0111-KDIB3-1.4012.600.2017.1.JP - Ustalenie pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki poniesione na realizację inwestycji polegającej na budowie targowiska oraz na fakturach dokumentujących wydatki bieżące oraz zarządzanie i administrowanie placem targowym.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 września 2017 r. (data wpływu 25 września 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki poniesione na realizację inwestycji pn. "..." oraz na fakturach dokumentujących wydatki bieżące oraz zarządzanie i administrowanie placem targowym - jest prawidłowe.

W dniu 25 września 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki poniesione na realizację inwestycji pn. "..." oraz na fakturach dokumentujących wydatki bieżące oraz zarządzanie i administrowanie placem targowym.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina J jest czynnym podatnikiem podatku VAT, zarejestrowanym pod numerem.... Wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Gmina zamierza podjąć realizację zadania polegającego na budowie targowiska ogólnodostępnego, całorocznego. W związku z tym w dniu 31 marca 2017 r. złożono wniosek o przyznanie pomocy na operację pn. "...", typu "Inwestycje w targowiska lub obiekty budowlane przeznaczone na cele promocji lokalnych produktów" w ramach poddziałania "Wsparcie inwestycji w tworzenie, ulepszanie i rozwijanie podstawowych usług lokalnych dla ludności wiejskiej, w tym rekreacji, kultury i powiązanej infrastruktury" objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. Planowana infrastruktura zlokalizowana będzie na działce 1082/2 w J. Po wybudowaniu targowisko będzie utwardzone, oświetlone i przyłączone do sieci wodociągowej, kanalizacyjnej i elektroenergetycznej, wyposażone w odpływ wody deszczowej, z dostępem do urządzeń sanitarno-higienicznych i miejsc parkingowych, ogrodzenie. Połowa powierzchni targowiska będzie zadaszona, ponadto powierzchnia handlowa targowiska, przez którą należy rozumieć powierzchnię sprzedaży, pod sprzedaż produktów rolno-spożywczych, będzie stanowiła 40% powierzchni handlowej całego targowiska. Od sprzedawców będą pobierane jedynie opłaty w formie opłaty targowej. Nie będą pobierane żadne inne dodatkowe opłaty np. z tytułu dzierżawy powierzchni handlowej. Nie będą zawierane umowy cywilnoprawne z tytułu najmu lub innej formy korzystania ze stoisk targowych. Na zarządzanie i administrowaniem placem targowym zostanie zawarta odpłatna umowa ze spółką prawa handlowego obejmująca m.in. utrzymanie w odpowiednim stanie sanitarnym placu targowego, nadzór nad urządzeniami placu (ławy handlowe, zadaszenie) wraz z pełną odpowiedzialnością za ich uszkodzenie lub kradzież, zbieranie i wywóz odpadów nieczystości, organizację handlu zgodnie z regulaminem targowiska ustalonym przez spółkę, ubezpieczenie prowadzonej działalności od odpowiedzialności cywilnej, pobieranie opłaty targowej zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 z późn. zm.). Wynagrodzenie z tego tytułu dla spółki będzie wypłacane miesięcznie na podstawie wystawianej na koniec każdego miesiąca faktury wg ceny ofertowej. Uzyskane dochody z tytułu opłaty targowej będą w całości odprowadzane na rachunek Gminy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Gminie będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki poniesione na realizację inwestycji pn. "..." oraz na fakturach dokumentujących wydatki bieżące oraz zarządzanie i administrowanie placem targowym w J?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Gminy nie przysługuje jej prawo do odliczenia VAT naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki poniesione na realizację inwestycji oraz wydatki bieżące związane z administrowaniem targowiska. Gmina realizując swoje zadania związane z wykonywaniem władztwa publicznego, określone w art. 2 ust. 1, art. 6 ust. 1, art. 7 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 446 z późn. zm.) nie jest traktowana jako podatnik VAT. Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Pobierana opłata targowa jest świadczeniem publicznoprawnym, nieekwiwalentnym. Pobieranie jej nie wiąże się w żaden sposób z wykonywaniem przez Gminę jakichkolwiek korzyści. Należy ją pobierać z tytułu dokonywania sprzedaży zarówno w miejscu specjalnie do tego wyznaczonym, jak i w każdym innym miejscu, np. na chodniku czy placu. Zobowiązanie podatkowe z tytułu opłaty targowej wiążę się z zaistnieniem zdarzenia jakim jest sprzedaż, a nie zajęcia powierzchni na targowisku. Opłata targowa jest poza zakresem działania ustawy o podatku od towarów i usług. Budowa targowiska należy do zadań własnych gminy, do jej zadań statutowych. Gmina nie zamierza oprócz opłaty targowej pobierać innych należności wobec czego nie ma prawa do odliczenia VAT naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki poniesione na realizację inwestycji oraz wydatki bieżące związane z administrowaniem targowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy, warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go - dla tej czynności - za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej - na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy - należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi natomiast art. 15 ust. 6 ustawy - nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

* podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz

* podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na postawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1875) - gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 powołanej ustawy - do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 cyt. ustawy). W szczególności zadania własne obejmują sprawy targowisk i hal targowych (art. 7 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy).

