0111-KDIB3-1.4012.642.2022.2.WN - Rozliczanie VAT w związku z obrotem wierzytelnościami

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

W dniu 21 sierpnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku od towarów i usług w zakresie:

- zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT otrzymywanych przez Wnioskodawcę Opłat w związku z udzielonym Klientom wydłużonym terminem płatności za Wierzytelności,

- obowiązku do zastosowania MPP w odniesieniu do zapłaty dokonywanej na rzecz Kontrahenta z tytułu nabycia Wierzytelności (tj. Ceny nabycia Wierzytelności) w przypadku, z tytułu której płatność za nabycie towarów / usług, których Wierzytelność ta dotyczy, powinna zostać dokonana z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności (MPP) na podstawie art. 108a ust. 1b ustawy o VAT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Wnioskodawca) jest spółką z siedzibą w Polsce i podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Wnioskodawca jest również czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce.

Wnioskodawca jest dostawcą usług finansowych dla podmiotów gospodarczych, w tym zarówno dla podmiotów z Grupy S., jak i podmiotów zewnętrznych. Wnioskodawca zapewnia między innymi usługi finansowania dla spółek, finansowania określonych projektów, finansowania strukturalnego, a także świadczeń z zakresu ubezpieczeń. Ponadto Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie świadczenia usług leasingu (działa jako leasingodawca).

Wnioskodawca nie prowadzi usługowej działalności w obszarze windykacji długów, w tym factoringu.

X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Kontrahent) jest podmiotem z Grupy S. posiadającym siedzibę w Polsce. Kontrahent w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej zawiera ze swoimi klientami (dalej: Klienci) umowy sprzedaży towarów lub umowy świadczenia usług (dalej: Umowy Dostawy) dokumentowane fakturami VAT, z tytułu których Kontrahentowi przysługują wierzytelności wobec Klientów (dalej: Wierzytelności).

W praktyce współpracy gospodarczej pomiędzy Kontrahentem a Klientami występują sytuacje, w których Klient, który nabył dany towar lub usługę jest zainteresowany wydłużeniem terminu płatności faktury wystawionej przez Kontrahenta. W celu zapewnienia takiej możliwości Klientom Kontrahent we współpracy z Wnioskodawcą (jako podmiotem prowadzącym działalność finansową) zamierzają uruchomić odpowiednie rozwiązanie pozwalające na stałe oferowanie możliwości wydłużenia terminów płatności faktur wystawianych przez Kontrahenta.

W celu wdrożenia powyższego rozwiązania, Wnioskodawca zamierza zawrzeć z Kontrahentem Umowę ramową przelewu wierzytelności (dalej: Umowa), w ramach której ureguluje warunki współpracy pomiędzy stronami, w tym zasady zawierania jednostkowych umów przelewu wierzytelności, wynagrodzenia, podziału ryzyka pomiędzy stronami, zabezpieczeń, itp. Istotą zawarcia tej Umowy będzie umożliwienie danemu Klientowi, który nabył określone towary lub usługi od Kontrahenta, wydłużenia terminu płatności danej faktury wystawionej przez Kontrahenta. Finansowanie wydłużonego terminu płatności będzie zapewniane przez Wnioskodawcę. Z tytułu wydłużenia terminu płatności Klient będzie musiał zapłacić dodatkowe wynagrodzenie.

Zgodnie z planowanym rozwiązaniem, Kontrahent będzie oferował Klientom wydłużony termin płatności należności z tytułu danej Umowy Dostawy. Jeżeli Klient będzie zainteresowany takim rozwiązaniem i zdecyduje się na wydłużenie terminu płatności danej wierzytelności, na podstawie Umowy Kontrahent będzie mógł sprzedać i przelać na Wnioskodawcę Wierzytelność z odroczonym terminem płatności.

W takim przypadku Kontrahent zawrze z danym Klientem, jako aneks do Umowy Dostawy, umowę o zapłatę (dalej: Umowa o Zapłatę). Umowa o Zapłatę będzie zawierała m.in. prawne i ekonomiczne warunki wydłużonego terminu płatności (w szczególności okres, wysokość i termin wymagalności świadczenia wzajemnego za wydłużony termin płatności), które Kontrahent każdorazowo uzgodni ze swoim Klientem (dalej: Umowa Dotycząca Terminu Płatności).

Sprzedaż Wierzytelności - w przypadku, gdy Kontrahent zgodzi się na wydłużenie Klientowi terminu płatności należności wynikających z Umowy Dostawy - poprzedzona zostanie:

- określeniem wydłużonego terminu płatności Wierzytelności pomiędzy Kontrahentem a jego Klientem (zasadniczo wyrażonym w Umowie Dotyczącej Terminu Płatności),

- wystawieniem przez Kontrahenta na Klienta faktury na należne mu Wierzytelności uwzględnione w Umowie Dotyczącej Terminu Płatności (tj. Wierzytelności w pełnej wysokości nominalnej z uwzględnieniem podatku VAT, z pierwotnym terminem płatności wynikającym z Umowy Dostawy);

- przedłożeniem Wnioskodawcy oferty sprzedaży zafakturowanych Wierzytelności z wydłużonym terminem płatności ustalonym zgodnie z Umową Dotyczącą Terminu Płatności (dalej: Oferta sprzedaży), przy czym wydłużony termin płatności ma zastosowanie pod warunkiem skutecznego dokonania przelewu Wierzytelności.

Oferta sprzedaży ma zostać przekazana Wnioskodawcy niezwłocznie po wystawieniu przez Kontrahenta faktury na Klienta.

Najpóźniej w momencie przedłożenia Wnioskodawcy Oferty sprzedaży, Kontrahent dostarczy Wnioskodawcy odpowiednie dokumenty w celu zbadania sytuacji ekonomicznej i zdolności kredytowej Klienta.

Z chwilą przyjęcia Oferty sprzedaży nastąpi zawarcie pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentem jednostkowej umowy przelewu wierzytelności (dalej: Jednostkowa umowa przelewu wierzytelności).

Zawierając Jednostkową umowę przelewu wierzytelności, Wnioskodawca nabędzie od Kontrahenta Wierzytelności wskazane w Ofercie sprzedaży za uzgodnioną cenę nabycia Wierzytelności obliczoną jako: cena nabycia Wierzytelności netto (tj. wartość nominalna Wierzytelności bez wynagrodzenia za wydłużony termin płatności i bez podatku VAT zgodnie z fakturą Kontrahenta) + podatek VAT = cena nabycia Wierzytelności brutto (dalej: Cena nabycia Wierzytelności).

Po zawarciu Jednostkowej umowy przelewu wierzytelności Wnioskodawca zawiadomi danego Klienta o przelewie Wierzytelności (dalej: Zawiadomienie).

