0111-KDIB3-1.4012.65.2017.1.WN - VAT od udzielenia oprocentowanej pożyczki.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 marca 2017 r. (data wpływu 4 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT czynności polegającej na udzieleniu oprocentowanej pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 4 kwietnia 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie od podatku VAT czynności polegającej na udzieleniu oprocentowanej pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka (dalej również Wnioskodawca) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Głównym przedmiotem działalności Spółki jest zarządzanie nieruchomościami.

W ramach faktycznie prowadzonej działalności Spółka udziela (i w przyszłości również planuje udzielać) odpłatnych pożyczek na rzecz innych osób trzecich, które nie są zarejestrowanymi podatnikami VAT. Siedziba podmiotów, jak i sama czynność udzielania pożyczek odbywa się na terytorium kraju.

Na moment składania niniejszego wniosku, udzielanie pożyczek nie jest wskazane jako przedmiot działalności Spółki w umowie spółki ani w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego. W Rejestrze Przedsiębiorców KRS, oprócz działalności w zakresie zarządzania nieruchomościami, zostały również ujawnione między innymi: działalność finansowa w zakresie pozostałych form udzielania kredytów (PKD 64.92.Z) i pozostałej finansowej działalności usługowej, gdzie indziej niesklasyfikowanej, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych.

Środki pieniężne przeznaczone na pożyczki pochodzą ze środków uzyskanych w rezultacie działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę. Spółka wypłaca przedmiotowe pożyczki z konta bankowego służącego jej do prowadzenia działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym czynność udzielania pożyczek przez Wnioskodawcę stanowi czynność objętą zakresem ustawy o podatku od towarów i usług (niemniej jest zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług), mimo braku ujawnienia czynności udzielania pożyczek jako przedmiotu działalności Wnioskodawcy w umowie spółki i w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego?

Zdaniem Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, iż czynność udzielania pożyczek przez Spółkę czynność udzielania pożyczek przez Wnioskodawcę stanowi czynność objętą zakresem ustawy o podatku od towarów i usług (niemniej jest zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług), pomimo braku ujawnienia czynności udzielania pożyczek jako przedmiotu działalności Wnioskodawcy w umowie spółki i w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.

Wnioskodawcy:

Spółka udzielając oprocentowanych pożyczek dokonała odpłatnego świadczenia usług; na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. Nr 2011.177.1054 z późn. zm.).

W myśl art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380 z późn. zm.) przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Zaś na gruncie ustawy o VAT usługą jest każde świadczenie na rzecz danej osoby, które nie jest dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, o czym stanowi art. 8 ust. 1 ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma wątpliwości co do kwalifikacji umów zawieranych przez Spółkę jako umów pożyczek, ponieważ odpowiadają one zarówno nazwą, jak i treścią, definicji umowy pożyczki.

Z powyższego więc wynika, że udzielanie pożyczek przez podatnika VAT spełnia przesłanki uznania takiej czynności za podlegającą opodatkowaniu VAT (niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy też statusu nabywcy bądź podmiotu udzielającego pożyczki, tj. czy jest to bank, czy też inny podmiot). Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym (vide: interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 28 grudnia 2015 r., nr IPTPP2/4512-612/15-2/IR; podobnie uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 25 października 2016 r., nr ITPP1 /4512-612/16-1/JP i Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 13 czerwca 2016 r., nr IBPP2/4512-209/16/AZ).

Mamy bowiem do czynienia ze świadczeniem na rzecz innego podmiotu polegającym na udostępnieniu (w zamian za wynagrodzenie, które przyjmuje najczęściej postać odsetek lub prowizji) kapitału na wskazany w umowie okres (vide interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 marca 2016 r., nr IPPP2/4512-193/16-2/MT), a tego rodzaju działalność mieści się w definicji działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT (vide: interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 23 października 2015 r., nr IBPP2/4512-778/15/EK).

Na gruncie ustawy o VAT działalność gospodarczą ogólnie definiuje się jako: wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Jednym z czynników definiujących działalność gospodarczą jest zatem jej ciągły charakter.

