0111-KDIB3-2.4012.65.2017.1.MN

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 marca 2017 r. (data wpływu 31 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie braku opodatkowania czynności wycofania ze środków trwałych przedsiębiorstwa nieruchomości do majątku osobistego i wykorzystania jej na wynajem poza działalność - jest prawidłowe.

W dniu 31 marca 2017 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności wycofania ze środków trwałych przedsiębiorstwa nieruchomości do majątku osobistego i wykorzystania jej na wynajem poza działalność.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

I. Wnioskodawca Osoba fizyczna z miejscem zamieszkania w Polsce, podlegająca nieograniczonemu obowiązkowi w podatku dochodowym od osób fizycznych ("podatek PIT") w Polsce ("Wnioskodawca") prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą wpisaną w Centralnej Ewidencji Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG), między z wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (PKD 68.20.Z) (dalej: "Działalność Gospodarcza").

II. W skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy wchodzą między innymi: prawo własności nieruchomości zabudowanej budynkiem, oraz prawo użytkowania wieczystego na którym ulokowany jest budynek, które Wnioskodawca wynajmuje osobom trzecim w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (dalej łącznie zwane jako "Nieruchomości");

Przedsiębiorstwo Wnioskodawcy jest przedsiębiorstwem w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.), ("Kodeks Cywilny"), stanowi zatem zespół składników majątkowych i niemajątkowych, związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

III. W przyszłości, Wnioskodawca planuje wycofać nieruchomości i środki trwałe w postaci wyposażenia nieruchomości z prowadzonej działalności gospodarczej poprzez wykreślenie nieruchomości i wyposażenia nieruchomości z ewidencji środków trwałych i przeniesienie nieruchomości do majątku prywatnego Wnioskodawcy (tj. majątku niezwiązanego z prowadzoną działalnością gospodarczą).

IV. Po wykreśleniu nieruchomości i wyposażenia nieruchomości z ewidencji środków trwałych, Wnioskodawca zamierza dokonanie przekształcenia przedsiębiorstwa w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (w skład której nie wejdą nieruchomości i wyposażenie nieruchomości), jednocześnie Wnioskodawca nie będzie już prowadził działalności gospodarczej. Alternatywnie Wnioskodawca dokona aportu, aportu przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części do spółki osobowej, i nie będzie w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej dokonywał wynajmu nieruchomości, przedmiot ten zostanie usunięty z PKD wykonywanej jednoosobowej działalności gospodarczej.

V. Wnioskodawca jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o PIT zamierza zawrzeć z osobami trzecimi umowy najmu (w ramach tzw. najmu prywatnego) nieruchomości, stanowiących składnik majątku prywatnego Wnioskodawcy. Z umowy najmu nieruchomości będzie wynikało, że umowa najmu jest zawierana przez Wnioskodawcę jako osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o PIT, a nieruchomości wchodzą w skład majątku prywatnego Wnioskodawcy. W związku z tym, Wnioskodawca złoży oświadczenie we właściwym urzędzie skarbowym o opodatkowaniu najmu nieruchomości na rzecz osób trzecich w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

VI. Wnioskodawca nie będzie prowadził działalności gospodarczej w zakresie najmu nieruchomości. Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim, w którym obowiązuje ustrój wspólności majątkowej.

VII. Tzw. "najem prywatny" Wnioskodawcy będzie opodatkowany podatkiem od towarów i usług ("podatkiem VAT).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku wycofanie nieruchomości z działalności gospodarczej Wnioskodawcy poprzez wykreślenie nieruchomości z ewidencji środków trwałych i przeniesienie nieruchomości do majątku prywatnego Wnioskodawcy w calu przeznaczenia nieruchomości do tzw. najmu prywatnego w rozumień, u przepisów o podatku PIT nie stanowi dostawy towarów albo świadczenia usług w rozumieniu ustawy o VAT, a zatem czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku wycofanie nieruchomości z działalności gospodarczej Wnioskodawcy poprzez wykreślenie nieruchomości z ewidencji środków trwałych i przeniesienie nieruchomości do majątku prywatnego Wnioskodawcy w celu przeznaczenia nieruchomości do tzw. najmu prywatnego w rozumieniu przepisów o podatku PIT nie stanowi dostawy towarów albo świadczenia usług w rozumieniu ustawy o VAT, zatem czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się m.in. przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do przedsiębiorstwa na cele osobiste podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Artykuł 8 ust. 1 ustawy o VAT stanowi z kolei, ze przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, w tym również;

