0111-KDIB3-1.4012.6.2020.1.ICZ - VAT w zakresie opodatkowania usługi „Montaż zabudowy przenośników".

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 stycznia 2020 r. (data wpływu 9 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi "Montaż zabudowy przenośników A." - jest prawidłowe.

W dniu 9 stycznia 2020 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi "Montaż zabudowy przenośników A.".

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod firmą R. N R. na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Przeważającym rodzajem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest działalność sklasyfikowana w grupowaniu 43.99.Z "Pozostałe specjalistyczne roboty budowlane, gdzie indziej niesklasyfikowane".

Ponadto Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą także w zakresie:

* 2511Z produkcja konstrukcji metalowych i ich części

* 2562Z obróbka mechaniczna elementów metalowych

* 3311Z naprawa i konserwacja metalowych wyrobów gotowych

* 3320Z instalowanie maszyn przemysłowych, sprzętu i wyposażenia

* 4120Z roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych

* 4321Z wykonywanie instalacji elektrycznych

* 4322Z wykonywanie instalacji wodno-kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych

* 4329Z wykonywanie pozostałych instalacji budowlanych

* 4339Z wykonywanie pozostałych robót budowlanych wykończeniowych

* 4941Z transport drogowy towarów.

Wnioskodawca od dnia 7 maja 2018 r. jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W dniu 1 marca 2019 r. M. sp. z o.o. z siedzibą w (...) zamówiła u Wnioskodawcy wykonanie usługi "Montaż zabudowy przenośników A." (zamówienie:...). Usługa polegała na montażu zabudowy przenośników do sufitu, posadzki (podłoża), do konstrukcji stalowej zamontowanej do posadzki (podłoża) budynku. M. sp. z o.o. była głównym wykonawcą usługi zamówionej przez inwestora - (...), a Wnioskodawca świadczył usługę jako podwykonawca. M. sp. z o.o. jest czynnym podatnikiem podatku VAT od 11 marca 2016 r. Wykonanie usługi Wnioskodawca udokumentował fakturą z dnia 30 marca 2019 r. (nr...), w której nie wykazał podatku VAT uznając, że wykonuje roboty budowlane, a co za tym idzie, podatnikiem podatku VAT był nabywca usługi. Następnie jednak Wnioskodawca stwierdził, że usługi przez niego świadczone nie były robotami budowlanymi, dlatego w dniu 30 maja 2019 r. wystawił fakturę nr (...) uwzględniającą powstanie u niego obowiązku podatkowego VAT z tytułu ich wykonania.

Dążąc do usunięcia wątpliwości co do charakteru wykonanych usług Wnioskodawca zwrócił się do Głównego Urzędu Statystycznego w celu zakwalifikowania ich do właściwego grupowania zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

Główny Urząd Statystyczny pismem z dnia 21 czerwca 2019 r. (znak:..) wyjaśnił, że zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 1676 z późn. zm.) usługi montażu zabudowy przenośników polegające na montowaniu ich do sufitu, posadzki (podłoża), do konstrukcji stalowej zamontowanej do posadzki (podłoża) budynku, mieszczą się w grupowaniu: PKWiU 33.20 "Usługi instalowania maszyn przemysłowych, sprzętu i wyposażenia". Natomiast w oparciu o § 3 powołanego rozporządzenia, zgodnie z którym do celów podatkowych stosuje się do dnia 31 grudnia 2019 r. Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.) ww. usługi mieszczą się w grupowaniu: PKWiU 33.20 "Usługi instalowania maszyn przemysłowych, sprzętu i wyposażenia".

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca był podatnikiem podatku VAT z tytułu wykonanej w dniu 30 kwietnia 2019 r. w charakterze podwykonawcy usługi "Montaż zabudowy przenośników A." polegającej na montażu zabudowy przenośników do sufitu, posadzki (podłoża), do konstrukcji stalowej zamontowanej do posadzki (podłoża) budynku?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca był podatnikiem podatku VAT z tytułu wykonanej w dniu 30 kwietnia 2019 r. w charakterze podwykonawcy usługi "Montaż zabudowy przenośników A." polegającej na montażu zabudowy przenośników do sufitu, posadzki (podłoża), do konstrukcji stalowej zamontowanej do posadzki (podłoża) budynku.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm. - dalej UVAT) opodatkowaniu tym podatkiem podlega świadczenie usług, podatnikami natomiast, z uwagi na art. 15 ust. 1 tej ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Ze względu jednakże na art. 17 ust. 1 pkt 8 tej ustawy, w brzmieniu nadanym mu art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2024 - dalej: Nowela) i obowiązującym 30 kwietnia 2019 r., podatnikami, od dnia 1 stycznia 2017 r., są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Stosownie do art. 17 ust. 1h UVAT w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

