0111-KDIB3-1.4012.87.2020.2.ICz - Odliczanie VAT od wydatków związanych z pojazdem samochodowym.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 stycznia 2020 r. (data wpływu 4 lutego 2020 r.), uzupełnionym pismem z 3 kwietnia 2020 r. (data wpływu 9 kwietnia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z pojazdem samochodowym przeznaczonym wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu oraz obowiązku zgłoszenia tych pojazdów do urzędu skarbowego na formularzu VAT-26 - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 lutego 2020 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z pojazdem samochodowym przeznaczonym wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu oraz obowiązku zgłoszenia tych pojazdów do urzędu skarbowego na formularzu VAT-26.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 3 kwietnia 2020 r. (data wpływu 9 kwietnia 2020 r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z 24 marca 2020 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.87.2020.1.ICZ.

We wniosku przedstawiono zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi od 2011 r. W ubiegłym roku poszerzył działalność o PKD:

* 45.11.Z - sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów osobowych i furgonetek

* 77.11.Z - wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

Pismem z 3 kwietnia 2020 r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy i wyjaśnił co następuje:

1. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym.

2. Wnioskodawca prowadzi przedsiębiorstwo wielobranżowe polegające na pośrednictwie ubezpieczeniowym, wynajmowaniu samochodu osobowego w ramach "samochodu zastępczego" osobom poszkodowanym w wypadkach/kolizjach komunikacyjnych oraz sprzedaż samochodów osobowych. W załączeniu Wnioskodawca przesyła wydruk z ewidencji działalności gospodarczej.

3. Wnioskodawca wynajmuje 1 (jeden) samochód osobowy - jest to początek tego rodzaju działalności.

4. Dopuszczalna masa całkowita pojazdu wynajmowanego wynosi poniżej 3,5 t.

5.

a. Wynajmowany samochód użytkowany jest w innych celach wyjątkowo (sporadycznie) i są to głównie takie rodzaje przejazdów, jak dojazd lub odbiór pojazdu od klienta, jazdy testowe - przejazdy techniczne, przejazdy związane z utrzymaniem pojazdu takie jak dojazd na myjnie, stacje kontroli pojazdów, przejazdy do serwisu w celu dokonania napraw/przeglądów.

Wnioskodawca nie ustalał zasad wykorzystywania pojazdu do celów prywatnych ani nie podejmował działań zabezpieczających w tym zakresie, gdyż prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i nie zatrudnia pracowników.

b. Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników. Okolicznością potwierdzającą brak użytkowania pojazdu najmowanego do celów prywatnych jest posiadanie przez Wnioskodawcę innego samochodu firmowego oraz samochodu prywatnego, będącego współwłasnością z Partnerką Wnioskodawcy.

c. Wnioskodawca nie wprowadzał regulaminu użytkowania pojazdu najmowanego w firmie ani regulaminu wynajmu pojazdu z tej samej przyczyny, co wskazana w pkt 5a powyżej.

d. Wnioskodawca przyjął niepisaną zasadę użytkowania pojazdu najmowanego mówiącą o tym, iż pojazd ten wykorzystywany jest tylko do celów prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na wynajmie pojazdu.

e. Wnioskodawca prowadzi działalność w miejscu zamieszkania/zarejestrowania przedsiębiorstwa - w załączeniu kopia umowy użyczenia lokalu mieszkalnego.

f. Pomiędzy okresami najmu pojazd wynajmowany przeglądany jest pod kątem uszkodzeń, przeprowadzana jest krótka jazda testowa (do 10 km), poddawany sprzątaniu i myciu zewnętrznemu. W razie konieczności, co wynikać będzie z zauważonych ewentualnych usterek, uszkodzeń, lub też z okresów przeglądów gwarancyjnych producenta czy przepisów Ustaw nakładających obowiązek przeglądów, konieczny będzie dojazd i powrót do stacji kontroli pojazdów, serwisów mechanicznych/naprawczych. Poza tymi sytuacjami pojazd stoi w miejscu prowadzenia działalności.

g. Pojazd wynajmowany parkowany jest pod adresem prowadzenia działalności. Pobranie pojazdu możliwe jest tylko przez Podatnika z uwagi na niezatrudnianie pracowników. Pojazd wynajmowany nie będzie pobierany w innych celach niż cele prowadzonej działalności gospodarczej i cele opisane w pkt "f".

