0111-KDIB3-1.4012.510.2018.1.WN - VAT w zakresie zwolnienia dostawy gruntów niezabudowanych.

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 kwietnia 2018 r. (data wpływu 26 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z 26 czerwca 2018 r. (data wpływu 26 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od osób towarów i usług w zakresie zwolnienia dostawy gruntów niezabudowanych - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 kwietnia 2018 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie zwolnienia dostawy gruntów niezabudowanych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 26 czerwca 2018 r. (data wpływu 26 czerwca 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 19 czerwca 2018 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.336.2018.l.WN.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W wyniku planowanej zamiany Gmina ma nabyć od osób fizycznych działki gruntowe nr 2137/2, 2135/2, 2330/19, 2330/17 o łącznej powierzchni: 0,1118 ha, których wartość w operacie szacunkowym z dnia 30 października 2017 r. została ustalona na kwotę: 105.600 zł netto, zaś osoby fizyczne mają nabyć działki gruntowe nr 2132, 2131/2, 2134/1, 2134/2 o łącznej pow.0,1118 ha, których wartość w operacie szacunkowym z dnia 30 października 2017 r. została ustalona na kwotę: 105.920 zł netto.

Różnica wartości zamienianych nieruchomości w wysokości: 320 zł, będzie stanowiła dopłatę na rzecz osób fizycznych (na podstawie art. 15 ugn). Obie nieruchomości przeznaczone do zamiany według aktualnie obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego znajdują się w terenach przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i terenach dróg wewnętrznych. Na podstawie umowy zamiany nastąpi przeniesienie pomiędzy stronami umowy prawa do rozporządzania przedmiotowymi nieruchomościami - prawa własności. Gmina jest płatnikiem podatku VAT, a osoby fizyczne, z którymi ma dojść do zamiany, podatnikami VAT nie są. Gmina będzie więc zobowiązana zgodnie z art. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - do odprowadzenia podatku od tej transakcji. Współwłaściciele nieruchomości prywatnej oświadczyli, że nie wyrażają zgody na zapłatę podatku VAT. Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwolnienie z opodatkowania są dostawy terenów niezabudowanych inne niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę - co w tym przypadku nie ma zastosowania. W ustawie o VAT mowa jest o opodatkowaniu dostawy towaru, a więc w przypadku zamiany dochodziłoby do dwóch dostaw (przez gminę na rzecz osób fizycznych i przez osoby fizyczne na rzecz gminy). W takiej sytuacji należałoby przyjąć, że przedmiotem opodatkowania będzie wartość nieruchomości zbywanej przez Gminę. Jak wynika dodatkowo z informacji Zespołu Ds. Drogownictwa z 24 stycznia 2018 r. pozyskanie nieruchomości dz. nr 2134/1, 2134/2 w K. jest podyktowane interesem publicznym i niezbędne w celu ukończenia prac związanych z utwardzeniem terenu pod drogę łączącą ul. Rz. z ul. S. Realizacja przedmiotowego zamierzenia inwestycyjnego jest ważna i niezbędna dla rozwoju gminnej infrastruktury drogowej w tej części miasta. Niewątpliwie wykonanie wszelkich czynności zmierzających do realizacji przedmiotowego, ogólnodostępnego połączenia drogowego służyć będzie celom publicznym i poprawi sytuację komunikacyjną w centrum miasta. W sytuacji gdyby okazało się że osoby fizyczne, o których mowa wyżej musiałyby zapłacić podatek VAT od całości wartości nieruchomości, a nie jedynie od różnicy wartości nieruchomości zamienianych wówczas nie dojdzie do realizacji ważnej społecznie inwestycji dla tutejszej gminy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 26 czerwca 2018 r., oznaczone we wniosku nr 3):

Czy Gmina może zostać zwolniona z naliczenia podatku VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy, ostatecznie sformułowane w piśmie z 26 czerwca 2018 r.

Gmina może zostać zwolniona z naliczenia podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9. Zwolnieniu od opodatkowania podlega dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie zwolnienia dostawy gruntów niezabudowanych (pytanie nr 3) jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). W art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z powyższych przepisów wynika, że nieruchomość gruntowa spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie o podatku od towarów i usług zakres opodatkowania tym podatkiem wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku lub zwolnień od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

I tak zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane - stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, jako akt prawa miejscowego, wiąże zarówno organy administracji, osoby fizyczne, osoby prawne, jak i inne jednostki organizacyjne. Zatem w sytuacji, gdy na danym terenie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, to właśnie zapisom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego należy nadać decydujące znaczenie dla oceny przeznaczenia danego terenu, w tym również dla potrzeb art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej reguluje ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1073, z późn. zm.).

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego istotna jest decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - "teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę".

Tym samym również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Z cytowanych przepisów wynika, że nie jest terenem budowlanym grunt, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje inne przeznaczenie niż pod zabudowę. Analogicznie, w przypadku braku takiego planu, powyższą zasadę należy stosować do decyzji o warunkach zabudowy. W zależności od rodzaju inwestycji będzie to albo decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego, albo decyzja o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy albo decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Z powyższego należy wywieść, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane. Z kolei dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w wyniku planowanej zamiany Gmina ma nabyć od osób fizycznych działki gruntowe zaś osoby fizyczne mają nabyć działki gruntowe niezabudowane od Gminy. Obie nieruchomości przeznaczone do zamiany według aktualnie obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego znajdują się w terenach przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i terenach dróg wewnętrznych. Na podstawie umowy zamiany nastąpi przeniesienie pomiędzy stronami umowy prawa do rozporządzania przedmiotowymi nieruchomościami - prawa własności. Gmina jest płatnikiem podatku VAT, a osoby fizyczne, z którymi ma dojść do zamiany, podatnikami VAT nie są.

Analiza przedstawionego opisu sprawy w kontekście powołanych przepisów, prowadzi do stwierdzenia, że skoro w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego działki nr 2132, 2131/2, 2134/1, 2134/2 będące przedmiotem dostawy znajdują się na terenach przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i terenach dróg wewnętrznych, to stanowią teren budowlany, o którym mowa w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Podsumowując, sprzedaż działek niezabudowanych nr 2132, 2131/2, 2134/1, 2134/2 nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Dostawa ww. działek niezabudowanych nie będzie również korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż z okoliczności sprawy nie wynika, aby działki były wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do wykonywania czynności zwolnionych od podatku VAT. Tym samym dostawa gruntu będzie podlegać opodatkowaniu wg podstawowej tj. 23% stawki podatku - zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 jest nieprawidłowe.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie sposobu opodatkowania dostawy gruntów niezabudowanych. Natomiast wniosek w zakresie pytania nr 1 i 2, zostanie załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.