Wynika z tego wniosek, że wycofanie z działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o PIT (tj. wykreślenie nieruchomości z ewidencji środków trwałych) i przekazanie nieruchomości do majątku osobistego Wnioskodawcy, co do zasady, podlegałoby opodatkowaniu podatkiem VAT.

Należy jednak rozważyć, czy wykreślenie nieruchomości z ewidencji środków trwałych przez Wnioskodawcę i wynajęcie nieruchomości przez Wnioskodawcę w ramach tzw. najmu prywatnego (tj. w ramach czynności opodatkowanej podatkiem VAT) jest tożsame z przeznaczeniem nieruchomości na cele osobiste Wnioskodawcy w rozumieniu ustawy o VAT.

Nieruchomości nadal będą wykorzystywane w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, nie będą zatem wykorzystywane do celów osobistych Wnioskodawcy. W tym kontekście należy zauważyć, że ustawa o VAT posługuje się mną definicją pozarolniczej działalności gospodarczej niż ustawa o PIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższej definicji działalności gospodarczej należy zauważyć, że wycofanie składników majątku z działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o RIT (poprzez wykreślenie nieruchomości z ewidencji środków trwałych i przeniesienie nieruchomości do majątku prywatnego Wnioskodawcy) nie jest tożsame z wycofaniem tych składników majątku z działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT.

Z uwagi na szeroką definicję działalności gospodarczej w ustawie o VAT należy bowiem przyjąć, że czerpanie dochodów z oddania w najem majątku osobistego może mieścić się w tej definicji. W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ugruntowane jest bowiem stanowisko, zgodnie z którym czerpanie dochodów ze składnika majątku na podstawie umowy zawartej pomiędzy dwoma podmiotami wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o VAT.

W orzeczeniu z dnia 4 grudnia 1990 r. w sprawie C186/89 W.N. Van Tiem v. Staatssecretaris van Financien uznano, że wynajem działki budowlanej wraz z prawem do wybudowania na niej budynku w celu późniejszego użytkowania w zamian za roczny czynsz jest prowadzeniem działalności gospodarczej.

Z kolei w wyroku z dnia 26 września 1996 r., w sprawie C230/ 94 Rente Enkler v. Finanzamt Hamburg stwierdzono, iż wynajem majątku rzeczowego stanowi wykorzystanie tego majątku, które należy zaklasyfikować jako działalność gospodarczą (obecnie art. 9 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady).

Z uwagi na powyższe należy uznać, że najem nieruchomości w ramach tzw. najmu prywatnego będzie stanowił odpłatne świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT. Jak zauważył Dyrektor izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 24 października 2014 r. (sygn. IPTPP4/443734/142/OS) "należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie nastąpi dostawa towaru w rozumieniu art. 7 ust. 2 (ustawy o VAT), bowiem nie nastąpi przekazanie budynków na cele osobiste Przedmiotowe budynki jako towary będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę w sposób ciągły do celów zarobkowych, o czym świadczy planowany wynajem budynków w ramach tzw. najmu prywatnego. Zatem Zainteresowany będzie nadal prowadził działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 (ustawy o VAT), podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. W konsekwencji czynność polegająca na wycofaniu nieruchomości z ewidencji środków trwałych w sytuacji gdy będzie ona w dalszym ciągu wykorzystywana do działalności gospodarczej nie będzie skutkowało opodatkowaniem podatkiem VAT przedmiotowej transakcji".

