0111-KDIB3-1.4012.571.2018.2.KO - Opodatkowanie transakcji sprzedaży działek niezabudowanych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 lipca 2018 r. (data wpływu 19 lipca 2018 r.), uzupełnionym pismem z 26 lipca 2018 r. (data wpływu 6 sierpnia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży działek niezabudowanych oznaczonych numerami 4771/8 i 3185/23 - jest prawidłowe.

W dniu 19 lipca 2018 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży działek niezabudowanych oznaczonych numerami 4771/8 i 3185/23.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 26 lipca 2018 r. (data wpływu 6 sierpnia 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 25 lipca 2018 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.571.2018.1.KO.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT czynnym i od stycznia 2017 r. rozlicza podatek VAT w sposób scentralizowany poprzez złożenie deklaracji VAT-7 sporządzonej na podstawie danych wynikających z "deklaracji cząstkowych", przekazanych jej przez jednostki organizacyjne.

Gmina jest właścicielem nieruchomości niezabudowanych:

* działki nr 4771/8 o powierzchni 0,0320 ha, położonej w C, w południowej części miasta, w rejonie ulicy O oraz

* działki nr 3185/23 o powierzchni 0,0239 ha, położonej w C przy ul. P.

Nieruchomość oznaczoną jako działka nr 4771/8, Gmina zamierza sprzedać w drodze bezprzetargowej. Sprzedaż działki, następuje w celu poprawienia warunków zagospodarowania nieruchomości przyległej do działki będącej przedmiotem zbycia. Przedmiotowa działka nie może być zagospodarowana jako odrębna nieruchomość.

Niniejsza działka posiada kształt nieregularny zbliżony do bardzo wąskiego prostokąta, położona jest na terenie płaskim. Działka stanowi niezagospodarowany teren zielony. Znajduje się na terenie ogrodzonym, w otoczeniu zabudowań przemysłowych, użytkowych i nie użytkowych oraz porośniętym drzewami. Jej niewielki fragment zajęto pod budynek o charakterze przemysłowym aktualnie nieużytkowanym. Przez działkę przebiega sieć wodociągowa, kanalizacyjna oraz znajduje się na niej latarnia z przebiegającym przez nią przewodem podziemnym sieci elektroenergetycznej. Ponadto działka posiada dostęp do pozostałego uzbrojenia terenu - w bliskim sąsiedztwie działki znajdują się sieć teletechniczna i ciepłownicza. Działka nie posiada bezpośredniego dostępu do drogi publicznej - dojazd do działki możliwy jest przez działki wchodzące w skład sąsiednich nieruchomości, jednak nie jest to uregulowane w księdze wieczystej. W zakresie uzbrojenia działki w sieć wodociągową, kanalizacyjną oraz postawienia latarni, Gmina nie poniosła żadnych wydatków i nie jest właścicielem tych sieci. Przedmiotem planowanej sprzedaży jest wyłącznie nieruchomość niezabudowana. Przedmiotowa działka została nabyta w drodze decyzji Wojewody z dnia 24 sierpnia 2017 r., w której stwierdza się, że Gmina nabyła z dniem 27 maja 1990 r. z mocy prawa, nieodpłatnie na własność nieruchomość oznaczoną jako działka nr 4771/8 o pow. 0,0320 ha.

Nieruchomość oznaczoną jako działka nr 3185/23, Gmina zamierza sprzedać w drodze przetargu ograniczonego do właścicieli nieruchomości, które bezpośrednio przylegają do niej, w celu zagospodarowania.

Działka posiada kształt prostokąta i położona jest na terenie płaskim. Zlokalizowana jest w sąsiedztwie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oraz mieszkaniowo-usługowej. Działka z trzech stron jest ogrodzona i niemal w całości utwardzona - w ok. 2/3 powierzchni kostką betonową, a w ok. 1/3 powierzchni płytami betonowymi pełnymi oraz ażurowymi. Na niewielkim fragmencie, w południowo wschodniej części działki, wzdłuż ogrodzenia rosną drzewa. Na terenie działki przy jej południowej granicy stoi betonowy słup podtrzymujący linię energetyczną średniego napięcia (sieć ta nie przebiega nad działką). Przez działkę przebiega sieć wodociągowa, a w granicy działki sieć gazowa, natomiast w najbliższym sąsiedztwie przebiegają sieci: energetyczna, kanalizacyjna i teletechniczna. Działka nie posiada bezpośredniego dostępu do drogi publicznej. W zakresie uzbrojenia niniejszej działki w sieć wodociągową i gazową oraz utwardzenia terenu, gmina nie ponosiła żadnych wydatków i nie jest ich właścicielem. Przedmiotem, sprzedaży jest wyłącznie nieruchomość niezabudowana. Działka przeznaczona do sprzedaży powstała z podziału nieruchomości oznaczonej jako działka nr 3185/14, nabytej z mocy prawa, nieodpłatnie z dniem 27 maja 1990 r. w drodze Decyzji Wojewody z 13 maja 1992 r.

