0111-KDIB3-1.4012.845.2019.4.ASY - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży samochodu z majątku prywatnego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 grudnia 2019 r. (data wpływu 11 grudnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z 30 stycznia 2020 r. (data wpływu 4 luty 2020 r.) oraz pismem z 26 lutego 2020 r. (data wpływu 3 marca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności sprzedaży samochodu z majątku prywatnego oraz udokumentowania tej czynności - jest prawidłowe.

W dniu 11 grudnia 2019 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności sprzedaży samochodu z majątku prywatnego oraz udokumentowania tej czynności.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 30 stycznia 2020 r. (data wpływu 4 luty 2020 r.) oraz pismem z 26 lutego 2020 r. (data wpływu 3 marca 2020 r.), będącymi odpowiedzią na wezwania tut. organu z 22 stycznia 2020 r. znak: 0115-KDIT3-1.4011.478.2019.3.AWO, 0111-KDIB3-1.4012.845.2019.2.ASY oraz z 19 lutego 2020 r. znak: 0115-KDIT3-1.4011.478.2019.6.AWO, 0111-KDIB3-1.4012.845.2019.3.ASY.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, podatnikiem VAT, prowadzącym działalność gospodarczą. Przedsiębiorca wykorzystuje w swojej działalności prywatny samochód osobowy, który nie jest zaliczony do środków trwałych, w związku z tym jego wartości nie uwzględniono w kosztach działalności oraz nie odliczono VAT od jego nabycia. Podatnik w trakcie jego używania ponosi wydatki na bieżącą eksploatację i paliwo, które chce zaliczać w koszty w 20% wartości, jednak nie będzie odliczał od nich VAT-u naliczonego.

W piśmie uzupełniającym z 30 stycznia 2020 r. Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy i wyjaśnił co następuje:

1. Wnioskodawca wspólnie z małżonką nabył samochód osobowy we wrześniu 2015 r.

2. Wnioskodawca nie ma ustalonej daty przyszłej dotyczącej sprzedaży samochodu, za możliwy rok sprzedaży samochodu, podatnik określa lata 2020-2021.

3. Przedmiotem podstawowej działalności gospodarczej podatnika są usługi informatyczne i konsultingowe.

4. Opisane zdarzenie jest zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca nie zdecydował się jeszcze na wykorzystanie w działalności samochodu, (działalność podatnika rozpoczęła się ponownie w 11/2019 r.). Wnioskodawca przewiduje, że samochód będzie wykorzystywany w działalności i celach prywatnych.

5. Podatnik nabył samochód w 2015 r. w celach prywatnych. Zakup nie był związany ze sprzedażą opodatkowaną, samochód nie był przeznaczony do wykorzystywania w działalności, w związku z tym podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku VAT.

6. Samochód nie jest wykorzystywany w działalności, wydatki nie są związane ze sprzedażą opodatkowaną dlatego podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków.

7. Wnioskodawca kilkakrotnie sprzedawał samochody na przestrzeni 20 lat. Sprzedaż spowodowana była zwykłym zużyciem samochodów i zakupu nowych. Samochody nie były wykorzystywane w działalności i stanowiły majątek prywatny.

Natomiast, piśmie uzupełniającym z 26 lutego 2020 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że:

1. Działalność gospodarcza podatnika była prowadzona od marca 2001 r. Została zamknięta w 2017 r. Działalność gospodarczą otwarto ponownie w listopadzie 2019 r.

2. Poprzez sformułowanie "działalność podatnika rozpoczęła się ponownie w 11/2019" podatnik rozumie ponowne rozpoczęcie działalności w swojej karierze zawodowej.

3. Działalność gospodarcza prowadzona przed rokiem 2019 nie była zawieszona tylko zamknięta w 2017 r.

4. Obecna działalność prowadzona jest głownie w oparciu o PKD 70.22.Z (Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania), wcześniej było to PKD 62.02.Z (Działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki). Przykładem aktualnie wykonywanej działalności jest organizacja projektów programistycznych.

