0111-KDIB3-2.4012.415.2018.1.JM - Odliczanie przez gminę VAT od wydatków związanych z samochodami osobowymi wykorzystywanymi zarówno do działalności gospodarczej, jak i do innych celów.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2018 r. (data wpływu 14 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z wydatkami ponoszonymi na pojazdy samochodowe wyłącznie na podstawie art. 86a ust. 1 ustawy - jest nieprawidłowe.

W dniu wpływu 14 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z wydatkami ponoszonymi na pojazdy samochodowe wyłącznie na podstawie art. 86a ust. 1 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również jako "Gmina" lub "Miasto") jest jednostką samorządu terytorialnego.

Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 280), od dnia I stycznia 2017 r. Gmina Miejska podjęła wspólne rozliczanie podatku VAT wraz ze wszystkimi jednostkami budżetowymi i zakładem budżetowym. Z dniem tym, zgodnie z art. 4 ww. ustawy, Gmina Miejska wstąpiła we wszystkie przewidziane w przepisach dotyczących podatku VAT, prawa i obowiązki swoich jednostek budżetowych i zakładu budżetowego.

Jedną z jednostek budżetowych Miasta jest Zarząd Infrastruktury Komunalnej i Transportu (dalej "ZIKiT"), którego podstawowym przedmiotem działalności jest organizowanie, nadzorowanie i prowadzenie - w zakresie nie powierzonym do realizacji innym miejskim jednostkom lub podmiotom - wszystkich spraw związanych z gospodarką komunalną oraz transportem w Mieście. W szczególności, do zadań ZIKiT należy pełnienie funkcji zarządu dróg publicznych, zarządzanie działkami drogowymi położonymi na terenach stanowiących własność i pozostających we władaniu Miasta lub Skarbu Państwa, pełnienie funkcji zarządzającego ruchem na drogach, organizowanie i zarządzanie lokalnym transportem zbiorowym oraz transportem aglomeracyjnym, a także wypełnianie funkcji inwestorskich dla zadań inwestycyjnych realizowanych przez Gminę Miejską w zakresie działania ZIKiT.

W ramach wykonywania zadań, ZIKiT realizuje działalność gospodarczą podlegającą regulacjom ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm. dalej jako "ustawa o VAT") oraz działalność inną niż gospodarcza, wykonywaną w charakterze organu władzy publicznej. ZIKiT nie realizuje działalności podlegającej zwolnieniu z VAT.

Miasto dokonuje zakupów towarów i usług związanych z działalnością przypisaną jednostce budżetowej ZIKiT. Część z powyższych zakupów towarów i usług, Miasto jest w stanie bezpośrednio, wyłącznie i w całości przyporządkować do działalności gospodarczej. Część z realizowanych zakupów nie służy jednak wyłącznie działalności gospodarczej.

Do zakupów tych zaliczają się m.in. wydatki na poczet nabycia i użytkowania pojazdów samochodowych, w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym, o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, które nie spełniają warunków uznania ich za pojazdy, o których mowa w art. 86a ust. 9 ustawy o VAT.

Pojazdy samochodowe użytkowane są nie tylko na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą podlegającą opodatkowaniu VAT, ale także na cele działalności niestanowiącej działalności gospodarczej, w tym w szczególności na cele działalności statutowej ZIKiT wykonywanej w charakterze organu władzy publicznej.

Z uwagi na powyższe, ZIKiT nie prowadzi ewidencji przebiegu, o której mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, dla celów potwierdzenia wykorzystania pojazdów wyłącznie do działalności gospodarczej, ani nie dokonuje zgłoszenia tych pojazdów naczelnikowi urzędu skarbowego. Nabywając towary lub usługi związane z pojazdami samochodowymi, czyli dokonując wydatków, o których mowa w art. 86a ust. 2 ustawy o VAT, ZIKiT stosuje zatem art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, czyli odlicza wynikający z nich podatek VAT jedynie w wysokości 50% kwoty podatku naliczonego. Towary i usługi wykorzystywane są do celów wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza. Jednocześnie, nie jest możliwe przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Służą one bowiem przykładowo pracownikom ZIKiT zajmującym się równocześnie działalnością gospodarczą ZIKiT w zakresie publicznego transportu zbiorowego, jak i działalnością ZIKiT dotyczącą utrzymania dróg publicznych, niewykorzystywanych dla celów publicznego transportu zbiorowego, a zatem działalnością niestanowiącą działalności gospodarczej.