Nieruchomości będące przedmiotem wniosku znajdują się na terenach, dla których brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Natomiast z informacji otrzymanej z Wydziału Urbanistyki i Architektury przy Urzędzie Miejskim wynika, iż decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego dla niniejszych działek nie odnaleziono w rejestrach Wydziału.

Przebiegające przez przedmiotowe działki sieci uzbrojenia terenu stanowią obiekty liniowe, które w myśl art. 3 pkt 3 ustawy prawo budowlane, są budowlami.

Działki, o których mowa we wniosku, nie były i nie są wykorzystywana do wykonywania czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT i przy ich nabyciu nie przysługiwało Gminie prawo do odliczenia podatku naliczonego

Pismem z 26 lipca 2018 r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy następująco:

Ad. 1) Gmina, nie była i nie jest właścicielem budynku o charakterze przemysłowym, którego fragment posadowiony jest na działce nr 4771/8. Budynek stanowi własność przedsiębiorstwa zainteresowanego nabyciem przedmiotowej działki.

Ad. 2), a - g) nie dotyczy,

h) budynek, którego fragment posadowiony jest na działce nr 4771/8, nie będzie przedmiotem dostawy.

Ad. 3) Gmina, nie była i nie jest właścicielem ogrodzenia i betonowego słupa podtrzymującego linię energetyczną średniego napięcia posadowionych na działce nr 3185/23. Gmina nie jest w posiadaniu informacji, z których wynika kto jest ich właścicielem.

Ad. 4) nie dotyczy,

Ad. 5), a - g) nie dotyczy,

h) ogrodzenie i betonowy słup podtrzymujący linię energetyczną średniego napięcia, posadowione na działce nr 3185/23, nie będą przedmiotem dostawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działek niezabudowanych oznaczonych numerami 4771/8 i 3185/23 będzie podlegała opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Stosownie do art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, tereny budowlane to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W związku z powyższym, iż przedmiotowe działki nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz w rejestrach gminy nie odnaleziono decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, należałoby uznać, że działki nie stanowią terenu budowlanego. Ustawa Prawo budowlane posługuje się m.in. pojęciem obiektu liniowego (art. 3 pkt 3a). Obiektem liniowym w rozumieniu powyższego przepisu jest obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

W związku z powyższym przebiegające przez działki sieci uzbrojenia terenu wskazują, że przedmiotem sprzedaży będą grunty niezabudowane przeznaczone pod zabudowę, bowiem ww. sieci stanowią obiekty liniowe, które w myśl art. 3 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane, są budowlami.

Zdaniem Gminy, sprzedaż działek niezabudowanych oznaczonych numerami 4771/8 i 3185/23 będzie podlegała opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ww. ustawy).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z cyt. wyżej przepisu wynika, że istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W treści tego artykułu, mowa jest bowiem o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do rozporządzania nią jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawo własności" lecz jako własność ekonomiczną.

W tym znaczeniu własność ekonomiczna to sytuacja, w której - z punktu widzenia aspektów ekonomicznych oraz w rozumieniu potocznym - należałoby uznać kogoś za właściciela rzeczy, np. posiadacza nieruchomości, której wydaniu nie towarzyszyło przeniesienie własności w formie aktu notarialnego. W każdym razie w przypadku przejścia własności ekonomicznej ma miejsce dostawa towarów. Czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym. Dostawa towarów nie ogranicza się więc wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Powyższe znajduje potwierdzenie zarówno w orzecznictwie krajowym (wyrok NSA z dnia 10 października 2013 r., sygn. akt I FSK 310/12), jak również w orzecznictwie europejskim (orzeczenie C-320/88 Shipping and Forwarding Safe B.V. v. Staatsecretaris van Financien), w którym to orzeczeniu Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że "dostawa towarów" nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z przepisu tego wynika, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane.

