0111-KDIB3-2.4012.303.2020.2.ASZ - Zwolnienie z VAT sprzedaży działki.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 marca 2020 r. (data wpływu 19 marca 2019 r.), uzupełnionym pismem z 26 marca 2020 r. (data wpływu 31 marca 2020 r.) oraz pismem z 27 maja 2020 r. (data wpływu 27 maja 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 zbycia nieruchomości:

* w części oznaczonej symbolem WS - jest nieprawidłowe,

* w części oznaczonej symbolem ZN -jest prawidłowe.

W dniu 19 marca 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 zbycia nieruchomości. Wniosek uzupełniono pismem z 26 marca 2020 r. (data wpływu 31 marca 2020 r.) oraz pismem z 27 maja 2020 r. (data wpływu 27 maja), będącym odpowiedzią na wezwanie z 22 maja 2020 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.303.2019.1.ASZ.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 27 maja 2020 r. przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina wykonuje zadania dla których Gmina została powołana na podstawie przepisów ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 506) zgodnie z którą wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Część czynności Gmina wykonuje na podstawie umów cywilnoprawnych i traktuje je jako podlegające regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług.

Gmina zamierza sprzedać działkę nr XXX, która w miejscowym planie zagospodarowania oznaczona została jako:

1. Tereny trwałych użytków zielonych o symbolach: od D1ZN do D29ZN, od S1ZN do S25ZN, od I1ZN do I16ZN, od K1ZN do K21ZN, od G1ZN do G3ZN, od Ł1ZN do Ł3ZN, od O1ZN do O19ZN.

1. Przeznaczenie podstawowe: łąki i pastwiska.

2. Dopuszcza się:

3. Na terenach obowiązuje zakaz realizacji budynków.

2. Tereny wód powierzchniowych śródlądowych stojących o symbolach: od D1WS do D15WS, od S1WS do S13WS, od I1WS do I3WS, od K1WS do K10WS, O1WS, O2WS.

1. Przeznaczenie podstawowe: stawy rybne i inne zbiorniki wodne dla potrzeb rolnictwa.

2. Dopuszcza się:

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Przez towary - stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Natomiast jak wynika z art. 2 pkt 22 tej ustawy - przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Istotna z punktu widzenia ww. przepisu jest definicja zawarta w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, w myśl której przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca odpowiedział na zadane przez Organ w wezwaniu pytania, których treść wraz z udzielonymi odpowiedziami została przedstawiona poniżej.

Na pytanie Organu: "Czy działka nr XXX jest zabudowana?"

Wnioskodawca odpowiedział: "Działka XXX obręb S. w zakresie jednostki WS jest zajęta pod staw rybny w pozostałej części nie jest zabudowana."

Na pytanie: "Czy na działce nr XXX - w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego - występują linie rozgraniczające teren o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania? Które tereny (oznaczone którymi symbolami) oddzielają od siebie poszczególne linie rozgraniczające?"

Wnioskodawca odpowiedział: "Na terenie działki wyróżnia się dwie jednostki przeznaczenia terenu zgodnie z miejscowym planem tj. S1ZN - tereny trwałych użytków zielonych i S1WS - tereny wód powierzchniowych śródlądowych stojących, pomiędzy którymi występują linie rozgraniczające przedstawione na rysunku planu. Natomiast brak jest fizycznego (geodezyjnego) ich wydzielenia. Ponadto linie rozgraniczające występują pomiędzy jednostkami przeznaczenia terenu na działce XXX i nieruchomościami sąsiednimi."

Na pytanie: "Czy działka jest przeznaczona pod zabudowę - proszę wskazać które to części działki (o jakim przeznaczeniu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego)?"

Wnioskodawca odpowiedział: "Działka XXX obręb S. w zakresie jednostki ZN nie jest przeznaczona pod zabudowę ponieważ podstawowe przeznaczenie jednostki są łąki i pastwiska. Natomiast w zakresie jednostki WS jest przeznaczona pod zabudowę ponieważ podstawowe przeznaczenie jednostki stanowią stawy rybne i inne zbiorniki wodne dla potrzeb rolnictwa."

Na pytanie: "Czy na terenie trwałych użytków zielonych dopuszcza się lokalizację budowli w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r. poz. 1186 z późn. zm.) oraz Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) trwale z gruntem związanych? Proszę wskazać w których jej częściach (o jakim przeznaczeniu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego)?"

Wnioskodawca odpowiedział: "Na terenie trwałych użytków zielonych o symbolu "ZN" w ramach przeznaczenia podstawowego nie ma możliwości lokalizacji budowli, natomiast lokalizacja budowli stanowi uzupełnienie sposobu zagospodarowania terenu poprzez dopuszczenie lokalizacji stawów rybnych i zbiorników wodnych dla potrzeb rolnictwa, realizacji sieci infrastruktury technicznej dla potrzeb rolnictwa i mieszkańców wsi, remontów istniejącej sieci i urządzeń infrastruktury technicznej, realizacji dróg dojazdowych do gruntów rolnych w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r. poz. 1186 z późn. zm.) oraz Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Jednocześnie w jednostce obowiązuje zakaz realizacji budynków.