Poza zastosowaniem ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków dotyczących pojazdów samochodowych, o którym mowa w art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, od 1 stycznia 2016 r., ZIKiT stosuje względem podatku naliczonego wynikającego z powyższych nabyć dodatkowe ograniczenie prawa do odliczenia, wynikające z zastosowania tzw. prewspółczynnika VAT, o którym mowa w art. 86 ust. 2a-2 h ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, który wykorzystuje pojazdy samochodowe zarówno do celów działalności gospodarczej, jak i poza nią, i który na podstawie art. 86a ust. 1 ustawy o VAT odlicza 50% podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, jest zobowiązany do zastosowania przepisów art. 86 ust. 2a-2 h względem tych wydatków, ponoszonych od 1 stycznia 2016 r.?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku wykorzystywania pojazdów samochodowych zarówno do celów działalności gospodarczej, jak i poza nią, podatek naliczony wynikający z wydatków na nabycie towarów i usług związanych z tymi pojazdami oblicza się zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, nie zaś z uwzględnieniem tzw. prewspółczynnika VAT, o którym mowa w art. 86 ust. 2a-2 h ustawy o VAT.

Zagadnienie związane z wykorzystywaniem pojazdów do celów "mieszanych" (związanych i niezwiązanych z działalnością gospodarczą) zostało przez ustawodawcę uregulowane w art. 86a ustawy o VAT.

Zgodnie z ust. 1 tego artykułu, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, stanowi 50% kwoty podatku:

Ograniczenia zakresu prawa do odliczenia podatku naliczonego do 50% jego wysokości nie stosuje się jedynie w okolicznościach wskazanych w art. 86a ust. 3 ustawy o VAT.

W sytuacji zatem gdy nie mamy do czynienia z pojazdami oraz towarami i usługami, o których mowa w art. 86a ust. 3 punkt 1 lit. b oraz punkt 2 ustawy o VAT, powyższe ograniczenie nie ma zastosowania jedynie w przypadku pojazdów wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (art. 86a ust. 3 punkt 1 lit. a).

Zgodnie natomiast z art. 86a ust. 4 ustawy o VAT, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

W celu ustalenia części podatku naliczonego podlegającego odliczeniu, wynikającego z nabycia towarów i usług związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w art. 86a ust. 2, wprowadzone zostało zatem pewnego rodzaju uproszczenie polegające na przyjęciu zasady, iż niezależnie od tego, w jakiej części pojazd jest faktycznie wykorzystywany do celów związanych z działalnością gospodarczą, a w jakiej do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą, uznaje się, że jest on wykorzystywany do celów działalności gospodarczej w 50%.

Gmina zwraca przy tym uwagę, że ustawodawca nie wskazał w art. 86a ustawy o VAT, jakie cele uznaje za niezwiązane z działalnością gospodarczą. Literalne brzmienie regulacji art. 86a ustawy o VAT, w tym w szczególności art. 86a ust. 3 punkt 1 lit. a, czy też art. 86a ust. 4 punkt 1, nie ogranicza rozumienia "celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą" wyłącznie do celów osobistych, czy też celów prywatnych podatnika. Należy zatem przyjąć, że w regulacji tej chodzi o wszelkie cele, które nie są związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, a więc również np. cele statutowe jednostki samorządu terytorialnego, niestanowiące działalności gospodarczej.

W efekcie, w przypadku gdy - jak to wskazano w opisie stanu faktycznego - nie mamy do czynienia z pojazdami, których konstrukcja wyklucza użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą, a pojazdy te wykorzystywane są zarówno do celów działalności gospodarczej ZIKiT, jak i do działalności prowadzonej przez ZIKiT w charakterze organu władzy publicznej, nie zaś podatnika VAT, Gmina nie może odstąpić od obowiązku stosowania ograniczenia w prawie do odliczenia podatku naliczonego związanego z pojazdami samochodowymi do wysokości 50% kwoty tego podatku.

Jak wyżej wskazano bowiem, zgodnie z literalnym brzmieniem art. 86a ustawy o VAT, ograniczenie to ma zastosowanie w przypadku, gdy pojazdy samochodowe nie są wykorzystywane wyłącznie do celów działalności gospodarczej i to niezależnie od tego, czy tymi pozagospodarczymi celami są cele prywatne podatnika, cele jego działalności statutowej, czy też obie te kategorie jednocześnie.

