0111-KDIB3-1.4012.414.2018.2.IK - VAT w zakresie opodatkowania zniesienia współwłasności.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 maja 2018 r. (data wpływu 25 maja 2018 r.), uzupełnionym pismem z 18 lipca 2018 r. (data wpływu 24 lipca 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zniesienia współwłasności - jest prawidłowe.

W dniu 25 maja 2018 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zniesienia współwłasności.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 18 lipca 2018 r. (data wpływu 24 lipca 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 11 lipca 2018 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.414.2018.1.IK.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina Miejska (dalej zwana "Wnioskodawcą", "Gminą" lub "Miastem") jest zarejestrowanym czynnym podatkiem podatku VAT i składa deklaracje VAT-7.

Miasto prowadzi postępowanie w związku ze złożonym wnioskiem przez Panią I. P. oraz Państwa M. i Z. H. o zniesienie współwłasności nieruchomości składającej się z zabudowanej boksami garażowymi działki nr 466/4 o powierzchni 0,0061 ha położonej w obrębie 4 jednostki ewidencyjnej w K. na podstawie przepisów uchwały Rady Miasta z dnia 7 maja 2003 r. w sprawie zasad gospodarowania nieruchomościami Gminy Miejskiej.

Stosownie do treści ust. 3 § 9 wyżej wymienionej uchwały, zniesienie współwłasności nieruchomości może nastąpić poprzez podział lub ustanowienie odrębnej własności lokali, jeżeli jest to uzasadnione potrzebami Gminy Miejskiej.

Działka nr 466/4 objęta księgą wieczystą, zabudowana boksami garażowymi pozostaje we współwłasności Gminy Miejskiej w 1/3 części, Pani I. P. w 1/3 części oraz Państwa M. i Z. H. w 1/3 części na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej.

Na podstawie zgromadzonej w przedmiotowej sprawie dokumentacji ustalono, iż aktem notarialnym z dnia 12 października 1990 r. dokonano sprzedaży garażu nr 1 położonego w K., objętego księgą wieczystą na rzecz małżonków Państwa E. i I. P. na prawach wspólności ustawowej, z własnością którego związany był udział wynoszący 1/3 część prawa użytkowania wieczystego w nieruchomości stanowiącej działkę nr 466/4 o pow. 0,0061 ha, położoną w obr. 4 N., objętą księgą wieczystą. Po śmierci w 1980 r. Pana E. P., aktem notarialnym - umową z dnia 4 listopada 1993 r. udziały przysługujące dzieciom zmarłego zostały darowane na rzecz matki. Pani I. P. Aktualnie zatem Pani I. P. jest wyłącznym właścicielem przedmiotowej nieruchomości lokalowej (garażu).

Ponadto aktem notarialnym z dnia 6 grudnia 1990 r. w wykonaniu decyzji byłego Urzędu Dzielnicowego Wydział Geodezji i Gospodarki Gruntami z dnia 30 kwietnia 1990 r. dokonano sprzedaży garażu nr 2 o pow. użytkowej 14,04 m² położonego w K., objętego księgą wieczystą na rzecz małżonków Państwa M. i Z. H. na prawach wspólności ustawowej, z własnością którego związany był udział wynoszący 1/3 część prawa użytkowania wieczystego w opisanej wyżej działce nr 466/4.

Decyzją Prezydenta Miasta z dnia 6 lipca 2006 r. orzeczono o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej oznaczonej jako działka nr 466/4 o pow. 0,0061 ha, obr. 4 jednostka ewidencyjna K., obj. księgą wieczystą w prawo własności na rzecz Pani I. P. oraz Państwa M. i Z. H. na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej w udziałach po 1/3 części.

W wyniku przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego ustalono, iż możliwa jest regulacja stanu prawnego zabudowanej boksami garażowymi działki nr 466/4 w taki sposób, że zmienione zostaną umowy sprzedaży lokali garażowych i zniesione odrębne własności tych lokali, a następnie zniesiona zostanie współwłasność nieruchomości położonej w K. poprzez podział geodezyjny.

W związku z powyższym sporządzony został projekt podziału działki nr 466/4 o powierzchni 0,0061 ha na działki: nr 466/7 o powierzchni 0,0020 ha, nr 466/8 o powierzchni 0,0020 ha i nr 466/9 o powierzchni 0,0021 ha, które w wyniku zniesienia współwłasności przedmiotowej nieruchomości poprzez podział geodezyjny przypadną:

* działka nr 466/7 o powierzchni 0,0020 ha - na wyłączną własność Pani I. P.

* działka nr 466/8 o powierzchni 0,0020 ha - na wyłączną własność Państwa M. i Z. H. na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej.

