0111-KDIB3-1.4012.489.2017.2.JP - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży posiłków, organizacji wypoczynku oraz nauki pływania.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 sierpnia 2017 r. (data wpływu 17 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z 8 listopada 2017 r. (data wpływu 9 listopada 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* nie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą posiłków, organizacją wypoczynku dzieci i młodzieży oraz uczestnictwem dzieci i młodzieży w widowiskach artystycznych - jest nieprawidłowe,

* nie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT w związku z organizacją zajęć nauki pływania - jest prawidłowe.

W dniu 17 sierpnia 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą posiłków, organizacją wypoczynku dzieci i młodzież, uczestnictwem dzieci i młodzieży w widowiskach artystycznych oraz organizacją zajęć nauki pływania. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 8 listopada 2017 r. (data wpływu 9 listopada 2017 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 27 października 2017 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.489.2017.1.JP.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Gmina O jest jednostką samorządu terytorialnego, która wykonuje swoje zadania zgodnie z ustawą z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 446 z późn. zm. - dalej, jako u.s.g). Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT od dnia 1 stycznia 1999 r. i składa co miesiąc deklaracje dotyczące podatku od towarów i usług - VAT-7.

Od 1 stycznia 2017 r. Gmina O rozlicza podatek VAT łącznie ze swoimi jednostkami budżetowymi. Wśród tych jednostek znajdują się jednostki budżetowe powołane w celu realizacji zadań własnych gminy a szczególnie określone w art. 7 ust. 1 pkt 8 u.s.g. Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy edukacji publicznej - są to jednostki budżetowe m.in. szkoły i przedszkola. Ich działalność reguluje ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2016 r. poz. 1943 t.j. z późn. zm. - w skrócie u.s.g.). W celu realizacji zadań polegających na zapewnieniu kształcenia, wychowania i opieki, w tym kształcenia specjalnego i profilaktyki społecznej placówki oświatowe będące jednostkami budżetowymi Gminy O, świadczą usługi sprzedaży posiłków (dalej: określanych jako "usługi stołówkowe"), organizują wypoczynek dzieci i młodzieży, uczestnictwo dzieci i młodzieży w widowiskach artystycznych i nauce pływania. Stołówki w placówkach oświatowych są prowadzone na zasadach określonych w art. 67a ust. 1 i 2 u.s.g. Celem stołówek nie jest świadczenie usług gastronomicznych, ale zapewnienie prawidłowej realizacji zadań opiekuńczych a w szczególności wspieranie prawidłowego rozwoju dzieci i młodzieży. Sprzedaż posiłków, jak i realizowanie wyżej wymienionych zadań nie ma charakteru komercyjnego i nie ma na celu osiągnięcia dochodu. Pobierane opłaty są wyłącznie zwrotem kosztów za zakup artykułów spożywczych do sporządzania posiłków. Opłaty za świadczenie usług opiekuńczych i dydaktyczno-wychowawczych prowadzonych przez Gminę O przedszkolach, uregulowane zostały Uchwałą Nr.. Rady Gminy O z dnia 29 grudnia 2016 r. Natomiast opłaty za posiłki w szkołach i przedszkolach obejmują tylko tzw. "wkład do kotła", które ponoszą rodzice, pozostałe wydatki związane z zapewnieniem uczniom posiłków ponoszone są przez gminę.

Pismem z 8 listopada 2017 r. Wnioskodawca uzupełnił opis stanu faktycznego wskazując, że w związku z organizacją wypoczynku dzieci i młodzieży, jest pobierana opłata od rodziców uczniów - uczestników wypoczynku.

W związku z uczestnictwem dzieci i młodzieży w widowiskach artystycznych, jest pobierana opłata od rodziców uczniów - uczestników widowisk.

W związku z organizacją zajęć nauki pływania nie były pobierane opłaty.

Opłaty pobierane od rodziców uczniów nie mają charakteru komercyjnego - uzasadnionego pełnym rachunkiem ekonomicznym, typowym dla działalności przedsiębiorców.