5. Przedmiotowy samochód nie był wykorzystywany w działalności podatnika. Wskazanie w treści wniosku zdania "Przedsiębiorca wykorzystuje w swojej działalności prywatny samochód osobowy" było przedstawieniem zdarzenia przyszłego zgodnie z punktem G wniosku.

W związku z powyższym w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytania:

Czy podatnik przy sprzedaży tego samochodu (po upływie pół roku od nabycia) z majątku prywatnego powinien dokonać jego opodatkowania podatkiem VAT? Czy podatnik postąpi prawidłowo sprzedając samochód w oparciu o umowę kupna-sprzedaży, zamiast wystawiając fakturę VAT? (a co się z tym wiąże nie wykazując podatku VAT od tej sprzedaży).

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług:

Zdaniem podatnika sprzedaż prywatnego samochodu należy traktować jak sprzedaż jego osobistego majątku, a nie jak sprzedaż dokonywaną w ramach działalności gospodarczej. Transakcja ta nie podlega więc opodatkowaniu VAT. W takiej sytuacji sprzedaż zostanie udokumentowana umową kupna-sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przy czym towarami - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży samochodu osobowego jest podatnikiem VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar wykonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte lub wytworzone w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca jest osobą fizyczną, podatnikiem VAT, prowadzącym działalność gospodarczą. Przedmiotem podstawowej działalności gospodarczej podatnika są usługi informatyczne i konsultingowe. Podatnik nabył samochód w celach prywatnych. Zakup nie był związany ze sprzedażą opodatkowaną, samochód nie był przeznaczony do wykorzystywania w działalności, w związku z tym podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku VAT. Samochód nie jest wykorzystywany w działalności, wydatki nie są związane ze sprzedażą opodatkowaną dlatego podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczania podatku VAT od wydatków. Wnioskodawca kilkakrotnie sprzedawał samochody na przestrzeni 20 lat. Sprzedaż spowodowana była zwykłym zużyciem samochodów i zakupu nowych. Samochody nie były wykorzystywane w działalności i stanowiły majątek prywatny. Przedmiotowy samochód nigdy nie był wykorzystywany w działalności podatnika.

Wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług dotyczą opodatkowania podatkiem VAT czynności sprzedaży samochodu osobowego z majątku prywatnego.

Zauważyć należy, że z powołanych wcześniej przepisów wynika, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Jak wskazano w opisie sprawy, Wnioskodawca nabył samochód osobowy we wrześniu 2015 r. w celach prywatnych. Zakup nie był związany ze sprzedażą opodatkowaną, samochód nie był przeznaczony do wykorzystywania w działalności. Wnioskodawca kilkakrotnie sprzedawał samochody na przestrzeni 20 lat. Sprzedaż spowodowana była zwykłym zużyciem samochodów i zakupu nowych. Samochody nie były wykorzystywane w działalności i stanowiły majątek prywatny.

W związku z powyższym dokonując sprzedaży przedmiotowego samochodu Wnioskodawca będzie korzystał z prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Wnioskodawca dokonując sprzedaży samochodu osobowego nie będzie działał jak podatnik podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzący działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż samochodu w okolicznościach wskazanych we wniosku będzie stanowić czynność nie podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

* sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

* sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1.

Odnosząc się do udokumentowania transakcji sprzedaży samochodu osobowego należy wskazać, że przepisy podatku od towarów i usług nie regulują kwestii dokumentowania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca dokonując sprzedaży samochodu w okolicznościach opisanych we wniosku nie będzie występował w charakterze podatnika, a w konsekwencji czynność ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem czynność sprzedaży nie będzie podlegała obowiązkowi udokumentowania fakturą VAT. Wnioskodawca będzie mógł udokumentować sprzedaż w sposób inny niż przez wystawienie faktury, w oparciu o obowiązujące przepisy innych gałęzi prawa np. prawa cywilnego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydana w odrębnym rozstrzygnięciu.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.