0111-KDIB3-2.4012.390.2018.2.AZ - Prawo do odliczenia VAT w związku z realizacją projektu polegającego na termomodernizacji budynku szkoły.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 maja 2018 r. (data wpływu 30 maja 2018 r.) uzupełnionym pismem z 27 czerwca 2018 r. (data wpływu 4 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia i zwrotu podatku naliczonego wynikającego z faktur związanych z projektem pn. "...", jeśli proporcja wyliczona na podstawie art. 86 ust. 2a ustawy, dla Szkoły wyniesie mniej niż lub będzie równać się 2%, a Gmina uzna że wynosi ona 0% - jest prawidłowe.

W dniu 30 maja 2018 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i w zakresie braku prawa do odliczenia i zwrotu podatku, naliczonego wynikającego z faktur związanych z projektem pn. "...", jeśli proporcja wyliczona na podstawie art. 86 ust. 2a ustawy, dla Szkoły wyniesie mniej niż lub będzie równać się 2%, a Gmina uzna że wynosi ona 0%. Wniosek został uzupełniony pismem z 27 czerwca 2018 r. (data wpływy 4 lipca 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 21 czerwca 2018 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.390.2018.1.AZ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Od miesiąca sierpnia 2017 r. Gmina razem z innymi gminami realizuje projekt pn. "...", dofinansowany w części z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 w ramach 4 Osi Priorytetowej Regionalna polityka energetyczna, Działanie 4.3 Poprawa efektywności energetycznej w sektorze publicznym i mieszkaniowym, Podziałanie 4.3.2. Głęboka modernizacja energetyczna budynków użyteczności publicznej - SPR.

W ramach projektu gmina realizuje zadanie pn. "..." Przedmiotem przedsięwzięcia jest kompleksowa termomodernizacja budynku użyteczności publicznej Zespołu Szkół - jest to budynek będący własnością Gminy, budynek składa się z trzech części: Szkoły Podstawowej - jednostki budżetowej Gminy, budynku hali sportowej oraz Zespół Szkół - jednostki budżetowej Powiatu.

Realizowana inwestycja obejmuje roboty z zakresu branży:

W skład budynku będącego własnością gminy wchodzą jak wyżej opisano: trzy części: Szkoła Podstawowa - jednostka budżetowa Gminy, Zespół Szkół - jednostka budżetowa Powiatu i budynek hali sportowej.

Zgodnie z ustawą o gospodarce nieruchomościami obiekt szkoły podstawowej oraz hali sportowej zostały przekazane w trwały zarząd jednostce organizacyjnej Gminy - Szkole Podstawowej na czas nieoznaczony z przeznaczeniem na działalność statutową Szkoły. Zgodnie z ustawą o systemie oświaty szkoły zwolnione są z opłat z tytułu ustanowionego zarządu. Z kolei na część obiektu w którym mieści się Zespół Szkół będący jednostką nie Gminy, ale Powiatu zawarta jest umowa użyczenia. Zgodnie z umową użyczający, czyli Gmina oddaje w nieodpłatne używanie na czas nieokreślony i na cele statutowe szkoły część w której mieści się Zespół Szkół. Oprócz nieodpłatnego użytkowania jednostka biorąca w użyczenie - jednostka powiatu pokrywa proporcjonalnie koszty ogrzewania użyczonej powierzchni. Wysokość kosztów została określona w zawartym do ww. umowy użyczenia porozumieniu - koszty te wynoszą 15% wartości faktury za ogrzewanie (faktury za gaz). Na podstawie otrzymanej faktury zakupu Szkoła Podstawowa - jednostka budżetowa Gminy, (na tą jednostkę wystawiane są faktury zakupu) wystawia notę obciążeniową na jednostkę powiatu. Po centralizacji dotyczącej wspólnego rozliczania się przez jednostki budżetowe razem z Gminą podatku VAT od 1 stycznia 2017 r. Szkoła Podstawowa wystawia z tego tytułu nie notę, ale fakturę na jednostkę powiatu - Zespół Szkół, a więc z tego tytułu nabędzie możliwość odliczenia kwoty podatku VAT z faktur zakupowych dotyczących dostawy mediów na podstawie, których wystawia refakturę.

