0111-KDIB3-1.4012.68.2022.1.ABU - Odliczanie proporcjonalne przez szpital

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 stycznia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 26 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest samodzielnym publicznym zakładem opieki zdrowotnej zarejestrowanym w rejestrze podmiotów wykonujących działalność leczniczą. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest świadczenie usług objętych zwolnieniem z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT, tj. prowadzenie działalności leczniczej (szpital).

Oprócz podstawowej działalności objętej zwolnieniem z VAT, Wnioskodawca wykonuje także czynności, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, m.in. świadczy usługi wynajmu powierzchni użytkowej. Wynajmowane pomieszczenia znajdują się w budynkach, w których Wnioskodawca prowadzi swoją podstawową działalność. Wynajmowana powierzchnia stanowi niewielką część powierzchni użytkowej budynków, w których Wnioskodawca prowadzi działalność leczniczą. Najemcami są np. podmioty prowadzące w szpitalu działalność handlową lub gastronomiczną (np. mały sklep spożywczy, kawiarnia, sklep z akcesoriami medycznymi), podmioty świadczące usługi związane z ochroną zdrowia (np. podmiot prowadzący w budynku szpitala stację dializ) lub wykorzystujące najmowaną powierzchnię na cele biurowe (np. organizacje pozarządowe, których cele statutowe związane są z ochroną zdrowia). Wynajmowane pomieszczenia nie mają charakteru mieszkalnego, ani nie są wykorzystywane na cele mieszkaniowe.

Umowy z najemcami mogą w różny sposób regulować kwestię czynszu najmu i innych ponoszonych przez najemców kosztów związanych z użytkowaniem najmowanych pomieszczeń. W przypadku każdej umowy ustalane jest to indywidualnie z najemcą, z uwzględnieniem rodzaju najmowanej powierzchni i działalności jaka będzie tam prowadzona przez najemcę. Niektóre umowy najmu mogą przewidywać jedno wynagrodzenie dla Wnioskodawcy za całość świadczeń objętych najmem, najczęściej jednak umowy w ramach należności z tytułu umowy najmu obciążających najemcę określają poszczególne opłaty należne wynajmującemu za dane świadczenia, tj. stawkę czynszu za najmowaną powierzchnię, koszty podatku od nieruchomości przenoszone na najemców, opłaty z tytułu wywozu odpadów i opłaty z tytułu dostarczanych do najmowanych pomieszczeń mediów (np. woda, energia elektryczna, tlen medyczny, usługi telekomunikacyjne, ścieki). Obciążające najemców opłaty z tytułu wywozu odpadów oraz z tytułu mediów dostarczanych do najmowanych powierzchni określane będą w dalszej części niniejszego wniosku łącznie jako "Opłaty za media".

W zależności od postanowień poszczególnych umów z najemcami, wysokość obciążających najemców Opłat za media może być ustalana na kilka sposobów:

Dla zobrazowania ww. sposobów ustalania opłat za media poniżej wyjaśniono je na przykładzie opłaty za energię elektryczną:

Ad. 1) jeśli pomieszczenie będące przedmiotem najmu posiada podlicznik energii elektrycznej, wysokość obciążającej najemcę opłaty za energię elektryczną w danym miesiącu jest ustalana w oparciu o zużycie wynikające ze wskazań podlicznika oraz stawkę za kilowatogodzinę (kWh) energii elektrycznej;

Ad. 2) jeśli natomiast pomieszczenie będące przedmiotem najmu nie posiada podlicznika energii elektrycznej, wysokość obciążającej najemcę opłaty za energię elektryczną w miesiącu może być ustalana w oparciu o wynikającą z umowy prognozowaną ilość energii elektrycznej jaka będzie zużywana przez najemcę w miesiącu (np. 500 kWh) oraz stawkę za kWh energii elektrycznej;

Ad. 3) ewentualnie wysokość obciążającej najemcę opłaty za energię elektryczną w miesiącu może być określona w umowie kwotowo, która to kwota została wyliczona w oparciu prognozowaną ilość energii elektrycznej jaka będzie zużywana przez najemcę w miesiącu (np. 500 kWh) oraz przyjętą stawkę za kWh energii elektrycznej.

Analogicznie jak w ww. przykładzie może być ustalana wysokość pozostałych Opłat za media. Inne mogą być jedynie jednostki miary np. w przypadku wody i ścieków będzie to m³, w przypadku dostępu do usług telekomunikacyjnych będzie to punkt dostępowy, w przypadku tlenu medycznego będzie to kg, a w przypadku odbioru odpadów będzie to m³ lub określonej objętości (określonej w m³) pojemnik/kontener.

