0111-KDIB3-1.4012.806.2019.2.AB - Opodatkowanie podatkiem VAT cukierków nieodpłatnie udostępnianych pracownikom podczas wykonywanej pracy.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 listopada 2019 r. (data wpływu 26 listopada 2019 r.) uzupełnionym pismem z 27 stycznia 2020 r. (data wpływu 27 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

* nieprawidłowe - w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu zakupu artykułów spożywczych tj. owoców, słodyczy: ciastek, ciasta, cukierków nieodpłatnie udostępnianych Pracownikom podczas wykonywanej pracy,

* prawidłowe - prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu zakupu artykułów spożywczych napojów tj. kawa, herbata, mleko nieodpłatnie udostępnianych Pracownikom, wyłącznie w sytuacji, gdy Spółka jest zobligowana do tego przepisami prawa pracy,

* prawidłowe - w zakresie opodatkowania nieodpłatnego udostępniania artykułów spożywczych Pracownikom.

W dniu 26 listopada 2019 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu zakupu artykułów spożywczych nieodpłatnie udostępnianych Pracownikom oraz opodatkowania nieodpłatnego udostępniania artykułów spożywczych Pracownikom.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 27 stycznia 2020 r. (data wpływu 27 stycznia 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 4 grudnia 2019 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.806.2019.1.AB.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) prowadzącą działalność w branży. Działalność Wnioskodawcy obejmuje wyłącznie czynności opodatkowane VAT.

Wnioskodawca w trakcie roku nabywa dla swoich pracowników oraz osób zatrudnionych na podstawie umów cywilnoprawnych (dalej łącznie: Pracownicy) artykuły spożywcze, głównie owoce. Artykuły spożywcze udostępniane są do spożycia w pomieszczeniach socjalnych będących w dyspozycji pracowników. Korzystanie z ww. artykułów spożywczych odbywa się w dowolnych godzinach, ale zawsze w godzinach pracy pracowników Spółki i jest dla nich nieodpłatne. Należy wyraźnie zaznaczyć, że pracownicy nigdy nie biorą artykułów spożywczych ze sobą do domu po zakończeniu pracy. Zakupy tych artykułów nie są finansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, lecz ze środków obrotowych Spółki.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Ad.1.

Wnioskodawca przekazuje / będzie przekazywać oprócz owoców kawę, herbatę, mleko, oraz okazjonalnie słodycze: ciastka, ciasta, cukierki. Udostępnianie słodyczy zdarza się okazjonalnie dla celebracji ważnych dla Spółki i Pracowników wydarzeń, np. udanych projektów, spotkań czy jubileuszy.

Ad.2.

Na podstawie § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.), pracodawca jest obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje. Wnioskodawca nie jest zobowiązany do przekazywania artykułów spożywczych (poza napojami) na podstawie żadnych przepisów - jest to wyraz wewnętrznej polityki firmy.

Ad.3.

Oprócz umów o pracę w Spółce są także zatrudnione osoby na umowie zlecenia, jednak stanowią one marginalną liczbę w stosunku do osób na umowie o pracę.

Ad.4.

Na wstępie Wnioskodawca wskazuje, że związek udostępniania artykułów spożywczych z działalnością opodatkowaną Wnioskodawcy nie jest elementem stanu faktycznego lecz jego oceną, której powinien dokonać Organ w celu odpowiedzi na pytania Wnioskodawcy. Przykładowo w kontekście pytania o odliczenie VAT od zakupów artykułów spożywczych - gdyby Wnioskodawca wskazał w stanie faktycznym, że artykuły te są związane z działalnością gospodarczą, to w istocie takie wskazanie sprowadziłoby się do rozstrzygnięcia wnioskowanej kwestii i wyręczenia w tym zakresie Organu interpretacyjnego.

Wnioskodawcy zależy natomiast na uzyskaniu oceny Organu w kwestii, czy zakup przedstawionych artykułów spożywczych ma związek z działalnością gospodarczą.

W zakresie tego pytania Wnioskodawca nie może wskazać w stanie faktycznym, czy zakup artykułów spożywczych jest związany z działalnością gospodarczą, jednak jest gotowy przedstawić wszystkie informacje w celu dokonania takiej oceny przez Organ.