h. Wnioskodawca wynajmuje pojazd w okresach dobowych - jednostką miary jest doba. Długość najmu zależy od długości przeprowadzanych napraw w pojazdach klientów/poszkodowanych i jest unormowany odrębnymi przepisami (długość najmu determinuje: brak możliwości użytkowania uszkodzonego samochodu klienta po szkodzie, czas oczekiwania na części zamienne, długość naprawy, czas na odbiór samochodu po naprawie przez klienta).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji, gdy samochód przeznaczony przez Wnioskodawcę na wynajem, użytkowany jest również pomiędzy okresem wynajmu (dojazd lub odbiór pojazdu do klienta, przejazdy techniczne - jazdy testowe, inne wyjazdy służbowe, oraz związane z utrzymaniem i eksploatacją samochodu takie jak np. wyjazdy na myjnię, stacje kontroli pojazdów, serwis gwarancyjny i pogwarancyjny), istnieje po stronie Wnioskodawcy obowiązek prowadzenia tzw. kilometrówki dla pojazdu oraz zgłoszenia go poprzez druk-26 do urzędu skarbowego, jeśli chce dokonywać pełnego odliczenia VAT od wydatków związanych z użytkowaniem pojazdu osobowego?

Stanowisko Wnioskodawcy (uzupełnione pismem z 3 kwietnia 2020 r.):

W ocenie Wnioskodawcy nie ma konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu z następujących powodów:

Wynajem pojazdów stanowi jeden z przedmiotów działalności jego przedsiębiorstwa - warunek art. 86a jest spełniony;

Opisane użytkowanie pojazdu pomiędzy okresami wynajmu jest znikome w stosunku do ogółu jego przebiegu;

analogicznie - w każdej z umów leasingu zawieranych przez leasingodawcę/bank (będący również podatnikiem VAT) z klientem, leasingodawca nie żąda od leasingobiorcy prowadzenia takiej ewidencji dla potrzeb podatkowych.

Podatnik nie składał jeszcze Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w Tychach zgłoszenia VAT-26.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 pkt 1 lit. a tego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno, tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Jak stanowi art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Przez pojazdy samochodowe - stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy - rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do zapisu art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Zatem zgodnie z powyższymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku "mieszanego".

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie "mieszane" należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób "mieszany". Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów "mieszanych". Przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony - ze względu na swoje cechy konstrukcyjne - służy co do zasady użytkowi "mieszanemu", a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.

Jednakże, od zasady wynikającej z art. 86a ust. 1 ustawy przewidziano wyjątki. I tak, w świetle art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Na mocy art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

* w odniesieniu do których:

a. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub b. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

W powołanych wyżej przepisach art. 86a ustawy ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące określenia wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Taka konstrukcja oznacza, że w sytuacji, gdy znajdzie zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w art. 86a ust. 1 ustawy, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego. Jeżeli jednak przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie znajdzie zastosowania (vide: art. 86a ust. 3 ustawy), wówczas znajdą zastosowanie ogólne uregulowania zawarte w art. 86 ustawy.

Należy zauważyć, że przepis art. 86a ust. 4 ustawy wskazuje na istnienie dwóch grup pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W pierwszej grupie (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy) mieszczą się pojazdy, których konstrukcja wskazuje na ich przeznaczenie z reguły do użytku prywatnego, jednakże pojazdy te mogą być także wykorzystywane w działalności gospodarczej (np. samochód osobowy, motocykl). Z tych też względów - dla celów pełnego odliczania VAT - fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności gospodarczej musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych.

W konsekwencji, w celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki:

W drugiej grupie pojazdów uznawanych za wykorzystywane wyłącznie w działalności gospodarczej (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy) mieszczą się natomiast pojazdy samochodowe, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Jednakże w tej grupie pojazdów nie ma samochodów osobowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi przedsiębiorstwo wielobranżowe polegające na pośrednictwie ubezpieczeniowym, wynajmowaniu samochodu osobowego w ramach "samochodu zastępczego" osobom poszkodowanym w wypadkach/kolizjach komunikacyjnych oraz sprzedaż samochodów osobowych. Wnioskodawca wynajmuje 1 (jeden) samochód osobowy - jest to początek tego rodzaju działalności. Dopuszczalna masa całkowita pojazdu wynajmowanego wynosi poniżej 3,5 t. Samochód ten jest przeznaczony na wynajem, jednocześnie użytkowany jest na dojazd lub odbiór pojazdu do klienta, przejazdy techniczne - jazdy testowe, inne wyjazdy służbowe, przejazdy związane z utrzymaniem pojazdu takie jak dojazd na myjnie, stacje kontroli pojazdów, przejazdy do serwisu w celu dokonania napraw/przeglądów.