W przedmiotowej sytuacji Spółka udzieliła pożyczek i w przyszłości planuje kontynuowanie udzielania pożyczek. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach (Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 3 stycznia 2013 r., IBPP2/443-1024/12/KO) ocenił, iż definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O zamiarze udzielania pożyczek w sposób częstotliwy świadczyć może, zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 listopada 2010 r., IPPP1-443-881/10-4/PR), "późniejsze rozszerzenie działalności o usługi udzielania pożyczek, co stanowi obiektywny akt woli przedsiębiorcy, jednoznacznie przesądzający o zamiarze częstotliwego wykonywania tych czynności". Organ równocześnie zaznaczył, że "bez znaczenia pozostaje aktualność zakresu prowadzonej działalności gospodarczej zgłoszonego do Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD). Zakres działalności wymieniony w PKD nie ma wpływu na zakres, w którym przedsiębiorca działa w charakterze podatnika VAT. Innymi słowy nie jest istotne dla celów opodatkowania VAT, czy dana działalność - w tym wypadku udzielanie pożyczek - została wpisana w PKD przedsiębiorcy jako przedmiot jej działalności, bowiem jest to jedynie techniczna czynność o charakterze formalnym, z którą nie należy utożsamiać skutków prawnych na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług i traktować ją całkowicie odrębnie."

Ponadto zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Zatem w ocenie Wnioskodawcy, dla opodatkowania podatkiem od towarów i usług określonej czynności nie ma znaczenia, czy rodzaj takiej działalności został wymieniony w PKD przedsiębiorcy w ramach jej zakresu przedmiotowego. Status podatnika VAT jest kategorią obiektywną niezależną od tego, jakim zakresem objęta jest działalność zgodnie z wpisem do PKD. Takie stanowisko zostało również zaaprobowane przez Wojewódzki Sąd Administracyjny (Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 4 października 2011 r., I SA/Łd 1085/11) w Łodzi, który stwierdził, że "jeżeli podmiot prowadzący działalność gospodarczą udziela pożyczki to mimo, iż nie jest to zasadniczy zakres działalności i czynność taka nie została wskazana w przedmiocie działalności w Krajowym Rejestrze Sądowym, to udzielenie pożyczki należy uznać za czynność w ramach prowadzonej działalności opodatkowanej podatkiem VAT".

Zdaniem Wnioskodawcy wpis przedmiotu działalności gospodarczej (wg klasyfikacji PKD) do rejestru KRS nie ma decydującego znaczenia dla określenia zakresu wykonywanej faktycznie działalności, a w konsekwencji do określenia czy podmiot prawa podatkowego z tytułu wykonywanych czynności staje się podatnikiem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Podawany bowiem przy rejestracji podmiotów gospodarczych zakres działalności według Polskiej Klasyfikacji Działalności ma charakter orientacyjny. Ponadto, ewentualny brak danego kodu czynności wg klasyfikacji PKD w umowie spółki i wykonanie jej nie oznacza, że przedsiębiorca wykonuje czynność niezgodną z prawem.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy udzielenie oprocentowanych pożyczek należy uznać za świadczenie usługi, ponieważ udzielenie pożyczki przez podatnika podatku VAT jest czynnością mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatne świadczenie usług. Ponieważ jednak powyższa usługa mieści się w zakresie czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W ocenie Spółki bez znaczenia pozostaje fakt, że usługi finansowe polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych poza systemem bankowym nie zostały zgłoszone do rejestracji w przedmiocie działalności Spółki. Skoro Spółka jest już podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą to udzielenie pożyczki ze środków zgromadzonych w toku tej działalności stanowi jedynie rozszerzenie działalności gospodarczej o świadczenie nowej usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności sformułowany został odpowiednio w art. 7 oraz art. 8 ww. ustawy. I tak, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

* w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

* świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach faktycznie prowadzonej działalności Spółka udziela (i w przyszłości również planuje udzielać) odpłatnych pożyczek na rzecz innych osób trzecich, które nie są zarejestrowanymi podatnikami VAT. Siedziba podmiotów, jak i sama czynność udzielania pożyczek odbywa się na terytorium kraju.