Wraz z zawarciem Jednostkowej umowy przelewu wierzytelności Kontrahent przeniesie na Wnioskodawcę:

- Wierzytelności wskazane w Ofercie sprzedaży zgodnie z warunkami Umowy o Zapłatę - jak również wszelkie prawa związane z Wierzytelnościami lub z nich wynikające; oraz

- o ile nie zostały przelane na mocy przepisów prawa, wszystkie inne prawa akcesoryjne i zabezpieczenia związane z Wierzytelnościami lub z nich wynikające, w szczególności

W momencie zakupu Wierzytelności przez Wnioskodawcę, Wierzytelności te nie będą wymagalne ani nie minie termin ich zapłaty.

Cena nabycia Wierzytelności będzie płatna przez Wnioskodawcę w terminie wymagalności Wierzytelności wynikającym z Umowy Dostawy (tj. w terminie wymagalności faktury) na rachunek bankowy Kontrahenta. Wnioskodawca może jednak według swojego wyboru potrącić Wierzytelności wobec Kontrahenta wynikające lub związane z Umową lub Jednostkową umową przelewu wierzytelności z wierzytelnościami Kontrahenta; obowiązuje to również w przypadku, gdy ww. Wierzytelności nie będą jeszcze wymagalne.

Cena nabycia Wierzytelności przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta będzie dokonywana w takiej samej walucie w jakiej jest wyrażona sprzedawana wierzytelność. Tym samym, Cena nabycia Wierzytelności może być płacona albo w walucie polskiej albo w walucie obcej.

Koszt w postaci Ceny nabycia Wierzytelności będzie ujmowany przez Wnioskodawcę w księgach rachunkowych w dacie nabycia danej Wierzytelności.

W związku z dokonaniem cesji Wierzytelności przez Kontrahenta na Wnioskodawcę, zgodnie z postanowieniami Umowy Wnioskodawca przyjmie odpowiedzialność za zarządzanie, windykację i egzekucję Wierzytelności. Wnioskodawca będzie zatem uprawniony w szczególności do:

Po przekazaniu Zawiadomienia Klientowi przez Wnioskodawcę wszystkie płatności związane z nabytymi Wierzytelnościami (w tym przede wszystkim ich spłaty dokonywane przez Klientów) będą przekazywane w momencie ich wymagalności na rachunek bankowy Wnioskodawcy.

W przypadku, gdyby po Zawiadomieniu Klienci dokonali jakichś wpłat związanych z Wierzytelnościami sprzedanymi przez Kontrahenta na rzecz Wnioskodawcy na rachunek bankowy Kontrahenta, Kontrahent będzie zobowiązany do przekazania tych kwot na rzecz Wnioskodawcy.

W odniesieniu do przelanych na Wnioskodawcę Wierzytelności, Wnioskodawca będzie ponosił:

- ryzyko nieściągalności z powodu niewypłacalności Klienta,

- ryzyko braku zapłaty przez Klienta z powodów innych niż te, które powodują powstanie odpowiedzialności za stan prawny Wierzytelności jako ryzyka Kontrahenta, oraz

- ryzyko opóźnienia, utrudnienia lub uniemożliwienia Klientowi regulowania należności z tytułu Wierzytelności z powodu działań państwowych lub sytuacji politycznej w kraju siedziby Klienta (takich jak ograniczenia w transferze lub wymianie walut obcych, wywłaszczenia, powstania i działania wojenne).

Wierzytelności mogą dotyczyć towarów i usług wymienionych w Załączniku nr 15 do ustawy o VAT. Wartość poszczególnych faktur dokumentujących takie Wierzytelności może przekraczać kwotę 15 000 zł lub jej równowartość wyrażoną w walucie obcej. Tym samym, w ramach Wierzytelności nabywanych przez Wnioskodawcę mogą wystąpić Wierzytelności udokumentowane fakturami, w stosunku do których wystąpi obowiązek zapłaty z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności, o którym mowa w art. 108a ustawy o VAT (dalej: MPP).

Wydłużony termin płatności Wierzytelności będzie wynosił co do zasady 180 dni, a w niektórych przypadkach może być jednak dłuższy.

Okres wydłużonego terminu płatności będzie rozpoczynał się w dniu, który Kontrahent wskaże jako dzień wystawienia faktury zgodnie z Umową Dostawy. Wierzytelności staną się wymagalne w 180. dniu od dnia wystawienia faktury przez Kontrahenta (chyba, że ustalony wydłużony termin płatności będzie dłuższy).

W związku z dokonaniem wydłużenia terminu płatności Wierzytelności, Klient zobowiązany będzie do uiszczenia na rzecz Wnioskodawcy następujących opłat (dalej łącznie jako: Opłaty):

- Opłaty przygotowawczej za weryfikację zdolności kredytowej Klienta. Opłata będzie naliczana jednorazowo wraz z pierwszym przelewem Wierzytelności w odniesieniu do Klienta. Termin płatności tej opłaty wynosić będzie 7 dni od dnia nabycia Wierzytelności przez Wnioskodawcę (dalej: Opłata przygotowawcza);

- Opłaty operacyjnej stanowiącej z góry ustalony procent od kwoty każdej Wierzytelności zapłaconej przez Klienta po pierwotnym terminie płatności. Jest to opłata administracyjna pobierana od każdej nabytej przez Wnioskodawcę Wierzytelności, w odniesieniu do której udzielony został Klientowi wydłużony termin płatności. Termin płatności opłaty wynosić będzie 7 dni od dnia wystawienia faktury (dalej: Opłata operacyjna);

- Opłaty za korzystanie z wydłużonego terminu płatności (przypadającej po pierwotnym terminie płatności) stanowiąca kwotę kalkulowaną według określonego wzoru opartego o wartość wierzytelności, odpowiednią stopę WIBOR oraz ilość dni w danym miesiącu kalendarzowym, w którym kwota Wierzytelności pozostaje w jakiejkolwiek części niespłacona. Opłata naliczana będzie w cyklach miesięcznych. Termin płatności opłaty wynosić będzie 7 dni od dnia wystawienia faktury (dalej: Opłata za Wydłużony Termin Płatności).

Otrzymanie Opłat przez Wnioskodawcę będzie następowało po uiszczeniu Ceny nabycia Wierzytelności na rzecz Kontrahenta.

Opłaty nie będą stanowiły elementu kalkulacyjnego ceny za nabycie przez Klienta towaru / usługi od Kontrahenta.

Pytania w zakresie podatku od towarów i usług (oznaczone jak we wniosku):

3. Czy otrzymywane przez Wnioskodawcę Opłaty, tj. Opłata przygotowawcza, Opłata operacyjna oraz Opłata za Wydłużony Termin Płatności w związku z udzielonym Klientom wydłużonym terminem płatności za Wierzytelności będą podlegały zwolnieniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT?

4. Czy w przypadku nabycia przez Wnioskodawcę od Kontrahenta Wierzytelności, z tytułu której płatność za nabycie towarów / usług, których Wierzytelność ta dotyczy powinna zostać dokonana z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności (MPP) na podstawie art. 108a ust. 1b ustawy o VAT, Wnioskodawca będzie zobowiązany do zastosowania MPP w odniesieniu do zapłaty dokonywanej na rzecz Kontrahenta z tytułu nabycia tej Wierzytelności (tj. Ceny nabycia Wierzytelności)?