Wątpliwości w niniejszej sprawie dotyczą wskazania czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących wydatki związane użytkowaniem pojazdu samochodowego przeznaczonego na wynajem, który jest użytkowany również na cele inne niż wynajem, bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu oraz zgłaszania samochodu do Urzędu Skarbowego.

Mając na uwadze treść cytowanych przepisów należy stwierdzić, że z regulacji art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a i art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z ich eksploatacją w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Do celów pełnego odliczenia podatku, fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. Co do zasady w celu dokonania pełnego odliczenia muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, musi wykluczać ich użycie do celów prywatnych oraz powyższe musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Jednakże w art. 86a ust. 5 ustawy zostały wymienione ściśle określone sytuacje, w których wyłączony zostaje obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Zgodnie z tym przepisem (art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c), warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze. Ponadto, przepis art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy ma zastosowanie, jeżeli odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Trzeba jednak tu zauważyć, że użycie wyrazu "wyłącznie" w wyżej cytowanych przepisach wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane - choćby przejściowo - do innych celów.

Wnioskodawca wskazał we wniosku, że prowadzi działalność w miejscu zamieszkania/zarejestrowania przedsiębiorstwa. Pojazd jest przeznaczony przez Wnioskodawcę co prawda na wynajem, ale jednocześnie jest używany na dojazd lub odbiór pojazdu do klienta, przejazdy techniczne - jazdy testowe, inne wyjazdy służbowe. Z powyższego sposobu używania pojazdu wynika, że nie jest on przeznaczony i używany przez Wnioskodawcę wyłącznie do celów wynajmu, ale również używany w ramach pozostałej działalności gospodarczej, co wyklucza przyjęcie, że pojazd jest przeznaczony i wykorzystywany wyłącznie do celów wynajmu. Zatem przepis art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy nie znajdzie zastosowania.

Dla pełnego odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług związanych z eksploatacją pojazdów warunkiem wystarczającym nie jest tylko prowadzenie ewidencji pojazdu, istotnym jest ustalenie czy zostały spełnione warunki do pełnego odliczenia podatku naliczonego tj. czy stworzono reguły wykorzystania pojazdu wykluczające użytek inny niż do działalności gospodarczej tzn. czy wprowadzono regulaminy dotyczące wykorzystania tego pojazdu wyłącznie do działalności gospodarczej. Natomiast w przypadku wynajmu pojazdów, przepis art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy zwalnia z prowadzenia ewidencji, ale warunkiem jest, aby pojazd był przeznaczony i faktycznie wykorzystywany wyłącznie do celów wynajmu. Zatem pojazd nie może być w okresie pomiędzy okresami wynajmu przeznaczony i wykorzystywany do innych celów niż wynajem pojazdów.

Wnioskodawca wskazał w opisie sprawy, że wykorzystuje pojazd wyłącznie do działalności gospodarczej. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że prowadzi działalność w miejscu zamieszkania/zarejestrowania przedsiębiorstwa, co powoduje potencjalną możliwość użycia pojazdu do celów prywatnych Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie ustalał zasad wykorzystywania pojazdu do celów prywatnych ani nie podejmował działań zabezpieczających w tym zakresie.

Wobec powyższego w przedmiotowej sprawie nie zostały spełnione warunki do uznania, że pojazd samochodowy, o którym mowa we wniosku, jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej, bowiem okoliczności użytkowania pojazdu (w miejscu zamieszkania) oraz brak wprowadzonego pisemnego regulaminu (zasad użytkowania) określającego sposób użytkowania pojazdu samochodowego wykluczającego użycie tego pojazdu w celach innych niż działalność gospodarcza powodują, że Wnioskodawca nie ma uprawnienia do pełnego odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług - w zakresie ponoszonych przez niego wydatków związanych z pojazdem osobowym przeznaczonym na cele wynajmu. Ponadto nie są spełnione warunki wynikające z art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy.

W konsekwencji, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z używaniem samochodu osobowego, o którym mowa we wniosku, na podstawie art. 86a ust. 1 pkt 1 i 2 w związku z art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, z którego wynika, że ma prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego, bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 7 ustawy o VAT oraz obowiązku zgłoszenia tego pojazdu do urzędu skarbowego na formularzu VAT-26 jest nieprawidłowe.

Ponadto należy zauważyć, iż załączone do przedmiotowego wniosku kserokopie dokumentów obrazujących przedstawiony we wniosku stan faktyczny nie mogą być przedmiotem oceny przez tut. organ przy wydawaniu indywidualnej interpretacji. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny tych materiałów: jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374, z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Zgodnie z art. 57a ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.