0111-KDIB3-1.4012.379.2020.4.AB - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży działek.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 maja 2020 r. (data wpływu 15 maja 2020 r.) uzupełnionym pismem z 20 lipca 2020 r. (data wpływu 23 lipca 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek nr 1 i nr 2 - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 maja 2020 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek nr 1 i nr 2.

Ww. wniosek został uzupełnionym pismem z 20 lipca 2020 r. (data wpływu 23 lipca 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 8 lipca 2020 r. znak: 0113-KDWPT.4011.18.2020.1.PPK i 0111-KDIB3-1.4012.379.2020.3.AB.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 24 marca 2002 r. wraz z żoną Wnioskodawca otrzymał darowiznę gospodarstwa rolnego i gruntów rolnych od rodziców. W roku 2014 grunty te przekształcił na działki budowlane. Wnioskodawca pragnie nadmienić, że prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna - Zakład wyrobu i sprzedaż artykułów NIP: (...) jest Vatowcem i rozlicza się podatkiem dochodowym na zasadach podatku liniowego. Otrzymana darowizna nigdy nie była ujęta w ewidencji środków trwałych w firmie. W chwili obecnej zgłosiły się do Wnioskodawcy firmy i osoby fizyczne, które chcą odkupić działki na prowadzenie działalności gospodarczej. Wnioskodawca prosi o udzielnie jednoznacznej interpretacji czy zgodnie z nowymi przepisami przychody ze sprzedaży działek z których każdej powierzchnia przekracza 1 ha będą zwolnione z podatku dochodowego i VAT czy też Wnioskodawca będzie musiał odprowadzić podatki do urzędu. W chwili obecnej ani Urząd Skarbowy ani Krajowa Administracja Skarbowa nie są wstanie odpowiedzieć. Wnioskodawca pragnie nadmienić, że sprzedaż dokonana będzie z majątku prywatnego Wnioskodawcy.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

1. Wnioskodawca aktualnie ma zamiar dokonać sprzedaży dwóch działek. Działki nr 1 i działki nr 2. Działka o nr 1 to działka o powierzchni kilku hektarów. Ze względu na dużą powierzchnie tej działki brak jest zainteresowanych jej zakupem jako całości. Na chwilę obecną pojawił się podmiot zainteresowany zakupem części tej działki. Z tego też względu, Wnioskodawca ma zamiar dokonać podziału działki nr 1, w ten sposób, aby z działki nr 1 wyodrębnić mniejszą działkę o powierzchni którą zainteresowany podmiot chce zakupić. Pozostała część działki nr 1 nadal będzie tworzyć jedną całość. Wnioskodawca nie wyklucza jednak w przyszłości podziału pozostałej mu części tej działki na mniejsze działki. Decyzja dotycząca dalszego podziału działki może zostać podjęta, jeśli w dalszym ciągu nie będzie podmiotów zainteresowanych zakupem działki jako całości. Druga działka nr 2, to działka którą wnioskodawca chce zbyć w całości, bez jej podziału na mniejsze działki. Reasumując Wnioskodawca aktualnie ma zamiar dokonać sprzedaży dwóch działek, z tym jednak że działka nr 1 zostanie podzielona na chwilę obecną na dwie działki o różnej powierzchni, z zastrzeżeniem iż możliwy jest jej dalszy podział przez Wnioskodawcę, jeśli brak będzie zainteresowanych zakupem działki jako całość.

2. Obecnie Wnioskodawca ma zamiar dokonać sprzedaży działki nr 1 i działki nr 2. Wnioskodawca ma zamiar dokonać podziału działki nr 1 w sposób wskazany powyżej. W wyniku tego podziału zostaną nadane numery ewidencyjne działek.

3. Planowana sprzedaż działki powstałej w wyniku podziału działki nr 1, ma zostać zrealizowana do końca roku 2020. W odniesieniu do pozostałej po podziale działki 1 oraz działki nr 2 Wnioskodawca zamierza je sprzedać, jednak na chwilę obecną brak jest podmiotów zainteresowanych zakupem.

4. Działki będące przedmiotem sprzedaży nie są i nie będą przez wnioskodawcę zabudowane. Są to działki niezabudowane.

5. Działka nr 1 i działka nr 2 nie są działkami zabudowanymi.

6. Wnioskodawca otrzymał w roku 2002 od swoich rodziców, umową darowizny, nieruchomości stanowiące gospodarstwo rolne z przeznaczeniem do majątku dorobkowego Wnioskodawcy oraz jego żony. Działki będące przedmiotem planowanej sprzedaży wchodzą w skład tego gospodarstwa. Po otrzymaniu darowizny, Wnioskodawca nie użytkował otrzymanych działek w żaden sposób. W roku 2013, Wnioskodawca wydzierżawił działki będące przedmiotem planowanej sprzedaży. Ta umowa dzierżawy została wypowiedziana przez Wnioskodawcę w roku 2016. Następnie w roku 2018, Wnioskodawca zawarł umowę dzierżawy bezczynszową z innym Dzierżawcą. Umowa została zawarta na okres do 1 stycznia 2019 r. do 1 stycznia 2024 r.

