0111-KDIB3-2.4012.15.2020.2.AZ - Ustalenie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT wykazanego w fakturach dokumentujących wydatki ponoszone w związku wykonywaną działalnością.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 stycznia 2020 r. (data wpływu 14 stycznia 2020 r.) uzupełnionym pismem z 3 marca 2020 r. (data wpływu 9 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT wykazanego w fakturach dokumentujących wydatki ponoszone w związku wykonywaną działalnością - jest prawidłowe.

W dniu 14 stycznia 2020 r. wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT wykazanego w fakturach dokumentujących wydatki ponoszone w związku wykonywaną działalnością. Wniosek został uzupełniony pismem z 3 marca 2020 r. (data wpływu 9 marca 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie organu z 17 lutego 2020 r. znak 0111-KDIB3-2.4012.15.2020.1.AZ.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne sp. z o.o. (dalej: "MPK", "Spółka") jest spółką prawa handlowego ze 100% udziałem Gminy (dalej: "Gmina"). Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Działalność Spółki obejmuje wykonywanie zadań o charakterze użyteczności publicznej w zakresie lądowego, pasażerskiego transportu miejskiego na terenie Gminy. Do działalności przeważającej MPK zalicza się "Transport lądowy pasażerski, miejski i podmiejski" sklasyfikowany dla potrzeb Polskiej Klasyfikacji Działalności w dziale/grupie/klasie/podklasie 49.31.Z. Dodatkowo, Spółka świadczy usługi np. w zakresie wynajmu autobusów i powierzchni reklamowych w autobusach.

Podstawowym rodzajem działalności wykonywanej przez Spółkę jest zapewnianie lokalnego, publicznego transportu zbiorowego o charakterze użyteczności publicznej mieszkańcom Gminy. Realizacja tego zadania odbywa się na podstawie umowy o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, zawartej przez Gminę ze Spółką w trybie uregulowanym szczegółowo w ustawie z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 2016 z późn. zm.) oraz rozporządzeniu (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczącym usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego (Dz.Urz.UE. L 2007 Nr 315, str. 1). Na podstawie zawartej umowy MPK pełni funkcję operatora publicznego transportu zbiorowego na terenie Gminy.

MPK świadczy usługi przy wykorzystaniu taboru, w skład którego wchodzą pojazdy samochodowe konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, co wynika z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym.

MPK jest właścicielem taboru, a także podmiotem sprzedającym bilety użytkownikom komunikacji. Ceny biletów dla pasażerów, w tym uprawnienia do korzystania z bezpłatnych i ulgowych przejazdów autobusami, ustanowione są uchwałą Rady Miejskiej.

W związku z powierzeniem Spółce przez Gminę ww. zadania, na podstawie uzgodnionych z Gminą zasad współpracy, Spółka otrzymuje rekompensatę z tytułu wykonywania przedmiotowego zadania. Rekompensata pokrywa koszty prowadzenia działalności w zakresie zapewniania lokalnego, publicznego transportu zbiorowego (które to przewyższają zasadniczo wpływy uzyskiwane przez MPK ze sprzedaży biletów), a także obejmuje kwotę "rozsądnego zysku".

Istotą otrzymanej rekompensaty jest zatem stricte dofinansowanie działalności bieżącej poprzez pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem usług przewozowych świadczonych na podstawie umowy z Gminą. Taki charakter rekompensaty wynika wprost z powoływanych wyżej przepisów prawa regulujących umowy o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego. Jej wysokość nie jest uzależniona od cen biletów na przejazdy sprzedawanych przez Spółkę. Ceny te ustalane są, jak wskazano wyżej, przez samą Gminę.

Spółka ponosi różne wydatki związane z wykonywaną działalnością, w tym m.in. koszty napraw taboru, koszty paliwa, koszty przeglądów okresowych (dalej: "Wydatki"). W związku z ponoszonymi wydatkami Spółka otrzymuje od kontrahentów faktury VAT z wykazaną kwotą podatku naliczonego.

Pismem z 3 marca 2020 r. wniosek uzupełniono o następujące informacje.

W ocenie Wnioskodawcy ponoszone wydatki są związane wyłącznie z wykonywaniem czynności opodatkowanych, tj. w szczególności ze świadczeniem odpłatnych usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego na rzecz mieszkańców, a także odpłatnych usług wynajmu autobusów oraz powierzchni reklamowej w autobusach.

Dodatkowo, wydatki objęte Wnioskiem mogą również wiązać się ze świadczeniem nieodpłatnych usług transportu publicznego, w przypadkach wskazanych w odpowiedzi na pytanie 3. Niemniej, w ocenie Spółki nie niweczy to stanowiska o wyłącznym związku objętych Wnioskiem wydatków z czynnościami opodatkowanymi, gdyż determinowana przepisami powszechnie obowiązującymi konieczność świadczenia bezpłatnych usług transportowych w ocenie Wnioskodawcy wpisuje się w jego działalność gospodarczą, a zatem nie stanowi wyłączonej spoza VAT odrębnej działalności (podejście to znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych, m.in. w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 grudnia 2017 r., sygn. 0111-KDIB3-2.4012.554.2017.1.MGO).