Oprócz umowy użyczenia i związanych z nią kosztów mediów w Szkole Podstawowej prowadzona jest stołówka szkolna, jak również od kwietnia 2018 r. jedno pomieszczenie o powierzchni 16,04 m² jest przedmiotem najmu pod działalność gospodarczą - został otworzony sklepik. O ile świadczone usługi stołówek szkolnych zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a podlegają zwolnieniu i w tym zakresie brak będzie prawa do odliczenia, o tyle w przypadku pomieszczenia przeznaczonego pod najem będzie przysługiwało prawo odliczenia kwoty podatku naliczonego.

A zatem Gminie przy realizacji projektu: w przypadku refakturowania kosztów mediów nie będzie przysługiwać prawo odliczenia bowiem jest to tylko refundacja kosztów i nie ma żadnego związku ze sprzedażą, Gmina natomiast będzie mieć możliwość odliczenia kwoty częściowo podatku naliczonego i to przy zastosowaniu zarówno wskaźnika proporcji z art. 90 jak i prewskaźnika z art. 86, bowiem wystąpią trzy rodzaje działalności: nieopodatkowana - cele edukacyjne, zwolniona - usługi stołówek szkolnych jak i opodatkowana - wynajem pomieszczenia pod sklepik.

Z budynku hali sportowej korzystają uczniowie Szkoły Podstawowej oraz Zespołu Szkół. Pomiędzy Zespołem Szkół - jednostką powiatu, a Szkołą Podstawową - jednostką budżetową Gminy zawarte jest porozumienie na wspólne użytkowanie oraz utrzymanie hali sportowej - jednostka powiatu zobowiązana jest do partycypowania w kosztach w proporcji 1/3 kosztów ogółem. Koszty te dotyczą zapewnienia obsługi administracyjno-porządkowej, bieżących napraw i remontów, opłat za energię elektryczną, gaz oraz innych opłat związanych z utrzymaniem czystości i porządku. Na podstawie porozumienia Szkoła Podstawowa (na tą jednostkę wystawiane są faktury zakupu) wystawia notę obciążeniową na jednostkę powiatu. Po centralizacji od 1 stycznia 2017 r. Szkoła Podstawowa wystawia z tego tytułu nie notę, ale fakturę na jednostkę powiatu - Zespół Szkół, a więc z tego tytułu nabędzie możliwość odliczenia kwoty podatku VAT z faktur zakupowych dotyczących dostawy mediów.

Faktury za nabyte towary i usługi (roboty budowlane) są wystawiane na Gminę. Gmina jest jednostką samorządu terytorialnego zarejestrowaną jako czynny podatnik VAT, posiada numer NIP.

Od 1 stycznia 2017 r. Gmina dokonała centralizacji rozliczeń w zakresie podatku VAT ze swoimi jednostkami budżetowymi. Wszystkie wydatki ponoszone przez Gminę i jej jednostki organizacyjne są dokumentowane fakturami wystawianymi na Gminę. Zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług, każda z jednostek organizacyjnych Gminy, do celów odliczenia podatku VAT, ustala odrębne dla swojej jednostki wskaźniki proporcji, o których mowa w art. 86 oraz art. 90 ustawy VAT. Szkoła Podstawowa zgodnie z wzorem rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r. poz. 2193) obliczyła preproporcję, która za 2017 rok wyniosła 2%, oraz ze względu na prowadzoną sprzedaż zwolnioną Szkoła obliczyła również wskaźnik proporcji z art. 90 ustawy o VAT, który wyniósł 35%. I tu szkoła powzięła wątpliwość: czy może skorzystać z art. 90 ust. 10 ustawy o VAT zgodnie z którym, jeżeli proporcja nie przekroczy 2% podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wyniesie 0%. Jest to oczywiście prognozowany wskaźnik i jeżeli po przeliczeniu ostatecznego, okaże się że wynosi on więcej niż 2% to Gmina będzie zobowiązana sporządzić korektę odliczonego podatku przy zastosowaniu ostatecznej dla danego roku proporcji.

