0111-KDIB3-1.4012.870.2018.2.WN - Prawo do odliczenia VAT w związku z zakupem lokalu użytkowego.

Na podstawie art. 13 § 2a, 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 13 listopada 2018 r. (data wpływu 15 listopada 2018 r.), uzupełnionym pismem z 5 grudnia 2018 r. (data wpływu 7 grudnia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pełnego (100%) prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych na Wnioskodawczynię oraz do zwrotu tego podatku w związku z opisaną transakcją nabycia lokalu użytkowego - jest prawidłowe.

W dniu 15 listopada 2018 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pełnego (100%) prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych na Wnioskodawczynię oraz do zwrotu tego podatku w związku z opisaną transakcją nabycia lokalu użytkowego.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 5 grudnia 2018 r. (data wpływu 7 grudnia 2018 r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z 27 listopada 2018 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.870.2018.1.WN.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni wraz z mężem zainteresowała się w tym roku na wiosnę zakupem lokalu użytkowego w apartamentowcu, którego budowa ruszyła w tym roku, a przewidywany termin oddania to czerwiec 2020 r. przez dwa lata przewidywanej budowy po każdym zakończonym etapie robót Wnioskodawczyni wpłaca kolejną ratę zakupu, natomiast po oddaniu do użytkowania zobligowana jest podpisać umowę najmu z firmą C., która prowadzić będzie działalność hotelarską, a przychody będą opodatkowane podatkiem VAT. (Firma ta od wielu lat prowadzi tego typu działalność w systemie condo).

Wnioskodawczyni wraz z mężem podpisali akt notarialny w kancelarii prawnej, gdzie w obecności przedstawiciela prawnego firmy i notariusza zdecydowano, że osobą reprezentującą małżeństwo będzie Wnioskodawczyni, więc faktury będą wypisywane na jedną osobę, co zostało umieszczone w zapisie aktu. W związku z powyższym Wnioskodawczyni przystąpiła do podatku VAT składając w Urzędzie Skarbowym stosowne dokumenty i oświadczenia. Po przedstawieniu pierwszej faktury Wnioskodawczyni odczekała 180 dni aby uzyskać zwrot podatku. Pracownik US zakwestionował zwrot w całości na Wnioskodawczynię, twierdząc, że Wnioskodawczyni powinna dostać 50% a drugie 50% małżonek Wnioskodawczyni, pod warunkiem, że też przystąpi do podatku VAT.

Jednak to Wnioskodawczyni będzie podpisywać umowy najmu i to ona będzie rozliczać się z dochodu przed Urzędem Skarbowym.

Najem jako usługa wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji najem lokalu stanowi odpłatne świadczenie usług i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. W myśl art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (Dz. U. z 2017 r. poz. 682) z chwilą zawarcia małżeństwa pozostaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Zatem każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego na zasadzie współwłasności łącznej (bezudziałowej). W orzeczeniu z 16 stycznia 2013 r. sygn. akt I FSK 143/12, NSA podkreślił, że regulacje ustawy o VAT nie wymieniają małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Dla określenia zakresu podmiotowego opodatkowanie podatkiem VAT czynności dokonanej formalnie przez współmałżonków istotne jest zatem ustalenie, kto faktycznie dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług działając przy tym w charakterze wskazanym w art. 15 ust. 2. W przypadku małżonków świadczących usługę najmu majątku wspólnego istnieją więc różne możliwości opodatkowania podatkiem VAT.

Dodatkowo Wnioskodawczyni pismem z 5 grudnia 2018 r. uzupełniła opis sprawy informując:

1. Stan faktyczny nie jest przedmiotem postępowania podatkowego czy kontroli podatkowej.

2. Nie zostało wszczęte postępowanie podatkowe.

3. Sprawa nie została rozstrzygnięta w formie decyzji lub postanowienia organu podatkowego.

4. Nie zostało złożone odwołanie od decyzji lub postanowienia.

5. Lokal będzie wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

6. Małżonek nie prowadzi działalności gospodarczej.

7. Lokal użytkowy nie będzie wykorzystywany przez małżonka do wykonywania działalności gospodarczej.

8. Wnioskodawczyni z mężem nie mają podpisanej rozdzielności majątkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (przeformułowane w piśmie z 5 grudnia 2018 r.):

Czy Wnioskodawczyni ma pełne (100%) prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych na nią oraz do zwrotu tego podatku w związku z opisaną transakcją nabycia lokalu użytkowego?

Stanowisko Wnioskodawczyni (przeformułowane w piśmie z 5 grudnia 2018 r.):

Wnioskodawczyni uważa, że ma pełne (100%) prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych na nią oraz do zwrotu tego podatku w związku z opisaną transakcją nabycia lokalu użytkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawa o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem zainteresowała się zakupem lokalu użytkowego w apartamentowcu, którego przewidywany termin oddania to czerwiec 2020 r. Przez dwa lata przewidywanej budowy po każdym zakończonym etapie robót Wnioskodawczyni wpłaca kolejną ratę zakupu, natomiast po oddaniu do użytkowania zobligowana jest podpisać umowę najmu z firmą C., która prowadzić będzie działalność hotelarską, a przychody będą opodatkowane podatkiem VAT. Wnioskodawczyni wraz z mężem podpisali akt notarialny w kancelarii prawnej, gdzie w obecności przedstawiciela prawnego firmy i notariusza zdecydowano, że osobą reprezentującą małżeństwo będzie Wnioskodawczyni, więc faktury będą wypisywane na jedną osobę, co zostało umieszczone w zapisie aktu. Lokal będzie wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Małżonek nie prowadzi działalność gospodarczej. Lokal użytkowy nie będzie wykorzystywany przez małżonka do wykonywania działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie ma z mężem podpisanej rozdzielności majątkowej.