W ocenie Wnioskodawcy Spółka nie wykonuje czynności, które należałoby traktować jako zwolnione od podatku od towarów i usług lub niepodlegające opodatkowaniu tym podatkiem z uwzględnieniem uwag wskazanych w odpowiedz na pytanie 1.

Uprawnienia do korzystania z bezpłatnych i ulgowych przejazdów autobusami ustanowione zostały uchwałą nr x Rady Miejskiej z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie ustalenia uprawnień do ulgowych przejazdów autobusami Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego Spółka z o.o. (zastępującą analogiczną uchwałę nr xx Rady Miejskiej z dnia 29 grudnia 2011 r. z późn. zm.).

Wskazana uchwała nadaje uprawnienia do lokalnych ulgowych przejazdów autobusami Spółki:

1. Honorowym Obywatelom Miasta - na podstawie legitymacji wydanej przez Radę Miejską;

Ponadto, do bezpłatnych przejazdów autobusami Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego sp. z o.o. uprawnione są:

Niezależnie od powyższego, uprawnienia do bezpłatnych/ulgowych przejazdów wynikają również z przepisów rangi ustawowej, w szczególności:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółce przysługuje pełne prawo do odliczenia VAT naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki ponoszone w związku wykonywaną działalnością?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Spółka stoi na stanowisku, że przysługuje jej pełne prawo do odliczenia VAT naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki ponoszone w związku wykonywaną działalnością.

UZASADNIENIE stanowiska spółki:

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z treści tej regulacji wynika, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom podatku VAT, w sytuacji gdy towary i usługi, przy nabyciu których został naliczony podatek, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Spółka stoi na stanowisku, że przysługuje jej pełne prawo do odliczenia VAT naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki ponoszone w związku wykonywaną działalnością.

W zaistniałej sytuacji ponoszone przez Spółkę wydatki są bezpośrednio związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych, tj. świadczeniem odpłatnych usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego na rzecz mieszkańców Gminy, a także odpłatnych usług wynajmu autobusów oraz powierzchni reklamowej w autobusach. Ponadto Spółka nie wykonuje żadnych czynności zwolnionych od opodatkowania lub czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT.

W świetle powyższego należy uznać, że Spółka będzie miała pełne prawo do odliczenia VAT naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki ponoszone w związku wykonywaną działalnością.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106) zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zawiera art. 5 ust. 1 ustawy (są nimi m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że opodatkowaniu podlegają czynności wykonywane odpłatnie. Równocześnie, niektóre czynności wykonywane nieodpłatnie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT jako czynności zrównane z odpłatnym świadczeniem usług.

Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy - czynności te muszą być wykonywane przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem od towarów i usług. "Towarzyszą" one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste w przypadkach, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2a ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w sytuacjach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia podatku. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Z treści wniosku wynika, że podstawowym rodzajem działalności wykonywanej przez Spółkę jest zapewnianie lokalnego, publicznego transportu zbiorowego o charakterze użyteczności publicznej mieszkańcom Gminy. Realizacja tego zadania odbywa się na podstawie umowy o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, zawartej przez Gminę ze Spółką w trybie uregulowanym szczegółowo w ustawie z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 2016 z późn. zm.) oraz rozporządzeniu (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczącym usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego (Dz.Urz.UE. L 2007 Nr 315, str. 1). Na podstawie zawartej umowy MPK pełni funkcję operatora publicznego transportu zbiorowego na terenie Gminy. Wnioskodawca świadczy usługi przy wykorzystaniu taboru, w skład którego wchodzą pojazdy samochodowe konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą. Wnioskodawca jest właścicielem taboru, a także podmiotem sprzedającym bilety użytkownikom komunikacji. Ceny biletów dla pasażerów, w tym uprawnienia do korzystania z bezpłatnych i ulgowych przejazdów autobusami, ustanowione są uchwałą Rady Miejskiej. Spółka ponosi różne wydatki związane z wykonywaną działalnością, w tym m.in. koszty napraw taboru, koszty paliwa, koszty przeglądów okresowych. W związku z ponoszonymi wydatkami Spółka otrzymuje od kontrahentów faktury VAT z wykazaną kwotą podatku naliczonego.

Wnioskodawca powziął wątpliwości czy przysługuje mu pełne prawo do odliczenia VAT naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki ponoszone w związku wykonywaną działalnością.

W tym miejscu zwrócić należy uwagę na przepisy ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2475 z późn. zm.) regulujące kwestię publicznego transportu zbiorowego.

Operatorem publicznego transportu zbiorowego, stosownie do art. 4 ust. 1 pkt 8 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, jest samorządowy zakład budżetowy oraz przedsiębiorca uprawniony do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób, który zawarł z organizatorem publicznego transportu zbiorowego umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, na linii komunikacyjnej określonej w umowie.

W myśl art. 6 ust. 1 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, publiczny transport zbiorowy może być wykonywany przez operatora publicznego transportu zbiorowego, zwanego dalej "operatorem", lub przewoźnika spełniających warunki do podejmowania i wykonywania działalności w zakresie przewozu osób (...).