Jednym z zadań własnych Gminy wymienionych w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. są zadania dotyczące edukacji publicznej (art. 7 ust. 1 pkt 8). W celu realizacji tych zadań została powołana część jednostek budżetowych Gminy tj. jednostki oświaty. W art. 22 ust. 2 pkt 12 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty wskazano, że minister właściwy do spraw oświaty i wychowania określi w drodze rozporządzenia warunki i sposób organizowania przez szkoły i placówki krajoznawstwa i turystyki, z uwzględnieniem celów edukacyjnych i wychowawczych oraz bezpieczeństwa uczniów. Z podanych przepisów wynika, że organizacja wypoczynku dla dzieci i młodzieży należy do zadań edukacyjnych szkoły. Można zatem przyjąć, że uczestnictwo dzieci i młodzieży w widowiskach artystycznych nieodzownie łączy się z wychowaniem dzieci i młodzieży. Podobne uwagi należy odnieść do organizowania przez szkołę nauki pływania. Gmina w odniesieniu do realizacji zadań własnych w zakresie oświaty nie działa jako podmiot profesjonalny biorący udział w obrocie gospodarczym. Zadania nałożone na Gminę wynikają z przepisów prawa, które określają sposób i zakres ich wykonywania. Gmina nie ma również możliwości odstąpienia od ich realizacji. Opłaty pobierane w związku z realizacją zadań własnych mają charakter opłat publicznoprawnych. Takie stanowisko jest zgodne z orzeczeniem NSA I FSK 1271/15 z dnia 9 czerwca 2017 r. Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy wszystkie usługi wymienione we wniosku są świadczone w związku z wykonywaniem zadań własnych nałożonych ustawą o samorządzie gminnym.

W związku z organizacją przez jednostki oświaty wypoczynku dla dzieci i młodzieży, uczestnictwem w widowiskach artystycznych oraz organizacją zajęć nauki pływania nie są zawierane umowy cywilnoprawne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Gmina O organizując przy pomocy jednostek budżetowych oświaty, powołanych do realizacji nałożonego na gminę przepisami ustawy o samorządzie gminy zadania własnego, jakim jest edukacja publiczna: stołówki szkolne, wypoczynek dzieci i młodzieży, uczestnictwo dzieci i młodzieży w widowiskach artystycznych i nauce pływania, jest podatnikiem podatku VAT w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, czy też nie jest takim podatnikiem stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Gmina O uważa, że prowadzenie stołówki szkolnej mieści się w zadaniach edukacyjnych gminy wykonywanych jako organ władzy publicznej i w związku z tym, w tym zakresie gmina nie jest podatnikiem podatku VAT stosownie do art. 15 ust. 6 u.p.t.u. Podobne stanowisko, co do braku możliwości opodatkowania podatkiem VAT, Gmina zajęła w odniesieniu do organizowanych przez szkołę i przedszkola publiczne wypoczynku dzieci i młodzieży, uczestnictwa dzieci i młodzieży w widowiskach artystycznych i nauce pływania.

UZASADNIENIE stanowiska Gminy

Zgodnie z art. 15 ust. 6 u.p.t.u. nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym w art. 6 ust. 1 wskazuje, że do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, nie zastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Z kolei art. 7 ust. 1 u.s.g. wymienia zadania własne gminy obejmujące sprawy m.in. edukacji publicznej.

W myśl art. 67a ust. 1 u.s.g., w celu zapewnienia prawidłowej realizacji zadań opiekuńczych, w szczególności wspierania prawidłowego rozwoju uczniów, szkoła może zorganizować stołówkę. Korzystanie z posiłków w stołówce szkolnej jest odpłatne (art. 67a ust. 2 u.s.g.)

W związku z przytoczonymi regulacjami prawnymi Gmina uważa, że czynności, jakimi są: organizacja stołówek szkolnych, wypoczynek dzieci i młodzieży, uczestnictwo dzieci i młodzieży w widowiskach artystycznych i nauce pływania, są wykonywane w ramach edukacji publicznej. W ustawie z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2016 r. poz. 1943, z późn. zm.) określono sposób funkcjonowania szkół i przedszkoli. Stosownie do treści art. 14 ust. 6 oraz art. 67a tej ustawy w celu zapewnienia prawidłowej realizacji zadań opiekuńczych, w szczególności wspierania prawidłowego rozwoju uczniów, szkoła może zorganizować stołówkę. Korzystanie z posiłków w stołówce szkolnej jest odpłatne. Warunki korzystania ze stołówki szkolnej, w tym wysokość opłat za posiłki, ustala dyrektor szkoły w porozumieniu z organem prowadzącym szkołę. Do opłat wnoszonych za korzystanie przez uczniów z posiłku w stołówce szkolnej, nie wlicza się wynagrodzenia pracowników i składek naliczanych od tych wynagrodzeń oraz kosztów utrzymania stołówki. Kwestie dotyczące wypoczynku dzieci i młodzieży, uczestnictwo dzieci i młodzieży w widowiskach artystycznych i nauce pływania, również zostały uregulowane w prawie oświatowym, tj. w ustawie o systemie oświaty oraz w przepisach wykonawczych do tej ustawy.