W odpowiedzi na pytanie, czy w sytuacji gdy wskaźnik za 2017 r. wyliczony na podstawie art. 86 ust. 2a nie przekroczy 2%, to Gmina uzna, że wynosi on 0%? w uzupełnieniu do wniosku wskazano, że w sytuacji kiedy wyliczony zgodnie z przepisami wskaźnik za 2017 r. będzie równać się 2% lub mniej Gmina uzna, że wskaźnik wynosi 0%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Gminie w związku z realizacją projektu pn. "..." będzie przysługiwało prawo do częściowego obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikające z faktur zakupowych dotyczących poniesionych nakładów?

2. Czy Gmina do odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupowych dotyczących poniesionych nakładów na inwestycje powinna zastosować zarówno wskaźnik jak i prewskaźnik wyliczony dla Szkoły Podstawowej?

3. Czy Gmina będzie miała prawo do częściowego zwrotu podatku, jeśli preproporcja wyniesie mniej lub będzie równać się 2%?

Stanowisko Wnioskodawcy (doprecyzowane w piśmie z 27 czerwca 2018 r.):

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu: nabycia towarów i usług, dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 446 z późn zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszelkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy w zakresie edukacji publicznej, utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych (art. 7 ust. 1 pkt 8 i 15 ustawy o samorządzie gminnym).

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług a prowadzoną działalnością. Ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć zatem charakter pośredni lub bezpośredni. O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży - nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy - bezpośrednio, więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa - mają pośredni związek z działalnością gospodarczą. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. przez ich odsprzedaż, lecz przez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości.

Podatnik w celu odliczenia podatku naliczonego, w pierwszej kolejności ma obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czy to będzie działalność opodatkowana, zwolniona czy może niepodlegająca opodatkowaniu. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości, jeżeli wyodrębnienie nie jest możliwe podatnik ma prawo do odliczenia w części kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, zwolnioną jak i nieopodatkowaną. Brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności nieopodatkowanych tym podatkiem.

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a-2 h oraz art. 90 ustawy o VAT.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej "sposobem określenia proporcji". Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

W przypadku jednostek samorządu terytorialnego ustawodawca jednak nie pozostawił wyboru określenia proporcji, skorzystał bowiem z ustawy i wydał rozporządzenie - rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r. poz. 2193).

Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej "sposobem określenia proporcji" oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia).

W rozporządzeniu tym zostali wskazani podatnicy, do których przepisy w nim zawarte się odnoszą. Są to właśnie: jednostki samorządu terytorialnego, samorządowe instytucje kultury, państwowe instytucje kultury, uczelnie publiczne, instytuty badawcze.

Zgodnie z § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego: odrębnie dla.

* urzędu obsługującego jednostki samorządu terytorialnego (tj. urzędu gminy, urzędu miasta, starostwa powiatowego oraz urzędu marszałkowskiego),

* samorządowej jednostki budżetowej,

* samorządowego zakładu budżetowego.

Z kolei art. 7 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego, jednostka samorządu terytorialnego, która podjęła w roku 2016 lub 2017 rozliczanie podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi, do końca roku 2017 przyjmuje dla celów proporcjonalnego odliczenia, o którym mowa w art. 90 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, proporcję wyliczoną odrębnie dla każdej jednostki organizacyjnej zgodnie z art. 90 ust. 3-6, 9a i 10 ustawy podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywania przy pomocy tej jednostki organizacyjnej czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

W przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych od podatku, należy mieć na uwadze uregulowania zawarte w art. 90 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to - na mocy art. 90 ust. 2 ustawy - podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w cyt. wyżej ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje zatem, że na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy, występuje obowiązek wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Należy jednak podkreślić, że przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ustawy, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. A zatem dotyczą czynności podlegających opodatkowaniu (opodatkowanych i zwolnionych).