Państwa stanowisko w zakresie podatku od towarów i usług (oznaczone jak we wniosku):

Ad 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymywane przez Wnioskodawcę Opłaty, tj. Opłata przygotowawcza, Opłata operacyjna oraz Opłata za Wydłużony Termin Płatności w związku z udzielonym Klientom wydłużonym terminem płatności za Wierzytelności będą podlegały zwolnieniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast stosownie do brzmienia art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

W świetle powyższych regulacji, co do zasady wszelkie czynności, którym nie towarzyszy przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel stanowią na gruncie ustawy o VAT świadczenie usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT zwalnia się od podatku, cyt.: 38) "usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę;"

Przy czym, na mocy art. 43 ust. 15 ustawy o VAT, cyt.:

"Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

Na mocy powyższych przepisów z opodatkowania podatkiem VAT zwolnione zostały zatem szeroko rozumiane usługi w zakresie udzielania finansowania. Przy czym zwolnienie to nie obejmuje m.in. czynności ściągania długów, w tym factoringu.

W przedstawionym we Wniosku opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca na zasadach opisanych w Umowie będzie świadczył na rzecz Klientów usługę w postaci wydłużenia terminu płatności w odniesieniu do nabytych Wierzytelności. W zamian za to świadczenie Klient (podmiot, któremu został wydłużony termin płatności) będzie zobowiązany do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy następujących Opłat: Opłaty przygotowawczej, Opłaty operacyjnej oraz Opłaty za Wydłużony Termin Płatności. Wydłużony termin płatności wyniesie 180 dni.

Wszystkie wskazane powyżej Opłaty są ściśle związane ze świadczeniem wydłużenia terminu zapłaty Wierzytelności przez Klienta. Jak zostało bowiem wskazane w opisie zdarzenia przyszłego istotą realizacji Umowy jest umożliwienie Klientowi wydłużenia terminu zapłaty danej Wierzytelności (faktury), które to wydłużenie zostanie sfinansowane przez Wnioskodawcę i z tego tytułu Wnioskodawca uzyska od Klienta określone wynagrodzenie. Dla przeprowadzenia niniejszej transakcji niezbędne jest poniesienie przez Klienta wszystkich wyżej wskazanych Opłat. Niezależnie od faktu, iż każda z wymienionych wyżej Opłat ma swój specyficzny sposób kalkulacji ich wysokości oraz zasady płatności, to ich łączne poniesienie niezbędne jest dla uzyskania finansowania przez Klienta od Wnioskodawcy w postaci wydłużenia terminu płatności.

Udzielanie Klientom przez Wnioskodawcę wydłużonego terminu płatności (co będzie następowało z inicjatywy Klienta zgłoszonej do Kontrahenta) będzie stanowiło formę finansowania Klientów przez Wnioskodawcę. Klienci będą mogli bowiem skorzystać z odroczenia w czasie terminu płatności za już nabyte przez nich od Kontrahenta towary / usługi. W takim przypadku Wnioskodawca poprzez nabycie Wierzytelności od Kontrahenta, a następnie przyznanie Klientom wydłużonego terminu płatności za zakup towarów / usług, z tytułu których te Wierzytelności powstają - przez czas odroczenia płatności - będzie z perspektywy ekonomicznej finansował Klientów. Natomiast otrzymywane przez Wnioskodawcę z tego tytułu Opłaty będą stanowiły wynagrodzenie za udzielone finansowanie (tj. za świadczoną usługę finansową). Opłaty będą zatem stanowiły formę wynagrodzenia charakterystyczną dla usług finansowych, takich jak kredyt czy pożyczka, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy świadczona przez niego na rzecz Klientów usługa w postaci udzielenia wydłużonego terminu płatności będzie usługą finansową korzystającą ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, a w konsekwencji Opłaty przysługujące Wnioskodawcy od Klienta - jako wynagrodzenie za tę usługę - również będą podlegały zwolnieniu z opodatkowania na mocy ww. przepisu.

Jednocześnie zdaniem Wnioskodawcy w odniesieniu do opisanego we Wniosku zdarzenia przyszłego nie znajdzie zastosowania wyłączenie z możliwości stosowania zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 43 ust. 15 pkt 1 ustawy o VAT, tj. odnoszącego się do czynności ściągania długów, w tym factoringu.

Celem usługi ściągania długów co do zasady jest ściągnięcie długu innego podmiotu na zlecenie tego podmiotu i na jego rachunek. W takim przypadku wierzytelność zasadniczo pozostaje przy pierwotnym wierzycielu, natomiast dług egzekwuje inny podmiot na rachunek dotychczasowego wierzyciela. Taka sytuacja nie występuje w zdarzeniu przyszłym opisanym w niniejszym Wniosku. Jeśli chodzi natomiast o umowę factoringu, to jest to umowa nieuregulowana w polskich przepisach. Na gruncie prawa cywilnego zaliczana jest ona do tak zwanych umów nienazwanych. Niemniej jednak sformułowanie przepisu art. 43 ust. 15 pkt 1 ustawy o VAT wskazuje, że celem factoringu również jest ściąganie długów.

Przenosząc powyższe na grunt zdarzenia przyszłego przedstawionego we Wniosku należy wskazać, że w ramach zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentem Umowy, a w konsekwencji świadczonej na rzecz Klienta usługi w postaci wydłużenia terminu płatności nie będzie dochodziło do czynności ściągania długów, w tym factoringu, o których mowa w art. 43 ust. 15 pkt 1 ustawy o VAT.

Z momentem bowiem zakupu Wierzytelności przez Wnioskodawcę od Kontrahenta i w konsekwencji udzielenia przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta wydłużonego terminu płatności, Klient uzyska możliwość odroczenia w czasie terminu płatności za te Wierzytelności (powstałe z tytułu nabycia przez niego towarów / usług od Kontrahenta), za co Klient zapłaci na rzecz Wnioskodawcę Opłaty. W konsekwencji Klient otrzyma niejako od Wnioskodawcy finansowanie jego działalności w czasie trwania odroczonego terminu płatności.

W kontekście powyższego, nie można zatem uznać, że celem zawarcia Umowy, a także udzielenia wydłużonego terminu płatności będzie ściągnięcie długów we wskazanym powyżej rozumieniu, ponieważ Wnioskodawca nie będzie dążył do uregulowania zobowiązań finansowych dłużnika na rzecz innego podmiotu. Wnioskodawca będzie uzyskiwał i egzekwował od Klienta spłaty Wierzytelności na swoją rzecz. W takim przypadku trudno zatem uznać, aby Wnioskodawca świadczył jakiekolwiek usługi opierające się na czynnościach ściągania długów na rzecz czy to Kontrahenta, czy też Klienta. Jedynym wynagrodzeniem jakie Wnioskodawca będzie otrzymywał w ramach Umowy będzie wynagrodzenie w postaci Opłat wypłacane przez Klienta w związku z przyznaniem wydłużonego terminu płatności.

