0111-KDIB3-1.4012.84.2020.2.AB - VAT od sprzedaży nieruchomości przez osobę fizyczną.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), w zw. z art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 stycznia 2020 r. (data wpływu 5 lutego 2020 r.) uzupełnionym pismem z 31 marca 2020 r. (data wpływu 3 kwietnia 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży działki nr 2 zabudowanej budynkiem gospodarczym - jest prawidłowe.

W dniu 5 lutego 2020 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży działki nr 2 zabudowanej budynkiem gospodarczym.

Ww. wniosek został uzupełnionym pismem z 31 marca 2020 r. (data wpływu 3 kwietnia 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 23 marca 2020 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.84.2020.1.AB

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jako osoba fizyczna w 2007 r. zakupił nieruchomość zabudowaną budynkiem gospodarczym przeznaczonym na cele usługowe. Nieruchomość stanowiła majątek prywatny. Od momentu zakupu Wnioskodawca nie prowadził żadnych prac remontowych, nie dokonywał żadnych nakładów, a nawet nie użytkował budynku znajdującego się na gruncie. Następnie Wnioskodawca postanowił sprzedać część nieruchomości, w związku z czym dnia 27 stycznia 2017 r. podpisał w formie aktu notarialnego umowę przedwstępną. Zgodnie z wolą Kupującego, Wnioskodawca dokonał podziału gruntu. Również w celu ochrony interesów przyszłego Kupującego, Wnioskodawca zawarł z nim 27 stycznia 2017 r. umowę dzierżawy, która obowiązywała przez okres 3 miesięcy. Na jej podstawie Wydzierżawiający mógł dysponować nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu art. 33 ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 3 ust. 11 Prawa budowlanego w zakresie uzyskania niezbędnych zgód i pozwoleń. Czynsz wynikający z powyższej dzierżawy wynosił 100 zł miesięcznie. Dzierżawca również nie korzystał z budynku znajdującego się na nieruchomości oraz nie wykonywał żadnych ulepszeń. Na dzień dzisiejszy przedmiotowy budynek został wyburzony.

Zakupiona nieruchomość stanowiła współwłasność małżeńską. Wnioskodawca prowadzi również działalność gospodarczą, gdzie głównym przedmiotem działalności jest 56.10.A Restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. Przedmiotowa nieruchomość należy do majątku prywatnego Wnioskodawcy i nigdy nie była prze niego wykorzystywana, dokonywano tylko i wyłącznie czynności zabezpieczających teren oraz czynności porządkujących, takich jak np. koszenie trawy. Nieruchomość została zakupiona z majątku prywatnego jako zabezpieczenie na przyszłość. Wnioskodawca nigdy nie inwestował w powyższą nieruchomość oraz nie ponosił wydatków na ulepszenia. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego należy zaklasyfikować niniejsze grunty jako 8U - tereny zabudowy usługowej. Budynek nie jest objęty społecznym programem mieszkaniowym. Nieruchomość składa się z kilku działek oraz objęta jest księgą wieczystą prowadzoną w Sądzie Rejonowym.

