podatku od towarów i usług, zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z likwidacją działalności gospodarczej, wycofanie z ewidencji środków trwałych nieruchomości do majątku prywatnego będzie się wiązało z opodatkowaniem nieruchomości podatkiem VAT wg stawki 23%? (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1)

2. Czy najem wycofanego do majątku prywatnego lokalu, od 1 lipca 2017 r., będzie mógł korzystać ze zwolnienia z podatku VAT? (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy,

1. Wycofanie lokalu użytkowego na cele osobiste, nie powoduje powstania obowiązku w podatku VAT, gdyż nie jest czynnością, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, a także korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a, ustawy o podatku od towarów i usług.

2. Po zgłoszeniu zaprzestania działalności i zgłoszeniu rezygnacji z VAT, będzie można korzystać ze zwolnienia z VAT z najmu nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, Za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, iż definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, jest znacznie szersza niż definicja działalności gospodarczej uregulowana w ustawie z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1829 z późn. zm.), czy też w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.). W konsekwencji ocena określonych stanów na gruncie powołanych aktów prawnych może być odmienna.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 459) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji najem stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ww. ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni nabyła własnościowe prawo do lokalu, które przekazała na majątek swojej firmy. Nabycie było zwolnione z VAT. Pomieszczenie na parterze zostało wynajęte 1 września 2006 r. i jest wynajmowane do tej pory. Pomieszczenia na piętrze są użytkowane przez męża i córkę Wnioskodawczyni na podstawie umów użyczenia z 1 stycznia 2007 i 1 listopada 2008 r. oraz firmę Wnioskodawczyni. W trakcie użytkowania lokali nie zostały poniesione żadne nakłady na prace remontowe, modernizacyjne, adaptacyjne czy też rozbudowę. W związku z planowanym zamknięciem działalności gospodarczej, budynek zostanie wycofany z ewidencji środków trwałych i przekazany na cele prywatne do majątku osobistego. Już jako prywatna osoba nieprowadząca działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni chce nadal wynajmować lokal i zrezygnować z podatku VAT. Umowy najmu i użyczenia dotyczące nieruchomości, która zostanie wycofana z działalności gospodarczej, zostały zawarte w ramach prowadzonej działalności. Umowy te zostaną rozwiązane z dniem zakończenia działalności gospodarczej, a następnie zostaną podpisane nowe umowy zawarte już z osobą fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej. W budynku będą przedmiotem wniosku znajdują się dwa lokale użytkowe: lokal na parterze (3 pomieszczenia), lokal na piętrze (3 pomieszczenia). Po wycofaniu budynku z działalności gospodarczej lokal na parterze (3 pomieszczenia) i jedno pomieszczenie na piętrze będzie wynajmowany jako lokal użytkowy, a dwa pozostałe pomieszczenia na piętrze jako użytkowe będącym przedmiotem nieodpłatnego użyczenia na rzecz męża i córki. Wynajmowany obecnie lokal na parterze ma charakter użytkowy. Wnioskodawczyni wynajmuje ten lokal na własny rachunek, wyłącznie na cele użytkowe (wszystkie pomieszczenia w budynku mają charakter użytkowy). Po wycofaniu nieruchomości do majątku prywatnego cztery pomieszczenia będą wynajmowane jako użytkowe, a pozostałe dwa będą użyczone, również jako użytkowe, na własny rachunek.

Przedmiotem zainteresowania Wnioskodawczyni jest opodatkowanie wycofania lokalu z ewidencji środków trwałych.

Mając na względzie powołane przepisy prawa wskazać należy, iż w rozpoznawanej sprawie w odniesieniu do nieruchomości, którą Wnioskodawczyni jako osoba fizyczna ma zamiar wynajmować i udostępniać nieodpłatnie, nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy. Przedmiotowe pomieszczenia - jak wynika z opisu sprawy - nie będą faktycznie przekazane do majątku osobistego Wnioskodawczyni i nie będą wykorzystane na cele prywatne, bowiem będą wynajmowane oraz udostępniane nieodpłatnie na rzecz odrębnych podmiotów, a więc nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawczynię do jej celów osobistych.

Wnioskodawczyni, oddając w najem trzy pomieszczenia na parterze oraz jedno pomieszczenie na piętrze, nie utraci statusu podatnika podatku VAT w tym zakresie. Oddanie bowiem nieruchomości w najem poza dotychczasową działalnością gospodarczą - na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług - de facto skutkować będzie wykonywaniem działalności gospodarczej (polegającej na wynajmie nieruchomości), zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT oraz dokonywaniem czynności opodatkowanych określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy. Jak wskazano wyżej świadczenie usług najmu stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji czynność wycofania lokalu na parterze i jednego pomieszczenia na piętrze nieruchomości z ewidencji środków trwałych, a następnie przekazanie do majątku prywatnego Wnioskodawcy w celu wykorzystywana do działalności opodatkowanej podatkiem VAT z tytułu najmu - nie będzie skutkowało powstaniem obowiązku podatkowego, bowiem nadal pomieszczenia będą wykorzystywane w działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%

Wskazać należy, że ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia od podatku dla usługi polegającej na udostępnieniu lokalu na podstawie umowy najmu, za którą Wnioskodawczyni będzie pobierała wynagrodzenie, w związku z czym, usługa ta nie będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony opis sprawy, należy stwierdzić, że odpłatne udostępnienie przez Wnioskodawczynię na podstawie umowy najmu, będzie stanowiło usługę podlegającą opodatkowaniu VAT, niekorzystającą ze zwolnienia z VAT.