W kontekście powyższego, nie ulega zatem żadnej wątpliwości, iż otrzymywane przez Wnioskodawcę z tytułu przyznania wydłużonego terminu płatności Opłaty będą stanowiły wynagrodzenie za usługę finansową podlegającą zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Prawidłowość powyżej zaprezentowanego stanowiska Wnioskodawcy potwierdzają również interpretacje organów podatkowych oraz orzeczenia sądów administracyjnych, m.in.:

- wyrok NSA z dnia 3 grudnia 2021 r., sygn. akt I FSK 1180/18, w którym Sąd orzekł, że cyt.:

"Opisana przez skarżącą spółkę klauzula umowna jasno przewiduje zapłatę odsetek należnych z uwagi na wydłużenie, a więc odroczenie terminu płatności, naliczanych za okres po zrealizowaniu dostawy (wykonaniu usługi). Finansowanie działalności kupującego poprzez odroczenie (wydłużenie) przez sprzedawcę terminu zapłaty, to właśnie kredyt kupiecki. Wydłużenie terminu płatności oznacza, że realizowana za wynagrodzeniem transakcja, w ramach której sprzedający świadczą na rzecz kupującego usługę finansowania zakupu towarów i usług poprzez odroczenie w czasie płatności za zakupione towary i usługi - stanowi odrębną od świadczenia usług/dostawy towarów usługę, która zaliczana jest do usług w zakresie kredytowania, korzystającą ze zwolnienia od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT. Ponoszone odsetki nie stanowią elementu kalkulacyjnego ceny za otrzymany towar (świadczoną usługę). Zatem słusznie w zaskarżonej interpretacji uznano, że kwota owych odsetek nie stanowi elementu należności za dostarczony towar w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, natomiast stanowić będzie należność za usługę finansową zwolnioną od tego podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 powołanej ustawy."

- interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 19 lutego 2015 r., w której organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy i wskazał, że cyt.:

"Istotą kredytu kupieckiego jest zatem relacja, w ramach której dostawca poprzez odroczenie terminu płatności przez czas tego odroczenia kredytuje nabywcę. Dostawca godzi się bowiem na brak otrzymania płatności należności za towary w określonym terminie, czyli faktycznie środki te pozostawia w dyspozycji nabywcy w pewnym okresie czasu. Relacja ta jest zbliżona do zaciągnięcia przez nabywcę kredytu lub pożyczki w instytucji zewnętrznej, z tym, że w przypadku kredytu kupieckiego kredytowania dokonuje sam sprzedawca. Sprzedawca pobiera za powyższą usługę wynagrodzenie w postaci odsetek, co jest formą wynagrodzenia charakterystyczną dla usług finansowych, takich jak kredyt czy pożyczka.

Wynika z tego, że ekonomiczna istota oraz charakterystyczne elementy kredytu kupieckiego przesądzają o tym, że dla potrzeb rozliczeń w zakresie podatku VAT usługi polegające na udzielaniu kredytu kupieckiego należy zaklasyfikować jako usługi finansowe. (...)

Odnosząc przedstawiony stan prawny do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, że odsetki od kwoty, którą nabywający wierzytelność ma odroczoną w ramach kredytu kupieckiego, stanowią wynagrodzenie za odrębną usługę finansową podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Usługa ta korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, określonego w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy."

- interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 19 lutego 2015 r., w której organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy i wskazał, że cyt.:

"W zależności od postanowień wynikających z umów pomiędzy Wierzycielem a Dłużnikiem możemy wyróżnić następujące warianty transakcyjne związane z nabywaniem wierzytelności i ich finansowaniem: * Wariant I: Nabycie wierzytelności wynika z umowy zawartej między Dłużnikiem i Wierzycielem; * Wariant II: Nabycie wierzytelności z ustalonym w umowie między Dłużnikiem a Wierzycielem harmonogramem płatności i odsetkami; * Wariant III: Nabycie wierzytelności z finansowaniem Dłużnika przez Bank poprzez wydłużenie terminu płatności.

W każdym z ww. wariantów elementem wynagrodzenia Banku jest prowizja należna od Wierzyciela z tytułu zawarcia umowy nabycia wierzytelności. (...)

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że prowizja należna z tytułu nabycia wierzytelności przy świadczeniu usług finansowania kontrahenta jest zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT, jest prawidłowe. Prawidłowość tego stanowiska organ wywiódł z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług."

Ad 4.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku nabycia przez Wnioskodawcę od Kontrahenta Wierzytelności, z tytułu której płatność za nabycie towarów / usług których Wierzytelność ta dotyczy powinna zostać dokonana z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności (MPP) na podstawie art. 108a ust. 1b ustawy o VAT, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zastosowania MPP w odniesieniu do zapłaty dokonywanej na rzecz Kontrahenta z tytułu nabycia tej Wierzytelności (tj. Ceny nabycia Wierzytelności).

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z przepisem art. 108a ust. 1, 1a i 1b ustawy o VAT, cyt.:

1. "Podatnicy, którzy otrzymali fakturę z wykazaną kwotą podatku, przy dokonywaniu płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury mogą zastosować mechanizm podzielonej płatności."

1a. Przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem przekracza kwotę 15 000 zł lub jej równowartość wyrażoną w walucie obcej, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności. (...).

1b. Podatnik obowiązany do wystawienia faktury, o której mowa w art. 106e ust. 1 pkt 18a, jest obowiązany do przyjęcia płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności."

Przy czym, jak stanowi art. 108a ust. 2 ustawy o VAT, cyt.:

2. "Zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności polega na tym, że:

Mając na uwadze ww. przepisy wskazać należy, iż aby wystąpił obowiązek stosowania MPP łącznie muszą zostać spełnione następujące warunki:

Dodatkowo, jak wskazano w Objaśnieniach podatkowych z 23 grudnia 2019 r. w sprawie mechanizmu podzielonej płatności, cyt.:

"Obligatoryjna forma MPP jest stosowana w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług, które zasadniczo były dotychczas objęte reżimem odwrotnego obciążenia oraz w dużym stopniu zakresem odpowiedzialności solidarnej (czyli obejmie towary i usługi wymienione w uchylonych ustawą wprowadzającą załącznikach nr 11, 13 i 14 do ustawy o VAT).

Dodatkowo, obligatoryjny mechanizm podzielonej płatności obejmuje także transakcje, których przedmiotem są części i akcesoria do pojazdów silnikowych, węgiel i produkty węglowe oraz maszyny i urządzenia elektryczne, ich części i akcesoria. Szczegółowy wykaz towarów i usług objętych obligatoryjnym MPP zawiera załącznik nr 15.

Podkreślić należy, że obowiązek uregulowania należności w mechanizmie podzielonej płatności dotyczy wyłącznie kwoty odpowiadającej kwocie VAT wynikającej z nabycia towarów lub usług wymienionych w załączniku nr 15."

