0111-KDIB3-1.4012.697.2019.3.AB - Prawo do odliczenia VAT przez spółkę z tytułu zakupu artykułów spożywczych nieodpłatnie udostępnianych pracownikom.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 października 2019 r. (data wpływu 18 października 2019 r.), uzupełnionym pismem z 12 grudnia 2019 r. (data wpływu 16 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

* nieprawidłowe - w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu zakupu artykułów spożywczych nieodpłatnie udostępnianych Pracownikom podczas wykonywanej pracy,

* prawidłowe - prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu zakupu ww. artykułów spożywczych nieodpłatnie udostępnianych w trakcie spotkań z kontrahentami oraz z tytułu zakupu nieodpłatnie udostępnianych Pracownikom podstawowych napojów wyłącznie w sytuacji, gdy Spółka jest zobligowana do tego przepisami prawa pracy,

* prawidłowe - w zakresie opodatkowania nieodpłatnego udostępniania artykułów spożywczych Pracownikom i kontrahentom Spółki.

W dniu 18 października 2019 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu zakupu artykułów spożywczych nieodpłatnie udostępnianych Pracownikom i kontrahentom Spółki oraz opodatkowania nieodpłatnego udostępniania artykułów spożywczych Pracownikom i kontrahentom Spółki.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 12 grudnia 2019 r. (data wpływu 16 grudnia 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 4 grudnia 2019 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.697.2019.2.AB oraz 0111-KDIB1-2.4010.420.2019.3.SK.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) świadczy usługi projektowe - (...) - w zakresie inwestycji infrastrukturalnych (drogi, mosty, koleje, lotniska). Przedmiot przeważającej działalności Wnioskodawcy to: PKD 7112Z Działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

W celu pozyskania i utrzymania odpowiednio wykwalifikowanych pracowników (w rozumieniu ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy), dzięki którym Spółka może świadczyć usługi na najwyższym poziomie, Spółka oferuje nie tylko atrakcyjne wynagrodzenie, ale także zapewnia odpowiednie warunki pracy. Standardową praktyką na rynku pracy, która stanowi obecnie dodatkową zachętę do podjęcia pracy w danej firmie, jest udostępnienie pracownikom artykułów spożywczych. W Spółce wprowadzony jest m.in. zwyczaj spotykania się wszystkich pracowników z samego rana w celu omówienia bieżących spraw, problemów związanych z realizowanymi projektami oraz planu na dany dzień. Podczas tego spotkania pracownikom udostępniane są artykuły spożywcze zakupione na koszt Spółki, takie jak np.: woda, kawa, herbata, mleko, cukier, soki, napoje gazowane, pieczywo, serki, wędliny, masło, dżemy, jogurty, słodycze, owoce, warzywa. Wspólne spożywanie przez pracowników takiego "śniadania" ma na celu usprawnienie wymiany wiedzy pomiędzy pracownikami, co bezpośrednio może przełożyć się na sprawną realizację projektów, nad którymi pracują. Dostęp do artykułów spożywczych - w firmowej kuchni - pracownicy mają również w ciągu dnia, co wpływa pozytywnie na ich samopoczucie, dzięki czemu zwiększa się ich efektywność, wydajność oraz koncentracja.

Artykuły spożywcze udostępniane Pracownikom nie są posiłkami i napojami profilaktycznymi, o których mowa w art. 232 Kodeksu pracy. Zakup artykułów spożywczych finansowany jest ze środków obrotowych Spółki. Zdarza się, że ww. artykuły spożywcze podawane są również w trakcie spotkań z kontrahentami Spółki. Artykuły spożywcze nie stanowią prezentów o małej wartości i próbek, o których mowa w art. 7 ust. 3 ustawy o VAT.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Ad.1.

Zakup wymienionych we wniosku artykułów spożywczych w celu spożycia przez pracowników i kontrahentów służy prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Artykuły udostępniane są pracownikom i kontrahentom w siedzibie Spółki. Pracownicy spożywają je (głównie) w trakcie porannych narad - na których omawiane są sprawy związane z bieżącą działalnością Spółki, realizowanymi projektami, harmonogramem zadań - oraz w trakcie dalszej pracy, co zwiększa komfort i efektywność ich pracy, wpływając na ogólne funkcjonowanie Wnioskodawcy. Ponadto Pracodawca udostępniając artykuły spożywcze (owoce) wpływa na propagowanie oraz zachowanie zdrowych nawyków żywieniowych pracowników co skutkuje zmniejszeniem absencji z powodu chorób, a to przekłada się na poprawę świadczonych usług (np. terminowość usług projektowych). Z uwagi na dużą trudność pozyskania nowych pracowników znacząco wpływa to na atrakcyjność firmy na rynku pracy oraz utrzymania zatrudnionych pracowników. Kontrahentom zaś artykuły podawane są podczas spotkań, na których prowadzone są rozmowy dotyczące realizowanych projektów.