Na pytanie: "Czy na terenie wód powierzchniowych śródlądowych dopuszcza się lokalizację budynków i budowli w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane oraz Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB)? Proszę wskazać w których jej częściach (o jakim przeznaczeniu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego)?"

Wnioskodawca odpowiedział: "Na terenie wód powierzchniowych śródlądowych o symbolu "WS" w ramach przeznaczenia podstawowego zezwolono na realizację na terenie budowli w zakresie lokalizacji stawów rybnych i innych zbiorników wodnych dla potrzeb rolnictwa. Ponadto jako zagospodarowanie uzupełniające dopuszcza się lokalizację w ramach jednostki urządzeń wodnych dla potrzeb rolnictwa innych niż stawy rybne i inne zbiorniki wodne dla potrzeb rolnictwa i dróg dojazdowych do zbiorników wodnych w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r. poz. 1186 z późn. zm.) oraz Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych."

Na pytanie: "Czy na działce - w których jej częściach (o jakim przeznaczeniu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego) znajdują się budowle w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane oraz Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB)?"

Wnioskodawca odpowiedział: "Na działce XXX obręb S. w części oznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem WS zlokalizowany jest częściowo staw rybny w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r. poz. 1186 z późn. zm) oraz Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych."

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zbycie nieruchomości, o której mowa w stanie faktycznym podlega zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

O charakterze terenu jako przeznaczonego pod zabudowę w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u. można mówić jedynie w sytuacji, gdy możliwość zabudowy ma dla terenu podstawowe, dominujące znaczenie. Natomiast możliwość zabudowy nie jest istotna, jeśli ma ona charakter uzupełniający w stosunku do podstawowego przeznaczenia terenu.

Dopuszczalne przeznaczenie terenu w postaci realizacji sieci infrastruktury technicznej dla potrzeb rolnictwa i mieszkańców gminy, realizację dróg dojazdowych do gruntów rolnych czy zbiorników wodnych co do możliwości skorzystania przez stronę ze zwolnienia podatkowego nie wyklucza zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u.

Z uwagi na powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działki zwolniona jest od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 zbycia nieruchomości:

* w części oznaczonej symbolem WS - jest nieprawidłowe,

* w części oznaczonej symbolem ZN - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.) - zwanej dalej "ustawą" - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ww. ustawy).

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku VAT dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy - przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 293), ustawa określa:

W myśl art. 15 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, w planie miejscowym określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - "teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę".

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Z cytowanych przepisów wynika, że nie jest terenem budowlanym grunt, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje inne przeznaczenie niż pod zabudowę. Analogicznie, w przypadku braku takiego planu, powyższą zasadę należy stosować do decyzji o warunkach zabudowy. W zależności od rodzaju inwestycji będzie to albo decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego albo decyzja o warunkach zabudowy.

Z powyższej analizy wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi - są zwolnione od podatku VAT.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Gmina, która jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zamierza sprzedać działkę nr XXX.

Na terenie działki wyróżnia się dwie jednostki przeznaczenia terenu zgodnie z miejscowym planem tj. S1ZN - tereny trwałych użytków zielonych i S1WS - tereny wód powierzchniowych śródlądowych stojących, pomiędzy którymi występują linie rozgraniczające przedstawione na rysunku planu. Natomiast brak jest fizycznego (geodezyjnego) ich wydzielenia. Ponadto linie rozgraniczające występują pomiędzy jednostkami przeznaczenia terenu na działce XXX i nieruchomościami sąsiednimi.

Działka w zakresie jednostki ZN nie jest przeznaczona pod zabudowę ponieważ podstawowe przeznaczenie jednostki są łąki i pastwiska. Natomiast w zakresie jednostki WS jest przeznaczona pod zabudowę ponieważ podstawowe przeznaczenie jednostki stanowią stawy rybne i inne zbiorniki wodne dla potrzeb rolnictwa.

Na terenie trwałych użytków zielonych o symbolu ZN w ramach przeznaczenia podstawowego nie ma możliwości lokalizacji budowli, natomiast lokalizacja budowli stanowi uzupełnienie sposobu zagospodarowania terenu poprzez dopuszczenie lokalizacji stawów rybnych i zbiorników wodnych dla potrzeb rolnictwa, realizacji sieci infrastruktury technicznej dla potrzeb rolnictwa i mieszkańców wsi, remontów istniejącej sieci i urządzeń infrastruktury technicznej, realizacji dróg dojazdowych do gruntów rolnych w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane oraz Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Jednocześnie w jednostce obowiązuje zakaz realizacji budynków.

Na terenie wód powierzchniowych śródlądowych o symbolu WS w ramach przeznaczenia podstawowego zezwolono na realizację na terenie budowli w zakresie lokalizacji stawów rybnych i innych zbiorników wodnych dla potrzeb rolnictwa. Ponadto jako zagospodarowanie uzupełniające dopuszcza się lokalizację w ramach jednostki urządzeń wodnych dla potrzeb rolnictwa innych niż stawy rybne i inne zbiorniki wodne dla potrzeb rolnictwa i dróg dojazdowych do zbiorników wodnych w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane oraz Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych.

