0111-KDIB3-1.4012.787.2017.2.IK - VAT w związku z podziałem majątku wspólnego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 listopada 2017 r. (data wpływu 30 listopada 2017 r.), uzupełnionym pismem z 23 stycznia 2018 r. (data wpływu 25 stycznia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia skutków podatkowych związanych z podziałem majątku wspólnego - jest prawidłowe.

W dniu 30 listopada 2017 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia skutków podatkowych związanych z podziałem majątku wspólnego.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 23 stycznia 2018 r. (data wpływu 25 stycznia 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 18 stycznia 2018 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.787.2017.1.IK.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Od 22 marca 2005 r. Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą V. Mąż Wnioskodawczyni od 18 czerwca 1991 r. prowadzi odrębną jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą H. Wnioskodawczyni i mąż objęci są małżeńską wspólnością majątkową. W chwili obecnej Wnioskodawczyni wraz z mężem zamierzają zawrzeć umowę o rozdzielczości majątkowej i dokonać umownego podziału majątku wspólnego.

Podział części majątku wspólnego, w skład którego wchodzą nieruchomości potwierdzona zostanie aktem notarialnym. Do majątku wspólnego wchodzą m.in. dwie nieruchomości wykorzystywane do prowadzonych działalności. Obie znajdują się w ewidencji środków trwałych męża. Jedna to budynek magazynowy wyłącznie wykorzystywany do działalności gospodarczej męża, druga to budynek handlowy, który wykorzystywany jest do prowadzonych działalności gospodarczych zarówna męża, jak i Wnioskodawczyni.

W związku z tym, iż ww. budynek handlowy znajduje się w ewidencji środków trwałych męża i to jemu przysługiwało prawo do obniżenia wartości podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony od faktur dokumentujących przeprowadzenie remontu i podniesienie wartości środka trwałego (od zakupu ww. środka trwałego nie było możliwości odliczenia VAT naliczonego), Wnioskodawczyni i mąż spisali umowę najmu lokalu użytkowego i mąż wystawia faktury Wnioskodawczyni za najem części tego budynku, który wykorzystuje do prowadzenia swojej działalności gospodarczej. Wynika to z faktu, iż na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno Wnioskodawczyni, jak i mąż, traktowani są jako odrębne podmioty, spełniające definicję podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzące działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 tegoż przepisu.

Możliwość odliczenia VAT od wystawianych faktur reguluje art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W związku z mającym nastąpić podziałem majątku wspólnego budynek magazynowy ma w całości przejść na własność męża i w dalszym ciągu pozostanie składnikiem jego przedsiębiorstwa. Natomiast budynek handlowy ma w całości przejść na własność Wnioskodawczyni, co spowoduje konieczność wycofania go z ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa męża. Zostanie on wprowadzony do ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni.

Budynek ten będzie nadal w całości wykorzystywany do działalności gospodarczej, w części przez Wnioskodawczynię, w części przez męża, przy czym dla celów jego działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni z mężem zawrą umowę najmu i Wnioskodawczyni będzie mu wystawiała faktury VAT na najem części nieruchomości.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

1. Wnioskodawczyni jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

2. Rozdzielność majątkowa i dokonanie umownego podziału majątku wspólnego małżonków dotyczy wspólnych nieruchomości o następującej wartości rynkowej:

* budynek mieszkalny posadowiony na działce o numerze ewidencyjnym 2978 o pow. 0,0633 ha o wartości 320 000,00 zł netto

* budynek handlowy usytuowany na działce będącej w użytkowaniu wieczystym o numerze ewidencyjnym 1611 o powierzchni 0,0562 ha - o wartości 320 000,00 zł netto

* budynek magazynowy usytuowany na działkach o numerach 187/7 i 187/8 będących w użytkowaniu wieczystym o łącznej powierzchni 0,1297 ha o wartości 440 000,00 zł netto nastąpi w taki sposób, iż dla Wnioskodawczyni przypadnie budynek mieszkalny oraz budynek handlowy, natomiast mężowi budynek magazynowy, przy czym aby obojgu przypadła połowa majątku wspólnego dodatkowo Wnioskodawczyni dokona spłaty na rzecz męża do równowartości połowy majątku w wysokości 200 000,00 zł

3. Żadne z małżonków nie osiągnie korzyści majątkowych.

4. Małżonkowi Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu budynku handlowego (zakup od osoby nie będącej czynnym podatnikiem VAT) - zakup nastąpił w dniu 28 sierpnia 2003 r.