Powołane wyżej przepisy art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy precyzują jakie podmioty wpisują się w definicję podatnika podatku od towarów i usług. Ustawodawca nie wymienił wśród nich małżonków. Ustawa o podatku od towarów i usług nie obejmuje także małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Tym samym na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług małżonkowie nie są uznawani za jeden podmiot podatkowy, bowiem każdy z nich wykonując samodzielnie czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie odrębnym podatnikiem tego podatku. Co więcej, autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość takiej interpretacji jego przepisów, która zakładałaby, że wspólność majątkowa istniejąca między małżonkami na podstawie przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, ma wpływ na zakres ich praw i obowiązków jako podatników podatku od towarów i usług.

Tym samym, przepisy o podatku od towarów i usług nie sprzeciwiają się temu aby w przypadku funkcjonowania ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej tylko jeden z małżonków rozliczał podatek VAT jako czynny zarejestrowany podatnik VAT.

Kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682 z późn. zm.).

Jak stanowi art. 31 § 1 ww. Kodeksu, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 cyt. Kodeksu).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 tego Kodeksu, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 36 § 3 powołanej ustawy, przedmiotami majątkowymi służącymi małżonkowi do wykonywania zawodu lub prowadzenia działalności zarobkowej małżonek ten zarządza samodzielnie. W razie przemijającej przeszkody drugi małżonek może dokonywać niezbędnych bieżących czynności.

Jak stanowi art. 37 § 1 pkt 1 powołanego Kodeksu, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna, m.in., do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków. Na mocy art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa (jak wynika z treści wniosku w przedmiotowej sprawie między małżonkami istnieje wspólność majątkowa). Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że skoro, jak wskazała Wnioskodawczyni, przy nabyciu lokalu użytkowego to ona będzie osobą reprezentującą małżeństwo, w którym istnieje ustrój wspólności majątkowej, na fakturze dokumentującej ww. transakcję - zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 3 - mogą znaleźć się wyłącznie dane Wnioskodawczyni. Powyższe nie stoi w sprzeczności z faktem, że małżonkowie pozostający we wspólności majątkowej będą właścicielami nabytej nieruchomości na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

c. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Istnienie związku między nabywanymi towarami i usługami a transakcjami opodatkowanymi podatnika jest traktowane jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia podatku również w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Stanowisko powyższe znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Z uwagi na konstrukcję podatku od towarów i usług (opartą na zasadzie potrącalności w danej fazie obrotu), podatek ten jest z punktu widzenia jego podatników neutralny, gdyż pełnią oni jedynie rolę płatników, przerzucając jego ekonomiczny ciężar na kolejnych nabywców, czyli finalnie na konsumentów. Możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związana jest jednak z wykonaniem przez podatnika takich czynności, które podlegają ustawie o podatku od towarów i usług, natomiast jeśli dana czynność ustawie tej nie podlega, to nie powstaje ani obowiązek w zakresie podatku należnego, ani uprawnienie w zakresie podatku naliczonego.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem, w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. "niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego". Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Analiza przedstawionego stanu sprawy oraz treści przywołanych przepisów pozwala na stwierdzenie, że skoro - jak wskazano we wniosku - nabywany lokal będzie wykorzystywany wyłącznie przez Wnioskodawczynię tylko do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, to Wnioskodawczyni jest uprawniona do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w otrzymanych fakturach dotyczących zakupu tego lokalu.

Jak wskazano wyżej, gdy małżonkowie pozostają w ustroju małżeńskim i nabywają dobro inwestycyjne, które jest używane w sposób wyłączny do celów prowadzonej działalności gospodarczej przez jednego z małżonków będących współwłaścicielami, to jeden z nich korzysta z prawa do odliczenia całości podatku naliczonego, pod warunkiem, że występuje związek pomiędzy poniesionymi wydatkami (dokonanymi zakupami) a wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

W rozpatrywanej sprawie warunek ten zostanie spełniony, gdyż Wnioskodawczyni nabyty lokal użytkowy wykorzystywać zamierza wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, opodatkowanej podatkiem VAT.

Oznacza to, że na podstawie art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, Wnioskodawczyni będzie uznana za podmiot prowadzący działalność gospodarczą. Jak wskazała bowiem Zainteresowana zakupiony lokal będzie służyć do wykonywania czynności opodatkowanych.

Mając zatem na uwadze przedstawione okoliczności sprawy i powołane regulacje prawne stwierdzić należy, że skoro lokal użytkowy został nabyty do wspólnego majątku lecz będzie wykorzystywany wyłącznie na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej oraz - jak wskazała Zainteresowana - służyć będzie wyłącznie działalności opodatkowanej, to - przy założeniu, że nie wystąpią okoliczności wymienione w art. 88 ustawy - Wnioskodawczyni przysługuje prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup tego lokalu.

Podsumowując, w związku z nabyciem opisanego lokalu, możliwe jest odliczenie podatku VAT w pełnej wysokości tylko przez jednego z małżonków - Wnioskodawczynię zarejestrowaną jako podatnik podatku VAT. Wskazać należy, że w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, będzie w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, Wnioskodawczyni będzie mieć prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy, zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy.

Warunkiem prawidłowości rozliczeń Wnioskodawczyni jest jednak to, że w opisanej sytuacji spełnione są warunki określone w art. 86 ust. 1 ustawy oraz nie zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 88 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.