0111-KDIB3-2.4012.485.2017.1.ASZ - Prawo do odliczenia podatku VAT od zakupów związanych z refakturowaniem na GDDKiA kosztów realizacji zadania przez województwo.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2017 r. (data wpływu 17 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od zakupów związanych z refakturowaniem na GDDKiA kosztów realizacji zadania pn. "..." - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 sierpnia 2017 r. wpłynął ww. wniosek w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od zakupów związanych z refakturowaniem na GDDKiA kosztów realizacji zadania pn. "...".

W przedmiotowym wniosku, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Województwo (Wnioskodawca) - jednostka samorządu terytorialnego, wykonując zadania własne, służące zaspokajaniu zbiorowych potrzeb określonej terytorialnie wspólnoty, jest organem podlegającym prawu publicznemu. Województwo jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług pod numerem NIP:.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Zatem wykonywanie czynności o charakterze publicznoprawnym wyłącza Województwo z kręgu podatników VAT, natomiast uznaje za podatnika podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Są to w szczególności transakcje sprzedaży, zamiany, najmu, dzierżawy, refakturowania kosztów za media w użyczanych lokalach oraz przekroczenia limitów rozmów, przyznanych pracownikom korzystającym z telefonów służbowych.

Z dniem 1 stycznia 2017 Województwo na podstawie ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. poz. 1454), zwaną dalej, "ustawą centralizacyjną", dokonuje centralizacji rozliczeń podatku VAT wraz ze swoimi jednostkami organizacyjnymi.

Od dnia wdrożenia scentralizowanego systemu rozliczeń to Województwo jest podatnikiem podatku VAT (wraz ze wszystkimi swoimi jednostkami organizacyjnymi), oraz stroną we wszystkich czynnościach i postępowaniach prowadzonych przez organy podatkowe. Województwo jest zobowiązane do złożenia jednej deklaracji VAT obejmującej wszystkie czynności podlegające opodatkowaniu VAT dokonywane przez JST i jej jednostki organizacyjne.

Scentralizowana deklaracja składana przez Województwo ("zbiorcza") sporządzana jest na podstawie "deklaracji cząstkowych" każdej jednostki organizacyjnej, w których mają odzwierciedlenie wszystkie czynności dokonywane przez daną jednostkę organizacyjną.

Dążąc do poprawy bezpieczeństwa i komfortu użytkowników dróg publicznych w rejonie Miasta i Gminy S. - Województwo wraz z Generalną Dyrekcją Dróg Krajowych i Autostrad postanowiły wspólnie zrealizować przedsięwzięcie inwestycyjne stanowiące II-gi etap (odcinki IV i V) przebudowy układu komunikacyjnego obejmującego drogę krajową nrxx, drogę wojewódzką nr XXX oraz drogi lokalne.

Odcinki I, II i III zostały już zrealizowane i stanowią obecnie drogę gminną. Docelowo wszystkie odcinki I, II, III, IV i V stanowić będą ciąg drogi krajowej nr xx klasy GP (obwodnicę S.), natomiast istniejący przebieg drogi krajowej, po przekazaniu w użytkowanie odcinków IV i V, pozostanie w zarządzie Województwa zgodnie z art. 10 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 460 z późn. zm.). Budowa obwodnicy S. w ciągu drogi krajowej nr XXX została uwzględniona w Programie Budowy Dróg Krajowych na lata 2014-2023 zatwierdzonym Uchwałą nr 156/2015 Rady Ministrów z dnia 8 września 2015 r.

Województwo, które jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług będzie realizować przedmiotową inwestycję przez swoją jednostkę organizacyjną objętą scentralizowanym systemem rozliczeń VAT - Zarząd Dróg Wojewódzkich (ZDW) z siedzibą w K.

Drogi krajowe stanowią własność Skarbu Państwa natomiast drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne stanowią własność właściwego samorządu województwa, powiatu lub gminy.

Zarząd Dróg Wojewódzkich w K., jako samorządowa jednostka organizacyjna działająca na podstawie statutu wykonuje zadania w zakresie planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg wojewódzkich na podstawie ustawy o drogach publicznych, natomiast w przypadku Obwodnicy S. budowany będzie ciąg drogi krajowej, stąd też w całości będzie on finansowany przez GDDKiA, która jest administratorem zarządzającym krajową infrastrukturą drogową, realizującym zadania związane z budową, modernizacją, utrzymaniem oraz ochroną dróg krajowych i obiektów mostowych znajdujących się w ciągach dróg krajowych.