5. Małżonek Wnioskodawczyni poniósł wydatki na ulepszenie budynku handlowego, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

6. Wydatki poniesione na ulepszenie budynku handlowego były wyższe niż 30% wartości początkowej budynku, a poniesiono je w dwóch etapach - pierwszy miał miejsce w roku 2008, drugi w latach 2010-2011 i zakończyły się w dniu 31 grudnia 2011 r.

7. Dostawa budynku (przekazanie żonie) nie będzie dokonane w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Oddanie do użytkowania pierwszemu użytkownikowi (małżonkowi Wnioskodawczyni) po dokonaniu ulepszenia przekraczającego 30% wartości początkowej, nastąpiło w dniu 1 stycznia 2012 r.

8. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT minie więcej niż 2 lata.

9. Pierwsze zajęcie (używanie) budynku handlowego przez męża Wnioskodawczyni nastąpiło w dniu 28 sierpnia 2003 r. na potrzeby prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, w wyniku zakupu dokonanego wspólnie na mocy ustawowej wspólności majątkowej.

10. Od pierwszego zajęcia, używania budynku handlowego do dnia dostawy (przekazania żonie) minie okres dłuższy niż 2 lata.

11. Budynek handlowy był wykorzystywany przez męża Wnioskodawczyni wyłącznie do działalności opodatkowanej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku, gdy na mocy umownego podziału majątku wspólnego małżonków, z których każdy prowadzi swoją własną działalność gospodarczą, jedna z nieruchomości - budynek handlowy będący do tej pory w ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa męża, przejdzie w całości na własność żony i zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych jej przedsiębiorstwa i wykorzystywany będzie przez nią wyłącznie do czynności opodatkowanych VAT, gdzie zapłata wystąpi w formie ekwiwalentu - w postaci przeniesienia prawa własności drugiego budynku - budynku magazynowego, można uznać za dostawę towarów, która po stronie męża pociągnie konieczność naliczenia i odprowadzenia do budżetu podatku VAT należnego, natomiast po stronie żony da prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?

Stanowisko Wnioskodawczyni.

Podział majątku wspólnego małżonków, na mocy którego budynek handlowy służący do prowadzenia działalności gospodarczej w całości opodatkowanej VAT przechodzi z przedsiębiorstwa męża do przedsiębiorstwa żony można uznać za dostawę towarów w świetle przepisów ustawy o VAT, co spowoduje konieczność wystawienia faktury VAT, oraz naliczenia i odprowadzenia do budżetu podatku VAT należnego przez męża, natomiast po stronie żony da prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na podstawie ww. faktury.

Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W opisanym przypadku dochodzi do odpłatnej dostawy, bowiem zapłata następuje w formie ekwiwalentu - mąż staje się jedynym właścicielem budynku magazynowego, za który w momencie nabycia Wnioskodawczyni z mężem zapłacili wspólnie.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a więc "o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar, prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawa własności" lecz jako własność ekonomiczną" jak zostało określone w interpretacji indywidualnej IBPP2/443-1013/13/IK Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 20 lutego 2014 r.

Własność ekonomiczną Wnioskodawczyni stanowi przedsiębiorstwo Wnioskodawczyni, natomiast własność ekonomiczną męża jego przedsiębiorstwo, pomimo, że prowadzone są w oparciu o składniki majątku wspólnego. W związku z tym budynek handlowy, znajdujący się w ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa męża stanowi jego własność ekonomiczną i to on dotychczas rozporządzał nim jak właściciel.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT mąż jak i Wnioskodawczyni, traktowani są jako odrębne podmioty, spełniające definicję podatnika, prowadzące działalność gospodarczą zgodnie z ust. 2 tejże ustawy. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość wpływu wspólności majątkowej małżeńskiej zgodnej z Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym na zakres praw i obowiązków podatników podatku VAT. Możliwe jest bowiem dokonywanie czynności opodatkowanych między małżonkami, jeżeli dotyczą one sfery objętej zakresem ich działalności gospodarczej. Zostało to potwierdzone w interpretacji indywidualnej IBPP1/443-1676/11/AZb Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 lutego 2012 r. Po dokonaniu podziału majątku dorobkowego Wnioskodawczyni stanie się jedynym właścicielem budynku handlowego i jako jedyna będzie nim rozporządzała jako właściciel. W wyniku podziału majątku dorobkowego, własność ekonomiczna męża, jako podatnika VAT ulegnie zmniejszeniu, natomiast Wnioskodawczyni - jako podatnika VAT ulegnie zwiększeniu.