Wnioskodawca wskazuje zatem, że celem udostępniania artykułów spożywczych Pracownikom jest:

* polepszenie samopoczucia i motywacji Pracowników,

* polepszenie atmosfery w pracy,

* a w konsekwencji wzrost efektywności pracy,

* a także zwiększenie konkurencyjności Wnioskodawcy na rynku pracy,

- co ma przełożyć się na przychody Spółki.

W tym zakresie, w ocenie Wnioskodawcy, związek z działalnością opodatkowaną istnieje, co zostało szerzej rozwinięte w uzasadnieniu stanowiska.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy udostępnienie artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym w celu ich spożycia przez Pracowników, przy założeniu, że Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od zakupów tych artykułów, jest opodatkowane VAT, w związku z czym Spółka jest zobowiązana naliczyć podatek VAT należny?

2. Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od zakupów artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym?

3. W przypadku uznania, że Spółce nie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od zakupu artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym, czy Spółka jest zobowiązana naliczyć podatek VAT należny w związku z udostępnieniem artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym w celu ich spożycia przez Pracowników?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Udostępnienie artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym w celu ich spożycia przez Pracowników, przy założeniu, że Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od zakupów tych artykułów, nie jest opodatkowane VAT, w związku z czym Spółka nie jest zobowiązana naliczyć podatku VAT należnego.

2. Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od zakupów artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym.

3. W przypadku uznania, że Spółce nie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od zakupów artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym, Spółka nie jest zobowiązana naliczyć podatku VAT należnego w związku z udostępnieniem artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym w celu ich spożycia przez Pracowników.

Ad 1) VAT należny

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

* przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

* wszelkie inne darowizny

* jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

* użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;

* nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Na podstawie § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.), pracodawca jest obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje, a pracownikom zatrudnionym stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych zapewnić oprócz wody, inne napoje. Ilość, rodzaj i temperatura tych napojów powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy i potrzeb fizjologicznych pracowników. Szczegółowe zasady zaopatrzenia w napoje pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych określają odrębne przepisy.

W świetle ww. art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, należy odróżnić czynność przekazania od czynności użycia towarów. W myśl tego przepisu, opodatkowaniu podlega (zgodnie z pkt 1) przekazanie lub użycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast użycie - tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Nie podlegają zatem opodatkowaniu nieodpłatne czynności użycia towarów w przypadku, gdy beneficjentem jest osoba niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT (np. kontrahent przedsiębiorcy, zleceniobiorca).

W ocenie Wnioskodawcy, spożywanie artykułów spożywczych przez pracowników w trakcie wykonywania przez nich obowiązków służbowych nie jest zużyciem na cele osobiste, prywatne tych osób. Osoby te należą co prawda do kręgu podmiotów wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, lecz artykuły spożywcze, które Spółka udostępnia, nie służą celom prywatnym tych osób, gdyż ich zużycie związane jest ze statusem pracownika w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy. Zapewnienie artykułów spożywczych prowadzi do zwiększania motywacji do pracy i wzrostu wydajności pracowników. To z kolei pozwoli szybciej i sprawniej zrealizować cele biznesowe założone przez Spółkę, co przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu.

Oferowanie pracownikom świeżych owoców i innych artykułów spożywczych co prawda nie jest obowiązkiem pracodawcy wynikającym z przepisów prawa pracy, ale nie oznacza to, że zużycie takich artykułów spożywczych ma miejsce na cele osobiste pracowników. Spożywanie owoców pozostaje w ścisłym związku z jakością i efektywnością pracy osób zatrudnionych w Spółce, a także pozytywnie wpływa na zdrowie i samopoczucie pracowników.

Sytuację udostępniania artykułów spożywczych Pracownikom można przyrównać do zapewnienia im estetycznej, ozdobionej zielenią przestrzeni w biurze, czy wysokiej jakości artykułów biurowych - z przepisów nie wynika obowiązek pracodawcy dbania o ładną przestrzeń w biurze, ani kupowania przykładowo eleganckich długopisów, jednak nie jest kwestionowane, że takie "udogodnienia" mają na celu przede wszystkim budowanie pozytywnej atmosfery w pracy oraz dobrego samopoczucia zatrudnionych poprzez zapewnienie komfortu pracy, a w konsekwencji umocnienie świadomości, że pracodawca o ten komfort dba. Zapewnianie komfortu zatrudnionych prowadzi natomiast do zwiększenia efektywności wykonywanych zadań, a tym samym ma związek z działalnością opodatkowaną. Takie działania przedsiębiorców są podyktowane osiągnięciem korzyści biznesowej, a nie zapewnieniem korzyści pracownikom. Tak samo jest w przypadku nabywania dla Pracowników artykułów spożywczych, głównie owoców, przez Wnioskodawcę.