Wnioskodawca sprzedał dwie działki 1 oraz 2, które powstały w wyniku podziału, jedna z nich była działką niezabudowaną i został już od niej odprowadzony podatek VAT zgodnie z otrzymaną interpretacją. Na drugiej działce znajdował się wskazany na wstępnie budynek gospodarczy, jednakże w tym przypadku nie została rozstrzygnięta kwestia podatku VAT, miało to zostać uregulowane dopiero po otrzymaniu interpretacji. W tak ustalonym stanie faktycznym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał w wydanej interpretacji z dnia 12 czerwca 2019 r. o numerze 0115-KDIT-3.4012.199.2019.3.APR, iż powyższa sprzedaż nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a Wnioskodawca podczas sprzedaży działa w charakterze podatnika VAT. Jednakże Wnioskodawca powziął wątpliwość jaką stawkę VAT przyjąć i czy na podstawie innych okoliczności sprzedaż ta nie będzie podlegała zwolnieniu. Niniejszy wniosek o wydanie interpretacji dotyczy tylko i wyłącznie jednej działki 2, która jest zabudowana budynkiem gospodarczym.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Wnioskodawca jako osoba fizyczna w 2007 r. zakupiła nieruchomość budynkiem gospodarczym przeznaczonym na cele usługowe. Nieruchomość stanowiła majątek prywatny i nie była kupowana w celu wykorzystania jej w działalności gospodarczej. Zakup nieruchomości nie był w ramach czynności podlegającej opodatkowaniem VAT, była to czynność zwolniona od podatku od towarów i usług, w związku z powyższym nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Od momentu zakupu Wnioskodawca nie prowadził żadnych prac remontowych, nie dokonywał żadnych nakładów, a nawet nie użytkował budynku znajdującego się na gruncie. Jedyne koszty jakie poniósł to zabezpieczenie budynku przed wejściem os. 3. Działka będąca przedmiotem zbycia nie była w ogóle wykorzystywana przez Zainteresowanego. Dlatego też Wnioskodawca postanowił sprzedać część nieruchomości, w związku z czym dnia 27 stycznia 2017 r. podpisał w formie aktu notarialnego umowę przedwstępną. Zgodnie z wolą Kupującego, Wnioskodawca dokonał podziału gruntu, jedyne koszty jakie poniósł Wnioskodawca wynikały z dokonywanych opłat w związku z podziałem, pozostałe koszty w przedmiocie uzyskania pozwolenia na budowę ponosił Kupujący po zakupie. Również w celu ochrony interesów przyszłego Kupującego, Wnioskodawca zawarł z nim 27 stycznia 2017 r. umowę dzierżawy, która obowiązywała przez okres 3 miesięcy. Na jej podstawie Wydzierżawiający mógł dysponować nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu art. 33 ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 3 ust. 11 Prawa budowlanego w zakresie uzyskania niezbędnych zgód i pozwoleń. Umowa dzierżawy obejmowała prawne umocowanie do działania w przedmiocie uzyskania pozwolenia, nie udzielano dodatkowych pełnomocnictw. Wszystkie pozwolenia Dzierżawca uzyskiwał w swoim imieniu. Czynsz wynikający z powyższej dzierżawy wynosił 100 zł miesięcznie. Dzierżawca również nie korzystał z budynku znajdującego się na nieruchomości oraz nie wykonywał żadnych ulepszeń. Umowa obowiązywała tylko i wyłącznie przez 3 miesiące i była rozwiązana przed podpisaniem umowy sprzedaży. Została rozwiązana, gdyż planowane było już przejście prawa własności, więc była bezprzedmiotowa.

Na dzień sprzedaży (dokonano już sprzedaży, czyli miała miejsce przed 31.03.2020) na działce 2 znajdował się jeden budynek gospodarczy. Nieruchomość została zakupiona już z budynkiem, a tym samym Wnioskodawca nie wybudował go. Budynek nie był w ogóle przez niego wykorzystywany. Zgodnie z otrzymanymi informacjami doszło już dawno do pierwszego zasiedlenia, a w 2007 r. w momencie zakupu z budynku już nikt z niego nie korzystał. Zważywszy, iż pierwsze zasiedlenie było przed 2007 r. to między pierwszym zasiedleniem a dostawą upłynęło co najmniej 2 lata. Wnioskodawca nigdy nie inwestował w powyższą nieruchomość oraz nie ponosił wydatków na ulepszenia oraz przebudowę danego budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej, czyli nie dokonał istotnych zmian. Tak jak wspomniano wcześniej budynek nie był ulepszany, ale był udostępniony w całości przyszłemu Kupującemu na podstawie umowy dzierżawy na okres 3 miesięcy, cena wynajmu 100 zł za miesiąc. Na dzień sprzedaży nieruchomości był posadowiony budynek gospodarczy, który spełniał definicję budynku w rozumieniu art. 3 pkt 2 i pkt 3 Prawa budowlanego, a tym samym sprzedano nieruchomość zabudowaną. Wyburzenie budynku miało miejsce dopiero po zmianie właściciela, tj. po podpisaniu aktu notarialnego sprzedaży. Reasumując wyburzenie budynku miało miejsce po dokonaniu jego sprzedaży.

Budynek znajdujący się na nieruchomości nie był zaliczany do budownictwa mieszkaniowego objętego społecznym programem mieszkaniowym. Zgodnie z uzyskanymi informacjami budynek można było zaklasyfikować pod symbolem PKOB: Sekcja: 1 Dział: 12 Grupa: 125 Klasa: 1251. Zakupiona nieruchomość stanowiła współwłasność małżeńską. Wnioskodawca prowadzi również działalność gospodarczą, gdzie głównym przedmiotem działalności jest 56.10. A Restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. Przedmiotowa nieruchomość należy do majątku prywatnego Wnioskodawcy i nigdy nie była prze niego wykorzystywana, dokonywano tylko i wyłącznie czynności zabezpieczających teren oraz czynności porządkujących, takich jak np. koszenie trawy. Nieruchomość została zakupiona z majątku prywatnego jako zabezpieczenie na przyszłość. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego należy zaklasyfikować niniejsze grunty jako 8U - tereny zabudowy usługowej. Wnioskodawca sprzedał dwie działki 1 oraz 2, które powstały w wyniku podziału, jedna z nich była działką niezabudowaną i został już od niej odprowadzony podatek VAT zgodnie z otrzymaną interpretacją. Na drugiej działce znajdował się wskazany na wstępnie budynek gospodarczy, jednakże w tym przypadku nie została rozstrzygnięta kwestia podatku VAT, miało to zostać uregulowane dopiero po otrzymaniu interpretacji. W tak ustalonym stanie faktycznym Dyrektor Krajowej Interpretacji Skarbowej wskazał w wydanej interpretacji z dnia 12 czerwca 2019 r. o numerze 0115-KDIT-3.4012.199.2019.3.APR, iż powyższa sprzedaż nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a Wnioskodawca podczas sprzedaży działa w charakterze podatnika VAT. Jednakże Wnioskodawca powziął wątpliwość jaką stawkę VAT przyjąć i czy na podstawie innych okoliczności sprzedaż ta nie będzie podlegała zwolnieniu.