7. Na działkach nr 1 i nr 2 nie znajdują się żadne budynki lub budowle.

8. Wnioskodawca nie był i nie jest rolnikiem ryczałtowym.

9. Działki przeznaczone do sprzedaży nie były i nie są wykorzystywane przez wnioskodawcę do prowadzenia działalności rolniczej przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi działalności rolniczej.

10. Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży plonów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej na działkach nr 1 i nr 2.

11. Działki nr 1 i nr 2 mające być przedmiotem sprzedaży były oraz są aktualnie przedmiotem dzierżawy. Umowa dzierżawy z pierwszym dzierżawcą została zawarta w dniu 5 marca 2013 r. Ta umowa dzierżawy została wypowiedziana przez Wnioskodawcę w roku 2016. Wnioskodawca nie czerpał z tytułu tej dzierżawy pożytków. W momencie zawierania umowy dzierżawy ustalono co prawda kwotę którą Dzierżawca zobowiązany był do zapłaty Wnioskodawcy, jednak kwota ta stanowiła równowartość podatku rolnego za dzierżawione działki, należnego za rok w którym została podpisana umowa dzierżawy. Mimo ustalonego czynszu Dzierżawca nie uiszczał tego czynszu na rzecz Wnioskodawcy. W roku 2018 została zawarta kolejna umowa dzierżawy (bezczynszową) z innym dzierżawcą, na podstawie której Wnioskodawca udostępnił działki nieodpłatnie. Umowa została zawarta na okres od 1 stycznia 2019 r. do 1 stycznia 2024 r.

12. Zarówno w stosunku do działki nr 1 jak i do działki nr 2, Wnioskodawca przypuszczał, że po powstaniu w bliskim sąsiedztwie tych działek kopalni surowców mineralnych, nie będzie możliwości ich użytkowania do celów rolniczych. Po powstaniu tej kopalni, właściciele działek znajdujących się w bliskim sąsiedztwie kopalni (w tym wnioskodawca około roku 2009), wystąpili do Gminy z wnioskami o przekształcenie gruntów rolnych. W roku 2004, Uchwałą Rady Gminy z dnia 30 września 2014 r. w sprawie zmiany nr 3 miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy przekształcono działki, w tym działki Wnioskodawcy w tereny przemysłowe. Działki Wnioskodawcy podobnie jak inne działki znajdujące się w tej lokalizacji automatycznie w roku 2014 zostały objęte tą zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Inicjatywa przekształcenia działek wyszła co prawda około roku 2009 od wnioskodawcy, który przypuszczał, iż z uwagi na fakt powstania w bliskim sąsiedztwie kopalni surowców mineralnych nie będzie możliwe użytkowanie gruntów jako gruntów rolnych, jednak to Rada Gmina wyżej wskazaną Uchwałą zdecydowała o ostatecznym przeznaczeniu działek znajdujących się w tamtej okolicy - w tym działek Wnioskodawcy.

13. Wnioskodawca nie występował z wnioskiem o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla działek mających być przedmiotem sprzedaży tj. działek nr 1 i nr 2.

14. Wnioskodawca nie wnosił, o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla ww. działek.

15. W stosunku do działki nr 1 która będzie podzielona, oraz w stosunku do działki nr 2 Wnioskodawca nie podejmował czynności w celu ich uatrakcyjnienia takich jak np. budowa drogi, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetycznych. Jeśli jednak w przyszłości, z uwagi na niemożliwość sprzedaży reszty działki nr 1 jako całość, Wnioskodawca będzie dokonywał jej dalszego podziału na mniejsze działki, konieczne może stać się wytyczenie dróg dojazdowych, zgodnie z obowiązującym prawem aby zapewnić dojazd do nowopowstałych działek.

16. Na chwilę obecną, Wnioskodawca nie planuje zawierania umowy przedwstępnej na sprzedaż poszczególnych działek z firmami lub osobami fizycznymi. Inicjatywa taka nie została również zgłoszona Wnioskodawcy przez podmiot zainteresowany zakupem części działki nr 1.