Z opisu sprawy wynika, że dwa pozostałe pomieszczenia w lokalu użytkowym na piętrze, po wycofaniu do majątku prywatnego, będą przedmiotem nieodpłatnego użyczenia na rzecz męża i córki.

Zgodnie z art. 710 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny, przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

W świetle powołanych przepisów, należy więc stwierdzić, że w sytuacji gdy z tytułu udostępniania dwóch pomieszczeń na rzecz męża i córki, Wnioskodawczyni nie pobiera żadnych opłat, mamy do czynienia z nieodpłatnym świadczeniem usług.

Wskazać należy, że opodatkowaniu podlega nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Przy czym, za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej (a więc w sytuacji, gdy podmiotem uzyskującym dominującą korzyść z tego tytułu jest nabywca - beneficjent świadczenia a nie podatnik).

Ponadto należy zwrócić uwagę na opinię Rzecznika Generalnego z dnia 23 października 2008 r. w sprawie C-371/07, który stwierdził, że: "(...) możliwość odliczenia podatku naliczonego stanowi wyraźną przesłankę jedynie dla zastosowania art. 5 ust. 6 lub art. 6 ust. 2 lit. a), jednakże sądzę, że w art. 6 ust. 2 lit. b ma charakter bezwzględnie dorozumiany. Nie ma w tym przypadku charakteru wyraźnego zasadniczo z uwagi na to, że przepis ten odnosi się głównie do usług świadczonych przez pracowników, a koszty pracowników (w formie wynagrodzenia) nie są obciążone podatkiem VAT. Jednakże w przypadku gdy kompleksowa dostawa winna być sklasyfikowana jako dostawa usług, wykorzystane towary zazwyczaj będą podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, a podstawę opodatkowania w odniesieniu do wszystkich transakcji wymienionych w art. 6 ust. 2 stanowi: "suma wydatków poniesionych przez podatnika na wykonanie usług" (art. 11 część A ust. 1 lit. c)). Objęcie tą podstawą opodatkowania kosztu dostaw, od których podatek naliczony nie podlegał odliczeniu, byłoby sprzeczne nie tylko z systematyką art. 5 ust. 6 i art. 6 ust. 2 w całości, ale również z fundamentalną zasadą neutralności podatku VAT dla podatników" - vide pkt 40 opinii.

Mając na uwadze powyższe należy podkreślić, że brak prawa do odliczenia z uwagi na związek wydatków z czynnościami niezwiązanymi z działalnością gospodarczą podatnika powoduje, że nie występuje tym samym obowiązek opodatkowania podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego świadczenia usług.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego pozwala stwierdzić, że udostępnienie przez Wnioskodawczynię pomieszczeń na rzecz męża i córki nie będzie miało związku z prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalnością gospodarczą. Nieodpłatne umożliwienie korzystania z ww. pomieszczeń służyć będzie do celów odrębnych podmiotów - małżonka oraz córki Wnioskodawczyni, którzy będą wykorzystywali je we własnej działalności gospodarczej.

Należy jednak zauważyć, że mimo iż nieodpłatne udostępnienie pomieszczeń, jako niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą, będzie wypełniać przesłanki określone w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, to z uwagi na brak prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia tych lokali (a także nieponoszenia przez Wnioskodawczynię żadnych nakładów na modernizację, adaptację czy rozbudowę lokali), Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do naliczania podatku należnego z tego tytułu.

Podsumowując, należy wskazać, że stanowisko Wnioskodawczyni, w myśl którego wycofanie lokalu użytkowego na cele osobiste, nie powoduje powstania obowiązku w podatku VAT, gdyż nie jest czynnością, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, a także korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a, ustawy o podatku od towarów i usług, jest nieprawidłowe.

Należy jednak zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie podatkowe od podatku VAT dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Na mocy art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Artykuł 113 ust. 13 zawiera katalog czynności wyłączających możliwość ponownego skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT.

Podsumowując, podatnik ma prawo powrócić do zwolnienia na podstawie art. 113 ustawy w trakcie roku podatkowego, pod warunkiem, że:

* minął rok od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub z niego zrezygnował,

* w poprzednim i bieżącym roku nie przekroczył kwoty 200.000 zł,

* powrót do zwolnienia może nastąpić od początku danego miesiąca,

* nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Odnosząc powyższe przepisy do rozpatrywanej sprawy należy wskazać, że Wnioskodawczyni nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia z VAT najmu nieruchomości, po zaprzestaniu działalności i zgłoszeniu rezygnacji z VAT od 1 lipca 2017 r. Wnioskodawczyni planuje zamknięcie działalności gospodarczej na czerwiec 2017 r., zatem nie minie rok od końca roku, w którym Wnioskodawczyni zrezygnuje z VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni, w myśl którego po zgłoszeniu zaprzestania działalności i zgłoszeniu rezygnacji z VAT, będzie można korzystać ze zwolnienia z VAT z najmu nieruchomości, jest nieprawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

W zakresie możliwości opodatkowania przychodów uzyskanych z najmu wskazanej we wniosku nieruchomości w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.