Na działce w części oznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem WS zlokalizowany jest częściowo staw rybny.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy zbycie nieruchomości, o której mowa w stanie faktycznym podlega zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z tym, że ustawa o VAT nie precyzuje, o jakie tereny przeznaczone pod zabudowę chodzi, przyjąć trzeba, że pojęcie "tereny przeznaczone pod zabudowę" obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy.

Rozpatrując pojęcie "grunty przeznaczone pod zabudowę" - do którego odnosi się przepis art. 2 pkt 33 ustawy - należy odwołać się do definicji zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r. poz. 1186 z późn. zm.).

Zgodnie z zapisem art. 3 pkt 1 ustawy - Prawo budowlane, przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Na mocy art. 3 pkt 2 ustawy - Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową - art. 3 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane.

Jak stanowi art. 3 pkt 3a niniejszej ustawy - przez obiekt liniowy należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Przez obiekty małej architektury należy rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności: kultu religijnego, jak: (kapliczki, krzyże przydrożne, figury), posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej, użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki (art. 3 pkt 4 ustawy - Prawo budowlane).

W myśl art. 3 pkt 9 ustawy - Prawo budowlane, przez urządzenie budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Ponadto, należy wskazać, że zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych wprowadzoną Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. z 1999 r. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) przez obiekty budowlane rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych.

W świetle przytoczonych powyżej przepisów grunt budowlany to taki grunt, który objęty jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w którym określono dla niego funkcję "pod zabudowę".

W tym miejscu odwołując się do treści załącznika Nr 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz. 1587), podkreślić należy, że tereny o różnym przeznaczeniu, oznaczone są w rysunku planu różnymi symbolami.

Tereny wód powierzchniowych śródlądowych (rzeki, jeziora, stawy, strumienie, kanały) oznaczone są symbolem WS.

Zauważyć należy, że analiza ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane. Przy ocenie czy przedmiotowy teren oznaczony ww. symbolem planu zagospodarowania przestrzennego (tj. WS) stanowi teren budowlany, nie wystarczy analiza jego podstawowego przeznaczenia określonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Uwzględnić bowiem należy również zapisy Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego dotyczące przeznaczenia dopuszczalnego tego terenu, w którym ustalono, że dopuszcza się realizację: sieci, urządzeń i obiektów infrastruktury technicznej; urządzeń służących zabezpieczeniom przeciwpowodziowym i przeciwerozyjnym oraz urządzeń wodnych i budowli hydrotechnicznych związanych z utrzymaniem wód i ochroną przeciwpowodziową, w szczególności: rowy melioracyjne; mosty, kładki, pomosty, skarpy, groble, śluzy, przepusty i mury oporowe, kanały wraz z budowlami związanymi z nimi funkcjonalnie, budowle regulacyjne, rowy odwadniające, wały ochronne, progi wodne i inne. Zatem sama możliwość wybudowania wskazanych obiektów na części działki na obszarze oznaczonym symbolem WS oznacza, że działka ta w tej części stanowi grunt przeznaczony pod zabudowę.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że ustawodawca nie uzależnił charakteru terenu od głównego (wiodącego) celu, który będący przedmiotem opodatkowania VAT teren ma spełniać, lecz zwolnienie od opodatkowania VAT zależy od możliwości dokonania zabudowy wskazanego terenu. Z racji tego, że wskazana we wniosku działka w części znajdującej się w obszarze oznaczonym symbolem WS stanowi grunt z możliwością jego zabudowania, przedmiotowa transakcja sprzedaży działki w części znajdującej się w obszarze oznaczonym symbolem WS nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

Jak wynika z opisu sprawy, działka w części znajdującej się w obszarze oznaczonym symbolem WS stanowi teren budowlany z uwagi na fakt, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla terenu o symbolu WS dopuszcza możliwość lokalizacji budowli w zakresie lokalizacji stawów rybnych i innych zbiorników wodnych dla potrzeb rolnictwa. Ponadto jako zagospodarowanie uzupełniające dopuszcza się lokalizację w ramach jednostki urządzeń wodnych dla potrzeb rolnictwa innych niż stawy rybne i inne zbiorniki wodne dla potrzeb rolnictwa i dróg dojazdowych do zbiorników wodnych.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy stwierdzić należy, że transakcja sprzedaży działki w części oznaczonej symbolem WS nie będzie podlegać zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie sprzedaży działki w części oznaczonej symbolem WS jest nieprawidłowe.

Ponadto - jak wynika z opisu sprawy - na terenie trwałych użytków zielonych o symbolu ZN w ramach przeznaczenia podstawowego nie ma możliwości lokalizacji budynków, ani budowli.

Zatem należy stwierdzić, że dostawa terenu trwałych użytków zielonych o symbolu ZN jest dostawą gruntu niezabudowanego, niebędącego terenem budowlanym.

W konsekwencji sprzedaż działki w części oznaczonej symbolem ZN spełnia przesłanki wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, a w konsekwencji podlega zwolnieniu od podatku na podstawie tego przepisu.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie sprzedaży działki w części oznaczonej symbolem ZN jest prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.