0111-KDIB3-2.4012.165.2018.2.ASZ - Prawo do odliczenia VAT w związku z realizacją projektu w zakresie infrastruktury kultury.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 marca 2018 r. (data wpływu 13 marca 2018 r.), uzupełnionym pismem, które wpłynęło w dniu 27 kwietnia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu realizacji projektu pn. "..." - jest prawidłowe.

W dniu 13 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu realizacji projektu pn. "...". Wniosek został uzupełniony pismem, które wpłynęło w dniu 27 kwietnia 2018 r., będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 11 kwietnia 2018 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.165.2018.1.ASZ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe, uzupełnione pismem, które wpłynęło w dniu 27 kwietnia 2018 r.:

Projekt "..." objęty jest dofinansowaniem w ramach PROW na lata 2014-2020.

Celem zadania jest zachowanie i udostępnienie dziedzictwa kulturowego - zamku w R., dla obecnych i przyszłych pokoleń. Początki zamku sięgają XIII w. Wpis do rejestru zabytków xx. Przedmiotem projektu jest budowa mostu nad fosą oraz organizacja placu zabaw dla dzieci wraz z małą infrastrukturą (ławki, kosz na śmieci, stojak na rowery), zakup 50 leżaków. Zgodnie z protokołem z przeglądu rocznego, ze względu na ogólny znaczny stopień zużycia technicznego całości obiektu, most nie może dalej pełnić swojej funkcji. Ponieważ jest to jedyny wjazd na teren warowni, która otoczona jest głęboką fosą, zaprojektowano budowę nowego mostu, który umożliwi udostępnienie zabytku dla wszystkich zainteresowanych, w tym dla społeczności lokalnej. Natomiast potrzeby zgłaszane przez odwiedzających, głównie rodziny z dziećmi, dotyczące braku miejsca zabaw dla dzieci oraz przez wszystkich w zakresie braku zorganizowanej przestrzeni umożliwiającej wypoczynek plenerowy, znajdą swoje rozwiązanie poprzez organizację placu zabaw i uruchomienie bezpłatnej wypożyczalni leżaków plenerowych.

Infrastruktura powstała w ramach projektu będzie ogólnodostępna i niekomercyjna.

Wnioskodawcą projektu jest Gmina O. (Wnioskodawca). Wnioskodawca będzie jednocześnie inwestorem tj. podmiotem ponoszącym wydatki związane z realizacją inwestycji. Faktury za prace dotyczące realizacji projektu wystawiane będą bezpośrednio na Gminę.

Powstała w wyniku realizacji projektu infrastruktura przekazana zostanie Operatorowi tj. Miejskiemu Ośrodkowi Kultury, który będzie zarządzał infrastrukturą w okresie eksploatacji projektu. Zgodnie ze statutem Miejski Ośrodek Kultury jest samorządową instytucją kultury, której organizatorem jest Gmina. MOK posiada osobowość prawną i wpisany jest do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Burmistrza Miasta i Gminy pod nr xx. MOK jest obecnie podatnikiem podatku VAT czynnym.

Forma przekazania majątku

Wnioskodawca tj. Gmina przekaże majątek dla MOK na podstawie umowy użyczenia - bezpłatne użytkowanie.

Sposób wykorzystania majątku

Most, plac zabaw, leżaki - nieodpłatnie, ogólnodostępnie.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że nieodpłatne przekazanie wytworzonej w ramach realizacji projektu "..." infrastruktury odbędzie się w ramach zadań własnych gminy.

Towary i usługi zakupione w ramach realizacji projektu nie będą wykorzystywane przez Gminę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Efekty projektu nie będą w żadnym zakresie wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gmina ma prawo do obniżenia podatku należnego o kwoty podatku naliczonego VAT z tytułu poniesienia wskazanych nakładów inwestycyjnych przez Gminę?

Stanowisko Wnioskodawcy (przedstawione w piśmie, które wpłynęło w dniu 27 kwietnia 2018 r.:

Wnioskodawca, czyli Gmina nie będzie miała możliwości odliczenia poniesionego w ramach inwestycji podatku VAT.