Nieprawidłowe jest powtarzane niekiedy w stanowiskach organów twierdzenie, jakoby udostępnianie artykułów spożywczych na rzecz pracowników, a w konsekwencji podnoszenie ich samopoczucia i efektywności, wykraczało poza cele biznesowe Wnioskodawcy stanowiąc cele osobiste pracowników. Największą bowiem korzyść ze wzrostu wydajności pracowników uzyskuje Wnioskodawca, a nie sam pracownik. Absurdalne jest zatem twierdzenie, że podnoszenie efektywności pracy odbywa się na cele osobiste pracownika, tylko dlatego, że nie jest ono prawnym obowiązkiem pracodawcy.

Należy dodać, że oprócz osiągnięcia wzrostu efektywności pracowników Wnioskodawca udostępnia produkty spożywcze aby stworzyć zespół pracowników o odpowiednich kwalifikacjach.

Wydatkowanie środków na zakup przez Wnioskodawcę artykułów spożywczych dla pracowników ma bowiem na celu zwiększenie konkurencyjności Wnioskodawcy na rynku pracy. Spółka oferuje nie tylko wysokie wynagrodzenia i atrakcyjny system premiowania, ale także zapewnia odpowiednie warunki pracy. Udostępnienie pracownikom artykułów spożywczych jest obecnie standardową praktyką na rynku pracy, bez której pracownicy nie decydują się na podjęcie pracy w danej firmie. Tak też jest w przypadku Wnioskodawcy. Zapewnienie pracownikom artykułów spożywczych ma na celu zachęcenie do podjęcia i kontynuowania pracy u Wnioskodawcy.

W ocenie Wnioskodawcy, tak samo należy ocenić spożycie artykułów spożywczych przez osoby zatrudnione na podstawie umów cywilnoprawnych.

W związku z powyższym czynności tych nie można uznać za czynności, które podlegają opodatkowaniu w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.

Ponadto w odniesieniu do osób zatrudnionych na podstawie umów cywilnoprawnych Wnioskodawca uważa, że przekazanie im artykułów spożywczych celem zużycia nie podlega opodatkowaniu już z uwagi na fakt, że ta kategoria osób nie jest objęta normą przepisu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT. Nie podlegają bowiem opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów w przypadku, gdy beneficjentem jest osoba niewymieniona w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.

Należy również zauważyć, że w odniesieniu do artykułów takich, jak: woda, mleko, kawa, herbata, cukier, pozostawionych w pomieszczeniach kuchennych z przeznaczeniem do przygotowania zimnych i gorących napojów we własnym zakresie przez pracowników w godzinach pracy, należy stwierdzić, że wydanie tych produktów także nie służy zaspokojeniu celów osobistych pracowników. Konieczność zapewnienia napojów przez Wnioskodawcę swoim pracownikom w czasie pracy wynika bezpośrednio z przepisów powołanego rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, tym samym czynności te nie wypełniają dyspozycji art. 7 ust. 2 ustawy i nie podlegają opodatkowaniu. Należy jednak podkreślić, że:

* jest to tylko dodatkowy argument za brakiem uznania spożycia za cele osobiste pracowników, gdyż

* głównym argumentem wciąż pozostaje argument związku tych artykułów spożywczych z efektywnością i wydajnością pracowników oraz konkurencyjnością Wnioskodawcy na rynku pracy, a co za tym idzie realizowaniem celów działalności gospodarczej Wnioskodawcy, a nie celów osobistych pracowników.

W ocenie Wnioskodawcy, w analizowanej sprawie nie znajdzie zastosowania również art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, ponieważ w niniejszej sprawie nie następuje użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Jak bowiem wskazano wyżej, zapewnienie artykułów spożywczych ma ścisły związek z działalnością prowadzoną przez Wnioskodawcę. Jednocześnie czynność ta nie może być uznana za nieodpłatne świadczenie usług.

Ad 2) Odliczenie VAT naliczonego

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT).