* działka nr 466/9 o powierzchni 0,0021 ha na wyłączną własność Gminy Miejskiej.

Zachodzi zatem możliwość wyjścia ze stanu współwłasności na warunkach opisanych wyżej przy uwzględnieniu założeń dokonanego podziału geodezyjnego działek zabudowanych boksami garażowymi i przyznania ich na rzecz poszczególnych współwłaścicieli bez spłat i dopłat.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

Aktualnie w operacie ewidencji gruntów ujawnione są działki nr 466/7, 466/8, 466/9, które powstały z podziału działki nr 466/4 obr. 4 K. Na działce nr 466/7 znajduje się boks garażowy nr 1, który jest własnością Pani I. P., na działce nr 466/8 posadowiony jest boks garażowy nr 2, który jest własnością Państwa M. i Z. H. na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej, na działce nr 466/9 znajduje się boks garażowy nr 3, który jest własnością Gminy Miejskiej.

Do czasu zniesienia własności nieruchomości stanowiącej działkę nr 466/4 obr. 4 K. zabudowanej zespołem 3 boksów garażowych, w posiadaniu boksu garażowego nr 1 pozostaje Pani I. P., w posiadaniu boksu garażowego nr 2 pozostają Państwo I. i Z. H. na prawach wspólności majątkowej małżeńskiej, w posiadaniu garażu nr 3 pozostaje Gmina Miejska.

W wyniku zniesienia współwłasności przedmiotowej nieruchomości składającej się z działki nr 466/4 poprzez podział geodezyjny nie zmienią się właściciele garaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zniesienie współwłasności nieruchomości w sposób opisany w stanie faktycznym (bez spłat i dopłat) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zniesienie współwłasności nieruchomości w sposób opisany w stanie faktycznym (bez spłat i dopłat) nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wskazano w stanie faktycznym, działka 466/4 zostanie podzielona odpowiednio na działki o kolejnych numerach 466/7, 466/8 i 466/9. Po dokonaniu podziału geodezyjnego działek, zostaną one przyznane na rzecz poszczególnych współwłaścicieli bez spłat i dopłat.

Podział nieruchomości po zniesieniu współwłasności odpowiada wielkościom udziałów przed jego dokonaniem - proporcja zostanie zachowana dla każdego z zainteresowanych podmiotów. Natomiast w wyniku zniesienia współwłasności działka o nr 466/4 zostanie podzielona na odrębne działki z zachowaniem wspomnianych elementów.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.) opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W ocenie Miasta, nie będzie tu miała miejsce ani odpłatna dostawa towarów ani odpłatne świadczenie usług. Na uwagę zwraca praktyka podatkowa ukształtowana w odniesieniu do podobnych do analizowanego stanów faktycznych. Przykładowo, w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 października 2016 r., sygn. akt 1 FSK 386/16, zaprezentowano następujące stanowisko: "jeżeli w wyniku umowy zniesienia współwłasności poprzez podział powstają nowe przedmioty własności - samoistne, odrębne rzeczy, wydzielone z większej rzeczy macierzystej (poprzednio wspólnej), to mimo że wydzielone części rzeczy swoją wartością powinny odpowiadać wielkości poszczególnych udziałów, to zmienia się zakres rzeczowy co do prawa własności współwłaściciela, który uzyskuje prawo do rozporządzania tą nową rzeczą jak właściciel (dotychczas jedynie udziałem w innej większej rzeczy macierzystej).

Tym samym nie można zgodzić się z Sądem pierwszej instancji, że w tej sytuacji "nastąpi jedynie poszerzenie uprawnień do rozporządzania towarem", gdyż stanowisko to pomija, że w wyniku umowy zniesienia współwłasności następuje podział rzeczy wspólnej, który prowadzi do likwidacji stosunku współwłasności poprzez unicestwienie bytu prawnego dotychczasowej rzeczy wspólnej (jako przedmiotu współwłasności), wyodrębnienie (powstanie) z rzeczy macierzystej nowych rzeczy oraz ich nabycie na wyłączną własność przez poszczególnych współwłaścicieli. (...)

Należy jednak przy tym uwzględnić, że jeżeli czynności tej nie towarzyszy dopłata pieniężna, mająca na celu wyrównanie wartości poszczególnych udziałów, nie ma ona charakteru odpłatnego, w tym też na gruncie VAT. Wydzielone bowiem (bez dopłaty) w wyniku zniesienia współwłasności nowe rzeczy swoją wartością powinny odpowiadać wielkości poszczególnych udziałów, co oznacza, że żaden ze współwłaścicieli nie uzyskuje w wyniku tej czynności przysporzenia majątkowego (ekonomicznego). a jedynie prawo umożliwiające mu dysponowanie nowym towarem jak właściciel. Ponadto umowy zniesienia współwłasności rzeczy przez fizyczny jej podział, z uwzględnieniem jedynie wartości udziałów współwłaścicieli, nie można utożsamiać z czynnościami zamiany udziałów w rzeczy, czy ich sprzedaży. Oznacza to, że tego rodzaju umowne zniesienie współwłasności rzeczy, które nie ma charakteru odpłatnego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

(...)