W przepisach UVAT ustawodawca nie zdefiniował zwrotu "podwykonawca", w języku potocznym natomiast słowo to znaczy tyle, co "firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy" (Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego). Bardziej szczegółową definicję umowy o podwykonawstwo zawiera art. 2 pkt 9b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 2164 z późn. zm. - dalej: PZP). Sięgając posiłkowo do tego przepisu stwierdzić należy, że przez umowę o podwykonawstwo należy rozumieć umowę w formie pisemnej o charakterze odpłatnym, której przedmiotem są usługi, dostawy lub roboty budowlane stanowiące część zamówienia publicznego, zawartą między wybranym przez zamawiającego wykonawcą a innym podmiotem (podwykonawcą), a w przypadku zamówień publicznych na roboty budowlane także między podwykonawcą a dalszym podwykonawcą lub między dalszymi podwykonawcami.

W stanie prawnym obowiązującym 30 kwietnia 2019 r. status podwykonawcy nie był jednak wystarczający do uznania za podatnika podatku VAT nabywcy usług. Aby tak się stało podwykonawca wykonać musiał roboty budowlane.

W poz. 2-48 załącznika nr 14 do UVAT wymieniono roboty budowlane, ogólnobudowlane i inne, wskazując przy każdej z nich symbol PKWiU. Spostrzeżenie to jest ważne, jako że z mocy art. 5a tej (w brzmieniu obowiązującym 30 kwietnia 2019 r.) towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5 (tj. czynności podlegających opodatkowaniu), wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej (taką jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług - PKWiU), są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. W załączniku nr 14 w poz. 2-49 wymieniono roboty budowlane zaliczone do poszczególnych grupowań PKWiU od 41.00.30.0 do 43.99.90.0. Skoro zaś Główny Urząd Statystyczny pismem z dnia 21 czerwca 2019 r. (znak:..) wyjaśnił, że zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.) i obowiązującej - dla celów podatkowych - 30 kwietnia 2019 r. świadczone przez stronę usługi mieściły się w grupowaniu: PKWiU 33.20 "Usługi instalowania maszyn przemysłowych, sprzętu i wyposażenia", nie były to roboty budowlane, a co za tym idzie Wnioskodawca był podatnikiem podatku VAT z tytułu ich wykonania.

Z wyjaśnień do sekcji C "PRODUKTY PRZETWÓRSTWA PRZEMYSŁOWEGO" zawartych w PKWiU wynika. że sekcja ta obejmuje usługi produkcyjne zleceniobiorców/podwykonawców, a także usługi instalowania maszyn przemysłowych, sprzętu i wyposażenia. Sekcja ta nie obejmuje usług instalowania (montażu) wyrobów stolarki budowlanej, włączając własnej produkcji, sklasyfikowanych w 43.32.10.0.

Wnioskodawca świadczył usługi produkcyjne jako podwykonawca, podlegające na instalowaniu maszyny przemysłowej. Usługa ta nie polegała przy tym na instalowania (montażu) wyrobów stolarki budowlanej. Usługa nie odnosiła się przy tym do obiektu budowlanego, albowiem z mocy art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1186 z późn. zm.) budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Wykonana przez Wnioskodawcę usługa montażu zabudowy przenośników do sufitu, posadzki (podłoża), do konstrukcji stalowej zamontowanej do posadzki (podłoża) budynku nie dotyczyła budowli, albowiem na skutek wykonanego zlecenia nie powstałą wolnostojąca instalacja przemysłowa. Wnioskodawca nie zajmował się też budową części budowlanych czy fundamentów urządzenia technicznego, z tych więc powodów nie wykonał robót budowlanych, a co za tym idzie, był podatnikiem podatku VAT z tytułu wykonanej w dniu 30 kwietnia 2019 r. w charakterze podwykonawcy usługi "Montaż zabudowy przenośników A." podlegającej na montażu zabudowy przenośników do sufitu, posadzki (podłoża), do konstrukcji stalowej zamontowanej do posadzki (podłoża) budynku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zatem, na wstępie należy zauważyć, że dla udzielenia odpowiedzi w zakresie zastosowania bądź niezastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dla świadczeń objętych wnioskiem, istotne jest prawidłowe ich zaklasyfikowanie według symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji.

Tut. Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywca usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to - co do zasady - niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę).