Stosownie do art. 5 ust. 1 ww. ustawy, publiczny transport zbiorowy odbywa się na zasadach konkurencji regulowanej, o której mowa w rozporządzeniu (WE) nr 1370/2007, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie oraz z uwzględnieniem potrzeb zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, publiczny transport zbiorowy może odbywać się na podstawie:

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, organizatorem publicznego transportu zbiorowego, zwanym dalej "organizatorem", właściwym ze względu na obszar działania lub zasięg przewozów, jest:

Organizator może bezpośrednio zawrzeć umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, w przypadku gdy świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego ma być wykonywane przez podmiot wewnętrzny, w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 1370/2007, powołany do świadczenia usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego (art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym).

Rozpatrując kwestię prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z opisanymi we wniosku czynnościami, należy wskazać, że w ocenie Wnioskodawcy ponoszone wydatki są związane wyłącznie z wykonywaniem czynności opodatkowanych, tj. w szczególności ze świadczeniem odpłatnych usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego na rzecz mieszkańców, a także odpłatnych usług wynajmu autobusów oraz powierzchni reklamowej w autobusach. Dodatkowo, wydatki objęte wnioskiem mogą również wiązać się ze świadczeniem nieodpłatnych usług transportu publicznego. Uprawnienia do korzystania z bezpłatnych i ulgowych przejazdów autobusami ustanowione zostały uchwałą nr x Rady Miejskiej z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie ustalenia uprawnień do ulgowych przejazdów autobusami Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego Spółka z o.o. (zastępującą analogiczną uchwałę nr xx Rady Miejskiej z dnia 29 grudnia 2011 r. z późn. zm.). Ponadto, do bezpłatnych przejazdów autobusami Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego sp. z o.o. uprawnione są osoby, które ukończyły 70 rok życia, osoby niewidome oraz ich przewodnicy. Niezależnie od powyższego, uprawnienia do bezpłatnych/ulgowych przejazdów wynikają również z przepisów rangi ustawowej

Odnosząc się do usług świadczonych nieodpłatnie, należy zauważyć, że zapewnienie nieodpłatnych przejazdów określonym grupom pasażerów stanowi realizację obowiązków nałożonych na organizatora publicznego transportu zbiorowego przepisami ustaw oraz przepisami prawa miejscowego tj. uchwał Rady Miasta. Do celów związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy należy zaliczyć realizację obowiązków wynikających z ww. przepisów, a także uchwał Rady Miejskiej, polegających na zapewnieniu bezpłatnych przejazdów pojazdami komunikacji miejskiej na rzecz określonych grup pasażerów. Taki bowiem obowiązek na Wnioskodawcę został nałożony przepisami ustawy i uchwały rady miejskiej i w żadnym razie nie świadczy o tym, że takie nieodpłatne świadczenie usług przejazdów na rzecz określonych grup pasażerów odbywają się poza prowadzoną działalnością gospodarczą. Nieodpłatne przejazdy dla określonych grup pasażerów podyktowane uregulowaniami ustaw oraz aktów prawa miejscowego wpisują się więc w ogólną działalność gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę.

Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, że w okolicznościach niniejszej sprawy, w związku z przyznaniem prawa do bezpłatnego korzystania z transportu miejskiego przez określone grupy osób, Wnioskodawca świadczy usługi związane z publicznym transportem zbiorowym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Jak wskazano, wykonywane przez Wnioskodawcę nieodpłatne przewozy na rzecz określonych grup pasażerów nie będą stanowić odrębnego, obok działalności gospodarczej, przedmiotu działalności, tym samym świadczone przez Wnioskodawcę usługi realizowane są w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W konsekwencji uznać należy, że ww. nieodpłatne działania nie stanowią wyłączonej spoza VAT odrębnej działalności (obok działalności gospodarczej), tym samym nie będą miały wpływu na prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe uwagi w kontekście przedstawionego we wniosku opisu sprawy stwierdzić należy, że w odniesieniu do wydatków bezpośrednio związanych z wykonywaną działalnością tj. świadczeniem odpłatnych usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego na rzecz mieszkańców Gminy, a także odpłatnych usług wynajmu autobusów oraz powierzchni reklamowej w autobusach, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących te wydatki, gdyż jak wynika z okoliczności sprawy wydatki te będą służyły wyłącznie sprzedaży opodatkowanej Wnioskodawcy. Wydatki te są bowiem związane wyłącznie ze świadczeniem usług transportu komunikacją miejską, a z wniosku nie wynika, że w ramach tych usług Wnioskodawca prowadzi działalność zwolnioną od podatku, lub też działalność inną niż gospodarcza.

Podsumowując, Wnioskodawcy przysługuje prawo obniżenia kwoty należnego podatku od towarów i usług o pełną kwotę podatku naliczonego wykazanego w fakturach dokumentujących wydatki ponoszone w związku z wykonywaną działalnością, opisaną we wniosku.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w...., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.