Z ww. regulacji wynika, że warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług a prowadzoną działalnością. Związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży.

Natomiast ze związkiem pośrednim nabywanych towarów i usług z działalnością podatnika mamy do czynienia w sytuacji, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości (ich ponoszenie warunkuje uzyskanie obrotu opodatkowanego podatkiem VAT).

W ocenie Wnioskodawcy, w opisanym wyżej stanie faktycznym nabywane artykuły spożywcze zużywane przez Pracowników w trakcie wykonywania obowiązków służbowych lub zobowiązań wynikających z umów cywilnoprawnych mają związek (pośredni) z wykonaniem czynności opodatkowanych, bowiem poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie Spółki jako całości, przyczyniają się do generowania przez nią obrotu. Zapewnienie artykułów spożywczych Pracownikom, co już zostało przez Wnioskodawcę obszernie uzasadnione w stanowisku odnośnie pytania nr 1, nie służy celom osobistym wymienionych osób. Wynika ono z potrzeby zwiększenia komfortu i efektywności pracy w ramach prowadzonej działalności opodatkowanej, stworzenia odpowiednich warunków do wykonywania zadań. Ponadto, zapewnienie podstawowych napojów dla pracowników w godzinach pracy wynika z przepisów BHP.

Jednocześnie wydatki na zakup opisanych artykułów spożywczych nie zostały wymienione wśród zakupów, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. W szczególności nie są to usługi gastronomiczne, o których mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

Reasumując, Spółka może dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym.

Ad 3) Brak odliczenia i brak naliczenia VAT należnego

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku ewentualnego uznania, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od zakupów artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym, należy uznać, że nie byłby on zobowiązany do naliczenia podatku VAT należnego w związku z udostępnieniem tych artykułów spożywczych Pracownikom.

Powyższe stanowisko wynika ze sformułowania przepisów art. 7 ust. 2 i 8 ust. 2 ustawy o VAT, które dla opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów oraz nieodpłatnego świadczenia usług podatkiem VAT jako jeden z warunków koniecznych wymieniają istnienie prawa do odliczenia z tytułu nabycia przekazywanych / zużywanych towarów.

Warunek taki, mimo że nie został wprost wyrażony w ustawie, należy przyjąć także dla nieodpłatnego świadczenia usług, co potwierdzone jest w ugruntowanym już stanowisku organów podatkowych, przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 listopada 2018 r" sygn. 0112-KDIL1-2.4012.559.2018.3.JO:

"Ponadto należy wskazać, że istotną kwestią dla zastosowania przepisu art. 8 ust. 2 ustawy jest ustalenie, czy występuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. Takie podejście znajduje potwierdzenie w opinii Rzecznika Generalnego z dnia 23 października 2008 r. w powołanej wyżej sprawie C-371/07, który stwierdził, że " (...) możliwość odliczenia podatku naliczonego stanowi wyraźną przesłankę jedynie dla zastosowania art. 5 ust. 6 lub art. 6 ust. 2 lit. a, jednakże sądzę, że w art. 6 ust. 2 lit. b ma charakter bezwzględnie dorozumiany. Nie ma w tym przypadku charakteru wyraźnego zasadniczo z uwagi na to, że przepis ten odnosi się głównie do usług świadczonych przez pracowników, a koszty pracowników (w formie wynagrodzenia) nie są obciążone podatkiem VAT. Jednakże w przypadku, gdy kompleksowa dostawa winna być sklasyfikowana, jako dostawa usług, wykorzystane towary zazwyczaj będą podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, a podstawą opodatkowania w odniesieniu do wszystkich transakcji wymienionych w art. 6 ust. 2 stanowi »suma wydatków poniesionych przez podatnika na wykonanie usług« (art. 11 część A ust. 1 lit. c). Objęcie tą podstawą opodatkowania kosztu dostaw, od których podatek naliczony nie podlegał odliczeniu, byłoby sprzeczne nie tylko z systematyką art. 5 ust. 6 i art. 6 ust. 2 w całości, ale również z fundamentalną zasadą neutralności podatku VAT dla podatników" - vide pkt 40 opinii.

Mając zatem na uwadze powyższe należy uznać, że w przypadku nieodpłatnego świadczenia usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkiego innego nieodpłatnego świadczenia usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwałoby prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wówczas zastosowanie znajdzie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy.