Na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez "podatników" w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Obowiązujący do 31 października 2019 r. art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wskazuje, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 października 2019 r.).

Stosownie do, obowiązującego do 31 października 2019 r., art. 17 ust. 1h ustawy w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Ww. załącznik nr 14 do ustawy, obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r., zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), podlegających mechanizmowi odwróconego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, w brzmieniu obowiązującym do 31 października 2019 r., należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy w poz. 2-48, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym - zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy - mechanizm ten ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Przy identyfikacji usług podlegających do 31 października 2019 r. mechanizmowi odwrotnego obciążenia trzeba mieć na uwadze, że należy posługiwać się PKWiU z 2008 r. oraz wytycznymi metodologicznymi do tej klasyfikacji. Przy każdej z usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy podano również symbol klasyfikacji statystycznej PKWiU, co wskazuje, że tylko te usługi, sklasyfikowane pod danym symbolem PKWiU, wymagają rozliczenia podatku na zasadzie odwrotnego obciążenia.

Natomiast transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora, podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), natomiast inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

W przypadku, wystąpienia dalszych "podzleceń" podwykonawca zlecający staje się głównym wykonawcą swojego zakresu prac w stosunku do swojego podwykonawcy i jest on wówczas zobowiązany do rozliczenia "podzleconych" usług budowlanych na zasadzie odwróconego obciążenia.

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu "podwykonawca" wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN podwykonawca to "firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy". (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca; 2503008).

W konsekwencji należy stwierdzić, że powyższe uregulowania prawne dowodzą, że aby zaistniał mechanizm odwrotnego obciążenia dla transakcji w zakresie usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, to ich przedmiotem muszą być wyłącznie ww. usługi budowlane, które są wykonywane w następującej relacji: podwykonawca - główny wykonawca.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że ustalenie czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku - ma charakter indywidualny.

Oznacza to, że w każdym konkretnym przypadku należy zbadać, czy:

* dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy,

* dana usługa jest świadczona przez podwykonawcę.

W związku z ww. przedstawionym schematem podmiotów występujących przy świadczeniu usługi, należy wskazać, że podwykonawca to dalszy wykonawca prac (częściowych lub całościowych) w ramach zleconej przez inwestora na rzecz głównego wykonawcy inwestycji. Zatem podwykonawca jest podatnikiem działającym na zlecenie głównego wykonawcy.

Na tle przedstawionego we wniosku opisu sprawy przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia czy Wnioskodawca był podatnikiem podatku VAT z tytułu wykonanej w dniu 30 kwietnia 2019 r. w charakterze podwykonawcy usługi "Montaż zabudowy przenośników A." polegającej na montażu zabudowy przenośników do sufitu, posadzki (podłoża), do konstrukcji stalowej zamontowanej do posadzki (podłoża) budynku.

Jak wyżej wskazano, w stanie prawnym obowiązującym do 31 października 2019 r. opodatkowaniu z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy podlegały usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy świadczone przez podwykonawcę, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy, były wykonywane przez podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy, zarejestrowanego jako podatnika VAT czynny.

W analizowanym przypadku, w ramach umowy zawartej z kontrahentem - M. Sp. z o.o. z tytułu wykonania usługi "Montaż zabudowy przenośników A." Wnioskodawca działał jako podwykonawca. Ponadto w opisie sprawy, na podstawie opinii uzyskanej z GUS, Wnioskodawca zaklasyfikował tą usługą do symbolu PKWiU 33.20 "Usługi instalowania maszyn przemysłowych, sprzętu i wyposażenia". Usługi objęte takim symbolem PKWiU nie zostały wymienione w załączniku nr 14 do ustawy o VAT, jako podlegające mechanizmowi odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy.

Wobec powyższego mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz cytowany stan prawny, należy stwierdzić, że w odniesieniu do wskazanej usługi "Montaż zabudowy przenośników A.", która została sklasyfikowana przez Wnioskodawcę do symbolu PKWiU 33.20, nie są spełnione przesłanki warunkujące jej opodatkowanie z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT.

Zatem ww. usługa "Montaż zabudowy przenośników A." wykonana przez Wnioskodawcę na rzecz M. sp. z o.o. powinna zostać opodatkowana na zasadach ogólnych tj. z zastosowaniem właściwej stawki podatku, tym samym obowiązek rozliczenia podatku należnego z tytułu ww. usługi ciążył na Wnioskodawcy.

W konsekwencji biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz powołane regulacje prawne należy stwierdzić, że Wnioskodawca był podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku z tytułu świadczonej ww. usługi "Montaż zabudowy przenośników A.".

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.