Jednocześnie należy podkreślić, że przeniesienie prawa do rozporządzania jako właściciel budynkiem handlowym nie można uznać za nieodpłatne, gdyż zapłata następuje w formie ekwiwalentu w postaci przeniesienia prawa własności drugiego budynku - budynku magazynowego w całości na męża Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym mąż Wnioskodawczyni powinien wystawić fakturę dokumentującą dostawę towaru - budynku handlowego, która u niego będzie podstawą do naliczenia podatku VAT należnego, natomiast dla Wnioskodawczyni będzie podstawą do obniżenia podatku VAT należnego o podatek naliczony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Artykuł 2 pkt 6 ww. ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Ustawa o podatku od towarów i usług posługuje się w odniesieniu do dostawy towarów sformułowaniem "przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel" (art. 7 ust. 1 ustawy), a towarami w świetle tej ustawy - co do zasady - są rzeczy oraz ich części (art. 2 pkt 6 ustawy).

Z treści art. 7 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż w przepisie tym jest mowa o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar, prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawa własności" lecz jako własność ekonomiczną.

W tym znaczeniu własność ekonomiczna to sytuacja, w której z punktu widzenia aspektów ekonomicznych oraz w rozumieniu potocznym należałoby uznać kogoś za właściciela rzeczy, np. posiadacza nieruchomości, której wydaniu nie towarzyszyło przeniesienie własności w formie aktu notarialnego. W każdym razie w przypadku przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym. "Dostawa towarów" nie ogranicza się więc wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Należy więc uznać, że dostawa towarów powinna podlegać ocenie przede wszystkim z punktu widzenia swoich aspektów ekonomicznych, mniejsze zaś znaczenie mają jej skutki o charakterze cywilnoprawnym, występujące na gruncie prawa cywilnego.

W tym miejscu wyjaśnić należy, iż prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, z późn. zm.). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Z kolei zgodnie z art. 196 ww. ustawy - Kodeks cywilny współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej.

W myśl art. 210 ustawy - Kodeks cywilny, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić.

Z regulacji art. 211 Kodeks cywilny wynika, że każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.

Zasadą jest, że zniesienie współwłasności powinno nastąpić przede wszystkim przez podział fizyczny rzeczy wspólnej. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Natomiast ustrój majątkowy małżeński, definiowany jako sytuacja prawna małżonka wobec majątku drugiego małżonka, regulują przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 692).

W świetle art. 31 § 1 ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

W świetle art. 35 tego Kodeksu, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Zgodnie z art. 43 § 1 ww. ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że każdy kto dokonuje czynności dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany co do zasady za podatnika podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że każdy kto dokonuje czynności dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany co do zasady za podatnika podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni - czynny zarejestrowany podatnik podatku VAT - wraz z mężem zamierzają zawrzeć umowę o rozdzielności majątkowej i dokonać umownego podziału majątku wspólnego.

Rozdzielność majątkowa i dokonanie umownego podziału majątku wspólnego małżonków dotyczy wspólnych nieruchomości:

* budynek mieszkalny

* budynek handlowy

* budynek magazynowy

nastąpi w taki sposób, iż dla Wnioskodawczyni przypadnie budynek mieszkalny oraz budynek handlowy, natomiast mężowi budynek magazynowy, przy czym aby obojgu przypadła połowa majątku wspólnego. Dodatkowo Wnioskodawczyni dokona spłaty na rzecz męża do równowartości połowy majątku w wysokości 200 000,00 zł. Żadne z małżonków nie osiągnie korzyści majątkowych.

Dwie nieruchomości wykorzystywane do prowadzonych działalności znajdują się w ewidencji środków trwałych męża. Jedna to budynek magazynowy wyłącznie wykorzystywany do działalności gospodarczej męża, druga to budynek handlowy, który wykorzystywany jest do prowadzonych działalności gospodarczych zarówna męża, jak i Wnioskodawczyni.

W związku z mającym nastąpić podziałem majątku wspólnego budynek magazynowy ma w całości przejść na własność męża i w dalszym ciągu pozostanie składnikiem jego przedsiębiorstwa. Natomiast budynek handlowy ma w całości przejść na własność Wnioskodawczyni, co spowoduje konieczność wycofania go z ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa męża. Zostanie on wprowadzony do ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni. Budynek ten będzie nadal w całości wykorzystywany do działalności gospodarczej, w części przez Wnioskodawczynię, w części przez męża, przy czym dla celów jego działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni wraz z mężem zawrą umowę najmu i Wnioskodawczyni będzie mężowi wystawiała faktury VAT na najem części nieruchomości.