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego zawartym we Wniosku, Wnioskodawca zamierza zawrzeć z Kontrahentem Umowę, na podstawie której Kontrahent będzie mógł sprzedać i przelać na Wnioskodawcę Wierzytelności. Wierzytelności powstają w związku z prowadzoną przez Kontrahenta działalnością gospodarczą, w ramach której Kontrahent zawiera z Klientami umowy sprzedaży towarów, lub świadczenia usług (Umowy Dostawy). Wnioskodawca w zamian za nabytą Wierzytelność uiści na rzecz Kontrahenta Cenę nabycia Wierzytelności. Cena nabycia Wierzytelności będzie płatna przez Wnioskodawcę w terminie wymagalności Wierzytelności wynikającym z Umowy Dostawy (tj. w terminie wymagalności faktury) na rachunek bankowy Kontrahenta. Wnioskodawca może jednak według swojego wyboru potrącić Wierzytelności wobec Kontrahenta wynikające lub związane z Umową lub Jednostkową umową przelewu wierzytelności z wierzytelnościami Kontrahenta. Wierzytelności mogą dotyczyć towarów i usług wymienionych w Załączniku nr 15 do ustawy o VAT, których kwota będzie ogółem przekraczała kwotę 15 000 zł lub jej równowartość wyrażoną w walucie obcej oraz w odniesieniu do której wystąpi obowiązek zapłaty z zastosowaniem MPP na podstawie art. 108a ust. 1b ustawy o VAT.

W kontekście powyższego, zdaniem Wnioskodawcy obowiązek zastosowania MPP nie będzie dotyczył Wnioskodawcy w zakresie dokonywanej przez niego na rzecz Kontrahenta zapłaty z tytułu nabycia Wierzytelności - nawet w przypadku nabycia od Kontrahenta Wierzytelności, z tytułu której płatność za fakturę będzie objęta obowiązkiem zastosowania MPP.

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika bowiem, iż obowiązek zapłaty z zastosowaniem MPP dotyczy wyłącznie zapłaty za nabyte towary / usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy o VAT. Jednocześnie, nabycie wierzytelności nie zostało wymienione w tym załączniku jako jedna z kategorii dostawy towarów / świadczenia usług podlegających obowiązkowemu MPP.

Wskazać należy również, iż nawet w przypadku, gdy przedmiotem nabytych Wierzytelności będą faktury, za które płatność objęta będzie obowiązkiem zastosowania MPP, to wypłata wynagrodzenia dokonywana przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta (Cena nabycia Wierzytelności) będzie wynagrodzeniem za nabytą Wierzytelność i jednocześnie nie będzie stanowiła ona zapłaty za sprzedane przez Kontrahenta na rzecz Klientów towary / usługi. Będzie to zatem rozliczenie dokonywane w ramach Umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentem, a nie wynagrodzenie za sprzedawane przez Kontrahenta towary / usługi w odniesieniu do których może wystąpić obowiązek stosowania MPP. W analizowanym zdarzeniu przyszłym jedynymi podmiotami, które będą dokonywać zapłaty za towary / usługi będą Klienci Kontrahenta i to ich może wyłącznie dotyczyć obowiązek stosowania MPP w odniesieniu do nabywanych towarów lub usług.

Mając na uwadze powyższe nie ulega zatem żadnej wątpliwości, że Wnioskodawca w odniesieniu do płatności dokonywanych na rzecz Kontrahenta z tytułu nabycia Wierzytelności (tj. Ceny nabycia Wierzytelności) nie będzie miał obowiązku stosowania MPP, o którym mowa w art. 108a ust. 1b ustawy o VAT, ponieważ w analizowanym zdarzeniu przyszłym niespełnione zostaną łącznie przesłanki konieczne dla powstania obowiązku stosowania MPP.

Prawidłowość powyższego stanowiska znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe. Przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z dnia 18 marca 2020 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.862.2019.2.KO - jakkolwiek wydanej w odmiennym od tego będącego przedmiotem Wniosku stanie faktycznym, bowiem odnoszącym się do usług faktoringu, niemniej jednak również dotyczącym wypłaty na rzecz dotychczasowego wierzyciela kwot z tytułu nabycia wierzytelności - wskazano, iż cyt.:

" (...) w przypadku wypłacenia wynagrodzenia przez Faktora na rzecz Wnioskodawcy zastosowanie mechanizmu podzielanej płatności nie ma charakteru obligatoryjnego wynikającego z art. 108a ust. 1a ustawy o VAT, a zatem Wnioskodawca w opisanej we wniosku sytuacji korzystając z usług faktoringu i dokonując dostawy towarów i usług objętych obligatoryjnym MPP, nie będzie mieć obowiązku przyjęcia tego wynagrodzenia od Faktora z zastosowaniem MPP na rachunek bankowy zawarty w Wykazie. Mechanizm podzielonej płatności nie będzie miał również zastosowania w sytuacji, w której Wnioskodawca dokonuje zwrotu Faktorowi otrzymanych od Kontrahentów zapłat za wierzytelności powstałe w wyniku sprzedaży towarów i usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT na kwotę brutto przekraczającą 15 000 złotych, gdyż kwota ta nie dotyczy zapłaty za sprzedane towary i usługi przez Faktora. Natomiast mechanizm podzielonej płatności będzie mieć zastosowanie w transakcji występującej pomiędzy Wnioskodawcą a nabywcą towarów wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy."

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT:

opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT:

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy.

Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

Trzeba podkreślić, że oba ww. warunki muszą być spełnione, aby świadczenie jako usługa podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy,

podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy,

działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Wierzytelność jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego. Instytucja przelewu wierzytelności została uregulowana w przepisach art. 509-518 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 509 § 1 Kodeksu cywilnego:

wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

W myśl art. 509 § 2 Kodeksu cywilnego:

wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Jak stanowi art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego:

umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Istotą przelewu wierzytelności jest zatem umowa zawierana przez wierzyciela z osobą trzecią, na podstawie której osoba ta nabywa od wierzyciela przysługującą mu wierzytelność. W wyniku przelewu wierzytelności prawa przysługujące dotychczasowemu wierzycielowi przechodzą na nabywcę wierzytelności, przy czym sam stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie. Na podstawie umowy przelewu wierzytelności cesjonariusz może dochodzić spełnienia określonego świadczenia od dłużnika, przysługuje mu również uprawnienie do rozporządzania wierzytelnością poprzez jej dalszą odsprzedaż, zamianę, darowiznę, zapis w testamencie lub zastaw. W zamian za nabywaną wierzytelność cesjonariusz (nabywca) zobowiązuje się do spełnienia określonego świadczenia na rzecz cedenta. Spełnienie świadczenia, wynikającego z umowy przelewu nastąpi, gdy cedent przeniesie wierzytelność na cesjonariusza, a on zapłaci mu cenę za cedowaną wierzytelność (w sytuacji, kiedy cesja miała charakter odpłatny).

Zarówno w treści ustawy, jak i w wydanych do niej przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku niektórych czynności.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy,

zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Ponadto, w świetle art. 43 ust. 15 ustawy,

zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Sprecyzowanie przepisów regulujących zwolnienie od podatku od towarów i usług dla usług finansowych ma na celu zapewnienie jednolitego stosowania tego zwolnienia w odniesieniu do rynku wspólnotowego, jak również zapewnienie spójności przepisów dotyczących podatku od towarów i usług z przepisami krajowymi regulującymi funkcjonowanie rynku finansowego.

