0111-KDIB3-1.4012.54.2019.2.RSZ

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 stycznia 2019 r. (data wpływu 29 stycznia 2019 r.), uzupełnionym pismem z 18 marca 2019 r. (data wpływu e-puap-u 18 marca 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usługi najmu lokalu na cele mieszkaniowe na rzecz spółki prawa handlowego celem udostępnienia pracownikowi spółki, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy - jest prawidłowe.

W dniu 29 stycznia 2019 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usługi najmu lokalu na cele mieszkaniowe na rzecz spółki prawa handlowego celem udostępnienia pracownikowi spółki, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem 18 marca 2019 r. (data wpływu e-puap-u 18 marca 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 12 marca 2019 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.54.2019.1.RSZ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, osoba fizyczna będąca właścicielem lokalu mieszkalnego podpisała umowę na najem tego mieszkania. Wynajmującym będzie spółka prawa handlowego, ale lokal będzie wynajmowany tylko i wyłącznie na cele mieszkaniowe, dla pracownika spółki.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca przedstawił następujące informacje uzupełniające:

I. Art. 43 ust. 1 pkt 36 u.p.t.u. - przepis prawa podatkowego będący przedmiotem interpretacji dotyczących podatku od towarów i usług,

II.a) Właściciel mieszkania jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, posługującym się numerem NIP....

II.b) Celem przedmiotowej umowy jest wynajęcie lokalu mieszkalnego wyłącznie na cele mieszkaniowe i cel ten jest jednoznacznie określony w § 2 umowy.

II.c) W mieszkaniu zamieszkują dwie osoby, których dane osobowe zostały umieszczone w umowie najmu.

Z posiadanych informacji, wynika, że Spółka udostępnia lokal tym osobom nieodpłatnie.

II.d) Właściciel mieszkania nie zawarł żadnej umowy z podnajemcą. Została zawarta jedynie umowa z najemcą.

Z posiadanych informacji wynika, że Spółka nie zawarła innej umowy z osobami zamieszkującymi lokal mieszkalny. W umowie najmu między Właścicielem mieszkania a Spółką znalazł się natomiast zapis opisany w pkt II.b) niniejszego uzupełnienia.

II.e) Zgodnie z zapisami umowy najmu, właściciel mieszkania wynajmuje lokal mieszkalny Spółce na cele mieszkaniowe, a w mieszkaniu będą zamieszkiwać dwie osoby wskazane z imienia i nazwiska.

II.f) Umowa najmu została zawarta na okres sześciu miesięcy i obowiązuje od 1 lutego 2019 r. Strony nie podjęły na dzień dzisiejszy rozmów w sprawie kontynuacji najmu lokalu mieszkalnego.

II.g) Wnioskodawca prowadzi dokumentację (umowa najmu), wskazującą kiedy i na jaki okres lokal jest wynajmowany. Zawarta umowa najmu wskazuje, że w lokalu zamieszkiwać będą dwie osoby (wskazane z imienia i nazwiska). W przypadku zmiany osób zamieszkujących mieszkanie właściciel mieszkania będzie domagać się sporządzenia odpowiedniego aneksu do umowy najmu.

II.h) Symbol PKWiU 68.20.11.0. dla wymienionej w opisie zdarzenia przyszłego usługi najmu lokalu mieszkalnego świadczonej prze Wnioskodawcę na rzecz spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy najem lokalu na cele mieszkaniowe na rzecz spółki prawa handlowego będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy¬?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca uważa, że opisana sytuacja może korzystać ze zwolnienia, co potwierdził Dyrektor Izby w piśmie z dnia 2 grudnia 2011 r. nr IPPP3/443/11-2/JK, w którym czytamy: "stwierdzić należy, że wnioskodawca wynajmując lokal mieszkalny wyłącznie na cele mieszkaniowe spółce prawa handlowego, w którym mieszkają pracownicy, realizuje przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - w oparciu o art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony - zarówno wynajmującego, jak i najemcę - określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Natomiast stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Ponadto ustawodawca przewidział dla niektórych czynności zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Na mocy art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości (lub jej części) o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i podmiotu nabywającego tę usługę.

Powyższe wskazuje, że przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

* świadczenie usługi na własny rachunek,

* charakter mieszkalny nieruchomości,

* mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Podatnik będzie mógł zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi, jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych.

W tym miejscu podkreślić należy, że zwolnienie, które znajduje się w art. 43 ust. 1 pkt 36 stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. ws. wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 2006.347.1 z późn. zm.). Przepis powyższy stanowi, że "Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: (...) dzierżawę i wynajem nieruchomości.". Krajowe ustawodawstwo stanowi o zwolnieniu z opodatkowania usługi najmu pod warunkiem jego mieszkaniowego przeznaczenia.

Wnioskodawca wskazał, że jako osoba fizyczna będąca właścicielem lokalu mieszkalnego podpisała umowę na najem mieszkania. Wynajmującym będzie spółka prawa handlowego, ale lokal będzie wynajmowany tylko i wyłącznie na cele mieszkaniowe, dla pracownika spółki. Celem przedmiotowej umowy jest wynajęcie lokalu mieszkalnego wyłącznie na cele mieszkaniowe i cel ten jest jednoznacznie określony w § 2 umowy. W mieszkaniu zamieszkują dwie osoby, których dane osobowe zostały umieszczone w umowie najmu. Spółka udostępnia lokal tym osobom nieodpłatnie. Właściciel mieszkania nie zawarł żadnej umowy z podnajemcą. Została zawarta jedynie umowa z najemcą.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy najem lokalu na cele mieszkaniowe na rzecz spółki, która udostępni lokal pracownikowi będzie korzystał ze zwolnienia od podatku.

W niniejszej sprawie, jak wynika z wniosku "wynajmującym będzie spółka prawa handlowego, ale lokal będzie wynajmowany tylko i wyłącznie na cele mieszkaniowe, dla pracownika spółki ". Ostatecznym celem oddania w najem mieszkania jest zatem zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych pracowników kontrahenta. Nie jest istotnym, że pracownicy spółki nie są stroną wynajmu, bowiem w ich imieniu występuje spółka, zatem sens wynajmu stanowi zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych pracowników w czasie, w którym pełnią oni obowiązki służbowe. Ponadto, z wniosku nie wynika, że spółka prowadzi w wynajętym lokalu mieszkalnym działalność gospodarczą. Okoliczności tej nie zmienia również fakt, że najem dokonany jest na rzecz spółki prowadzącej działalność gospodarczą na własny rachunek. Istotny jest cel, na jaki lokal mieszkalny jest wynajmowany przez Wnioskodawcę - wynajmowany jest najemcy z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe (co wynika z zawartej umowy w § 2). Zatem w przedstawionych okolicznościach za spełnione należy uznać wyżej opisane przesłanki wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług. Tak więc w przypadku wynajmu lokalu mieszkalnego przez Wnioskodawcę, który świadczy usługi najmu lokalu mieszkalnego z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe pracowników najemcy, zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, z którego wynika, że przedmiotem wynajmu jest lokal mieszkalny oraz że z treści umowy najmu zawartej ze spółką wynika jednoznacznie, że dotyczy ona najmu lokalu mieszkalnego na cele mieszkaniowe, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.