0111-KDIB3-1.4012.593.2017.2.WN - Wliczenie kwoty odszkodowania do limitu uprawniającego do zwolnienia podmiotowego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 września 2017 r. (data wpływu 18 września 2017 r.), uzupełnionym pismem z 15 listopada 2017 r. (data wpływu 23 listopada 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania czy otrzymana kwota odszkodowania powinna zostać wliczona do limitu uprawniającego wspólnotę do zwolnienia z podatku od towarów i usług VAT, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT (pytanie nr 2) - jest prawidłowe.

W dniu 18 września 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie wskazania czy otrzymana kwota odszkodowania powinna zostać wliczona do limitu uprawniającego wspólnotę do zwolnienia z podatku od towarów i usług VAT, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT (pytanie nr 2).

Wniosek został uzupełniony pismem z 15 listopada 2017 r. (data wpływu 23 listopada 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 8 listopada 2017 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012. 593.2017.1.WN.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wspólnota Mieszkaniowa składa się z czterech budynków mieszkalnych wielorodzinnych.

W każdym z budynków znajduje się podziemny garaż wielostanowiskowy z miejscami postojowymi, stanowiący samodzielny, wyodrębniony lokal, dla którego prowadzona jest odrębna księga wieczysta. Osoby posiadające miejsca postojowe w ww. garażach są jej współwłaścicielami i posiadają udział w garażu, jak również w częściach wspólnych całej nieruchomości. Łączna powierzchnia użytkowa wszystkich lokali mieszkalnych oraz podziemnych garaży wielostanowiskowych wynosi 8.893,51 m².

W toku użytkowania budynku przez członków wspólnoty ujawniły się liczne poważne wady nieruchomości wspólnej. Wspólnota zleciła sporządzenie opinii technicznej, rzeczoznawcy budowlanemu w specjalności konstrukcyjno-budowlanej w zakresie projektowania i wykonawstwa konstrukcji budowlanych, dotyczącej najważniejszych wad nieruchomości wspólnej. Sporządzona ekspertyza techniczna potwierdziła, że przedmiotowe wady są rezultatem wadliwego, niezgodnego ze sztuką budowlaną i z dokumentacją projektową wykonawstwa budynku.

Wspólnota mieszkaniowa wezwała dewelopera do zapłaty odszkodowania za wady nieruchomości wspólnej budynków należących do wspólnoty mieszkaniowej, w wysokości kosztu naprawy oszacowanej w opinii technicznej.

Usunięcie usterek wymaga wykonania remontu balkonów i tarasów lokali mieszkalnych, oraz naprawy uszkodzonych tynków i wypraw gipsowych wykończenia ścian, słupów i podciągów, a także wykonania linii wraz numeracją miejsc parkingowych w podziemnych garażach wielostanowiskowych.

Wskutek prowadzonych negocjacji ugodowych, pozasądowych deweloper w dniu 6 lipca 2017 r. wpłacił na rachunek bankowy wspólnoty kwotę 239.798,95 zł.

Na wypłaconą wspólnocie kwotę składa się:

* kwota netto 196.932,59 zł plus 8% VAT, brutto 212.687,20 zł z tytułu remontu balkonów i tarasów budynków A,B,C,D;

* kwota netto 18.103,47 zł plus 8% VAT, brutto 19.551,75 zł z tytułu naprawy uszkodzonych tynków i wypraw gipsowych wykończenia ścian, słupów i podciągów w podziemnych garażach wielostanowiskowych budynków A,B,C,D;

* kwota netto 7.000,00 plus 8% VAT, brutto 7.560,00 zł z tytułu wykonania linii miejsc parkingowych, oraz oznaczeń numerów miejsc parkingowych w podziemnych garażach wielostanowiskowych budynków A,B,C,D.

Kwotę uzyskaną od dewelopera wspólnota przeznaczy na sfinansowanie wydatków związanych z naprawą powstałych usterek części wspólnych, oraz utrzymaniem części wspólnych.