Niniejszy wniosek o wydanie interpretacji dotyczy tylko i wyłącznie jednej działki 2, która jest zabudowana budynkiem gospodarczym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż wyżej opisanej nieruchomości zabudowanej budynkiem gospodarczym będzie podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 bądź pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług, bądź czy sprzedaż będzie opodatkowaną stawką 23%?

Stanowisko Wnioskodawcy (przeformułowane w uzupełnieniu z 31 marca 2020 r.):

Należy wskazać, że na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług dostawa budynku spełniającego określone w przepisie warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej dwa lata. Pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. "Pierwsze zasiedlenie" budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika - bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku. W niniejszym stanie faktycznym nie ulega wątpliwości, że już doszło do pierwszego zasiedlenia budynku. Dodatkowo od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży minie okres dłuższy niż dwa lata, mowa tu o co najmniej 10 latach, gdyż Wnioskodawca zakupił nieruchomość wraz z budynkiem, z którego korzystano przed 2007 r.

Po zakupie nieruchomości Wnioskodawca nie użytkował budynku. W 2017 r. podpisano umowę dzierżawy, jednakże Kupujący również nie korzystał z budynku, starając się tylko i wyłącznie o jego wyburzenie.

Ponadto Wnioskodawca nie ponosił nakładów finansowych na modernizację ww. budynków i budowli. Nie ponoszono żadnych wydatków na ich ulepszenia.

Tym samym sprzedaż budynku gospodarczego będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. W tym miejscu należy podkreślić, że z uwagi na to, że do dostawy budynku ma zastosowanie zwolnienie wskazane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10, analiza zwolnienia ww. dostawy tych obiektów na podstawie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10a i art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy jest bezprzedmiotowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (...).

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej "Dyrektywą 2006/112/WE Rady", państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, z późn. zm.), zwanej dalej Kodeks cywilny.

Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy - Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r. poz. 2086).

Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne, w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa, jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt, jak i nieruchomość zabudowana, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl natomiast przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jak wynika z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%:

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie bowiem do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest - co do zasady - zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z obowiązującą od 1 września 2019 r. treścią art. 2 pkt 14 ustawy stosownie do art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1520), rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. Pierwsze zasiedlenie budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika - bowiem w obydwu przypadku doszło do korzystania z budynku.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki, budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny tych obiektów w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z opisu stanu faktycznego, wynika że Wnioskodawca dokonał sprzedaży działki nr 2 na której znajdował się jeden budynek gospodarczy. Do pierwszego zasiedlenia budynku gospodarczego doszło przed 2007 r. Wnioskodawca nigdy nie inwestował w powyższą nieruchomość oraz nie ponosił wydatków na ulepszenia oraz przebudowę danego budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej, czyli nie dokonał istotnych zmian. Budynek był udostępniony w całości przyszłemu Kupującemu na podstawie umowy dzierżawy na okres 3 miesięcy.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że dostawa nieruchomości zabudowanej będącej we współwłasności małżeńskiej tj. dostawa gruntu (działka 2) zabudowana budynkiem gospodarczym nie będzie następować w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, gdyż z opisu sprawy wynika, że do pierwszego zasiedlenia przedmiotowego budynku doszło przed 2007 r. Ponadto Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym w stosunku, które stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej budynku.

Tym samym spełniony zostanie również drugi warunek umożliwiający zwolnienie ww. budynku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż między pierwszym zasiedleniem a dostawą ww. budynku minął okres dłuższy niż 2 lata.

W związku z powyższym dostawa przez Wnioskodawcę budynku gospodarczego korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Odpowiednio zwolnieniem tym objęta jest także dostawa gruntu działki nr 2 na którym ww. budynek jest posadowiony (art. 29a ust. 8 ustawy).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zaznacza się, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie opodatkowania dostawy nieruchomości przez Wnioskodawcę i nie rozstrzyga w zakresie skutków podatkowych dla małżonki Wnioskodawcy.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374, z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Zgodnie z art. 57a ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.