Wynika z tego, że Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT z tytułu wykreślenia z ewidencji środków trwałych nieruchomości, wykorzystywanych w działalności gospodarczej, a następnie przeniesienia nieruchomości do majątku prywatnego celem przeznaczenia ich na wynajem

i. przeznaczenia nieruchomości do celów osobistych Wnioskodawcy (art. 7 ust. 2 ustawy o VAT),

ii. przeniesienia prawa do używania nieruchomości jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT) oraz

iii. świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT.

identyczne stanowisko zajął Dyrektor izby Skarbowej w Warszawie w interpretacjach indywidualnych z dnia 22 grudnia 2016 r. sygn. nr IPPB1/4511-1156/15-2/KS oraz z dnia 6 grudnia 2016 r. sygn. 1462-IPPP2.4512.711.2.BH.

Biorąc pod uwagę opisany stan faktyczny, zdarzenie przyszłe oraz przytoczone wyżej stanowisko Wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem, zdaniem Wnioskodawcy wykreślenie nieruchomości z ewidencji środków trwałych i wynajęcie nieruchomości w ramach tzw. najmu prywatnego nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT po stronie Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, iż definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, jest znacznie szersza niż definicja działalności gospodarczej uregulowana w ustawie z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1829 z późn. zm.), czy też w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.). W konsekwencji ocena określonych stanów na gruncie powołanych aktów prawnych może być odmienna.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 459) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji najem stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ww. ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. Przedsiębiorstwo Wnioskodawcy jest przedsiębiorstwem w rozumieniu art. 55¹ ustawy - Kodeks cywilny, stanowi zatem zespół składników majątkowych i niemajątkowych, związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. W przyszłości, Wnioskodawca planuje wycofać nieruchomości i środki trwałe w postaci wyposażenia nieruchomości z prowadzonej działalności gospodarczej poprzez wykreślenie nieruchomości i wyposażenia nieruchomości z ewidencji środków trwałych i przeniesienie nieruchomości do majątku prywatnego Wnioskodawcy (tj. majątku niezwiązanego z prowadzoną działalnością gospodarczą) Wnioskodawca jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o PIT zamierza zawrzeć z osobami trzecimi umowy najmu (w ramach tzw. najmu prywatnego) nieruchomości, stanowiących składnik majątku prywatnego Wnioskodawcy. Z umowy najmu nieruchomości będzie wynikało, że umowa najmu jest zawierana przez Wnioskodawcę jako osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o PIT, a nieruchomości wchodzą w skład majątku prywatnego Wnioskodawcy. Tzw. "najem prywatny" Wnioskodawcy będzie opodatkowany podatkiem od towarów i usług.

Mając na względzie powołane przepisy prawa wskazać należy, iż w rozpoznawanej sprawie w odniesieniu do wycofanych z przedsiębiorstwa Wnioskodawcy nieruchomości do majątku prywatnego, które Wnioskodawca jako osoba fizyczna ma zamiar wynajmować, nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy. Przedmiotowe nieruchomości - jak wynika z opisu sprawy - nie będą przekazane do majątku osobistego Wnioskodawcy i nie będą wykorzystane na cele prywatne, bowiem będą w dalszym ciągu wynajmowane a więc będą nadal wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Wnioskodawca oddając w najem ww. nieruchomości nie utraci statusu podatnika podatku VAT w tym zakresie. Oddanie bowiem przedmiotowych nieruchomości w najem poza dotychczasową działalnością gospodarczą - na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług - de facto skutkować będzie wykonywaniem działalności gospodarczej (polegającej na wynajmie nieruchomości), zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT oraz dokonywaniem czynności opodatkowanych określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy. Jak wskazano wyżej świadczenie usług najmu stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT z tytułu wycofania z ewidencji środków trwałych przedmiotowych nieruchomości, wykorzystywanych w działalności gospodarczej, a następnie przekazanej do majątku prywatnego Wnioskodawcy celem przeznaczenia na wynajem w ramach tzw. najmu prywatnego.

W konsekwencji wycofanie ww. nieruchomości z ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa a następnie przekazanie do majątku prywatnego Wnioskodawcy w celu wykorzystywana do działalności opodatkowanej podatkiem VAT z tytułu najmu - nie będzie skutkowało opodatkowaniem podatkiem VAT przedmiotowej czynności.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.