Zatem brak prawa do odliczenia z uwagi na związek wydatków z czynnościami innymi niż działalność gospodarcza podatnika powoduje, że nie występuje obowiązek opodatkowania podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego świadczenia usług."

Zatem:

* skoro Wnioskodawcy miałoby nie przysługiwać prawo do odliczenia od zakupu artykułów spożywczych udostępnianych do spożycia Pracownikom,

* to w konsekwencji Wnioskodawca nie byłby zobowiązany do naliczenia podatku VAT w związku z udostępnianiem tych artykułów spożywczych Pracownikom.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest:

* nieprawidłowe - w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu zakupu artykułów spożywczych tj. owoców, słodyczy: ciastek, ciasta, cukierków nieodpłatnie udostępnianych Pracownikom podczas wykonywanej pracy,

* prawidłowe - prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu zakupu artykułów spożywczych napojów tj. kawa, herbata, mleko nieodpłatnie udostępnianych Pracownikom, wyłącznie w sytuacji, gdy Spółka jest zobligowana do tego przepisami prawa pracy,

* prawidłowe - w zakresie opodatkowania nieodpłatnego udostępniania artykułów spożywczych Pracownikom.

W celu zachowania logicznej kolejności zdarzeń przedstawionych w pytaniach, Organ zmienia kolejność udzielanych odpowiedzi. Jednocześnie wyjaśnia się, że w odniesieniu do pytania 1 oraz założenia przyjętego przez Wnioskodawcę w tym pytaniu w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia produktów przekazywanych nieodpłatnie Pracownikom, Organ dokona odniesienia w odpowiedzi na pytanie nr 2, a następnie dokona odpowiedzi na pytanie nr 3 w połączeniu z pytaniem nr 1 z uwagi na nieprawidłowość tego założenia.

Zatem w pierwszej kolejności zostanie udzielona odpowiedź na pytanie nr 2).

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106), zwanej dalej ustawą. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia - jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego, jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT - spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Z uregulowań ustawy o podatku od towarów i usług wyraźnie wynika, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością opodatkowaną. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży - towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług, będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa. Mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. przez ich odsprzedaż, lecz przez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez dany podmiot obrotów.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Reguła powyższa wyłącza możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków ponoszonych w związku z nabyciem usług noclegowych oraz gastronomicznych, za wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Z opisu sprawy wynika, Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca w trakcie roku nabywa dla swoich pracowników oraz osób zatrudnionych na podstawie umów cywilnoprawnych artykuły spożywcze, głównie owoce. Wnioskodawca przekazuje / będzie przekazywać oprócz owoców kawę, herbatę, mleko, oraz okazjonalnie słodycze: ciastka, ciasta, cukierki. Artykuły spożywcze udostępniane są do spożycia w pomieszczeniach socjalnych będących w dyspozycji pracowników. Korzystanie z ww. artykułów spożywczych odbywa się w dowolnych godzinach, ale zawsze w godzinach pracy pracowników Spółki i jest dla nich nieodpłatne. Pracownicy nigdy nie biorą artykułów spożywczych ze sobą do domu po zakończeniu pracy. Zakupy tych artykułów nie są finansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, lecz ze środków obrotowych Spółki. Wnioskodawca wskazuje, że celem udostępniania artykułów spożywczych Pracownikom jest polepszenie samopoczucia i motywacji Pracowników, polepszenie atmosfery w pracy, a w konsekwencji wzrost efektywności pracy a także zwiększenie konkurencyjności Wnioskodawcy na rynku pracy - co ma przełożyć się na przychody Spółki.

W analizowanej sprawie w pierwszej kolejności należy rozpatrzeć wątpliwości Wnioskodawcy dotyczące prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupów artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym.

W odniesieniu do wątpliwości Spółki należy wskazać, że decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia podatku naliczonego ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. Jak już wcześniej wskazano, aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu.

W tym miejscu należy zauważyć, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia "potrzeb osobistych". Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami "osobistymi" są takie potrzeby, które "dotyczą danej osoby" i które są jej potrzebami "prywatnymi", tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika, czy pełnioną funkcją.

Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a więc potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, itp.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego pozwala stwierdzić, że zapewnienie artykułów spożywczych udostępnianych pracownikom w pomieszczeniach socjalnych w ciągu dnia (godzin pracy) takich, jak: owoce okazjonalnie słodycze: ciasta, ciasta, cukierki służy zaspokajaniu osobistych, prywatnych potrzeb pracowników i odbywa się bez związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Brak jest argumentów przemawiających za innym podejściem, skoro produkty te będą dla Pracowników dostępne w pomieszczeniach socjalnych będących w dyspozycji Pracowników. Pracownicy Wnioskodawcy nie są zobowiązani do korzystania z wyżej wymienionych artykułów spożywczych. Jednocześnie artykuły spożywcze nie są finansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, lecz ze środków obrotowych firmy.

W tym miejscu należy zauważyć, że w wyroku z dnia 11 grudnia 2008 r. w sprawie C-371/07 Danfoss i AstraZeneca przeciwko Skatteministeriet Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej zaznaczył, że: "Poza sporem jest, że zwykle do pracownika należy wybór rodzaju, dokładnego czasu lub miejsca spożywania posiłku. Pracodawca w tym zakresie nie interweniuje, ponieważ obowiązkiem pracownika jest jedynie powrót do miejsca pracy o odpowiedniej porze i wykonywanie swoich zwykłych zajęć. (...) Wydawanie posiłków pracownikom ma co do zasady na celu zaspokojenie potrzeb prywatnych i należy do sfery wyboru pracownika, w której pracodawca nie interweniuje (...)" (pkt 57 wyroku).

Należy wskazać, że konieczność zapewnienia przez Wnioskodawcę możliwości skorzystania z artykułów spożywczych udostępnianych w pomieszczeniu socjalnym, nie wynika z żadnych przepisów, jak również nie jest niezbędne dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, bowiem Pracownicy są zobowiązani świadczyć pracę niezależnie od możliwości skorzystania z artykułów spożywczych, jakie daje z własnej woli pracodawca. To do Pracownika należy decyzja, czy skorzysta z dostępnych artykułów, zatem zależy ona wyłącznie od woli Pracownika i nie przekłada się na działalność opodatkowaną Wnioskodawcy (Pracodawcy). Zatem udostępnienie pracownikom Spółki przedmiotowych ww. artykułów spożywczych w pomieszczeniu socjalnym ma na celu zaspokojenie ich potrzeb prywatnych, tym samym nie ma związku ze sprzedażą opodatkowaną Wnioskodawcy.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawcy nie przysługuje/ nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. artykułów spożywczych. W przedmiotowej sprawie wydatki, które ponosi Wnioskodawca w związku z zakupem artykułów spożywczych takich, jak: owoce okazjonalnie słodycze: ciasta, ciasta, cukierki udostępniane w pomieszczeniu socjalnym, nie są związane ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, gdyż jak wskazano powyżej, służą one do zaspokojenia potrzeb prywatnych pracowników Spółki.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupów ww. art. spożywczych tj.: owoców, okazjonalnie słodyczy: ciasta, ciasta, cukierki udostępnianych w pomieszczeniu socjalnym pracownikom w części pytania nr 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Z kolei w odniesieniu do udostępnianych Pracownikom Spółki artykułów takich, jak: kawa, herbata, mleko które są udostępniane z przeznaczeniem do przygotowania napojów w godzinach pracy zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.) tut. Organ wskazuje, co następuje.

Na podstawie § 112 ww. rozporządzenia, pracodawca jest obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje, a pracownikom zatrudnionym stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych zapewnić oprócz wody, inne napoje. Ilość, rodzaj i temperatura tych napojów powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy i potrzeb fizjologicznych pracowników. Szczegółowe zasady zaopatrzenia w napoje pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych określają odrębne przepisy.

Biorąc pod uwagę przytoczone powyżej uregulowania prawne należy stwierdzić, że udostępnienie przez Wnioskodawcę Pracownikom Spółki artykułów spożywczych takich, jak: kawa, herbata, mleko nie jest przekazaniem towarów na cele osobiste Pracowników. Konieczność zapewnienia napojów swoim Pracownikom w czasie pracy jak wskazuje Wnioskodawca - wynika bezpośrednio z przepisu powołanego przez Wnioskodawcę § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. Tylko do przekazania napojów w oparciu o § 112 ww. rozporządzenia zobowiązany jest Wnioskodawca. Zatem nabywane przez Wnioskodawcę artykuły spożywcze, tj. kawa, herbata, mleko, przeznaczone do zużycia przez Pracowników w związku z przepisami BHP, mają związek (pośredni) z wykonywaniem czynności opodatkowanych, bowiem nie służą dalszej odsprzedaży, ani nie są wykorzystywane do wytworzenia wyrobów i usług będących przedmiotem obrotu, lecz spożywane są na terenie firmy w godzinach jej pracy przez Pracowników, w celu prawidłowego funkcjonowania firmy.