Biorąc pod uwagę opis zaistniałego stanu jak i przyszłego należy stwierdzić, że w przypadku nabycia towarów i usług w związku z realizacją inwestycji przez Gminę, a następnie zarządzaną przez jednostkę budżetową - Szkołę Podstawową, przez którą zrealizowana inwestycja będzie wykorzystywana do działalności gospodarczej: czynności opodatkowane VAT (najem pomieszczenia pod sklepik), czynności zwolnione (usługi stołówkowe) oraz czynności niepodlegające opodatkowaniu (cele edukacyjne) Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu tzw. prewspółczynnika obliczonego dla jednostki, która w budynku przekazanym jej przez Gminę w trwały zarząd będzie prowadzić działalność gospodarczą, jak i działalność inną niż gospodarcza (działalność statutową).

Ponadto, gdy nabywane towary i usługi dotyczące realizowanej inwestycji będą służyły w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zarówno do czynności opodatkowanych, jak również czynności zwolnionych od podatku, w sytuacji gdy nie będzie możliwości odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku, do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, Gmina będzie obowiązana, do proporcjonalnego rozliczenia podatku, zgodnie z art. 90 ust. 2 i 3 ustawy stosując proporcję.

Odliczenia Gmina nie dokona jedynie w przypadku refakturowania mediów, bowiem nie wystąpi tu żaden ani bezpośredni, ani pośredni związek, refundacja stanowić będzie tylko zwrot poniesionych kosztów.

Gmina odliczając kwotę podatku naliczonego będzie zobowiązana, ze względu na trzy rodzaje działalności - opodatkowaną, zwolnioną i niepodlegającą opodatkowaniu do zastosowania zarówno wskaźnika proporcji jak i preproporcji. Biorąc pod uwagę w pierwszej kolejności preproporcję wynosi ona 2% i tu zgodnie z art. 90 ust. 10 ustawy, Gmina będzie mogła skorzystać z prawa: jeżeli proporcja nie przekroczy 2% podatnik ma prawo uznać, że wynosi ona 0% i nie dokonywać odliczeń podatku VAT. Przy odliczeniu kwoty wykorzysta również wskaźnik proporcji. W ostateczności dokonując odliczenia i tak będzie mogła skorzystać z art. 90 ust. 10 ustawy, bowiem razem wskaźnik proporcji i preporporcji wyniesie mniej niż 2% (2% x 35%). Oczywiście jest to proporcja prognozowana, więc po przeliczeniu ostatecznej, jeżeli okaże się, że przekroczy 2% podatnik będzie zobowiązany do dokonania korekty z uwzględnieniem ostatecznej wielkości preproporcji.

Reasumując

Ad.1. Gminie będzie przysługiwało częściowe prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego od zrealizowanej inwestycji. Dokonując odliczania podatku naliczonego od zakupów będzie zobowiązana do zastosowania zarówno wskaźnika proporcji z art. 90 jak również preproporcji z art. 86 ustawy, bowiem zrealizowana inwestycja będzie wykorzystywana do trzech rodzajów działalności: opodatkowanej, zwolnionej i nieopodatkowanej. Odliczenia Gmina nie dokona jedynie w przypadku refakturowania mediów, które będzie stanowić tylko refundację poniesionych kosztów.

Ad. 2. Zgodnie z przepisami Gmina do odliczenia kwoty podatku naliczonego powinna zastosować wskaźnik oraz preproporcje obliczoną dla jednostki, która zrealizowaną inwestycją będzie zarządzać, czyli przy zastosowaniu preproporcji i proporcji Szkoły Podstawowej.

Ad. 3. Gmina nie będzie mieć prawa do częściowego zwrotu podatku, jeśli proporcja wyniesie mniej niż lub będzie równać się 2%, gdyż zgodnie z art. 90 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług jeżeli proporcja nie przekroczy 2%, podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%, w konsekwencji nie odliczy żadnej kwoty podatku naliczonego z faktur zakupowych dotyczących poniesionych nakładów na inwestycje.