Stanowisko Gminy jest potwierdzone chociażby wyrokiem z dnia 9 czerwca 2017 r., sygn. akt I FSK 1271/15 Naczelnego Sądu Administracyjnego, gdzie czytamy, że stosownie do art. 15 ust. 6 u.p.t.u. gmina nie będzie podatnikiem podatku VAT realizując zadania w zakresie edukacji w postaci organizacji: stołówek szkolnych, wypoczynku dzieci i młodzieży, uczestnictwa dzieci i młodzieży w widowiskach artystycznych i nauce pływania oraz uczestnictwa dzieci i młodzieży w wymianie międzynarodowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

* nieprawidłowe w zakresie nie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą posiłków, z organizacją wypoczynku dzieci i młodzieży oraz uczestnictwem dzieci i młodzieży w widowiskach artystycznych,

* prawidłowe w zakresie nie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT w związku z organizacją zajęć nauki pływania.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast w świetle art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również (...).

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Należy nadmienić, że pojęcie podatnika obejmuje swym zakresem podmioty, które dokonują czynności podlegające opodatkowaniu. Ustawodawca określił wskazane pojęcie na tyle szeroko, by w każdym przypadku profesjonalnej aktywności zawodowej, dokonywania czynności opodatkowanych podmiot mógł zostać uznany za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Działalność gospodarcza ma miejsce również wówczas, gdy nie przyniosła ona żadnych widocznych efektów (bez względu na cel i rezultat takiej działalności). Charakterystyka ta pozwala na uznanie, że pojęcie podatnika na gruncie podatku od towarów i usług ma wymiar autonomiczny - niezależny od uregulowań innych aktów normatywnych regulujących stosunki prawnopodatkowe.

Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jednakże, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Jako, że jednostki samorządu terytorialnego są wyposażone w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, należy uznać, że spełniają zawartą w tym przepisie definicję podatnika VAT. Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet, gdy dotyczą one zadań własnych, podmioty te powinny być uznawane za podatników VAT. Zatem, w przypadku, gdy jednostka samorządu terytorialnego wykonuje czynności na podstawie umów cywilnoprawnych, tj. na warunkach

i w okolicznościach właściwych również dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą - powinna być traktowana jako podatnik VAT, gdyż w przedmiotowym zakresie działa de facto w sposób analogiczny do tych podmiotów.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest, czy w związku ze sprzedażą posiłków, organizacją wypoczynku dzieci i młodzieży oraz uczestnictwem dzieci i młodzieży w widowiskach artystycznych, jest podatnikiem podatku VAT w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Od 1 stycznia 2017 r. Gmina O rozlicza podatek VAT łącznie ze swoimi jednostkami budżetowymi. Wśród tych jednostek znajdują się jednostki budżetowe powołane w celu realizacji zadań własnych gminy, a szczególnie określone w art. 7 ust. 1 pkt 8 u.s.g. Jednym z zadań własnych Gminy wymienionych w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. są zadania dotyczące edukacji publicznej (art. 7 ust. 1 pkt 8). Zdaniem Wnioskodawcy wszystkie usługi wymienione we wniosku są świadczone w związku z wykonywaniem zadań własnych nałożonych ustawą o samorządzie gminnym. W celu realizacji zadań polegających na zapewnieniu kształcenia, wychowania i opieki, w tym kształcenia specjalnego i profilaktyki społecznej placówki oświatowe będące jednostkami budżetowymi Gminy O, świadczą usługi sprzedaży posiłków, organizują wypoczynek dzieci i młodzieży, uczestnictwo dzieci i młodzieży w widowiskach artystycznych i nauce pływania. W związku z organizacją wypoczynku dzieci i młodzieży, jest pobierana opłata od rodziców uczniów - uczestników wypoczynku. Warunki korzystania ze stołówki szkolnej, w tym wysokość opłat za posiłki, ustala dyrektor szkoły w porozumieniu z organem prowadzącym szkołę. W związku z organizacją wypoczynku dzieci i młodzieży, jest pobierana opłata od rodziców uczniów - uczestników wypoczynku. W związku z uczestnictwem dzieci i młodzieży w widowiskach artystycznych, jest pobierana opłata od rodziców uczniów - uczestników widowisk. W związku z organizacją zajęć nauki pływania nie były pobierane opłaty. Opłaty pobierane od rodziców uczniów nie mają charakteru komercyjnego - uzasadnionego pełnym rachunkiem ekonomicznym, typowym dla działalności przedsiębiorców.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przedstawiony opis sprawy należy wskazać, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nie czynienie bądź też tolerowanie).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Podkreślenia wymaga, że na gruncie podatku od towarów i usług dana czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane "po kosztach" ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

Zatem, aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem.