Powyższe zwolnienia uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek implementacji odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 poz. 1 z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą.

W myśl art. 135 ust. 1 lit. b Dyrektywy,

państwa członkowskie zwalniają transakcje udzielania kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę.

Przytoczony przepis Dyrektywy dotyczy tylko ściśle wymienionych rodzajów czynności, których charakter pozwala na zakwalifikowanie ich do kategorii usług związanych z obrotem bankowym i finansami. W związku z tym należy uznać, że wszelkie inne czynności niewymienione w tym przepisie nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie tego przepisu.

Istota kredytu konsumpcyjnego została zawarta w art. 3 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (Dz. U. z 2022 r. poz. 246), zgodnie z którym:

1. przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę o kredyt w wysokości nie większej niż 255 550 zł albo równowartość tej kwoty w walucie innej niż waluta polska, który kredytodawca w zakresie swojej działalności udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi.

1a. Przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się także umowę o kredyt

niezabezpieczony hipoteką, który jest przeznaczony na remont domu albo lokalu

mieszkalnego, w tym w wysokości większej niż wysokość określona w ust. 1.

2. Za umowę o kredyt konsumencki uważa się w szczególności:

pieniężnego, jeżeli konsument jest zobowiązany do poniesienia jakichkolwiek

kosztów związanych z odroczeniem spełnienia świadczenia;

4) umowę o kredyt, w której kredytodawca zaciąga zobowiązanie wobec osoby

trzeciej, a konsument zobowiązuje się do zwrotu kredytodawcy spełnionego

świadczenia; 5) umowę o kredyt odnawialny.

W myśl art. 3 ust. 3 ustawy o kredycie konsumenckim,

za umowę o kredyt konsumencki nie uważa się umów dotyczących odroczenia terminu spełnienia świadczenia niepieniężnego, którego przedmiotem jest stałe lub sukcesywne świadczenie usług lub dostaw towarów tego samego rodzaju, jeżeli konsument jest zobowiązany do zapłaty za spełnione świadczenie lub dostawę towaru w ustalonych odstępach czasu w trakcie obowiązywania umowy.

Stosownie do art. 5 pkt 6 ustawy o kredycie konsumenckim,

całkowity koszt kredytu to wszelkie koszty, które konsument jest zobowiązany ponieść w związku z umową o kredyt, w szczególności:

a) odsetki, opłaty, prowizje, podatki i marże jeżeli są znane kredytodawcy oraz

b) koszty usług dodatkowych w przypadku gdy ich poniesienie jest niezbędne do uzyskania kredytu - z wyjątkiem kosztów opłat notarialnych ponoszonych przez konsumenta.

Zatem z powyższego wynika, że kredyt kupiecki nie jest niczym innym, niż odroczoną płatnością za pobrany przez kupującego towar / usługę. Przy takiej umowie zakup towaru następuje w innym momencie niż zapłata ustalonej za niego należności. Oznacza to, że sprzedawca poprzez odroczenie terminu płatności przez czas tegoż odroczenia kredytuje nabywcę. W praktyce, kredyt kupiecki jest odłożeniem zapłaty za otrzymane towary lub usługi.

Wynika z tego, że ekonomiczna istota oraz charakterystyczne elementy kredytu kupieckiego przesądzają o tym, że dla potrzeb rozliczeń w zakresie podatku VAT usługi polegające na udzielaniu kredytu kupieckiego należy zaklasyfikować jako usługi finansowe.

Państwa wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą ustalenia czy otrzymywane przez Państwa Spółkę Opłaty, tj. Opłata przygotowawcza, Opłata operacyjna oraz Opłata za Wydłużony Termin Płatności w związku z udzielonym Klientom wydłużonym terminem płatności za Wierzytelności będą podlegały zwolnieniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Udzielanie Klientom Kontrahenta wydłużonego terminu płatności za Wierzytelności stanowi czynności mieszczące się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Z uwagi jednak na fakt, że Wnioskodawca poprzez nabycie Wierzytelności od Kontrahenta, a następnie przyznanie Klientom wydłużonego terminu płatności za Wierzytelności - przez czas odroczenia płatności - będzie z perspektywy ekonomicznej finansował Klientów, czynności te mieszczą się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT - korzystają one ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca z tytułu przyznania Klientom wydłużonego terminu płatności za Wierzytelności pobiera Opłaty (tj. Opłatę przygotowawczą, Opłatę operacyjną oraz Opłatę za Wydłużony Termin Płatności.), które związane są z usługą polegającą na udzieleniu wydłużonego terminu płatności za Wierzytelności i jednocześnie dotyczą czynności odnoszących się do istoty świadczenia, przez co Klient uzyska możliwość odroczenia w czasie terminu płatności za Wierzytelności, za co zapłaci na rzecz Wnioskodawcy Opłatę.

Co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem VAT powinno być traktowane jak odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Jeżeli zatem dwa lub więcej niż dwa świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Ważne jest, czy świadczenia są ze sobą ściśle powiązane w taki sposób, że samodzielnie nie przynoszą wymaganej praktycznej korzyści z punktu widzenia przeciętnego konsumenta. Nie ma znaczenia subiektywny punkt widzenia dostawcy lub odbiorcy świadczenia. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej. Podstawowym kryterium pozwalającym uznać zbiór określonych czynności za usługę kompleksową (złożoną) jest określenie wzajemnych relacji pomiędzy elementami składowymi złożonej usługi w zakresie celów, które usługi te realizują. Pojedynczą usługę należy uznać za pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeżeli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykonania usługi zasadniczej. Podstawowym celem usługi pomocniczej tworzącej razem z usługą główną - usługę kompleksową - jest lepsze wykorzystanie przez nabywcę usługi głównej. Aby dana pomocnicza usługa mogła być uznana za element kompleksowej usługi, winna służyć bezpośrednio realizacji głównej usługi. W celu ustalenia czy dana usługa może być uznana za złożoną, konieczne jest zbadanie przebiegu konkretnej transakcji z uwzględnieniem jej wszystkich ekonomicznych aspektów.