Ad.2.

Zakup artykułów spożywczych w celu spożycia przez pracowników i kontrahentów związany jest ze świadczeniem przez Wnioskodawcę usług projektowych głównie na rynku skandynawskim w zakresie inwestycji infrastrukturalnych (drogi, mosty, koleje, lotniska), których miejsce świadczenia określa się zgodnie z art. 28e ustawy o podatku od towarów i usług. Czynności te zatem opodatkowane są poza terytorium kraju, a Spółka dokonuje odliczenia podatku od dokonywanych przez nią zakupów na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy.

Ad.3.

Artykuły spożywcze podawane w trakcie spotkań z kontrahentami mają charakter poczęstunku, którego celem jest pozytywne nastawienie kontrahenta do rozmów, zbudowanie przyjaznej atmosfery spotkania, podkreślenie, iż kontrahent jest ważny dla Spółki. Korzyścią jest więc dobra opinia kontrahenta o Spółce, która może przełożyć się na długą współpracę i jej jakość, a więc na przychody Spółki. Artykuły spożywcze podawane na miejscu umożliwiają prowadzenie dłuższych rozmów w siedzibie Wnioskodawcy bez przerwy na lunch/obiad np. w restauracji, który może odbyć się dopiero po zakończeniu spotkania. Dzięki temu rozmowy przebiegają sprawniej, bez dłuższych przerw, a dodatkowo jest to oszczędność czasu, który trzeba by poświęcić na np. dojazd do restauracji i powrót do biura Spółki.

Ad.4.

Zakup artykułów spożywczych w celu spożycia przez pracowników i kontrahentów ma pośredni związek z działalnością Spółki, wpływając - jak wskazano w pkt 1 - na ogólne funkcjonowanie Spółki. Spółka uzyskuje przychody ze świadczenia usług projektowych. Projekty tworzone są przez pracowników. Zapewnienie im odpowiednich warunków do wykonywania zadań służbowych, sprzyja komfortowi i efektywności pracy. Oferując warunki pracy na odpowiednim poziomie Spółka może również pozyskać cennych pracowników. To wszystko przekłada się na jakość świadczonych usług czy ilości realizowanych projektów, a więc na przychody osiągane przez Spółkę. Jeśli zaś chodzi o kontrahentów, to spożywają oni zakupione przez Wnioskodawcę artykuły spożywcze na spotkaniach związanych z realizowanymi lub negocjowanymi zleceniami, a więc z działalnością Spółki.

Ad.5.

Artykuły spożywcze będące przedmiotem wniosku udostępniane są pracownikom i kontrahentom nieodpłatnie.

W związku z powyższym opisem w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytania (oznaczenie pytań jak we wniosku):

2. Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od zakupów artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym?

3. Czy udostępnienie artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym w celu ich spożycia przez pracowników i kontrahentów jest opodatkowane VAT, w związku z czym Spółka jest zobowiązana naliczyć podatek VAT należny?

Stanowisko Wnioskodawcy (w zakresie objętym ww. pytaniami nr 2 i nr 3):

Ad.2.

Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od zakupów artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym, gdyż wydatki te wykazują związek z działalnością opodatkowaną.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15. przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT).

Dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest zatem istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług a prowadzoną działalnością. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży. Natomiast ze związkiem pośrednim nabywanych towarów i usług z działalnością podatnika mamy do czynienia w sytuacji, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości.

W ocenie Wnioskodawcy, w opisanym wyżej stanie faktycznym nabywane artykuły spożywcze zużywane przez pracowników - w trakcie porannych spotkań oraz w ciągu dnia podczas wykonywania obowiązków służbowych, a także przez kontrahentów w trakcie spotkań, mają związek (pośredni) z wykonaniem czynności opodatkowanych, bowiem poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie Spółki jako całości, przyczyniają się do generowania przez nią obrotu. Zapewnienie artykułów spożywczych pracownikom nie służy ich celom osobistym lecz wynika z potrzeby zwiększenia komfortu i efektywności pracy w ramach prowadzonej działalności opodatkowanej, stworzenia odpowiednich warunków do wykonywania zadań służbowych. Ponadto część artykułów tj. woda, kawa, herbata, mleko, cukier przeznaczone są dla pracowników w związku z przepisami BHP.