Na potrzeby prowadzonej działalności, w tym działalności podstawowej objętej zwolnieniem z VAT oraz opisanego powyżej wynajmu powierzchni użytkowej opodatkowanego VAT, Wnioskodawca nabywa towary i usługi (m.in. energię elektryczną, usługę dystrybucji energii elektrycznej, usługę dostarczenia wody/odbioru ścieków, usługę odbioru odpadów, usługi telekomunikacyjne, tlen medyczny). Dostawcami są wyspecjalizowane podmioty prowadzące działalność gospodarczą. Podmioty te działają jako podatnicy VAT czynni i z tytułu sprzedaży ww. towarów/usług wystawiają Wnioskodawcy faktury VAT dokumentujące tą sprzedaż. W fakturach wskazana jest ilość jednostek miary danych towarów/usług nabytych przez Wnioskodawcę, w oparciu o którą wyliczane jest wynagrodzenie dostawców, np. ilość kWh w przypadku energii elektrycznej; ilość m³ w przypadku wody i ścieków; ilość pojemników o określonej objętości (m³) w przypadku odbioru odpadów; ilość punktów dostępowych w przypadku usług telekomunikacyjnych; ilość kg w przypadku tlenu medycznego.

W opisanym powyżej stanie faktycznym Wnioskodawca powziął wątpliwości co do należytego sposobu odliczania podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących ww. nabycia towarów/usług w części w jakiej nabycia te dotyczą obciążających najemców Opłat za media.

Pytanie

Czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur zakupu towarów lub usług w części w jakiej podatek ten odpowiada ilości towarów lub usług będącej podstawą do obciążania najemców ww. Opłatami za media?

Państwa stanowisko

Zdaniem Wnioskodawcy odpowiedź na powyższe pytanie jest twierdząca i jest on uprawniony do pełnego odliczenia części podatku naliczonego od nabycia towarów i usług w zakresie odpowiadającym ilości tych towarów lub usług jaka stanowi podstawę obciążenia i za jaką Wnioskodawca obciąża najemców.

Podstawową zasadę odliczania podatku naliczonego statuuje art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 ustawy o VAT. Wymienione w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT przepisy art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 ustawy o VAT nie dotyczą okoliczności objętych niniejszym wnioskiem, nie będą więc miały zastosowania w sprawie.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Ustawodawca w art. 88 ustawy o VAT wymienił także szereg przypadków, w których prawo do odliczenia podatku naliczonego nie powstaje. Żaden z wymienionych tam przypadków nie wystąpi w stanie faktycznym objętym niniejszym wnioskiem.

Mając na uwadze ww. regulacje stwierdzić należy, iż uprawnienie do odliczenia podatku naliczonego przysługuje gdy spełnione są następujące warunki:

- towary lub usługi nabywane są przez podmiot działający jako podatnik VAT;

- nabywane towary lub usługi pozostają w obiektywnym związku z wykonywanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi;

- podatnik posiada fakturę VAT dotyczącą nabycia towarów lub usług;

- nie wystąpią wymienione w przepisach (przede wszystkim w art. 88 ustawy o VAT) szczególne okoliczności, które skutkowałyby brakiem prawa do odliczenia.

Wynikające z ww. przepisów ogólne zasady dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego uszczegółowione są w innych przepisach, m.in. w art. 90 ustawy o VAT.

Przepis art. 90 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika VAT do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określania kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zgodnie zaś z art. 90 ust. 2 ustawy, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10. Zasady ustalania proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 zostały określone w ustępach 3-10 tego artykułu.

Przepisy art. 90 ust. 1 i 2 ustawy o VAT zobowiązują zatem podatnika, aby w pierwszej kolejności przypisał całość lub część kwot podatku naliczonego z tytułu nabyć towarów lub usług do określonego rodzaju czynności, z którymi nabycia te są związane, tj. albo do czynności opodatkowanych, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, albo do innych czynności, w związku z którymi prawo do odliczenia podatku naliczonego nie przysługuje. Dopiero w sytuacji gdy nie jest możliwe wyodrębnienie i przypisanie całości lub części podatku naliczonego do czynności dających prawo do odliczenia albo do czynności nie dających takiego prawa, podatnik może dokonywać odliczenia podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 90 ust. 2 i następnych ustawy o VAT, czyli z użyciem tzw. proporcji.

