0111-KDIB3-2.4012.62.2019.1 - Brak prawa do odzyskania podatku VAT od zakupów związanych z inwestycją - rekultywacji składowiska odpadów.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 stycznia 2019 r. (data wpływu 31 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku VAT od zakupów związanych z inwestycją pn. "..." - jest prawidłowe.

W dniu 31 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku VAT od zakupów związanych z inwestycją pn. "...".

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Gmina w roku 2014 zrealizowała projekt pn. "..." współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach..., nr umowy o dofinansowanie:XXX. Po przeprowadzeniu procedur przetargowych wartość projektu wyniosła 762 311,39 zł. Wysokość dofinansowania wynosi 80% kosztów kwalifikowanych i stanowi kwotę 609 849,11 zł.

Przedmiotem zamówienia była realizacja robót budowlanych, polegających na rekultywacji składowiska odpadów zlokalizowanego na działce nr XXX o powierzchni 1,84 ha, w miejscowości Ł., w Gminie B., Powiat N. Założenia programowe rekultywacji:

Etap I - kwatera południowa o powierzchni 5 170 m²,

Etap II - kwatera północna, eksploatowana do końca 2013 r., o powierzchni 1150 m²,

Etap III - demontaż elementów zaplecza technicznego o powierzchni 1150 m² z jego rekultywacją,

Etap IV - zalesienie terenu składowiska.

W poszczególnych etapach realizowane będą roboty agrotechniczne, przygotowujące obszary do zalesienia kończącego proces rekultywacji biologicznej. Program zadań rekultywacyjnych:

1. Faza ukształtowania złoża i przygotowania inwestycji,

2. System odgazowania i unieszkodliwiania gazów,

3. Drogi i place wyładowcze materiałów,

4. Rekultywacja techniczna korony składowiska,

5. Rekultywacja biologiczna,

6. Demontaż elementów technicznych zaplecza,

7. Zalesienia całego obszaru.

Szczegółowy opis przedmiotu zamówienia zawiera:

A. projekt techniczno-technologiczny rekultywacji składowiska,

B. analizę oddziaływań środowiskowych składowiska na etapie zamknięcia składowiska i rekultywacji,

C. specyfikację techniczną wykonania i odbioru robót budowlanych w części zawierającej zbiory wymagań w zakresie sposobu wykonania robót budowlanych, obejmujące wymagania w zakresie właściwości materiałów, wymagania dotyczące sposobu wykonania i oceny prawidłowości wykonania poszczególnych robót.

Zrekultywowane składowisko jest własnością Gminy, jednak zarządcą jest Spółka z o.o., podmiot, który powstał w wyniku przekształcenia zakładu gospodarki komunalnej i mieszkaniowej i przejął wszystkie dotychczasowe zobowiązania i należności ZGKiM. Teren zrekultywowany został przekazany nieodpłatnie umową cywilnoprawną do wskazanego podmiotu i w związku z tym Wnioskodawca nie będzie miał możliwości odliczenia podatku VAT (ponieważ nie będzie związane to z czynnościami opodatkowanymi).

W związku z realizacją powyższej inwestycji Gmina otrzymała już interpretację w zakresie VAT z dnia 17 czerwca 2014 r. znak: ITTP1/443-367/14/BS wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w której to stwierdzono, że stanowisko Gminy jest prawidłowe i Gmina nie ma możliwości odliczenia VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gmina ma możliwość odzyskania podatku VAT od inwestycji opisanej w pkt 74?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Gmina nie ma możliwości odzyskania podatku VAT od kosztów poniesionych na realizację inwestycji opisanej powyżej ponieważ nie jest ona związana ze sprzedażą opodatkowaną, jednocześnie jest ona związana z realizacją zadań nałożonych na Gminę odrębnymi przepisami prawa, co w związku z brzmieniem art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług nie daje Gminie możliwości odliczenia podatku naliczonego. Gmina jest bowiem w myśl ww. podatnikiem podatku VAT wyłącznie od zawartych umów cywilnoprawnych. Nie jest zaś gmina lub obsługujący ją urząd uznawana za podatnika podatku VAT będąc organem władzy publicznej oraz urzędem ją obsługującym wtedy gdy działa w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

W myśl art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go - dla tej czynności - za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zatem tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT - nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle wskazanych regulacji, organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy są wyłączone z kręgu podatników podatku od towarów i usług, wyłącznie przy wykonywaniu czynności nałożonych przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane. Jest to wyłączenie podmiotowo-przedmiotowe. Organy te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywania czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału, stanowi więc charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenia usług podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r. poz. 994 z późn. zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

W myśl art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszelkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. wysypisk (art. 7 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w 2014 r. zrealizował projekt, którego przedmiotem była rekultywacja składowiska odpadów. Zrekultywowane składowisko jest własnością Wnioskodawcy, jednak zarządcą jest Spółka z o.o. Teren zrekultywowany został przekazany nieodpłatnie do Spółki z o.o. na podstawie umowy cywilnoprawnej, co nie będzie związane z czynnościami opodatkowanymi.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości odzyskania podatku VAT od zakupów związanych z inwestycją.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że zrekultywowane składowisko odpadów nie będzie służyło Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że skoro projekt nie ma związku ze sprzedażą opodatkowaną, to w świetle brzmienia art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na realizację przedmiotowego projektu.

Tym samym Gminie nie przysługuje również prawo do zwrotu różnicy podatku VAT.

W związku z poniesionymi wydatkami, Wnioskodawca nie będzie miał również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1686, z późn. zm.). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. złożenie zgłoszenia rejestracyjnego i pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej, podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Zainteresowany nie spełnia tych warunków, nie ma zatem możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 4 cyt. rozporządzenia.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami wskazanymi we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.