W odniesieniu do zasad kwalifikacji usług jako jednolitego świadczenia należy uznać, że usługę udzielenia wydłużonego terminu płatności można uznać za kompleksową, składającą się z kombinacji różnych czynności. Do takich zaliczyć należy czynności wykonywane przed faktycznym udzieleniem wydłużonego terminu płatności za Wierzytelności, których celem jest tylko i wyłącznie zrealizowanie usługi zasadniczej. Usługa zasadnicza w postaci wydłużonego terminu płatności nie mogłaby być wykonana bez czynności "przygotowawczych". Działania przygotowawcze nie stanowią celu samego w sobie, lecz są środkiem do pełnego i należytego wykonania usługi zasadniczej. Zatem można w przypadku świadczeń, które wykonywane są przed faktycznym udzieleniem wydłużonego terminu płatności za Wierzytelności mówić o jednym świadczeniu głównym - udzielaniu kredytu kupieckiego, na które składają się inne świadczenia pomocnicze, które uznać można za usługi "przygotowawcze". Przygotowawcze usługi jako usługi pomocnicze mają ścisły związek z udzieleniem wydłużonego terminu płatności za Wierzytelności i ich funkcjonowanie samoistne, w oderwaniu od usługi udzielenia kredytu kupieckiego pozbawione byłoby sensu. Ponadto oddzielenie świadczeń "przygotowawczych" od usługi zasadniczej (udzielenia wydłużonego terminu płatności) miałoby charakter sztuczny.

W niniejszej sprawie należy dokonać analizy czy Opłata przygotowawcza, Opłata operacyjna oraz Opłata za Wydłużony Termin Płatności stanowią elementy kompleksowej usługi udzielenia kredytu kupieckiego, które nie stanowią celu samego w sobie i nie mają charakteru samoistnej usługi.

I tak, Opłata przygotowawcza związana z weryfikacją zdolności kredytowej Klienta, która będzie naliczana jednorazowo wraz z pierwszym przelewem Wierzytelności w odniesieniu do Klienta oraz Opłata operacyjna, pobierana od każdej nabytej przez Wnioskodawcę Wierzytelności, stanowią wynagrodzenie za czynności związane z samym świadczeniem wydłużenia terminu zapłaty Wierzytelności przez Klienta. Nie stanowią one zatem celu samego w sobie, lecz są środkiem do pełnego i należytego wykonania usługi zasadniczej. W związku z powyższym, ww. opłaty stanowią wynagrodzenie za czynności korzystające ze zwolnienia o podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Natomiast Opłata za korzystanie z wydłużonego terminu płatności (przypadające po pierwotnym terminie płatności) stanowiąca kwotę kalkulowaną według określonego wzoru pomimo, że nie stanowi kredytu kupieckiego, wpisuje się w zakres pojęcia zarządzania kredytem kupieckim przez Wnioskodawcę. Tym samym opłaty pobierane przez Wnioskodawcę za ww. czynności, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i korzystają ze zwolnienia od tego podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Zatem na podstawie powyższych uregulowań, w okolicznościach przedstawionych przez Państwa Spółkę, stwierdzić należy, że usługę udzielenia wydłużonego terminu płatności za Wierzytelności można uznać za usługę kompleksową. Otrzymywane przez Wnioskodawcę z tego tytułu Opłaty będą stanowić wynagrodzenie za udzielone finansowanie (tj. za świadczoną usługę finansową). Opłaty te będą stanowić formę wynagrodzenia charakterystyczną dla usług finansowych, takich jak kredyt czy pożyczka, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej zastosowania zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT do otrzymanych przez Wnioskodawcę Opłat w związku z udzielonym Klientom wydłużonego terminu płatności za Wierzytelności jest prawidłowe.

Kolejną Państwa wątpliwością jest kwestia obowiązku zastosowania MPP w odniesieniu do zapłaty dokonywanej na rzecz Kontrahenta z tytułu nabycia Wierzytelności (tj. Ceny nabycia Wierzytelności) w przypadku, z tytułu której płatność za nabycie towarów / usług, których Wierzytelność ta dotyczy, powinna zostać dokonana z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności (MPP) na podstawie art. 108a ust. 1b ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 103 ust. 1 ustawy o VAT,

podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i art. 33b.

Stosownie do art. 108a ust. 1 ustawy,

podatnicy, którzy otrzymali fakturę z wykazaną kwotą podatku, przy dokonywaniu płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury mogą zastosować mechanizm podzielonej płatności.

W myśl art. 108a ust. 2 ustawy,

zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności polega na tym, że:

Jak stanowi art. 108a ust. 3 ustawy,

zapłata z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności dokonywana jest w złotych polskich przy użyciu komunikatu przelewu udostępnionego przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową, przeznaczonego do dokonywania płatności w mechanizmie podzielonej płatności, w którym podatnik wskazuje:

Zgodnie z art. 108a ust. 5 ustawy,

w przypadku gdy płatność zostanie dokonana w sposób określony w ust. 2 na rzecz podatnika innego niż wskazany na fakturze, o której mowa w ust. 3 pkt 3, podatnik, na rzecz którego dokonano tej płatności, odpowiada solidarnie wraz z dostawcą tych towarów lub usługodawcą za nierozliczony przez dostawcę towarów lub usługodawcę podatek wynikający z tej dostawy towarów lub tego świadczenia usług do wysokości kwoty otrzymanej na rachunek VAT.

Na podstawie art. 108a ust. 6 ustawy,

odpowiedzialność solidarna podatnika, o którym mowa w ust. 5, jest wyłączona w przypadku dokonania przez tego podatnika płatności na rachunek VAT dostawcy towarów lub usługodawcy wskazanego na fakturze, o której mowa w ust. 3 pkt 3, albo zwrotu otrzymanej płatności na rachunek VAT podatnika, od którego otrzymano tę płatność, niezwłocznie po powzięciu informacji o jej otrzymaniu, w kwocie otrzymanej na rachunek VAT. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Ustawa z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1751) przewiduje z dniem 1 listopada 2019 r.m.in. wprowadzenie katalogu towarów i usług, w stosunku do których obligatoryjne zastosowanie będzie miał mechanizm podzielonej płatności.

Zgodnie z art. 108a ust. 1a ustawy o VAT,

obowiązującym od dnia 1 listopada 2019 r., przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

W myśl art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r., Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2021 r. poz. 162 z późn. zm.),

dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

Stosownie do art. 108a ust. 1b ustawy o VAT.

podatnik obowiązany do wystawienia faktury, o której mowa w art. 106e ust. 1 pkt 18a, jest obowiązany do przyjęcia płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o VAT,

w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, obejmującym dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 ustawy - wyrazy "mechanizm podzielonej płatności."

Stosownie do art. 108a ust. 7 ustawy,

w przypadku stwierdzenia, że podatnik dokonał płatności z naruszeniem ust. 1a, naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego ustala dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty podatku przypadającej na nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, wykazane na fakturze, której dotyczy płatność. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się.

Zgodnie z art. 108a ust. 7 ustawy o VAT,

przepisu ust. 7 nie stosuje się, jeżeli dostawca lub usługodawca rozliczył całą kwotę podatku wynikającą z faktury, która została zapłacona z naruszeniem ust. 1a.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy w przypadku nabycia przez Wnioskodawcę od Kontrahenta Wierzytelności, z tytułu której płatność za nabycie towarów / usług, których Wierzytelność ta dotyczy powinna zostać dokonana z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności (MPP) na podstawie art. 108a ust. 1b ustawy o VAT, Wnioskodawca będzie zobowiązany do zastosowania MPP w odniesieniu do zapłaty dokonywanej na rzecz Kontrahenta z tytułu nabycia tej Wierzytelności (tj. Ceny nabycia Wierzytelności).

