0111-KDIB3-2.4012.620.2017.2.SR

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2017 r. (data wpływu 6 października 2017 r.) uzupełnionym pismem z 6 grudnia 2017 r. (data wpływu 12 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 9 ustawy, w związku z rozpoczęciem indywidualnej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 6 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 9 ustawy, w związku z rozpoczęciem indywidualnej działalności gospodarczej. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 6 grudnia 2017 r. (data wpływu 12 grudnia 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 24 listopada 2017 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.620.2017.1.SR.

We wniosku, uzupełnionym pismem z 6 grudnia 2017 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wspólnicy prowadzą działalność gospodarczą w dwuosobowej spółce cywilnej. Udziały wspólników wynoszą 50%. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT, przedmiotem działalności jest handel detaliczny artykułów dekoracyjnych i kosmetyków kod PKD 47.78.Z.

Majątek spółki tworzą ruchomości: towary handlowe, oraz samochód osobowy - służące prowadzeniu firmy.

Jeden ze wspólników ww. spółki zamierza zaprzestać prowadzenia działalności gospodarczej w ramach spółki, w związku z tym spółka zostanie rozwiązana. Drugi ze wspólników zamierza rozpocząć prowadzenie indywidualnej działalności gospodarczej - kontynuując działalność spółki pod swoim imieniem i w ramach indywidualnego numeru identyfikacji podatkowej. Ponieważ przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty 200 tyś. zł, nowo założona jednoosobowa firma zamierza skorzystać ze zwolnienia z podatku VAT. Przedmiot indywidualnej działalności będzie tożsamy z działalnością spółki. Przed rozwiązaniem ww. spółki cywilnej, wspólnicy zamierzają dokonać nieodpłatnego przekazania przedsiębiorstwa tej spółki na rzecz wspólnika, który zamierza kontynuować jej działalność w formie indywidualnej działalności gospodarczej.

Przekazanie nastąpi w formie pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi i obejmie wszystko, co wchodzi w skład tej spółki, w tym w szczególności: nazwę, własność rzeczy, zobowiązania i należności.

Na dzień rozwiązania ww. spółki cywilnej, nie będzie ona miała żadnego majątku, albowiem przejdzie on razem z przedsiębiorstwem na wspólnika, w ramach prowadzonej przez niego indywidualnej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki cywilnej, który zamierza rozpocząć prowadzenie indywidualnej działalności gospodarczej - kontynuując działalność likwidowanej spółki.

Wnioskodawca zamierza rozpocząć prowadzenie indywidualnej działalności gospodarczej, jako kontynuacja działalności spółki cywilnej od dnia 1 marca 2018 r.

Wnioskodawca nie prowadzi i nie prowadził w przeszłości indywidualnej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca zamierza wyrejestrować działalność gospodarczą jako wspólnika spółki cywilnej (likwidacja spółki), oraz zarejestrować indywidualną działalność gospodarczą - jako kontynuacja działalności spółki.

Wnioskodawca nie jest i nie był kiedykolwiek zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Wnioskodawca nie korzystał kiedykolwiek ze zwolnienia podmiotowego (art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy o VAT), nie jest i nie był kiedykolwiek zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Wnioskodawca nie utracił prawa do zwolnienia sprzedaży od podatku i nie zrezygnował z niego, nie jest i nie był kiedykolwiek zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Wartość sprzedaży realizowanej przez spółkę, której wspólnikiem jest Wnioskodawca w roku poprzedzającym ani w roku bieżącym nie przekroczyła kwoty 200 000 zł, indywidualnej działalności gospodarczej Wnioskodawca nie prowadzi.