W ww. piśmie z 15 listopada 2017 r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy informując:

1. Oświadczenie woli właścicieli na wyrażenie zgody do dochodzenia roszczeń cywilnoprawnych wynikających z wad fizycznych w części wspólnych nieruchomości, zostało zawarte w Uchwale wspólnoty mieszkaniowej z dnia 7 kwietnia 2015 r., Nr 7/2015.

2. Wspólnota zawarła umowy cesji na dochodzenie roszczeń od dewelopera i uprawnień wynikających z rękojmi za wady fizyczne nieruchomości z właścicielami w 69,52% udziału w nieruchomości wspólnej. Pozostałe umowy wciąż spływają, jednakże z uwagi na trudności w komunikacji z niektórymi właścicielami proces wydłuża się w czasie. Wspólnota dokłada wszelkich starań i dąży do tego, aby w 100% właściciele podpisali umowy cesji.

3. Z prowadzonej korespondencji z deweloperem, wynika iż nie przystąpi do usuwania usterek, w zamian za to deweloper wypłacił na konto wspólnoty kwotę tytułem odszkodowania.

4. Wspólnocie przysługuje roszczenie odszkodowawcze, które wynika z nienależytego wykonania umów deweloperskich przez dewelopera, zgodnie z art. 471 Kodeksu Cywilnego.

W związku z powyższym opisem w zakresie podatku od towarów i usług zadano m.in. następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 2):

Czy otrzymana kwota odszkodowania powinna zostać wliczona do limitu uprawniającego wspólnotę do zwolnienia z podatku od towarów i usług VAT, na podstawie art. 113 ust. 1 Ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r.?

Stanowisko Wnioskodawcy (w zakresie pytania nr 2).

Zdaniem wspólnoty wpływ odszkodowania od dewelopera, nie jest obrotem i nie powinien być wliczany do limitu uprawniającego do korzystania ze zwolnienia podmiotowego przez wspólnotę mieszkaniową na podstawie art. 113 ust. 1 Ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r.

Prawa i obowiązki wspólnoty oraz zakres zarządu nieruchomością wspólną określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903. z późn. zm.).

W myśl art. 6 ww. ustawy, wspólnotę tworzy ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości Wspólnota może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Wspólnota jako jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej jest odrębnym od członków wspólnoty podmiotem praw i obowiązków a działając w ramach przyznanej zdolności prawnej może nabywać prawa i obowiązki do własnego majątku.

Według art. 13 ust. 1 ww. ustawy właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej).

W świetle ww. przepisu rozróżniać należy dwa rodzaje obowiązków członków wspólnoty mieszkaniowej jedne związane z nieruchomością wspólną drugie związane tylko z odrębną własnością lokalu.

W zakresie obciążeń finansowych właściciela lokalu będącego członkiem wspólnoty należy z kolei wyróżnić dwie kategorie wydatków koszty zarządu związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej i wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 tej ustawy właściciele uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, których wysokość ustalana jest w drodze uchwały wspólnoty Zaliczki te uiszczane są tylko na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną, stanowią one wewnętrzne rozliczenia między wspólnotą a jej członkami.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a zgodnie z 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Wspólnota nabywając towary i usługi dla celów nieruchomości wspólnej nie wykonuje żadnych czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług na rzecz właścicieli, ponieważ w takim przypadku działa w imieniu własnym i na własny rachunek W związku z tym odbiorcą nabywanych towarów i usług jest wspólnota mieszkaniowa jako odrębny od jej członków podmiot prawa. Ponieważ występuje ona jako ostateczny konsument nie świadczy więc w tym zakresie żadnych czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług na rzecz właścicieli odrębnych lokali.

Wspólnota, a więc jej członkowie nie dokonują sprzedaży w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, na rzecz samych siebie, poprzez zapłatę zaliczek (kwot) z tytułu kosztów związanych z utrzymaniem części wspólnej. Tym samym Wspólnota nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie pobierania opłat od członków wspólnoty z tytułu zaliczek na pokrycie kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej.

W związku z faktem, iż wypłacone odszkodowanie jest skutkiem naruszenia części wspólnej zasobu mieszkalnego wspólnoty i służy naprawieniu szkody, powstałej w części wspólnej budynku, a wspólnota nie nabywa żadnych towarów ani usług w rozumieniu ustawy o podatku do towarów i usług, czynność nie podlega ww. ustawie.