Odnosząc się do powyższego należy w pierwszej kolejności wskazać, że obowiązek bezwzględnego stosowania mechanizmu podzielonej płatności wprowadzony przepisami obowiązującymi od dnia 1 listopada 2019 r. dotyczy wyłącznie konkretnych to towarów i usług enumeratywnie wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy. Jednocześnie będzie funkcjonował dobrowolny system podzielonej płatności na pozostałe towary i usługi, który został wprowadzony ustawą z dnia 15 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 62, z późn. zm.).

Podkreślenia wymaga fakt, że zapis art. 108a ust. 1 pkt 1a ustawy, wprowadza obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności przy regulowaniu należności z faktury, w której wartość sprzedaży brutto przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty i faktura ta obejmuje swym zakresem towary lub usługi wskazane w załączniku nr 15 do ustawy. Co do zasady, faktura taka powinna być oznaczona przez wystawcę informacją "mechanizm podzielonej płatności". Należy jednak zwrócić uwagę, że wprowadzany obowiązek zapłaty takiej faktury w mechanizmie podzielonej płatności nie jest uzależniony od tego, czy na fakturze zawarto takie oznaczenie. Zatem nawet jeżeli sprzedawca nie dopełnił obowiązku i nie oznaczył takiej faktury, nabywca ma obowiązek zapłaty kwoty należności za towary lub usługi z załącznika nr 15 w mechanizmie podzielonej płatności. Nabywca bowiem musi być zorientowany, co jest przedmiotem transakcji, to nabywca bowiem inicjuje płatność i odpowiada za wybór formy płatności. Podkreślić należy, że nabywca jest zobowiązany do analizy, jakie towary lub usługi nabył i czy wiążą się z tym dla niego określone obowiązki.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę art. 108a ust. 1b ustawy o VAT, należy wskazać, że jeżeli wartość faktury dotyczy towarów lub usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT, wówczas obowiązek przyjęcia płatności wskazany w ww. przepisie dotyczy całej płatności. W przypadku gdy faktura dokumentuje oprócz towarów lub usług z załącznika nr 15 również inne towary czy usługi, wówczas nabywca ma obowiązek zapłacić w podzielonej płatności wyłącznie tą część faktury dotyczącą towarów i usług wymienionych w załączniku nr 15, a sprzedawca obowiązany jest do przyjęcia tej kwoty. Niemniej jednak nabywca może uregulować całą kwotę wynikającą z takiej faktury w mechanizmie podzielonej płatności.

Z ww. przepisów określających mechanizm podzielonej płatności wynika, że płatności dokonywane z wykorzystaniem mechanizmu podzielonej płatności dokonywane mogą być na rachunki VAT inne niż sprzedawcy. W związku z tym, w przypadku płatności dokonywanych dla podmiotów innych niż sprzedawcy, mechanizm podzielonej płatności będzie mógł być wykorzystywany poprzez dokonywanie wpłat na rachunki VAT tych podmiotów.

Jak wynika z wyżej powołanego zapisu art. 108a ust. 5 - w przypadku gdy płatność zostanie dokonana przy zastosowaniu mechanizmu podzielonej płatności na rzecz podatnika innego niż wskazany na fakturze w związku, z którą dokonywana jest płatność, podatnik, na rzecz którego dokonano tej płatności, odpowiada solidarnie wraz z dostawcą tych towarów lub usługodawcą za nierozliczony przez dostawcę towarów lub usługodawcę podatek wynikający z tej dostawy towarów lub tego świadczenia usług do wysokości kwoty otrzymanej na rachunek VAT.

Jak wynika z art. 108a ust. 6, jeżeli podatnik (na rzecz którego nabywca towarów lub usług dokonał płatności z zastosowaniem procedury mechanizmu podzielonej płatności) niezwłocznie po otrzymaniu tej należności dokona przelewu z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności kwoty otrzymanej na rachunek VAT w całości tej kwoty na rachunek VAT dostawcy towarów lub usługodawcy to odpowiedzialność solidarna zostanie wyłączona.

Jak wskazano w opisie sprawy, Państwa Spółka na zasadach opisanych w Umowie będzie świadczyć na rzecz Klientów usługę w postaci wydłużenia terminu płatności w odniesieniu do nabytych Wierzytelności. W zamian za to świadczenie Klient (podmiot, któremu został wydłużony termin płatności) będzie zobowiązany do zapłaty na rzecz Państwa Spółki następujących Opłat: Opłaty przygotowawczej, Opłaty operacyjnej oraz Opłaty za Wydłużony Termin Płatności. Wydłużony termin płatności wyniesie 180 dni. Wierzytelności mogą dotyczyć towarów i usług wymienionych w Załączniku nr 15 do ustawy o VAT. Wartość poszczególnych faktur dokumentujących takie Wierzytelności może przekraczać kwotę 15 000 zł lub jej równowartość wyrażoną w walucie obcej. Tym samym, w ramach Wierzytelności nabywanych przez Państwa Spółkę mogą wystąpić Wierzytelności udokumentowane fakturami, w stosunku do których wystąpi obowiązek zapłaty z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności, o którym mowa w art. 108a ustawy o VAT.

Cena nabycia Wierzytelności nie stanowi zapłaty za towary i usługi objęte skupowanymi fakturami. Istotą tych płatności jest finansowanie działalności Spółki w czasie trwania odroczonego terminu płatności.

W konsekwencji, gdy przedmiotem nabycia przez Państwa Spółkę Wierzytelności będą faktury, za które płatność objęta będzie obowiązkiem zastosowania MPP, to wypłata wynagrodzenia dokonywana przez Państwa Spółkę na rzecz Kontrahenta będzie wynagrodzeniem za nabytą Wierzytelność i jednocześnie nie będzie stanowiła ona zapłaty za sprzedane przez Kontrahenta na rzecz Klientów towary / usługi. Rozliczenie dokonywane w ramach Umowy zawartej pomiędzy Państwa Spółką a Kontrahentem, nie jest objęte obowiązkowym mechanizmem podzielonej płatności, o którym mowa w art. 108a ust. 1a ustawy o VAT, bowiem wynagrodzenie to nie stanowi zapłaty za sprzedawane przez Kontrahenta towary / usługi w odniesieniu do których może wystąpić obowiązek stosowania MPP.

Zatem w przypadku nabycia przez Państwa Spółkę od Kontrahenta Wierzytelności, z tytułu której płatność za nabycie towarów / usług których Wierzytelność ta dotyczy, powinna zostać dokonana z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności (MPP) na podstawie art. 108a ust. 1b ustawy o VAT, Państwa Spółka nie będzie zobowiązana do zastosowania MPP w odniesieniu do zapłaty dokonywanej na rzecz Kontrahenta z tytułu nabycia tej Wierzytelności.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług (pytań oznaczonych we wniosku nr 3 oraz nr 4), natomiast zagadnienia w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (pytania oznaczone we wniosku nr 1 oraz nr 2) są przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2022 r. poz. 329 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.".

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).