Odnosząc opisane powyżej regulacje do okoliczności będących przedmiotem niniejszego wniosku należy stwierdzić, że weryfikując prawo do odliczenia podatku naliczonego z otrzymywanych od dostawców faktur dokumentujących sprzedaż towarów lub usług Wnioskodawca w pierwszej kolejności winien podjąć próbę przypisania całości lub części podatku naliczonego od nabyć do czynności dających prawo do odliczenia (czynności opodatkowanych VAT) albo do czynności nie dających takiego prawa. Całość lub część podatku naliczonego, która w oparciu o obiektywne okoliczności może być przypisana czynnościom opodatkowanym będzie podlegała pełnemu odliczeniu przez Wnioskodawcę na zasadzie art. 86 ust. 1 i art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, a całość lub część podatku naliczonego, która może być przypisana czynnościom nie dającym prawa do odliczenia nie będzie podlegała odliczeniu. Jeśli natomiast nabywane towary lub usługi dotyczą obu rodzajów czynności i nie jest możliwe obiektywne przypisanie części nabywanych towarów lub usług do określonego rodzaju czynności, to prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabyć będzie realizowane przez Wnioskodawcę na zasadach proporcjonalnego odliczenia określonych w art. 90 ust. 2 i następnych ustawy o VAT.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi najmu powierzchni użytkowych oraz związane z nimi świadczenia, z tytułu których najemcy obciążani są Opłatami za media bez wątpienia są czynnościami opodatkowanymi VAT. Podatek naliczony z tytułu nabyć towarów lub usług przypisanych do tych czynności podlega zatem pełnemu odliczeniu na zasadzie art. 86 ust. 1 i art. 90 ust. 1 ustawy o VAT.

Obciążające najemców opłaty za media dotyczą określonej ilości jednostek miary danych towarów lub usług, tj. określonej ilości energii elektrycznej, wody, odbioru ścieków itd. Można zatem wskazać bezpośredni i obiektywny związek opodatkowanych VAT opłat za media z częścią nabywanych przez Wnioskodawcę towarów/usług, tj. energii elektrycznej, usług dystrybucji energii elektrycznej, usług dostarczenia wody i odbioru ścieków, usług odbioru odpadów i dostawy tlenu medycznego. Część ta odpowiada ilości towarów lub usług, za które Wnioskodawca obciąża najemców powierzchni użytkowych jako opłaty za media. W konsekwencji, w tej części Wnioskodawcy przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie przez niego towarów lub usług.

Przykładowo, jeśli zgodnie z umową najmu najemca oprócz opłaty za najmowaną powierzchnię jest obciążany przez Wnioskodawcę także opłatą za energię elektryczną obliczoną w oparciu o 500 kWh energii elektrycznej (ilość ta albo wynika ze wskazań podlicznika, albo, w przypadku braku podlicznika, jest wskazana w umowie jako ilość energii elektrycznej, za którą obciążany jest najemca lub była podstawą do wyliczenia określonej w umowie opłaty za energię elektryczną obciążającej najemcę), to Wnioskodawca, na zasadzie art. 86 ust. 1 i art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, będzie uprawniony do odliczenia podatku naliczonego z faktury dotyczącej nabycia energii elektrycznej i dystrybucji energii elektrycznej w części odpowiadającej 500 kWh energii elektrycznej. Pozostała część podatku naliczonego winna być przez Wnioskodawcę przypisana albo czynnościom nie dającym prawa do odliczenia i nie zostać odliczona, albo tzw. działalności mieszanej, a zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego winien być określony przez Wnioskodawcę w oparciu o zasady z art. 90 ust. 2 i nast. ustawy o VAT, z uwzględnieniem regulacji art. 86 ust. 2ai nast. ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za poprawne.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiliście Państwo we wniosku w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur zakupu towarów i usług w części w jakiej podatek ten odpowiada ilości towarów lub usług będącej podstawą do obciążenia najemców opłatami za media jest prawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą" lub "ustawą o VAT".

W myśl art. 86 ust. 1 tej ustawy:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Artykuł 86 ust. 1 ustawy stanowi generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego i jest uzupełniony regulacjami zawartymi w art. 90 ustawy. Art. 90 ustawy znajduje zastosowanie w przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych od opodatkowania tym podatkiem.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy:

W stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W myśl art. 90 ust. 2 ustawy:

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Stosownie do art. 90 ust. 3 ustawy:

Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go - dla tej czynności - za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wobec tego należy stwierdzić, że za podatnika VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów opodatkowanej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo samodzielnym zakładem opieki zdrowotnej. Głównym przedmiotem Państwa działalności jest świadczenie usług objętych zwolnieniem z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 o VAT. Oprócz działalności objętej zwolnieniem z VAT, wykonują Państwo także czynności, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, m.in. świadczą Państwo usługi wynajmu powierzchni użytkowych. Umowy z najemcami mogą w różny sposób regulować kwestię czynszu najmu i innych ponoszonych przez najemców kosztów związanych z użytkowaniem najmowanych pomieszczeń. W przypadku każdej umowy ustalane jest to indywidualnie z najemcą, z uwzględnieniem rodzaju najmowanej powierzchni i działalności jaka będzie tam prowadzona przez najemcę. Niektóre umowy najmu mogą przewidywać jedno wynagrodzenie dla Państwa za całość świadczeń objętych najmem, najczęściej jednak umowy w ramach należności z tytułu umowy najmu obciążających najemcę określają poszczególne opłaty należne wynajmującemu za dane świadczenia, tj. stawkę czynszu za najmowaną powierzchnię, koszty podatku od nieruchomości przenoszone na najemców, opłaty z tytułu wywozu odpadów i opłaty z tytułu dostarczanych do najmowanych pomieszczeń mediów (np. woda, energia elektryczna, tlen medyczny, usługi telekomunikacyjne, ścieki). W zależności od postanowień poszczególnych umów z najemcami, wysokość obciążających najemców Opłat za media może być ustalana w oparciu o wynikającą ze wskazań podliczników ilość danych mediów oraz stawkę za jednostkę miary danych mediów, lub w oparciu o określoną w umowie ilość danych mediów/odpadów oraz stawkę za jednostkę miary mediów/odpadów, lub jako określona kwota wyliczona w oparciu o prognozowaną ilość danych mediów/odpadów jaka będzie zużywana przez najemcę. Na potrzeby prowadzonej działalności, w tym działalności podstawowej objętej zwolnieniem z VAT oraz opisanego powyżej wynajmu powierzchni użytkowej opodatkowanego VAT, nabywają Państwo towary i usługi (m.in. energię elektryczną, usługę dystrybucji energii elektrycznej, usługę dostarczenia wody/odbioru ścieków, usługę odbioru odpadów, usługi telekomunikacyjne, tlen medyczny). Dostawcami są wyspecjalizowane podmioty prowadzące działalność gospodarczą. Podmioty te działają jako podatnicy VAT czynni i z tytułu sprzedaży ww. towarów/usług wystawiają Państwu faktury VAT dokumentujące tą sprzedaż.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Państwa dotyczą prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących nabycia towarów i usług w części w jakiej nabycia te dotyczą obciążających najemców opłat za media.

Jak wynika z cytowanych wyżej przepisów, obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, to na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi oraz zwolnionych od podatku.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (lub usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku.

W sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (czynności opodatkowane) oraz związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje (czynności zwolnione) - zgodnie z art. 90 ust. 2 - ustawy podatnik jest obowiązany do rozliczenia podatku naliczonego według proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych, biorąc pod uwagę informacje podane przez Państwa w opisie sprawy, wskazujące, że z uwagi na postanowienia umów zawartych z najemcami są Państwo w stanie ustalić wysokość obciążających najemców Opłat za media, co pozwala na stwierdzenie, że są Państwo w stanie wyodrębnić kwotę podatku naliczonego związanego z nabywanymi mediami, za które obciążacie Państwo najemców i skoro te media dotyczą świadczonych przez Państwa usług wynajmu pomieszczeń, które nie mają charakteru mieszkalnego ani nie są wykorzystywane na cele mieszkaniowe, przysługuje Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego z prawidłowo wystawionych faktur dokumentujących zakup mediów w części w jakiej refakturujecie je Państwo na najemców.

Tym samym stanowisko Państwa, że Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia części podatku naliczonego od nabycia towarów i usług w zakresie odpowiadającym ilości tych towarów lub usług jaka stanowi podstawę obciążenia i za jaką Wnioskodawca obciąża najemców, jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Trzeba również wskazać, że niniejsza interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie wyznaczonym treścią pytania tj. wyłącznie w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur zakupu towarów lub usług w części w jakiej podatek ten odpowiada ilości towarów lub usług będącej podstawą do obciążania najemców ww. Opłatami za media. Inne kwestie zawarte we wniosku m.in. czy Wnioskodawca prawidłowo dokonuje obciążenia najemców mediami, w tym opłatami za wywóz odpadów, nie są przedmiotem oceny wyrażonej w tej interpretacji, bowiem nie było to przedmiotem zapytania i w konsekwencji zostały one przyjęte jako element opisu stanu faktycznego, który nie podlega ocenie Organu.

Interpretacja dotyczy: * zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).