Także artykuły spożywcze podawane w trakcie spotkań z kontrahentami wykazują związek z prowadzoną działalnością, ponieważ odbywają się w celu nawiązania współpracy i omówienia jej warunków, czy też omówienia realizowanych projektów, co przyczynia się do uzyskania obrotu przez Spółkę.

Jednocześnie, wydatki na zakup opisanych artykułów spożywczych nie zostały wymienione wśród zakupów, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, w szczególności nie są to usługi gastronomiczne, o których mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

Ad.3.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1. rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

* przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, -wszelkie inne darowizny

* jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

* użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;

* nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W ocenie Wnioskodawcy, spożywanie artykułów spożywczych przez pracowników w trakcie wykonywania przez nich obowiązków służbowych nie jest zużyciem na cele osobiste, prywatne tych osób. Osoby te należą co prawda do kręgu podmiotów wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, lecz artykuły spożywcze Spółka udostępnia przede wszystkim na porannych spotkaniach, które są obowiązkową częścią planu dnia pracy każdego pracownika. Z kolei dostęp do tych artykułów również w ciągu dnia prowadzi do zwiększania motywacji do pracy i wzrostu wydajności pracowników. Należy również zauważyć, że wydanie artykułów takich, jak: woda, mleko, kawa, herbata, cukier, pozostawionych w pomieszczeniach kuchennych z przeznaczeniem do przygotowania zimnych i gorących napojów we własnym zakresie przez pracowników w godzinach pracy nie służy zaspokojeniu celów osobistych pracowników. Konieczność zapewnienia napojów przez Wnioskodawcę swoim pracownikom w czasie pracy wynika bezpośrednio z przepisów powołanego rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. Czynności te tym samym nie wypełniają dyspozycji art. 7 ust. 2 ustawy i nie podlegają opodatkowaniu.

Z kolei udostępnienie wszystkich opisanych powyżej artykułów spożywczych na spotkaniach biznesowych z kontrahentami nie podlega opodatkowaniu już z uwagi na fakt, że dotyczy pośrednio celów związanych z działalnością gospodarczą Spółki i nie dotyczy zużycia tych towarów na cele osobiste kontrahentów. Ponadto ta kategoria osób nie została nawet wymieniona w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT. Ustawodawca w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy wskazał, że przekazanie lub zużycie towarów należących do przedsiębiorstwa podatnika na cele osobiste dotyczy konkretnych osób, tj. podatnika, jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia. W przedmiotowym przepisie nie zostali wymienieni m.in. kontrahenci.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, udostępnianie artykułów spożywczych pracownikom podczas porannych spotkań/narad, jak i w ciągu dnia oraz kontrahentom podczas spotkań biznesowych, nie podlega opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie dotyczącym podatku od towarów i usług jest:

* nieprawidłowe - w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu zakupu artykułów spożywczych nieodpłatnie udostępnianych Pracownikom podczas wykonywanej pracy,

* prawidłowe - prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu zakupu ww. artykułów spożywczych nieodpłatnie udostępnianych w trakcie spotkań z kontrahentami oraz z tytułu zakupu nieodpłatnie udostępnianych Pracownikom podstawowych napojów wyłącznie w sytuacji, gdy Spółka jest zobligowana do tego przepisami prawa pracy,

* prawidłowe - w zakresie opodatkowania nieodpłatnego udostępniania artykułów spożywczych Pracownikom i kontrahentom Spółki.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia - jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego, jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT - spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Z uregulowań ustawy o podatku od towarów i usług wyraźnie wynika, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością opodatkowaną. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży - towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług, będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa. Mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. przez ich odsprzedaż, lecz przez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez dany podmiot obrotów.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Reguła powyższa wyłącza możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków ponoszonych w związku z nabyciem usług noclegowych oraz gastronomicznych, za wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Ponadto stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z opisu sprawy wynika, Wnioskodawca świadczy usługi projektowe - głównie na rynku skandynawskim - w zakresie inwestycji infrastrukturalnych (drogi, mosty, koleje, lotniska). Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