Dokonując analizy powołanych wyżej regulacji prawnych w odniesieniu do rozpoznawanej sprawy podkreślić należy, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno Wnioskodawczyni, jak i jej małżonek, traktowani są jako odrębne podmioty, spełniające definicję podatnika w rozumieniu powołanego wyżej przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzące działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 tegoż przepisu. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość takiej interpretacji jego przepisów, która zakładałaby, że wspólność majątkowa istniejąca między małżonkami na podstawie przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, ma wpływ na zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług. Dopuszczalne jest dokonywanie czynności między małżonkami pozostającymi w małżeńskiej wspólności majątkowej, jeżeli czynności te dotyczą sfery objętej zakresem ich działalności gospodarczej.

W niniejszej sprawie zarówno Wnioskodawczyni jak i małżonek Wnioskodawczyni w oparciu o majątek wspólny prowadzą odrębną jednoosobowa działalność gospodarczą (odrębną własność ekonomiczną), natomiast jako małżeństwo współwłasność łączną.

Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość takiej interpretacji jego przepisów, która zakładałaby, że wspólność majątkowa istniejąca między małżonkami na podstawie przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, ma wpływ na zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług. Dopuszczalne jest dokonywanie czynności między małżonkami pozostającymi w małżeńskiej wspólności majątkowej, jeżeli czynności te dotyczą sfery objętej zakresem ich działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że pomimo wykorzystywania budynku handlowego do działalności gospodarczej obojga małżonków w ramach małżeńskiej wspólności majątkowej nieruchomości, składnik ten był przeznaczony i wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT przez małżonka. Tym samym mąż Wnioskodawczyni będzie działał z tytułu przekazania budynku handlowego żonie jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, dokonujący czynności dostawy na rzecz innego podatnika (tj. Wnioskodawczyni).

Należy zauważyć, że według przepisów ustawy o VAT zarówno Wnioskodawczyni, jak i jej mąż traktowani są jako odrębni podatnicy w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzący działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Prowadząc odrębne firmy Wnioskodawczyni jak i jej mąż wykorzystują w nich składniki majątku (w niniejszej sprawie Nieruchomości), które uznają za środki trwałe swojej działalności gospodarczej. Przekazanie majątku objętego wspólnością małżeńską między małżonkami działającymi jako odrębni podatnicy VAT podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych i wiąże się z obowiązkiem wystawienia faktury i naliczenia podatku od towarów i usług przez małżonka "zbywającego" daną rzecz.

Zatem, w analizowanej sprawie w ramach prowadzenia odrębnych firm przez małżonków dojdzie pomiędzy nimi do transakcji gospodarczej, tj. odpłatnej sprzedaży budynku handlowego, gdzie zapłata nastąpi w formie ekwiwalentu w postaci przeniesienia prawa własności drugiego budynku. Tym samym, mąż Wnioskodawczyni dokona na rzecz Wnioskodawczyni odpłatnej dostawy towarów (budynku handlowego) na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, która to czynność będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg skali właściwej dla zbywanej nieruchomości.

Zgodnie z dyspozycją art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2 ustawy, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W związku z powyższym mąż Wnioskodawczyni będzie zobowiązany udokumentować transakcję sprzedaży nieruchomości fakturą VAT.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą także kwestii prawa do obniżenia kwoty VAT należnego o kwotę VAT naliczonego z tytułu transakcji nabycia Nieruchomości na cele związane z działalnością opodatkowaną.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Z powyższych przepisów ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawczyni (Nabywca) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Po nabyciu Nieruchomości Wnioskodawczyni zamierza budynek ten wykorzystywać w działalności gospodarczej m.in. poprzez najem części tej nieruchomości.

W konsekwencji, należy stwierdzić, że po dokonaniu transakcji i otrzymaniu prawidłowo wystawionej faktury potwierdzającej jej faktyczne dokonanie, Wnioskodawczyni będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o VAT naliczony zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie pytania, stąd wszelkie inne kwestie nieobjęte pytaniem a poruszone we wniosku (w szczególności przekazanie Wnioskodawczyni budynku mieszkalnego oraz zastosowanie stawki podatku dla dostawy budynku handlowego) nie były przedmiotem rozstrzygnięcia.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określone odmienne zdarzenie przyszłe, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4A, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.