Ze względu na trzy rodzaje działalności Gmina odliczenia podatku będzie mogła dokonać przy zastosowaniu zarówno wskaźnika proporcji jak i preproporcji. W sytuacji kiedy obliczony wskaźnik preproporcji wyniesie mniej lub będzie równy 0% Gmina uzna, ze wynosi on 0% i nie będzie dokonywać odliczeń podatku naliczonego z faktur zakupowych dotyczących poniesionych nakładów na inwestycję.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Z przywołanych przepisów prawa wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a-2 h oraz art. 90 ustawy.

Stosownie do art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej "sposobem określenia proporcji". Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

Zgodnie z art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

Na podstawie delegacji zawartej art. 86 ust. 22 ustawy, zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r. poz. 2193).

Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej "sposobem określenia proporcji" oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia).

W rozporządzeniu tym zostali wskazani podatnicy, do których przepisy w nim zawarte się odnoszą. Są to: jednostki samorządu terytorialnego, samorządowe instytucje kultury, państwowe instytucje kultury, uczelnie publiczne, instytuty badawcze.

W myśl § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

Oznacza to, że w przypadku jednostek samorządu terytorialnego, nie będzie ustalany jeden "całościowy" sposób określenia proporcji dla jednostek samorządu terytorialnego jako osoby prawnej, tylko będą ustalane odrębnie sposoby określenia proporcji dla wymienionych wyżej jego poszczególnych jednostek organizacyjnych.

W § 3 ust. 2, ust. 3 i ust. 4 rozporządzenia ustawodawca podał ustalony według wzoru sposób określania proporcji w przypadku urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego, w przypadku jednostki budżetowej oraz zakładu budżetowego.

Ponadto, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (art. 90 ust. 1 ustawy).

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ustawy).

W świetle art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Zgodnie z art. 90 ust. 10 ustawy - w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

Zgodnie z art. 90 ust. 10a ustawy, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego. Przepisy ust. 3-6 i 8-10 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 90 ust. 10b ustawy, przez jednostki organizacyjne jednostki samorządu terytorialnego, o których mowa w ust. 10a, rozumie się:

Wskazać należy, że kwota podatku naliczonego do odliczenia, ustalona na podstawie proporcji wyliczonej przy zastosowaniu powyższych zasad nie jest jednak ostateczna.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego zostały określone w art. 91 ustawy o VAT.

Stosownie do treści art. 91 ust. 1 cyt. ustawy po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Zgodnie z art. 91 ust. 2 ww. ustawy w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Odnosząc się do korekty podatku, o której mowa w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług, wskazać należy że co do zasady istnieje obowiązek dokonania korekty podatku odliczonego na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, uwzględniającej proporcję dla zakończonego roku podatkowego.

Zatem jeżeli tzw. rzeczywista proporcja uległa zmianie w stosunku do prognozowanej proporcji, na podstawie której dokonywano odliczeń, wystąpi obowiązek korekty,

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r. poz. 994 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy edukacji publicznej, kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych; utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych (art. 7 ust. 1 pkt 8, 10 i pkt 15 ww. ustawy).

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 ww. ustawy). Podmioty takie są wyodrębnionymi jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej, które prowadzą swoją działalność w formie zakładu lub jednostki budżetowej.

Z treści wniosku wynika, że Gmina realizuje projekt, polegający na kompleksowej termomodernizacji budynku użyteczności publicznej Zespołu Szkół. W skład budynku będącego własnością gminy wchodzą trzy części: Szkoła Podstawowa, budynek hali sportowej (w trwałym zarządzie jednostki budżetowej Gminy z przeznaczeniem na działalność statutową Szkoły), Zespół Szkół - jednostka budżetowa Powiatu udostępniona na podstawie umowy użyczenia. Zgodnie z umową użyczający, czyli Gmina oddaje w nieodpłatne używanie na czas nieokreślony i na cele statutowe szkoły część w której mieści się Zespół Szkół.