Na moment składania niniejszego wniosku, udzielanie pożyczek nie jest wskazane jako przedmiot działalności Spółki w umowie spółki ani w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego. W Rejestrze Przedsiębiorców KRS, oprócz działalności w zakresie zarządzania nieruchomościami, zostały również ujawnione między innymi: działalność finansowa w zakresie pozostałych form udzielania kredytów (PKD 64.92.Z) i pozostałej finansowej działalności usługowej, gdzie indziej niesklasyfikowanej, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych.

Środki pieniężne przeznaczone na pożyczki pochodzą ze środków uzyskanych w rezultacie działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę. Spółka wypłaca przedmiotowe pożyczki z konta bankowego służącego jej do prowadzenia działalności gospodarczej.

Istota umowy pożyczki zawarta została w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459 z późn. zm.). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.

W efekcie, udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnianiu kapitału na wskazany w umowie okres. Czynność udzielenia pożyczki w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek lub prowizji z tytułu korzystania z cudzego kapitału traktowana jest jako świadczenie usług.

Jednocześnie odpłatna usługa udzielania pożyczek stanowi realizację istniejących pomiędzy stronami stosunków cywilnoprawnych. Stosunki te składają się z dwustronnych zobowiązań stron transakcji do wykonania skonkretyzowanych świadczeń - z jednej strony świadczenia usługodawcy (które w tym przypadku polegać będą na udzieleniu pożyczki), a z drugiej strony świadczenia usługobiorcy w zamian za udostępnienie kapitału, tj. zapłaty wynagrodzenia w formie odsetek od udzielonej pożyczki, stanowiących wynagrodzenie za wyświadczoną usługę. O odpłatnym charakterze usługi, o której mowa we wniosku przesądza zatem istnienie po stronie usługobiorcy obowiązku spełnienia na rzecz Spółki świadczenia w zamian za tę usługę, tj. zapłaty wynagrodzenia (odsetek) w zamian za możliwość czasowego korzystania z udostępnionego kapitału. Zwrot udostępnionego usługobiorcy kapitału nie może być traktowany jako element świadczenia należnego w zamian (wynagrodzenia) za usługę wyświadczoną przez Spółkę, gdyż nie gwarantuje on pożyczkodawcy nic ponad to, co posiadałby, gdyby danej usługi w ogóle nie wyświadczył. Tym samym powtórne przeniesienie na pożyczkodawcę własności środków udostępnionych w ramach usługi udostępnienia środków pieniężnych, nie przesądza o odpłatnym charakterze świadczonej usługi. Korzyść z tytułu wyświadczonej usługi zapewniają natomiast pożyczkodawcy należne mu odsetki.

W związku z powyższym uznać należy, że czynności jakie wykonuje Wnioskodawca i dalej zamierza wykonywać, polegające na udzieleniu odpłatnych pożyczek, spełniają przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, na podstawie zaprezentowanych powyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, czynność udzielenia przez Spółkę pożyczek stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki obniżone, jak również zwolnienie od podatku VAT.

Natomiast zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o VAT dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednocześnie zaznacza się, że stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności przy zastosowaniu obniżonych stawek podatku, bądź zwolnienia od podatku.

I tak, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwolnione są od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Biorąc pod uwagę powyższe unormowania, tut. organ stwierdza, iż rozszerzenie zakresu prowadzonej działalności, bez dokonania wyżej wymienionego zgłoszenia aktualizacyjnego, nie powoduje, że podatnik nie posiada statusu podatnika zarejestrowanego w odniesieniu do czynności nie objętych zgłoszeniem rejestracyjnym.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy, stwierdzić należy, że w okolicznościach niniejszej sprawy udzielanie przez Wnioskodawcę (bez względu na to czy zostały zgłoszone do rejestracji w przedmiocie działalności Spółki) odpłatnych pożyczek na rzecz innych osób trzecich jako odpłatne świadczenie usług stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, przy czym czynność ta będzie korzystała ze zwolnienia od tego podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Zatem zmiana któregokolwiek elementu opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja traci ważność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będący

ch przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.