Brak możliwości odliczenia podatku VAT przez Gminę wynika z faktu, iż przedmiotowy projekt polega na realizacji działania niezwiązanego z działalnością opodatkowaną. Infrastruktura powstała w wyniku realizacji przedmiotowej inwestycji zostanie nieodpłatnie przekazana jednostce kultury, której organizatorem jest Gmina.

W związku z powyższym Wnioskodawca nie może odliczyć podatku VAT. Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, gdyż efektem realizacji projektu nie jest i nie będzie towar czy usługa wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych. (Gmina nie będzie pobierała żadnych opłat za użytkowanie nowej infrastruktury).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT.

W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupów z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług - w świetle art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 ustawy - za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że opodatkowaniu podlegają czynności wykonywane odpłatnie. Równocześnie, niektóre czynności wykonywane nieodpłatnie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT jako czynności zrównane z odpłatnym świadczeniem usług.

Zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług (ewentualnie nieodpłatne zrównane z odpłatnym świadczeniem), jednak aby takie czynności podlegały opodatkowaniu muszą być one wykonywane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy - nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Ponieważ tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1875 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W myśl art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy, zadania własne obejmują sprawy kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami. Natomiast stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym do zadań własnych gminy należą sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 powołanej ustawy).

Działalność gmin w zakresie kultury, jako zadanie własne jednostek samorządu terytorialnego, została uregulowana ustawą z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t.j. z 2017 r. poz. 862 z późn. zm.). Zgodnie z art. 9 ust. 1 i 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym. Prowadzenie działalności kulturalnej jest zadaniem własnym jednostek samorządu terytorialnego o charakterze obowiązkowym. Podmioty tworzące instytucje kultury, o których mowa w art. 8 i 9, zwane są dalej organizatorami (art. 10 ust. 1). W myśl art. 12 ww. ustawy, organizator zapewnia instytucji kultury środki niezbędne do rozpoczęcia i prowadzenia działalności kulturalnej oraz do utrzymania obiektu, w którym ta działalność jest prowadzona.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będzie realizował projekt pn. "...". Przedmiotem projektu jest budowa mostu nad fosą oraz organizacja placu zabaw dla dzieci wraz z małą infrastrukturą (ławki, kosz na śmieci, stojak na rowery), zakup 50 leżaków. Powstała w wyniku realizacji projektu infrastruktura przekazana zostanie Miejskiemu Ośrodkowi Kultury, który będzie zarządzał infrastrukturą w okresie eksploatacji projektu. Zgodnie ze statutem Miejski Ośrodek Kultury jest samorządową instytucją kultury, której organizatorem jest Gmina. MOK posiada osobowość prawną i wpisany jest do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Burmistrza Miasta i Gminy. Wnioskodawca przekaże majątek dla MOK na podstawie umowy użyczenia - bezpłatne użytkowanie. Majątek (most, plac zabaw, leżaki) będzie wykorzystywany nieodpłatnie, będzie ogólnodostępny. Nieodpłatne przekazanie wytworzonej w ramach realizacji projektu infrastruktury odbędzie się w ramach zadań własnych gminy. Towary i usługi zakupione w ramach realizacji projektu nie będą wykorzystywane przez Gminę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Efekty projektu nie będą w żadnym zakresie wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT - w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W rozpatrywanej sprawie warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, nie będą spełnione. Gmina realizując projekt polegający na budowie mostu nad fosą oraz organizacji placu zabaw dla dzieci, a następnie przekazując efekty projektu nieodpłatnie Miejskiemu Ośrodkowi Kultury, nie będzie działać w charakterze podatnika VAT, a towary i/lub usługi zakupione w celu realizacji projektu nie będą przez nią wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Gmina realizuje projekt w ramach wykonywania zadań własnych Gminy w zakresie kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami co stanowi sprawę publiczną, należącą do sfery działalności jednostki samorządowej w ramach władztwa publicznego.

Podsumowując, Gmina nie będzie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupów dotyczących realizacji projektu pn. "...". Powyższe wynika z tego, że w analizowanym przypadku nie będą spełnione - wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy - przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenia postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.