Oprócz nieodpłatnego użytkowania jednostka biorąca w użyczenie - jednostka powiatu pokrywa proporcjonalnie koszty ogrzewania użyczonej powierzchni. Oprócz umowy użyczenia i związanych z nią kosztów mediów w Szkole Podstawowej prowadzona jest stołówka szkolna, jak również od kwietnia 2018 r. jedno pomieszczenie o powierzchni 16,04 m² jest przedmiotem najmu pod działalność gospodarczą - został otworzony sklepik. Świadczone usługi stołówek szkolnych zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a podlegają zwolnieniu i w tym zakresie brak będzie prawa do odliczenia, o tyle w przypadku pomieszczenia przeznaczonego pod najem będzie przysługiwało prawo odliczenia kwoty podatku naliczonego. W budynku szkoły wystąpią trzy rodzaje działalności: nieopodatkowana - cele edukacyjne, zwolniona - usługi stołówek szkolnych jak i opodatkowana - wynajem pomieszczenia pod sklepik.

Jednostka powiatu zobowiązana jest również do partycypowania w kosztach użytkowania oraz utrzymania hali sportowej w proporcji 1/3 kosztów ogółem. Koszty te dotyczą zapewnienia obsługi administracyjno-porządkowej, bieżących napraw i remontów, opłat za energię elektryczną, gaz oraz innych opłat związanych z utrzymaniem czystości i porządku. Szkoła Podstawowa wystawia z tego tytułu fakturę na jednostkę powiatu - Zespół Szkół, a więc z tego tytułu nabędzie możliwość odliczenia kwoty podatku VAT z faktur zakupowych dotyczących dostawy mediów.

Faktury za nabyte towary i usługi (roboty budowlane) są wystawiane na Gminę. Gmina jest jednostką samorządu terytorialnego zarejestrowaną jako czynny podatnik VAT, posiada numer NIP.

Szkoła Podstawowa zgodnie z wzorem rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r. poz. 2193) obliczyła preproporcję, która za 2017 rok wyniosła 2%, oraz ze względu na prowadzoną sprzedaż zwolnioną Szkoła obliczyła również wskaźnik proporcji z art. 90 ustawy o VAT, który wyniósł 35%. W sytuacji kiedy wyliczony zgodnie z przepisami wskaźnik za 2017 r. będzie równać się 2% lub mniej Gmina uzna, że wskaźnik wynosi 0%.

Gmina powzięła wątpliwość, czy przysługuje jej prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji według wskaźnika i prewskaźnika wyliczonego dla Szkoły oraz czy może skorzystać z art. 90 ust. 10 ustawy o VAT, zgodnie z którym, jeżeli proporcja nie przekroczy 2% podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wyniesie 0%.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy, z którego wynika, że w budynku szkoły wystąpią trzy rodzaje działalności: nieopodatkowana - cele edukacyjne, zwolniona - usługi stołówek szkolnych jak i opodatkowana - wynajem pomieszczenia pod sklepik, należy stwierdzić, że Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakupy związane z realizacją projektu, w zakresie, w jakim zakupione towary i usługi będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, pod warunkiem niezaistnienia przesłanej negatywnych wynikający z art. 88 ustawy.

Jednocześnie należy wyjaśnić, że fakt refakturowania mediów nie daje Gminie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupów związanych z modernizacją budynku. W tym przypadku nie dochodzi do przeniesienia na użytkownika (w drodze refakturowania) kosztów przeprowadzanej przez Gminę modernizacji budynku. Należy zauważyć, że refakturowane na rzecz Powiatu koszty, dotyczą tylko faktu zużycia przez ten podmiot mediów. W odniesieniu do powierzchni udostępnianych na podstawie umowy użyczenia, nie występuje związek przyczynowo-skutkowy, który decydowałby o prawie do odliczenia podatku związanego z ponoszonymi nakładami na modernizację tego budynku. Zatem refakturowanie kosztów mediów nie będzie miało wpływu na prawo do odliczenia przez Gminę podatku w związku z modernizacją budynku.