Mając na uwadze powyższe Spółce przysługuje/ będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego od zakupów artykułów spożywczych takich, jak: kawa, herbata, mleko udostępnianych przez Wnioskodawcę swoim pracownikom w czasie pracy zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.) w pomieszczeniach socjalnych. Nabywane przez Wnioskodawcę ww. artykuły spożywcze przeznaczone są bowiem do zużycia przez Pracowników w związku z przepisami BHP i mają związek (pośredni) z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tej części pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Ponadto, w rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy budzi również kwestia naliczenia podatku VAT należnego z tytułu przekazania Pracownikom opisanych we wniosku art. spożywczych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2. wszelkie inne darowizny - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jak wynika z art. 7 ust. 3 ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Zatem, z uwagi na brzmienie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów. Od tej zasady przewidziano jednak pewne wyjątki. Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest m.in. zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Analiza powołanego art. 7 ust. 2 ustawy wskazuje wyraźnie, że ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Zatem opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie - tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Nie podlegają zatem opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy lub osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak już wskazano powyżej, potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów innych ustaw regulujących prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, postanowień zbiorowych układów pracy, postanowień porozumień zbiorowych, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy itp.

Uwzględniając powyższe wyjaśnienia w kontekście przedstawionego opisu sprawy w odniesieniu do udostępniania przez Wnioskodawcę pracownikom artykułów spożywczych takich, jak: owoce, słodycze: ciastka, ciasta, cukierki, które to produkty udostępniane są w pomieszczeniu socjalnym należy wskazać, że zgodnie z powołanymi powyżej przepisami prawa, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego towaru lub jego części składowych, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących prezenty o małej wartości lub próbki. Jeśli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

W niniejszej interpretacji rozstrzygnięto, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z zakupem ww. artykułów spożywczych tj. owoce, słodycze: ciastka, ciasta, cukierki udostępnianych pracownikom w pomieszczeniu socjalnym. Zatem, z uwagi na fakt, że Spółce nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem ww. artykułów, przekazanie tych towarów Pracownikom nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy.

Z kolei w przypadku artykułów takich, jak: kawa, herbata, mleko udostępnionych Pracownikom w pomieszczeniach socjalnych w godzinach pracy należy stwierdzić, że wydanie tych produktów nie służy zaspokojeniu celów osobistych, prywatnych tych osób. Konieczność zapewnienia napojów swoim pracownikom w czasie pracy wynika jak wskazuje Wnioskodawca, bezpośrednio z przepisów powołanego rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, tym samym czynności te nie wypełniają dyspozycji art. 7 ust. 2 ustawy i nie podlegają opodatkowaniu.

Osoby te (Pracownicy) należą co prawda do kręgu podmiotów wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, lecz ww. artykuły spożywcze tj. kawa, herbata, mleku, które Spółka udostępnia im nieodpłatnie, nie służą celom prywatnym tych osób, gdyż ich zużycie związane jest ze statusem pracownika w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy (a do zapewnienia pracownikom wody lub innych napojów jak wskazuje Wnioskodawca jest zobligowany przepisami § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy), a zatem udostępnienia przez Wnioskodawcę tych towarów Pracownikom nie można uznać za czynności, które podlegają opodatkowaniu w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Podsumowując nieodpłatne udostępnienie artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym w celu ich spożycia przez Pracowników w okolicznościach opisanych we wniosku nie podlega/ nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie stanowi ono dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy. W związku z powyższym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do naliczania podatku VAT w związku z nieodpłatnym udostępnianiem tych artykułów spożywczych.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania Pracownikom art. spożywczych opisanych we wniosku jest prawidłowe, jednakże prawidłowość stanowiska wynika z innego uzasadnienia aniżeli wskazane przez Wnioskodawcę.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Ponadto podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana w odniesieniu do przedstawionego opisu planowanego zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.