Reasumując, umowne zniesienie współwłasności, polegające na podziale rzeczy wspólnej, ma charakter rozporządzenia tą rzeczą, prowadzącego do uzyskania przez każdego ze współwłaścicieli wyłącznego prawa własności do nowej rzeczy, co na gruncie podatku od towarów i usług stanowi dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT - jeżeli czynność ta ma charakter odpłatny, wyrażający się zastosowaniem dopłaty pieniężnej.

Nieodpłatne zniesienie współwłasności rzeczy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Analogiczne stanowisko można odnaleźć również w interpretacjach indywidualnych:

* Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 maja 2017 r" sygn. 0114-KDIP1-1.4012.57.2017.1.MAO,

* Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 lutego 2017 r., sygn. 2461-IBPP2/443-830/14-1/JJ.

Przekładając powyższe na stan faktyczny będący przedmiotem sprawy dotyczący zniesienia współwłasności działki nie wiąże się z żadnymi dopłatami pieniężnymi. W związku z powyższym, w świetle tez zaprezentowanych w przytoczonym wyżej wyroku NSA, zniesienie współwłasności nieruchomości, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie zaś do art. 7 ust. 2 ustawy, przed dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zatem, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także przekazanie lub zużycie towarów oraz wszelkie inne darowizny, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...)

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o VAT zalicza do katalogu usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 tej ustawy.

Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Zatem aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Jednocześnie należy wskazać, że kwestia współwłasności została uregulowana w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025, z późn. zm.).

W myśl art. 195 ustawy - Kodeks cywilny własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną (art. 196 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego).

Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

Zgodnie z art. 210 ustawy - Kodeks cywilny, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności (...). Z powyższej normy wynika więc, że ustawodawca przyznaje każdemu ze współwłaścicieli roszczenie o zniesienie współwłasności. Jego zaspokojenie może nastąpić w trybie umownego zniesienia współwłasności lub na drodze orzeczenia sądowego. Żaden ze współwłaścicieli nie może zaś skutecznie sprzeciwiać się zniesieniu współwłasności.

Ponadto, każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości (art. 211 Kodeksu cywilnego).

Zasadą jest, że zniesienie współwłasności powinno nastąpić przede wszystkim przez podział fizyczny rzeczy wspólnej. Podział rzeczy wspólnej prowadzi do zniesienia współwłasności. Jest bowiem oczywiste, że w wyniku podziału powstają nowe przedmioty własności - samoistne, odrębne rzeczy, wydzielone z większej rzeczy macierzystej (poprzednio wspólnej). Przypadają zaś one na wyłączną własność poszczególnym współwłaścicielom. Tym samym wygasa współwłasność macierzystej rzeczy wspólnej.

W wyniku umowy zniesienia współwłasności następuje podział rzeczy wspólnej, który prowadzi do likwidacji stosunku współwłasności poprzez unicestwienie bytu prawnego dotychczasowej rzeczy wspólnej (jako przedmiotu współwłasności), wyodrębnienie (powstanie) z rzeczy macierzystej nowych rzeczy oraz ich nabycie na wyłączną własność przez poszczególnych współwłaścicieli. Gdy czynność ta ma charakter umowny (wolicjonalny) pomiędzy współwłaścicielami, w ujęciu VAT ma charakter rozporządzenia rzeczą wspólną (towarem) przez współwłaścicieli w taki sposób, który umożliwia jej podział prowadzący do uzyskania przez każdego z nich wyłącznego prawa własności do nowego towaru. Należy jednak przy tym uwzględnić, że jeżeli czynności tej nie towarzyszy dopłata pieniężna, mająca na celu wyrównanie wartości poszczególnych udziałów, nie ma ona charakteru odpłatnego, w tym też na gruncie VAT. Wydzielone bowiem (bez dopłaty) w wyniku zniesienia współwłasności nowe rzeczy swoją wartością powinny odpowiadać wielkości poszczególnych udziałów, co oznacza, że żaden ze współwłaścicieli nie uzyskuje w wyniku tej czynności przysporzenia majątkowego (ekonomicznego), a jedynie prawo umożliwiające mu dysponowanie nowym towarem jak właściciel.