Należy wskazać, że w przypadku, gdy dokonywane zakupy (towarów i usług) będą służyć do celów działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, a bezpośrednie przyporządkowanie tych zakupów do działalności gospodarczej nie będzie możliwe podatek do odliczenia od zakupów realizowanych w danej jednostce organizacyjnej ustala się z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji. Sposób określenia proporcji ustala się dla każdej jednostki organizacyjnej odrębnie. Wyliczony dla jednostki organizacyjnej sposób określania proporcji znajdzie zastosowanie do zakupów towarów i usług zarówno dokonywanych przez tą jednostkę organizacyjną, jak i przez jednostkę samorządu terytorialnego (urząd), wykorzystywanych jednak przez tą jednostkę organizacyjną do ww. celów, tj. celów "mieszanych".

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy wydatek zrealizowany przez Gminę będzie wykorzystywany przez jednostkę organizacyjną, Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT przy zastosowaniu prewspółczynnika (sposobu określenia proporcji) oraz wskaźnika proporcji właściwego dla jednostki organizacyjnej wykorzystującej inwestycję.

W konsekwencji Gmina będzie miała prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizowanym projektem z zastosowaniem sposobu określenia proporcji, o którym mowa w art. 86 ust. 2a-2 h ustawy przy uwzględnieniu § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. oraz wskaźnika proporcji ustalonego zgodnie z art. 90 ust. 2 i 3 ustawy, na podstawie danych jednostki wykorzystującej zakupione towary i usługi, tj. Szkoły Podstawowej.

Wnioskodawca podał, że Szkoła Podstawowa zgodnie z wzorem rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników obliczyła preproporcję, która za 2017 rok wyniosła 2%, oraz ze względu na prowadzoną sprzedaż zwolnioną Szkoła obliczyła również wskaźnik proporcji z art. 90 ustawy o VAT, który wyniósł 35%. Ponadto, w sytuacji gdy wskaźnik za 2017 r. wyliczony na podstawie art. 86 ust. 2a będzie równać się 2% lub mniej, Gmina uzna, że wskaźnik wynosi 0%.

Jak wskazano wyżej, zgodnie z art. 90 ust. 10 pkt 2, jeżeli proporcja nie przekroczy 2% podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0% i nie dokonywać odliczeń podatku naliczonego. Zasada ta - z uwagi na treść art. 86 ust. 2g ustawy - ma również zastosowanie do proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy. Nie oznacza to jednak, że wskaźnik poniżej 2% pozbawia podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego z zastosowaniem wyliczonej proporcji. W powyższej sytuacji, bowiem podatnik ma prawo wyboru, czy dokona on odliczenia w oparciu o wyliczoną proporcję, czy też zrezygnuje z tego prawa i nie odliczy podatku naliczonego.

Jak wynika z rozpatrywanej sprawy, wyliczona dla jednostki budżetowej Gminy uczestniczącej w ww. projekcie "preproporcja" za 2017 r. wyniosła 2%, a w tej sytuacji Wnioskodawca uzna na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy w zw. z art. 90 ust. 10 pkt 2 ustawy, że "preproporcja" ta wyniesie 0%. Zatem Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z przedmiotowym projektem.

Podsumowując, należy stwierdzić, że na podstawie art. 86 ust. 2a ustawy oraz przepisów rozporządzenia - co do zasady - Gminie będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur VAT dokumentujących zakup towarów i usług w ramach realizacji projektu pn. "", w części w jakiej zakupione towary i usługi będą związane z czynnościami opodatkowanymi VAT. Należy jednak zauważyć, że z uwagi na fakt, że czynności opodatkowane VAT stanowią w analizowanym przypadku znikomą część działalności jednostki budżetowej, której dotyczy ww. projekt i wyliczona dla niej proporcja nie przekroczyła 2%, to Wnioskodawca na podstawie art. 86 ust. 2g w zw. z art. 90 ust. 10 pkt 2 ustawy, może przyjąć, że proporcja wynosi 0% i nie będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług w ramach realizowanego projektu. Tym samym nie będzie mu przysługiwało prawo do zwrotu podatku Vat na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.