Dodatkowo, od 1 stycznia 2016 r. do ustawy o VAT zostały wprowadzone przepisy dotyczące tzw. prewspółczynnika VAT, tj. art. 86 ust. 2a-2h. Zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej "sposobem określenia proporcji". Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Należy zwrócić uwagę, że art. 86a nie utracił mocy obowiązującej w związku z wejściem w życie art. 86 ust. 2a-2 h ustawy o VAT i jest on przepisem szczególnym, mającym zastosowanie wyłącznie do ograniczonych kategorii nabyć towarów i usług.

Dodatkowo, w treści art. 86 ust. 2a wyraźnie wyłączono okoliczności, w których przepis ten nie ma zastosowania. Poza wykorzystaniem towarów i usług dla celów osobistych, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, zastosowanie prewspółczynnika wyłączono również w przypadku wykorzystania towarów i usług do celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 ustawy o VAT. Artykuł 8 ust. 5 ustawy o VAT dotyczy natomiast użycia pojazdów samochodowych do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, obliczoną zgodnie z art. 86a ust. 1.

Tym samym, w przypadku, w którym Wnioskodawca wykorzystuje pojazdy samochodowe zarówno do celów działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza i w związku z tym stosuje art. 86a ustawy o VAT względem zakupów dotyczących tych pojazdów odliczając 50% wynikającej z nich kwoty podatku naliczonego, Wnioskodawca nie jest obowiązany do zastosowania względem tych nabyć dodatkowo prewspółczynnika VAT, o którym mowa w art. 86 ust. 2a-2 h ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą". W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego.

Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, tj. zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Wyrażoną w cytowanym art. 86 ust. 1 ustawy zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a-2 h oraz art. 90 ustawy.

Jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej "sposobem określenia proporcji". Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji - art. 86 ust. 2h ustawy.

Jak stanowi art. 86 ust. 22 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Na podstawie ww. delegacji ustawowej, wydane zostało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r. poz. 2193). Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej "sposobem określenia proporcji" oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia). Należy zauważyć, że wśród wymienionych w ww. rozporządzeniu podmiotów Minister Finansów wskazał m.in. jednostki budżetowe.

Według § 3 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Stosownie do zapisu ust. 2 tego artykułu, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Jak stanowi art. 2 pkt 34 ustawy, przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Na podstawie art. 86a ust. 3 ww. ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

W świetle ust. 4 cytowanego artykułu, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Jak stanowi ust. 5 ww. artykułu, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

W świetle ust. 9 przywołanego artykułu, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

- -jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Według art. 86a ust. 12 ustawy, podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Na podstawie art. 86a ust. 13 ustawy, w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

Jak wynika z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Stosownie do art. 8 ust. 5 ustawy, przepis ust. 2 pkt 1 nie ma zastosowania w przypadku użycia pojazdów samochodowych do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, obliczoną zgodnie z art. 86a ust. 1, z tytułu:

Na podstawie art. 8 ust. 6 ustawy, w przypadku o którym mowa w ust. 2 pkt 1 i ust. 5, za nabycie towarów uznaje się również przyjęcie ich do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

Zatem powyższe przepisy, tj. art. 8 ust. 5 i 6 ustawy wyłączają konieczność opodatkowania podatkiem od towarów i usług wykorzystania przez podatnika pojazdów samochodowych do celów innych niż działalność gospodarcza objętych 50% ograniczeniem w odliczeniu podatku naliczonego.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że nie można zgodzić się z wywodami Gminy, że ustalając kwotę podatku naliczonego związanego z wydatkami ponoszonymi na nabycie i użytkowanie samochodów, o których mowa w art. 2 pkt 34 ustawy, powinna tego wyliczenia dokonać wyłącznie na podstawie art. 86a ust. 1 ustawy. Należy wskazać, że skoro Gmina ponosi wydatki, o których mowa w art. 86a ust. 2 ustawy, związane z samochodami wykorzystywanymi zarówno do działalności gospodarczej, jak i celów innych niż działalność gospodarcza to przysługuje jej prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług. Niemniej jednak w celu obliczenia podatku podlegającego odliczeniu Gmina jest zobowiązana w pierwszej kolejności ustalić - na zasadach określonych w art. 86 ust. 2a-2 h ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. - podatek naliczony związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, a następnie do tak wyliczonej kwoty zastosować uregulowania wynikające z art. 86a ust. 1 ustawy (50% podatku naliczonego od wydatków wiążących się z pojazdami samochodowymi).

Podsumowując stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, w szczególności gdyby w ramach działalności gospodarczej pojazdy samochodowe wykorzystywane były również do czynności zwolnionych, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.