Przy czym, zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Ponadto art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT stanowi, że zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Warunkiem zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy jest konieczność wykorzystywania towarów, w tym również nieruchomości, będących przedmiotem dostawy wyłącznie do działalności zwolnionej z podatku od towarów i usług.

W związku z przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego powstała wątpliwość, jakie przyjąć zasady dla opodatkowania planowanej transakcji, tj. czy prawidłowe jest opodatkowanie przedmiotowych działek 23% stawką podatku VAT.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia budynku, budowli lub gruntu. Definicja budynku i budowli znajduje się w art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r. poz. 1202 z późn. zm.).

Za budynek uważa się obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 2 ustawy - Prawo budowlane).

Zgodnie zaś z art. 3 pkt 3 ww. ustawy - Prawo budowlane - przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową. Obiektem liniowym jest natomiast, na podstawie art. 3 pkt 3a ustawy - Prawo budowlane, obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

W myśl art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025, z późn. zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W świetle zapisów art. 47 § 2 Kodeksu cywilnego, częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Według art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Stosownie do art. 49 § 1 Kodeksu cywilnego, urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

Przesłanka ta jest spełniona z chwilą podłączenia wymienionych w art. 49 Kodeksu cywilnego urządzeń do sieci należących do przedsiębiorstwa. W rezultacie więc urządzenia te przestają być częścią składową nieruchomości, na której zostały wybudowane i nie stanowią własności właściciela tej nieruchomości. Dotychczasowy właściciel traci ich własność na rzecz właściciela instalacji, do której zostały one przyłączone, czyli na rzecz przedsiębiorcy sieciowego.

Zatem w niniejszej sprawie mamy do czynienia z sytuacją zbycia przez Wnioskodawcę gruntu (działki nr 4771/8 i nr 3185/23) wraz z naniesieniami niestanowiącymi własności Wnioskodawcy.

Wobec tak przedstawionego opisu oraz obowiązujących przepisów prawa należy stwierdzić, że skoro znajdujące się na działkach gruntu nr 4771/8 i nr 3185/23 naniesienia wymienione we wniosku nie są własnością Wnioskodawcy, to nie sposób przyjąć, że Wnioskodawca dokona dostawy gruntu wraz ze znajdującymi się na nim naniesieniami. Tak więc w przypadku planowanej dostawy nieruchomości gruntowej oznaczonej jako działka nr 4771/8 i nr 3185/23, przedmiotem dostawy będą wyłącznie działki gruntu, a więc ww. naniesienia nie mogą być uwzględnione przy ustalaniu stawki podatku VAT.

Wnioskodawca wskazał wprawdzie w opisie sprawy, że nieruchomości będące przedmiotem wniosku znajdują się na terenach, dla których brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Natomiast z informacji otrzymanej z Wydziału Urbanistyki i Architektury wynika, iż decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego dla niniejszych działek nie odnaleziono w rejestrach Wydziału.

Skoro jednak przez działkę nr 4771/8 przebiega sieć wodociągowa, kanalizacyjna oraz znajduje się na niej latarnia z przebiegającym przez nią przewodem podziemnym sieci elektroenergetycznej a działka nr 3185/23 z trzech stron jest ogrodzona i niemal w całości utwardzona - w ok. 2/3 powierzchni kostką betonową, a w ok. 1/3 powierzchni płytami betonowymi i stoi na niej betonowy słup podtrzymujący linię energetyczną średniego napięcia oraz przebiega sieć wodociągowa i gazowa, to wybudowanie tych obiektów wymagało uzyskania przez właściciela tych obiektów odpowiednich pozwoleń i decyzji, albo istnienia dla tego terenu planu zagospodarowania przestrzennego. Zatem, o ile ww. obiekty (naniesienia) nie powstały w ramach samowoli budowlanej, to ich budowa wymagała odpowiednich dokumentów, więc grunt ten (działka nr 4771/8 i 3185/23) nie będzie terenem niezabudowanym innym niż budowlany, tylko należy go uznać za przeznaczony pod zabudowę.

W tej sytuacji do dostawy tych działek nie znajdzie zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Przedmiotowa dostawa nie będzie także korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż z okoliczności sprawy nie wynika, aby ww. grunt był wykorzystywany wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. Jak wynika z opisu działki nie były i nie są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT.

W konsekwencji, dostawa działek gruntu niezabudowanego nr 4771/8 i nr 3185/23, na którym znajdują się naniesienia nie będące własnością Wnioskodawcy i nie będące przedmiotem sprzedaży, będzie opodatkowana stawką VAT w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.