W Spółce wprowadzony jest m.in. zwyczaj spotykania się wszystkich pracowników z samego rana w celu omówienia bieżących spraw, problemów związanych z realizowanymi projektami oraz planu na dany dzień. Podczas tego spotkania pracownikom udostępniane są artykuły spożywcze zakupione na koszt Spółki, takie jak np.: woda, kawa, herbata, mleko, cukier, soki, napoje gazowane, pieczywo, serki, wędliny, masło, dżemy, jogurty, słodycze, owoce, warzywa. Wspólne spożywanie przez pracowników takiego "śniadania" ma na celu usprawnienie wymiany wiedzy pomiędzy pracownikami, co bezpośrednio może przełożyć się na sprawną realizację projektów, nad którymi pracują.

Zakup wymienionych we wniosku artykułów spożywczych w celu spożycia przez pracowników i kontrahentów służy prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Artykuły udostępniane są pracownikom i kontrahentom w siedzibie Spółki. Pracownicy spożywają je (głównie) w trakcie porannych narad - na których omawiane są sprawy związane z bieżącą działalnością Spółki, realizowanymi projektami, harmonogramem zadań.

Dostęp do artykułów spożywczych - w firmowej kuchni - pracownicy mają również w ciągu dnia, co wpływa pozytywnie na ich samopoczucie, dzięki czemu zwiększa się ich efektywność, wydajność oraz koncentracja, wpływając na ogólne funkcjonowanie Wnioskodawcy.

Artykuły spożywcze udostępniane Pracownikom nie są posiłkami i napojami profilaktycznymi, o których mowa w art. 232 Kodeksu pracy. Zakup artykułów spożywczych finansowany jest ze środków obrotowych Spółki. Zdarza się, że ww. artykuły spożywcze podawane są również w trakcie spotkań z kontrahentami Spółki. Kontrahentom artykuły podawane są podczas spotkań, na których prowadzone są rozmowy dotyczące realizowanych projektów.

Zakup artykułów spożywczych w celu spożycia przez pracowników i kontrahentów związany jest ze świadczeniem przez Wnioskodawcę usług projektowych głównie na rynku skandynawskim w zakresie inwestycji infrastrukturalnych (drogi, mosty, koleje, lotniska), których miejsce świadczenia określa się zgodnie z art. 28e ustawy o podatku od towarów i usług. Czynności te zatem opodatkowane są poza terytorium kraju, a Spółka dokonuje odliczenia podatku od dokonywanych przez nią zakupów na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy.

Artykuły spożywcze podawane w trakcie spotkań z kontrahentami mają charakter poczęstunku, którego celem jest pozytywne nastawienie kontrahenta do rozmów, zbudowanie przyjaznej atmosfery spotkania, podkreślenie, iż kontrahent jest ważny dla Spółki. Korzyścią jest więc dobra opinia kontrahenta o Spółce, która może przełożyć się na długą współpracę i jej jakość, a więc na przychody Spółki. Artykuły spożywcze podawane na miejscu umożliwiają prowadzenie dłuższych rozmów w siedzibie Wnioskodawcy bez przerwy na lunch/obiad np. w restauracji, który może odbyć się dopiero po zakończeniu spotkania. Dzięki temu rozmowy przebiegają sprawniej, bez dłuższych przerw, a dodatkowo jest to oszczędność czasu, który trzeba by poświęcić na np. dojazd do restauracji i powrót do biura Spółki.

Artykuły spożywcze będące przedmiotem wniosku udostępniane są pracownikom i kontrahentom nieodpłatnie. Wydanie artykułów takich, jak: woda, mleko, kawa, herbata, cukier, pozostawionych w pomieszczeniach kuchennych z przeznaczeniem do przygotowania zimnych i gorących napojów we własnym zakresie przez pracowników w godzinach pracy nie służy zaspokojeniu celów osobistych pracowników. Konieczność zapewnienia napojów przez Wnioskodawcę swoim pracownikom w czasie pracy wynika bezpośrednio z przepisów powołanego rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

W analizowanej sprawie w pierwszej kolejności należy rozpatrzeć wątpliwości Wnioskodawcy dotyczące prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupów artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym.

W odniesieniu do wątpliwości Spółki należy wskazać, że decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia podatku naliczonego ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. Jak już wcześniej wskazano, aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu.

W tym miejscu należy zauważyć, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia "potrzeb osobistych". Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami "osobistymi" są takie potrzeby, które "dotyczą danej osoby" i które są jej potrzebami "prywatnymi", tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika, czy pełnioną funkcją.

Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a więc potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, itp.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego pozwala stwierdzić, że zapewnienie pracownikom Spółki stałego dostępu w ciągu dnia do artykułów spożywczych takich, jak: soki, napoje gazowane, pieczywo, serki, wędliny, masło, dżemy, jogurty, słodycze, owoce, warzywa, udostępnianych w firmowej kuchni służy zaspokajaniu osobistych, prywatnych potrzeb pracowników i odbywa się bez związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Brak jest argumentów przemawiających za innym podejściem, skoro produkty te będą dla Pracowników w firmowej kuchni. Jednocześnie z wniosku nie wynika aby "śniadania" Pracowników odbywały się poza pomieszczeniem firmowej kuchni i stanowiły narady z pracownikami. Wydanie artykułów spożywczych nie następuje do organizacji narady dotyczącej działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Pracownicy Wnioskodawcy nie są zobowiązani do korzystania z wyżej wymienionych artykułów spożywczych. Jednocześnie artykuły spożywcze nie są finansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, lecz ze środków obrotowych firmy. Pracownicy nie płacą za udostępniane artykuły spożywcze.

W tym miejscu należy zauważyć, że w wyroku z dnia 11 grudnia 2008 r. w sprawie C-371/07 Danfoss i AstraZeneca przeciwko Skatteministeriet Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej zaznaczył, że: "Poza sporem jest, że zwykle do pracownika należy wybór rodzaju, dokładnego czasu lub miejsca spożywania posiłku. Pracodawca w tym zakresie nie interweniuje, ponieważ obowiązkiem pracownika jest jedynie powrót do miejsca pracy o odpowiedniej porze i wykonywanie swoich zwykłych zajęć. (...) Wydawanie posiłków pracownikom ma co do zasady na celu zaspokojenie potrzeb prywatnych i należy do sfery wyboru pracownika, w której pracodawca nie interweniuje (...)" (pkt 57 wyroku).

Należy wskazać, że konieczność zapewnienia przez Wnioskodawcę możliwości skorzystania z ogólnodostępnych artykułów spożywczych udostępnianych w kuchni, nie wynika z żadnych przepisów, jak również nie jest niezbędne dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, bowiem Pracownicy są zobowiązani świadczyć pracę niezależnie od możliwości skorzystania z artykułów spożywczych, jakie daje z własnej woli pracodawca. To do Pracownika należy decyzja, czy skorzysta z dostępnych artykułów, zatem zależy ona wyłącznie od woli Pracownika i nie przekłada się na działalność opodatkowaną Wnioskodawcy (Pracodawcy). Zatem udostępnienie pracownikom Spółki przedmiotowych artykułów spożywczych w firmowej kuchni ma na celu zaspokojenie ich potrzeb prywatnych, tym samym nie ma związku ze sprzedażą opodatkowaną Wnioskodawcy.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. artykułów spożywczych. W przedmiotowej sprawie wydatki, które ponosi Wnioskodawca w związku z zakupem artykułów spożywczych takich, jak: soki, napoje gazowane, pieczywo, serki, wędliny, masło, dżemy, jogurty, słodycze, owoce, warzywa, udostępnianych w firmowej kuchni, nie są związane ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, gdyż jak wskazano powyżej, służą one do zaspokojenia potrzeb prywatnych pracowników Spółki.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupów ww. art. spożywczych tj. pieczywo, serki, wędliny, masło, dżemy, jogurty, słodycze, owoce, warzywa, soki i napoje gazowane, udostępnianych w firmowej kuchni pracownikom należało uznać za nieprawidłowe.

Z kolei w odniesieniu do przekazywanych Pracownikom Spółki artykułów takich, jak: woda, mleko, kawa, herbata, cukier, które - jak wskazał Wnioskodawca - są udostępniane z przeznaczeniem do przygotowania zimnych i gorących napojów w godzinach pracy zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.) tut. Organ wskazuje, co następuje.

Na podstawie § 112 ww. rozporządzenia, pracodawca jest obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje, a pracownikom zatrudnionym stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych zapewnić oprócz wody, inne napoje. Ilość, rodzaj i temperatura tych napojów powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy i potrzeb fizjologicznych pracowników. Szczegółowe zasady zaopatrzenia w napoje pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych określają odrębne przepisy.