Natomiast zagadnienia dotyczące opłaty targowej reguluje ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1785).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych - opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach, z zastrzeżeniem ust. 2b.

Artykuł 15 ust. 2b ww. ustawy stanowi, że opłacie targowej nie podlega sprzedaż dokonywana w budynkach lub w ich częściach.

W myśl art. 15 ust. 3 powołanej ustawy - opłatę targową pobiera się niezależnie od należności przewidzianych w odrębnych przepisach za korzystanie z urządzeń targowych oraz za inne usługi świadczone przez prowadzącego targowisko.

Zatem opłata targowa jest szczególną formą daniny publicznej, pobieraną od podmiotów dokonujących sprzedaży na targowiskach lub innych wydzielonych miejscach. Wysokość opłaty ustala właściwa miejscowo rada gminy w trybie określonym ustawowo.

Gmina pobierając takie opłaty będzie działała jako organ władzy publicznej, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy, w konsekwencji czego opłaty te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina zamierza podjąć realizację zadania polegającego na budowie targowiska ogólnodostępnego, całorocznego. Po wybudowaniu targowisko będzie utwardzone, oświetlone i przyłączone do sieci wodociągowej, kanalizacyjnej i elektroenergetycznej, wyposażone w odpływ wody deszczowej, z dostępem do urządzeń sanitarno-higienicznych i miejsc parkingowych, ogrodzenie. Połowa powierzchni targowiska będzie zadaszona, ponadto powierzchnia handlowa targowiska, przez którą należy rozumieć powierzchnię sprzedaży, pod sprzedaż produktów rolno-spożywczych, będzie stanowiła 40% powierzchni handlowej całego targowiska. Od sprzedawców będą pobierane jedynie opłaty w formie opłaty targowej Nie będą pobierane żadne inne dodatkowe opłaty np. z tytułu dzierżawy powierzchni handlowej. Nie będą zawierane umowy cywilnoprawne z tytułu najmu lub innej formy korzystania ze stoisk targowych. Na zarządzanie i administrowaniem placem targowym zostanie zawarta odpłatna umowa ze spółką prawa handlowego obejmująca m.in. utrzymanie w odpowiednim stanie sanitarnym placu targowego, nadzór nad urządzeniami placu (ławy handlowe, zadaszenie) wraz z pełną odpowiedzialnością za ich uszkodzenie lub kradzież, zbieranie i wywóz odpadów nieczystości, organizację handlu zgodnie z regulaminem targowiska ustalonym przez spółkę, ubezpieczenie prowadzonej działalności od odpowiedzialności cywilnej, pobieranie opłaty targowej zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Wynagrodzenie z tego tytułu dla spółki będzie wypłacane miesięcznie na podstawie wystawianej na koniec każdego miesiąca faktury wg ceny ofertowej. Uzyskane dochody z tytułu opłaty targowej będą w całości odprowadzane na rachunek Gminy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki poniesione na realizację inwestycji oraz na fakturach dokumentujących wydatki bieżące oraz zarządzanie i administrowanie placem targowym.

Jak wynika z powołanych przepisów prawa, odliczenie podatku uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, gdyż, jak wskazał Wnioskodawca, od sprzedawców będą pobierane jedynie opłaty w formie opłaty targowej, nie będą pobierane żadne inne dodatkowe opłaty np. z tytułu dzierżawy powierzchni handlowej, nie będą zawierane umowy cywilnoprawne z tytułu najmu lub innej formy korzystania ze stoisk targowych. Gmina będzie pobierała jedynie opłatę targową, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a z tytułu jej poboru Gmina nie działa w charakterze podatnika VAT.

Powyższe prowadzi zatem do wniosku, że towary i usługi nabywane w związku z budową targowiska oraz wydatki bieżące dotyczące targowiska oraz związane z administrowaniem i zarządzaniem placem targowym nie są związane z wykonywanymi przez Gminę czynnościami opodatkowanymi generującymi podatek należny.

Reasumując, w świetle art. 86 ust. 1 ustawy, Gmina nie będzie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki poniesione na realizację inwestycji oraz na fakturach dokumentujących wydatki bieżące oraz zarządzanie i administrowanie placem targowym.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.