Ponadto umowy zniesienia współwłasności rzeczy przez fizyczny jej podział, z uwzględnieniem jedynie wartości udziałów współwłaścicieli, nie można utożsamiać z czynnościami zamiany udziałów w rzeczy, czy ich sprzedaży.

Oznacza to, że tego rodzaju umowne zniesienie współwłasności rzeczy, które nie ma charakteru odpłatnego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Gmina Miejska posiada 1/3 udział w nieruchomości zabudowanej boksami garażowymi o pow. 0,0061 ha (działka o nr 466/4). Pozostali współwłaściciele również posiadają po 1/3 udziału w ww. nieruchomości. Każdy z udziałowców w gruncie jest właścicielem garażu. W wyniku zniesienia współwłasności przedmiotowej nieruchomości składającej się z działki 466/4 przez podział geodezyjny nie zmienią się właściciele garaży. Działka o nr 466/4 zostanie podzielona na trzy działki, a mianowicie:

* działka o nr 466/7 o powierzchni 0,0020 ha,

* działka o nr 466/8 o powierzchni 0,0020 ha,

* działka o nr 466/9 o powierzchni 0,0021 ha.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania czynności zniesienia współwłasności nieruchomości bez spłat i dopłat.

Odnosząc się do przedstawionych przepisów należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatne transakcje dostawy towarów i świadczenia usług. Aby mówić o dostawie towarów, musi nastąpić czynność polegająca na przeniesieniu prawa do rozporządzania (dysponowania) towarem jak właściciel. W rozpatrywanym przypadku dochodzi jedynie do wyodrębnienia w sposób materialny posiadanych udziałów w nieruchomości oznaczonej nr 466/4, a zniesienie współwłasności nieruchomości, o którym mowa w niniejszym wniosku stanowi jedynie zmianę formy prawnej tytułu przypadającego do nieruchomości, nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, tj. zmianę współwłasności na wyłączną własność części nieruchomości. Ponadto zmiana tytułu prawnego do nieruchomości (z uwagi na niewielką różnicę w wielkości działek, 0,0001 ha przy całkowitej powierzchni 0,0061 ha) będzie miała charakter nieodpłatny bez jakichkolwiek spłat bądź dopłat. W tym miejscu należy zauważyć, że umowne zniesienie współwłasności, polegające na podziale rzeczy wspólnej, ma charakter rozporządzenia tą rzeczą, prowadzącego do uzyskania przez każdego ze współwłaścicieli wyłącznego prawa własności do nowej rzeczy, co na gruncie podatku od towarów i usług stanowi dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy - jeżeli czynność ta ma charakter odpłatny, wyrażający się zastosowaniem dopłaty pieniężnej. Nieodpłatne zniesienie współwłasności rzeczy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ jeżeli czynności tej nie towarzyszy dopłata pieniężna, mająca na celu wyrównanie wartości poszczególnych udziałów, nie ma ona charakteru odpłatnego, w tym też na gruncie VAT. Ponadto umowy zniesienia współwłasności rzeczy przez fizyczny jej podział, z uwzględnieniem jedynie wartości udziałów współwłaścicieli, nie można utożsamiać z czynnościami zamiany udziałów w rzeczy, czy ich sprzedaży. Oznacza to, że tego rodzaju umowne zniesienie współwłasności rzeczy, które nie ma charakteru odpłatnego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jedynie w sytuacji, gdy w wyniku zniesienia współwłasności jeden ze wspólników uzyska własność nowej rzeczy o wartości niższej od wartości jego udziału we własności wspólnej rzeczy, a drugi ze wspólników zostanie zobowiązany do wyrównania tej wartości przez dopłatę pieniężną (z uwagi na to, że wartość jego nowej rzeczy jest wyższa od wartości przysługującego mu uprzednio udziału), na gruncie VAT miałaby miejsce odpłatna dostawa towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, której odpłatność wyznacza wielkość poczynionej dopłaty. W takiej bowiem sytuacji, skoro w wyniku zawartej umowy "część" pozyskanego przez współwłaściciela towaru w części przewyższającej wartość przysługującego mu udziału w rzeczy wspólnej, znalazła się w jego wyłącznym władaniu, oznacza to, że drugi współwłaściciel dokonał jej zbycia z przynależnej mu części towaru wspólnego, mającego charakter dostawy towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy za odpłatnością w wysokości ustalonej dopłaty pieniężnej.

Odnosząc opisaną przez Wnioskodawcę sytuację do obowiązujących przepisów prawa należy stwierdzić, że skoro planowanemu zniesieniu współwłasności nieruchomości towarzyszy przeniesienie prawa do rozporządzania towarem (częścią nieruchomości) jak właściciel, przy czym w analizowanej sprawie nie występuje element odpłatności to tym samym czynność ta nie stanowi dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.