Wnioskodawca nie wykonuje i nie będzie wykonywać w ramach indywidualnej działalności gospodarczej czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z rozpoczęciem indywidualnej działalności gospodarczej - jako kontynuacji działalności likwidowanej spółki - na mocy artykułu 113 ust. 9 ustawy o VAT - podatnik może korzystać ze zwolnienia z podatku VAT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy w związku z rozpoczęciem indywidualnej działalności gospodarczej pod swoim imieniem i nazwiskiem, w ramach indywidualnego numeru identyfikacji podatkowej, będzie mógł skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w artykule 113 ust. 9 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (...). Przy czym przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewidział w ustawie zwolnienie podmiotowe od podatku VAT dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

* odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Zgodnie z art. 113 ust. 4 ustawy podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W myśl art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Ponadto, na mocy art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do przepisu art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Powyższe oznacza, że podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może na podstawie powołanego przepisu, ponownie skorzystać z tego zwolnienia, jeżeli upłynął rok, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, przy czym podatnik ma prawo do powrotu do zwolnienia od początku dowolnego miesiąca w trakcie roku podatkowego, o ile zostaną spełnione pozostałe - wynikające z treści przepisu art. 113 ustawy - przesłanki uprawniające do korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

Na podstawie art. 113 ust. 11a ustawy, przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

Jak wynika z przedstawionych okoliczności sprawy, Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki cywilnej, który zamierza rozpocząć prowadzenie indywidualnej działalności gospodarczej - kontynuując działalność likwidowanej spółki. Przedmiot indywidualnej działalności będzie tożsamy z działalnością spółki. Wartość sprzedaży realizowanej przez spółkę, której wspólnikiem jest Wnioskodawca w roku poprzedzającym ani w roku bieżącym nie przekroczyła kwoty 200 000 zł. Wnioskodawca nie prowadzi i nie prowadził w przeszłości indywidualnej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie jest i nie był kiedykolwiek zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Wnioskodawca nie korzystał kiedykolwiek ze zwolnienia podmiotowego (art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy o VAT). Wnioskodawca nie wykonuje i nie będzie wykonywać w ramach indywidualnej działalności gospodarczej czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT. Przewidywana przez Wnioskodawcę wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty 200 tyś. zł, nowo założona jednoosobowa firma zamierza skorzystać ze zwolnienia z podatku VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku VAT na mocy artykułu 113 ust. 9 ustawy o VAT, w związku z rozpoczęciem indywidualnej działalności gospodarczej - jako kontynuacji działalności likwidowanej spółki.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że podatnikami podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy są nie tylko osoby fizyczne i prawne, lecz także jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, do których zalicza się między innymi spółki cywilne. Tak więc na gruncie podatku od towarów i usług spółce cywilnej jako jednostce wspólników, a nie samym wspólnikom, przyznano podmiotowość prawnopodatkową, o ile realizuje ona czynności objęte zakresem przedmiotowym tego podatku. Tym samym na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, spółka cywilna jest traktowana jako odrębny od wspólnika podmiot, spełniający definicję podatnika.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów ustawy, podatnicy, którzy rozpoczynają w trakcie roku podatkowego dokonywanie sprzedaży mogą korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku pod warunkiem jednak, że przewidywana przez nich wartość sprzedaży (innej niż wymieniona w art. 113 ust. 2 ustawy) nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty 200 000 zł. Ustawodawca postanowił jednocześnie, że ww. zwolnienie nie może mieć zastosowania w przypadku, gdy podatnik dokonuje dostawy towarów lub świadczy usługi wymienione w art. 113 ust. 13 ustawy.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny, należy stwierdzić, że Wnioskodawca rozpoczynając prowadzenie indywidualnej działalności gospodarczej - kontynuując działalność spółki pod swoim imieniem i nazwiskiem i w ramach indywidualnego numeru identyfikacji podatkowej może korzystać ze zwolnienia od podatku wynikającego z art. 113 ust. 9 ustawy. Powyższe wynika z faktu, że przewidywana przez Wnioskodawcę wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty 200 tyś. zł, a świadczone przez niego w ramach indywidualnej działalności gospodarczej czynności - jak wynika z opisu sprawy - nie są tymi, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Na uprawnienie Wnioskodawcy do stosowania zwolnienia podmiotowego od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 9 ustawy nie ma wpływu fakt, że Wnioskodawca rozpoczynając prowadzenie indywidualnej działalności gospodarczej będzie kontynuował działalność prowadzoną przez spółkę cywilną.

Przy czym podkreślić należy, że jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę, o czym stanowi art. 113 ust. 10 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.