W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług należy zatem rozumieć prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu

(np. w postaci świadczenia wzajemnego). W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wskazać należy, co istotne w niniejszej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której występuje skonkretyzowane świadczenie (sprzedaż posiłków, organizacja wypoczynku dzieci i młodzieży, uczestnictwo dzieci i młodzieży w widowiskach artystycznych), które jest wykonywane pomiędzy dwoma określonymi stronami transakcji, dla którego istnieje bezpośredni beneficjent czynności. Wnioskodawca zobowiązuje się wykonać określone czynności na rzecz konkretnej osoby, za które otrzymuje opłaty w określonej wysokości. Możliwe jest zatem zidentyfikowanie konkretnego świadczenia wykonywanego przez Wnioskodawcę na rzecz określonego podmiotu (nabywcy).

Zatem, skoro jest możliwe zidentyfikowanie konkretnego świadczenia wykonywanego przez Wnioskodawcę na rzecz określonego podmiotu (nabywcy), należy uznać je za świadczenie usług w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie zachodzi związek pomiędzy otrzymywanymi dochodami (uiszczanymi opłatami), a zobowiązaniem się Wnioskodawcy do wykonania określonych czynności. Tym samym, uiszczane przez rodziców opłaty będą niczym innym jak wynagrodzeniem wnoszonym na poczet świadczenia usług dokonywanych przez Wnioskodawcę.

Tak więc, w analizowanej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której będzie występować skonkretyzowane świadczenie (usługa sprzedaży posiłków, organizacji wypoczynku dzieci i młodzieży oraz uczestnictwa dzieci i młodzieży w widowiskach artystycznych), które będzie wykonywane pomiędzy dwoma określonymi stronami transakcji, dla którego istnieje bezpośredni beneficjent czynności. Wnioskodawca zobowiązuje się wykonać określone czynności na rzecz konkretnej osoby, za które otrzymuje opłaty. Możliwe jest zatem zidentyfikowanie konkretnego świadczenia wykonywanego przez Wnioskodawcę na rzecz określonego podmiotu (nabywcy). Dlatego też, czynności świadczone przez Wnioskodawcę będą spełniały definicję świadczenia usług określoną w art. 8 ust. 1 ustawy i Zainteresowany w zakresie tych czynności nie będzie korzystał z wyłączenia z grona podatników podatku od towarów i usług. Świadczy bowiem w reżimie cywilnoprawnym (a nie publicznoprawnym) odpłatne usługi, a zatem wykonuje czynności wskazane w art. 5 ust. 1 ustawy. Przy tym - co również należy podkreślić - istnieje bezpośredni związek pomiędzy dokonywanymi płatnościami a usługami świadczonymi przez placówki oświatowe podlegające pod Gminę. Beneficjentem świadczonych przez Wnioskodawcę usług za odpłatnością są dzieci z jednostek oświatowych.

Należy zatem stwierdzić, że Gmina pobierając opłaty za usługę sprzedaży posiłków, organizacji, wypoczynku dzieci i młodzieży oraz uczestnictwa dzieci i młodzieży w widowiskach artystycznych, działa w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy i w zakresie, w jakim realizuje ww. zadania nie jest objęta regulacją przepisu art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie nie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą posiłków, organizacją wypoczynku dzieci i młodzieży oraz uczestnictwa dzieci i młodzieży w widowiskach artystycznych, jest nieprawidłowe.

Odnośnie natomiast nie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT w związku z organizacją zajęć nauki pływania należy wskazać, że w przypadku, gdy świadczenie usług ma charakter nieodpłatny to, co do zasady, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednak w pewnych, ściśle określonych przypadkach wymienionych w treści art. 8 ust. 2 ustawy, nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu.

W myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy - za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Z powołanego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

* w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa - użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia - w całości lub w części - podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów (warunki te muszą być spełnione łącznie),

* w przypadku świadczenia usług - świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W konsekwencji dane nieodpłatne świadczenie usług będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od VAT, jeżeli nie będzie ono się wpisywało w cel prowadzonej działalności gospodarczej podatnika, a podatnik miał prawo do odliczenia podatku naliczonego

Odnosząc się do opisu stanu faktycznego oraz mając na uwadze powołane przepisy należy wskazać, że organizacja nieodpłatnej nauki pływania ma na celu realizację zadań własnych Gminy wynikających z ustawy o samorządzie gminnym. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy w zakresie edukacji publicznej (art. 7 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1875).

Czynności nieodpłatnej nauki pływania nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z uwagi na ich nieodpłatność oraz fakt, że będą odbywały się w związku z wykonywaniem we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność zadań publicznych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie nie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT w związku z organizacją zajęć nauki pływania, jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.