Zgodnie z zapisami porozumienia z dnia 29 lipca 2016 r. pomiędzy Województwem, a Generalną Dyrekcją Dróg Krajowych i Autostrad, GDDKiA oświadczyła, że zobowiązanie w stosunku do Województwa, wynikające z niniejszego porozumienia obejmować będzie:

* zapłatę wynagrodzenia za wykonanie przedmiotu umowy zgodnie z rozstrzygnięciem przetargu oraz ewentualnych robót dodatkowych, uzupełniających i zamiennych,

* zapłatę za sprawowanie nadzoru inwestorskiego,

* poniesienie kosztów wykonania prac geodezyjnych powykonawczych, ewentualnie innych niezbędnych oraz uregulowanie stanu prawnego pasa drogowego powstałego w wyniku przedmiotowej inwestycji.

Umowa z Wykonawcą w systemie "zaprojektuj i wybuduj" i dla nadzoru inwestorskiego będzie zawarta przez Województwo.

Wykonawca będzie wystawiał faktury za realizację następujących zadań na rzecz zamawiającego - Województwo ZDW:

Województwo ZDW tytułem rozliczeń wystawi faktury sprzedaży na rzecz GDDKiA dotyczące:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Województwu, w imieniu którego działa Zarząd Dróg Wojewódzkich, przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT od zakupów związanych z refakturowaniem na GDDKiA kosztów realizacji zadania pn. "...", zgodnie z zawartą umową?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86. ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (z późniejszymi zmianami) o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710), podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124, w zakresie w jakim towary te i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Prawo od obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy zakupione towary i usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego jest związek zakupu towarów i usług z wykonywaniem czynności opodatkowanych, który w przypadku realizacji przez Zarząd Dróg Wojewódzkich (jednostka budżetowa Województwa) zadania inwestycyjnego p.n. "..." - zostanie spełniony, ponieważ:

* z chwilą dokonania centralizacji rozliczeń podatku VAT - Województwo jest podatnikiem podatku VAT wraz ze wszystkimi swoimi jednostkami organizacyjnymi (m.in. ZDW),

* usługi polegające na zaprojektowaniu i wykonaniu robót budowlanych na odcinku od ul. E.w do drogi krajowej nr xx, zgodnie z zapisami porozumienia z dnia 29 lipca 2016 r., pomiędzy Województwem a Generalną Dyrekcją Dróg Krajowych i Autostrad, zostaną odsprzedane w całości na rzecz GDDKiA.

W związku z powyższym Województwo stoi na stanowisku, iż odsprzedając usługi związane z realizacją wspólnego z GDDKiA zadania, opodatkowując jednocześnie tę transakcję, tym samym nabywa prawo do odliczenia podatku VAT od zakupów związanych z tą sprzedażą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go - dla tej czynności - za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań, jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

* podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz

* podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na postawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2016 r. poz. 486, z późn. zm.), organy samorządu województwa działają na podstawie i w granicach określonych przez ustawy. Do zakresu działania samorządu województwa należy wykonywanie zadań publicznych o charakterze wojewódzkim, niezastrzeżonych ustawami na rzecz organów administracji rządowej.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa, samorząd województwa wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, dysponuje mieniem wojewódzkim, prowadzi samodzielnie gospodarkę finansową na podstawie budżetu.

Jak wynika z art. 8 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa, w celu wykonywania zadań województwo tworzy wojewódzkie samorządowe jednostki organizacyjne oraz może zawierać umowy z innymi podmiotami.

Natomiast art. 14 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie województwa stanowi, że samorząd województwa wykonuje zadania o charakterze wojewódzkim określone ustawami, w szczególności w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych.

Ponadto w tym miejscu należy przytoczyć przepis art. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1440, z późn. zm.), zgodnie z którym, drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie niniejszej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych.