Odszkodowanie nie stanowi obrotu podlegającego opodatkowaniu, zatem nie powinno być uwzględnione w wartości sprzedaży po przekroczeniu, której podatnik traci zwolnienie, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie dotyczącym podatku od towarów i usług w kwestii objętej pytaniem nr 2 jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 powołanej ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

* odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z opisu sprawy wynika, że w toku użytkowania budynku przez członków wspólnoty ujawniły się liczne poważne wady nieruchomości wspólnej. Wspólnota zleciła sporządzenie opinii technicznej, rzeczoznawcy budowlanemu w specjalności konstrukcyjno-budowlanej w zakresie projektowania i wykonawstwa konstrukcji budowlanych, dotyczącej najważniejszych wad nieruchomości wspólnej. Sporządzona ekspertyza techniczna potwierdziła, że przedmiotowe wady są rezultatem wadliwego, niezgodnego ze sztuką budowlaną i z dokumentacją projektową wykonawstwa budynku.

Wspólnota mieszkaniowa wezwała dewelopera do zapłaty odszkodowania za wady nieruchomości wspólnej budynków należących do wspólnoty mieszkaniowej, w wysokości kosztu naprawy oszacowanej w opinii technicznej.

Wskutek prowadzonych negocjacji ugodowych, pozasądowych deweloper w dniu 6 lipca 2017 r. wpłacił na rachunek bankowy wspólnoty kwotę 239.798,95 zł.

Z prowadzonej korespondencji z deweloperem, wynika iż nie przystąpi on do usuwania usterek, w zamian za to deweloper wypłacił na konto wspólnoty kwotę tytułem odszkodowania.

Wspólnocie przysługuje roszczenie odszkodowawcze, które wynika z nienależytego wykonania umów deweloperskich przez dewelopera, zgodnie z art. 471 Kodeksu Cywilnego.

Wnioskodawca powziął wątpliwość czy otrzymana kwota odszkodowania powinna zostać wliczona do limitu uprawniającego Wspólnotę do zwolnienia z podatku od towarów i usług VAT, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W celu rozwiania wątpliwości Wnioskodawcy, należy zwrócić uwagę na pojęcie odszkodowania. Odszkodowanie jest pojęciem niezdefiniowanym w ustawie o podatku od towarów i usług. Natomiast w świetle uregulowań zawartych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, dalej jako: "k.c.") jest ono zapłatą za wyrządzone szkody, poniesione przez kogoś straty.

Na mocy art. 361 § 1 i § 2 k.c., zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron (art. 362 k.c.).

Z kolei, w myśl art. 471 k.c., dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Jak wskazano wyżej, przepis art. 113 ust. 1 ustawy o VAT wskazuje limit uprawniający podatników do zwolnienia z podatku od towarów i usług VAT. Limit ten jest odniesiony do wartości sprzedaży zrealizowanej przez podatnika w danym roku podatkowym. Natomiast przepis art. 113 ust. 2 wymienia wyjątki, do których nie stosuje się przepisów art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Należy w tym miejscu wskazać, że odszkodowanie nie wpisuje się w pojęcie sprzedaży, o którym mowa w art. 2 pkt 22 cyt. ustawy.

Zatem otrzymana przez Wnioskodawcę od dewelopera ww. kwota, wpłacona tytułem odszkodowania w sytuacji gdy faktycznie stanowić będzie ona odszkodowanie, nie będzie wliczana do limitu uprawniającego Wspólnotę do zwolnienia z podatku od towarów i usług VAT, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Należy w tym miejscu należy zaznaczyć, że w przedmiotowej interpretacji nie rozstrzygano czy otrzymana od dewelopera ww. kwota stanowi odszkodowanie, bowiem nie było to przedmiotem pytania. Informację, że Wnioskodawcy przysługuje roszczenie odszkodowawcze przyjęto jako element opisu sprawy, nie podlegający ocenie.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie objętym pytaniem nr 2, natomiast kwestie do których odnoszą się pytania nr 1 i nr 3 są przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.