Biorąc pod uwagę przytoczone powyżej uregulowania prawne należy stwierdzić, że udostępnienie przez Wnioskodawcę Pracownikom Spółki artykułów spożywczych takich, jak: kawa, herbata, woda, mleko, cukier, nie jest przekazaniem towarów na cele osobiste Pracowników. Konieczność zapewnienia napojów przez Wnioskodawcę swoim Pracownikom w czasie pracy wynika bezpośrednio z przepisów powołanego przez Wnioskodawcę rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. Zatem nabywane przez Wnioskodawcę artykuły spożywcze, tj. kawa, herbata, woda, mleko, cukier, przeznaczone do zużycia przez Pracowników w związku z przepisami BHP, mają związek (pośredni) z wykonywaniem czynności opodatkowanych, bowiem nie służą dalszej odsprzedaży, ani nie są wykorzystywane do wytworzenia wyrobów i usług będących przedmiotem obrotu, lecz spożywane są na terenie firmy w godzinach jej pracy przez Pracowników, w celu prawidłowego funkcjonowania na rzecz firmy.

W odniesieniu do udostępnienia wszystkich ww. artykułów spożywczych kontrahentom Spółki należy zaznaczyć, że - jak wskazała Spółka - zdarza się, że ww. artykuły spożywcze podawane są również w trakcie spotkań z kontrahentami Spółki. Zużycie tych artykułów ma związek (pośredni) z wykonywaniem czynności opodatkowanych, bowiem przez wpływ na ogólne funkcjonowanie Spółki jako całości, przyczynia się do generowania przez nią obrotu. Artykuły spożywcze podawane w trakcie spotkań z kontrahentami wykazują związek z prowadzoną działalnością, ponieważ odbywają się w celu nawiązania i kontynuacji współpracy, omówienia warunków współpracy, prowadzenia negocjacji biznesowych, co przyczynia się do uzyskania obrotu przez Spółkę.

Należy zatem stwierdzić, że w zakresie, w jakim zakupione towary (artykuły spożywcze) są związane z działalnością opodatkowaną Wnioskodawcy (artykuły spożywcze podawane w trakcie spotkań z Kontrahentami), na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących te zakupy.

Podsumowując, Spółce nie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od zakupów artykułów spożywczych takich, jak: pieczywo, serki, wędliny, masło, dżemy, jogurty, słodycze, owoce, warzywa, napoje gazowane udostępnianych pracownikom w firmowej kuchni. Zakupy te służą bowiem zaspokajaniu osobistych, prywatnych potrzeb pracowników Spółki i odbywają się bez związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Zatem w tym zakresie stanowisko Spółki należało uznać za nieprawidłowe.

Spółce przysługuje natomiast prawo do odliczenia VAT naliczonego od zakupów artykułów spożywczych takich, jak: woda, mleko, kawa, herbata, cukier, udostępnianych przez Wnioskodawcę swoim pracownikom w czasie pracy zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.). Nabywane przez Wnioskodawcę ww. artykuły spożywcze przeznaczone są bowiem do zużycia przez Pracowników w związku z przepisami BHP i mają związek (pośredni) z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Z kolei w odniesieniu do zakupu ww. artykułów spożywczych podawanych kontrahentom Wnioskodawcy w trakcie spotkań biznesowych Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od zakupów tych produktów. Udostępnienie tych artykułów kontrahentom ma bowiem związek (pośredni) z wykonywaniem czynności opodatkowanych (przez wpływ na ogólne funkcjonowanie Spółki jako całości, przyczynia się do generowania przez nią obrotu).

Zatem w tym zakresie stanowisko Spółki należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług dotyczą również ustalenia, czy udostępnienie artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym w celu ich spożycia przez Pracowników i kontrahentów jest opodatkowane VAT, w związku z czym Spółka jest zobowiązana naliczyć podatek VAT należny.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2. wszelkie inne darowizny - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jak wynika z art. 7 ust. 3 ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Zatem, z uwagi na brzmienie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów. Od tej zasady przewidziano jednak pewne wyjątki. Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest m.in. zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Analiza powołanego art. 7 ust. 2 ustawy wskazuje wyraźnie, że ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Zatem opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie - tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Nie podlegają zatem opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy lub osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej.

W odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy w kwestii opodatkowania nieodpłatnego udostępnienia produktów spożywczych (woda, kawa, herbata, mleko, cukier, soki, napoje gazowane, pieczywo, serki, wędliny, masło, dżemy, jogurty, słodycze, owoce, warzywa) Pracownikom oraz na spotkaniach z kontrahentami Wnioskodawcy, wskazać należy, że w pierwszej kolejności trzeba rozstrzygnąć, czy czynność ta nie stanowi nieodpłatnej dostawy towarów, która na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do cyt. powyżej art. 7 ust. 2 ustawy należy odróżnić czynność przekazania od czynności zużycia towarów.

W myśl ww. przepisu, opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie - tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Nie podlegają zatem opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy (potencjalny kontrahent) - osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu nie podlega również zużycie towarów przez pracowników przedsiębiorstwa podczas spotkań służbowych na terenie siedziby firmy, bowiem w tym przypadku nie ma miejsca zużycie towarów na cele osobiste pracowników.

Jak już wskazano powyżej, potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów innych ustaw regulujących prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, postanowień zbiorowych układów pracy, postanowień porozumień zbiorowych, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy itp.

Uwzględniając powyższe wyjaśnienia w kontekście przedstawionego opisu sprawy w odniesieniu do udostępniania przez Wnioskodawcę pracownikom artykułów spożywczych takich, jak: soki, napoje gazowane, pieczywo, serki, wędliny, masło, dżemy, jogurty, słodycze, owoce, warzywa, które to produkty są udostępniane są w firmowej kuchni, należy wskazać, że zgodnie z powołanymi powyżej przepisami prawa, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego towaru lub jego części składowych, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących prezenty o małej wartości lub próbki. Jeśli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

W niniejszej interpretacji rozstrzygnięto, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z zakupem ww. artykułów spożywczych przekazywanych Pracownikom. Zatem, z uwagi na fakt, że Spółce nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem ww. artykułów, udostępnienie tych towarów pracownikom nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy.

Z kolei w przypadku artykułów takich, jak: woda, kawa, herbata, mleko, cukier, udostępnionych w pomieszczeniach kuchennych (firmowej kuchni) z przeznaczeniem do przygotowania we własnym zakresie w godzinach pracy przez pracowników należy stwierdzić, że wydanie tych produktów nie służy zaspokojeniu celów osobistych, prywatnych tych osób. Jak wskazał Wnioskodawca, konieczność zapewnienia napojów przez Wnioskodawcę swoim pracownikom w czasie pracy wynika bezpośrednio z przepisów powołanego rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, tym samym czynności te nie wypełniają dyspozycji art. 7 ust. 2 ustawy i nie podlegają opodatkowaniu.

Osoby te (Pracownicy) należą co prawda do kręgu podmiotów wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, lecz ww. artykuły spożywcze tj. woda, kawa, herbata, mleku, cukier, które Spółka udostępnia im nieodpłatnie, nie służą celom prywatnym tych osób, gdyż ich zużycie związane jest ze statusem pracownika w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy (a do zapewnienia pracownikom wody lub innych napojów jak wskazuje Wnioskodawca jest zobligowany przepisami rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy), a zatem udostępnienia przez Wnioskodawcę tych towarów pracownikom nie można uznać za czynności, które podlegają opodatkowaniu w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Z kolei w odniesieniu do udostępnienia wszystkich ww. artykułów spożywczych w trakcie spotkań z kontrahentami należy zauważyć, że ustawodawca w ww. art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy wskazał, że przekazanie lub zużycie towarów należących do przedsiębiorstwa podatnika na cele osobiste dotyczy konkretnych ściśle wymienionych w tym przepisie osób, tj. podatnika, jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia. W przedmiotowym przepisie nie zostali wymienieni m.in. kontrahenci, o których mowa we wniosku.

Zatem udostępnienie wszystkich opisanych powyżej artykułów spożywczych na spotkaniach z kontrahentami nie podlega opodatkowaniu z uwagi na fakt, że ta kategoria osób nie jest objęta normą przepisu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy. Nie podlegają opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku, gdy beneficjentem jest np. kontrahent Wnioskodawcy, bądź osoba trzecia niewymieniona w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Podsumowując nieodpłatne udostępnienie artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym w celu ich spożycia przez Pracowników oraz kontrahentów Wnioskodawcy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie stanowi ono dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy. W związku z powyższym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do naliczania podatku VAT w związku z nieodpłatnym udostępnianiem tych artykułów spożywczych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania udostępnionych artykułów spożywczych pracownikom i kontrahentom Spółki należało uznać za prawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie nr 1) została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.