W świetle art. 2 ust. 1 i ust. 2 ustawy o drogach publicznych, drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej, dzielą się na następujące kategorie:

Ulice leżące w ciągu dróg wymienionych w ust. 1, należą do tej samej kategorii co te drogi.

W art. 2a ust. 2 ustawy o drogach publicznych, wskazuje, że drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne stanowią własność właściwego samorządu województwa, powiatu lub gminy.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o drogach publicznych, organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.

W myśl art. 19 ust. 2 ustawy o drogach publicznych, zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5, 5a i 8, są dla dróg:

Stosownie do zapisu art. 20 ustawy o drogach publicznych, do zarządcy drogi należy między innymi:

* opracowywanie projektów planów rozwoju sieci drogowej oraz bieżące informowanie o tych planach organów właściwych do sporządzania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego (pkt 1);

* opracowywanie projektów planów finansowania budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg oraz drogowych obiektów inżynierskich (pkt 2);

* pełnienie funkcji inwestora (pkt 3);

* utrzymanie nawierzchni drogi, chodników, drogowych obiektów inżynierskich, urządzeń zabezpieczających ruch i innych urządzeń związanych z drogą, z wyjątkiem części pasa drogowego, o których mowa w art. 20f pkt 2 (pkt 4);

* wykonywanie robót interwencyjnych, robót utrzymaniowych i zabezpieczających (pkt 11).

Odnosząc się do kwestii będącej przedmiotem zainteresowania Wnioskodawcy, należy najpierw wskazać, że do zakresu działania samorządu województwa należy wykonywanie zadań publicznych o charakterze wojewódzkim, niezastrzeżonych ustawami na rzecz organów administracji rządowej.

Z całości unormowań zawartych w ustawie o samorządzie województwa, wynika, że województwo wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Do zakresu działania należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. W działalności województwa należy wyróżnić wykonywanie działań publicznych i wykraczającą poza te działania działalność gospodarczą.

O publicznym charakterze działania województwa przesądza to, że wykonywanie zadań publicznych odbywa się na podstawie przepisów powszechnie obowiązujących i że przez te działania zaspokajane są zbiorowe potrzeby wspólnoty samorządowej.

Dla oceny, czy mamy to do czynienia z działalnością gospodarczą województwa należy mieć na uwadze to, co wskazał Wnioskodawca, że "Dążąc do poprawy bezpieczeństwa i komfortu użytkowników dróg publicznych w rejonie Miasta i Gminy S. - Województwo wraz z Generalną Dyrekcją Dróg Krajowych i Autostrad postanowiły wspólnie zrealizować przedsięwzięcie inwestycyjne stanowiące II-gi etap (odcinki IV i V) przebudowy układu komunikacyjnego obejmującego drogę krajową nr 44, drogę wojewódzką nr XXX oraz drogi lokalne. Odcinki I, II i III zostały już zrealizowane i stanowią obecnie drogę gminną. Docelowo wszystkie odcinki I, II, III, IV i V stanowić będą ciąg drogi krajowej nr xx klasy GP (obwodnicę S.), natomiast istniejący przebieg drogi krajowej, po przekazaniu w użytkowanie odcinków IV i V, pozostanie w zarządzie Województwa zgodnie z art. 10 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 460 z późn. zm.). Budowa obwodnicy S. w ciągu drogi krajowej nr 44 została uwzględniona w Programie Budowy Dróg Krajowych na lata 2014-2023 zatwierdzonym Uchwałą nr 156/2015 Rady Ministrów z dnia 8 września 2015 r. W przypadku Obwodnicy S. budowany będzie ciąg drogi krajowej, stąd też w całości będzie on finansowany przez GDDKiA, która jest administratorem zarządzającym krajową infrastrukturą drogową, realizującym zadania związane z budową, modernizacją, utrzymaniem oraz ochroną dróg krajowych i obiektów mostowych znajdujących się w ciągach dróg krajowych. Województwo, które jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług będzie realizować przedmiotową inwestycję przez swoją jednostkę organizacyjną objętą scentralizowanym systemem rozliczeń VAT - Zarząd Dróg Wojewódzkich (ZDW). Zarząd Dróg Wojewódzkich wykonuje zadania w zakresie planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg wojewódzkich na podstawie ustawy o drogach publicznych, natomiast w przypadku Obwodnicy S. budowany będzie ciąg drogi krajowej, stąd też w całości będzie on finansowany przez GDDKiA, która jest administratorem zarządzającym krajową infrastrukturą drogową, realizującym zadania związane z budową, modernizacją, utrzymaniem oraz ochroną dróg krajowych i obiektów mostowych znajdujących się w ciągach dróg krajowych. Zgodnie z zapisami porozumienia pomiędzy Województwem, a Generalną Dyrekcją Dróg Krajowych i Autostrad, GDDKiA oświadczyła, że zobowiązanie w stosunku do Województwa, wynikające z niniejszego porozumienia obejmować będzie:

W ocenie Organu, Województwo zawierając na podstawie odpowiednich przepisów prawa stosowane porozumienie w celu wybudowania obwodnicy (którą mimo, że wchodzi w kompetencje kilku zarządców dróg, należy traktować jako całość) realizuje zadanie własne dotyczące organizacji ruchu drogowego. W ocenie Organu, przekazywane przez zarządców środki na podstawie porozumienia z dnia pomiędzy Województwem, a GDDKiA, stanowią partycypację we wspólnym przedsięwzięciu, który ma charakter publiczny.

Oznacza to, że przy wytwarzaniu tej infrastruktury Województwo nie działa w charakterze podatnika VAT. Ponadto opis sprawy wskazuje wyraźnie, że w przedmiotowej sprawie nie można mówić o ekwiwalentności świadczeń stron porozumienia. Zawarte porozumienia mają na celu realizację wspólnego przedsięwzięcia służącego w pierwszej kolejności mieszkańcom województwa. Zatem w przedmiotowym przypadku trudno mówić o tym, że Województwo wykonuje czynności na rzecz GDDKiA dla celów zarobkowych.

W tym zakresie wskazać należy na orzeczenie TSUE z dnia 13 marca 2014 r. w sprawie

C-204/13 Heinz Malburg, w którym TSUE stwierdził m.in.: "Tak więc, jak już orzekł Trybunał, aby można było przyznać podatnikowi prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT i określić zakres tego prawa, zasadniczo konieczne jest istnienie bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku a jedną lub kilkoma transakcjami objętymi podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia (zob. wyrok z dnia 21 lutego 2013 r. w sprawie C-104/12 Becker, pkt 19 i przytoczone tam orzecznictwo). (...)

Z orzecznictwa TSUE wynika, że opodatkowanie tym podatkiem zakłada realizację czynności przez strony, w ramach której ustala się cenę lub świadczenie. W wydawanych wyrokach Trybunał, który wielokrotnie zajmował się kwestią odpłatności świadczeń, stwierdził, że kiedy działalność polega wyłącznie na świadczeniu usług bez bezpośredniej zapłaty, nie ma podstawy wymiaru podatku i z tego względu usługi nie są opodatkowane (np. wyrok w sprawie C-16/93 R.J. Tolsma, pkt 12. Świadczenie usług tylko wtedy dokonywane jest "odpłatnie" w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy (obecnie art. 2 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE), jeżeli pomiędzy usługodawcą i usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych, a wynagrodzenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywisty ekwiwalent usługi świadczonej na rzecz usługobiorcy (np. wyroki w sprawach C-16/93, pkt 14; C-246/08 Komisja ys. Republika Finlandii, pkt 44. Istnienie odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy zakłada istnienie bezpośredniego związku pomiędzy wyświadczoną usługą a otrzymanym ekwiwalentem świadczenia (wyrok C-246/08).

Podsumowując, należy wskazać Wnioskodawca realizując przedstawione we wniosku zadanie inwestycyjne w zakresie wytworzenia infrastruktury drogowej nie będzie działał w charakterze podatnika VAT, a nabywane towary i usługi niezbędne do zrealizowania inwestycji celu publicznego (a taką niewątpliwie jest budowa drogi publicznej) nie będzie wykorzystywał do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W konsekwencji, Wnioskodawcy, nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony związany z wydatkami na nabycie towarów i usług dotyczących realizacji przedstawionego we wniosku zadania pn. "...".

Zatem stanowisko Wnioskodawcy oceniane całościowo, jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.