0111-KDIB3-1.4012.849.2017.7.ICz - Zastosowanie zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 u.p.t.u. w związku z wykonywaniem usług najmu mieszkań.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 grudnia 2017 r. (data wpływu 28 grudnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z 22 lutego 2018 r. (data wpływu 1 marca 2018 r.) oraz pismem z 23 marca 2018 r. (data wpływu 29 marca 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy w związku z wykonywaniem usług najmu mieszkań - jest prawidłowe.

W dniu 28 grudnia 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy w związku z wykonywaniem usług najmu mieszkań.

Wniosek został uzupełniony pismem z 22 lutego 2018 r. (data wpływu 1 marca 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 9 lutego 2018 r. znak: 0111-KDIB2-2.4011.414.2017.1.HS, 0111-KDIB3-1.4012.849.2017.2.ICz oraz pismem z 23 marca 2018 r. (data wpływu 29 marca 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 12 marca 2018 r. znak: 0111-KDIB2-2.4011.414.2017.3.HS, 0111-KDIB2-2.4011.419.2017.2.HS, 0111-KDIB3-1.4012.849.2017.6.ICz.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie przedstawione we wniosku z 23 marca 2018 r.):

Wnioskodawca jest mieszkańcem W., nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej.

W grudniu 2017 r. kupił w K., jako formę inwestycji, dwa mieszkania od dewelopera. Mieszkania są w stanie surowym deweloperskim. Jedno z mieszkań jest jego własnością w 100%, natomiast drugie zostało nabyte na zasadzie współwłasności, 80% udziałów należy do Wnioskodawcy, a 20% do osoby niespokrewnionej z Wnioskodawcą.

Współwłaściciel drugiego mieszkania to osoba prowadząca działalność gospodarczą, polegającą na krótkoterminowym najmie mieszkań (zazwyczaj są to turyści zwiedzający K.). Wnioskodawca planuje wynająć mieszkanie w 100% należące do niego oraz część drugiego mieszkania (80%), jego współwłaścicielowi, w celu prowadzenia w nich działalności gospodarczej polegającej na zakwaterowaniu.

W związku z kosztami jakie będzie musiał ponieść na doprowadzenie mieszkań do stanu w jakim będzie można je wynająć, chce rozliczać dochód z najmu tych mieszkań na zasadach ogólnych. Pozwoli mu to na odliczanie amortyzacji oraz kosztów poniesionych na wyposażenie. Podstawą do obliczenia amortyzacji będzie suma kosztów nabycia nieruchomości (wraz z opłatami notarialnymi) oraz wszystkich udokumentowanych kosztów poniesionych na wykończenie mieszkania, nie związanych z wyposażeniem, czyli malowanie, gipsowanie, podłogi, płytki, armatura łazienkowa. Mieszkania planuje wprowadzić do ewidencji środków trwałych w momencie rozpoczęcia najmu, a odliczanie amortyzacji rozpocząć od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu wprowadzenia ich do ewidencji. Udokumentowane koszty poniesione na wyposażenie "ruchome" mieszkania, typu meble, sprzęt AGD Wnioskodawca będzie odliczać na bieżąco, od momentu rozpoczęcia najmu (prawdopodobnie od kwietnia 2018).

W umowie najmu koszty związane z bieżącym użytkowaniem mieszkania, takie jak opłaty administracyjne oraz za media (prąd, internet, woda, tv kablowa) ponosić będzie osoba prowadząca działalność (najemca).

Zdaniem Wnioskodawcy szacunkowy dochód z najmu ww. mieszkań wyniesie około 25.000 złotych rocznie.

Wnioskodawca nie jestem czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i nie będzie dokonywał dostaw towarów ani świadczenia usług, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 2):

Czy pomimo najmu mieszkania na działalność gospodarczą związaną z zakwaterowaniem, co obliguje Wnioskodawcę do płacenia 8% VAT, może on skorzystać ze zwolnienia podmiotowego z VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT może on skorzystać ze zwolnienia z podatku, ponieważ wartość sprzedaży szacuje na 25.000 zł w skali roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie podatku od towarów i usług (pytanie nr 2) jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459 z późn. zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Z powyższego wynika, że najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych Z kolei zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe.

W konsekwencji najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

Jak stanowi art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności.

W myśl natomiast art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Stosownie do art. 113 ust. 10 ustawy jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W myśl art. 113 ust. 13 ustawy zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca kupił w K., jako formę inwestycji, dwa mieszkania od dewelopera. Mieszkania są w stanie surowym deweloperskim. Jedno z mieszkań jest jego własnością w 100%, natomiast drugie zostało nabyte na zasadzie współwłasności, 80% udziałów należy do Wnioskodawcy, a 20% do osoby niespokrewnionej z Wnioskodawcą.

Współwłaściciel drugiego mieszkania to osoba prowadząca działalność gospodarczą, polegającą na krótkoterminowym najmie mieszkań (zazwyczaj są to turyści zwiedzający K.).Wnioskodawca planuje wynająć mieszkanie w 100% należące do niego oraz część drugiego mieszkania (80%), jego współwłaścicielowi, w celu prowadzenia w nich działalności gospodarczej polegającej na zakwaterowaniu. Zdaniem Wnioskodawcy szacunkowy dochód z najmu ww. mieszkań wyniesie około 25.000 złotych rocznie. Wnioskodawca nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i nie będzie dokonywał dostaw towarów ani świadczenia usług, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższych uregulowań prawnych należy wskazać, iż przedmiotowa usługa najmu mieszkań, o której mowa we wniosku, nie została wskazana w wyłączeniach zawartych w art. 113 ust. 13 ustawy.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że skoro Wnioskodawca będzie świadczył we własnym imieniu i na własny rachunek usługi najmu mieszkań, to będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, ponieważ czynność najmu wpisuje się w zakres działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Jednocześnie w związku z przedmiotowym najmem Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku rejestracji dla celów podatku od towarów i usług (jako podatnik VAT czynny), gdyż do czasu gdy wartość sprzedaży nie przekroczy u Wnioskodawcy kwoty wyliczonej na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy, będzie mógł korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, w kwestii objętej pytaniem nr 2 jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Podkreślenia wymaga, że przedmiotowa interpretacja nie rozstrzyga w kwestii 8% stawki podatku dla najmu mieszkań gdyż nie było to przedmiotem wniosku. Wskazanie to przyjęto jedynie informacyjnie i nie podlegało ono ocenie.

Ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) jest przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.