17. Wnioskodawca nie zawierał żadnej umowy przedwstępnej w ramach której udzielił pełnomocnictwa osobie trzeciej do występowania w jego imieniu.

18. W odniesieniu do sprzedawanych działek, Wnioskodawca ustanowił jedynie pełnomocnika w zakresie wszelkich spraw związanych z interpretacjami indywidualnymi przepisów prawa podatkowego wydawanymi na podstawie przepisów ordynacji podatkowej. Wnioskodawca nie ustanawiał żadnego innego pełnomocnika do dokonania czynności sprzedaży działek, tym samym żaden podmiot lub osoba przez dokonaniem sprzedaży działek będących przedmiotem wniosku nie składał i nie będzie składał w imieniu wnioskodawcy jakichkolwiek wniosków, decyzji, pozwoleń lub innych pism dotyczących sprzedawanych działek.

19. Wnioskodawca nie podjął żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działek.

20. Powodem sprzedaży jest zamiar Wnioskodawcy remontu swojego domu mieszkalnego, na który to remont Wnioskodawca potrzebuje środków finansowych. Wnioskodawca nie wyklucza również przekazania części środków pieniężnych uzyskanych z tytułu sprzedaży działek swojemu dziecku w formie darowizny.

21. Wnioskodawca dokonał wcześniej sprzedaży dwóch działek które to działki również wchodziły w skład otrzymanego w roku 2002 w formie darowizny gospodarstwa rolnego.

a. Przedmiotem sprzedaży była:

* działka nr 3 w dniu 10 marca 2016 r. Na moment sprzedaży z informacji zawartych w akcie notarialnym sprzedaży, w rejestrze gruntów prowadzonym przez Starostę nieruchomość ta oznaczona była jako grunty orne. Akt ten zawiera również zapis iż zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, Gminy, nieruchomość znajduje w terenach zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej.

* działka nr 4 w dniu 17 maja 2007 r. Na moment sprzedaży z informacji zawartych w akcie notarialnym sprzedaży wynika iż nieruchomość stanowiła użytek rolny przeznaczony do eksploatacji powierzchniowej.

b. Wnioskodawca wszedł w posiadanie tych działek w wyniku darowizny otrzymanej od rodziców aktem notarialnym w roku 2002. Aktem darowizny rodzice Wnioskodawcy darowali gospodarstwo rolne wraz z zabudowaniami na rzecz Wnioskodawcy i jego żony do ich majątku dorobkowego. W skład darowanego gospodarstwa wchodziły m.in. zbyte w latach poprzednich działki nr 3 i nr 4,

c. Wnioskodawca nabył działki darowizną, była to inicjatywa rodziców Wnioskodawcy,

d. Wnioskodawca nie wykorzystywał przedmiotowych działek w żaden sposób. Działki nr 4 i nr 3 nie były również przedmiotem najmu, dzierżawy ani tym podobnych umów z osobami trzecimi.

e. Wnioskodawca dokonał sprzedaży działki nr 4 w dniu 17 maja 2007 r., oraz sprzedaży działki nr 3 w dniu 10 marca 2016 r. Nabywcy działek z własnej inicjatywy zwrócili się do Wnioskodawcy o ich nabycie. Środki pieniężne pozyskane w wyniku sprzedaży tych działek zostały przeznaczone na bieżące potrzeby gospodarstwa domowego Wnioskodawcy.

f. Zostały sprzedane dwie działki tj. działka nr 4 oraz działka nr 3. Działki nie były zabudowane.

g. Wnioskodawca z tytułu ich sprzedaży nie odprowadzał podatku VAT, nie ujmował tej sprzedaży w deklaracjach VAT-7 ponieważ sprzedaż dotyczyła majątku prywatnego Wnioskodawcy.

h. Środki uzyskane ze sprzedaży ww. nieruchomości zostały przeznaczone na bieżące potrzeby gospodarstwa domowego Wnioskodawcy.

22. Wnioskodawca aktem notarialnym z dnia 24 marca 2002 r. wraz z żoną otrzymał od rodziców gospodarstwo rolne w skład którego wchodziło 8 działek. Na chwilę obecną Wnioskodawca zamierza sprzedać jedynie działki będące przedmiotem wniosku tj. działkę nr 1 i działkę nr 2.

23. Wnioskodawca na chwilę obecną nie zamierza sprzedać innych działek poza działką nr 1 i działką nr 2, wchodzących w skład otrzymanego od rodziców gospodarstwa rolnego.

24.

i. Dla działki nr 1 będących przedmiotem planowanej sprzedaży, objętej wnioskiem o interpretację obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działka nr 1 znajduje się na terenach przemysłowych, tj. pod zabudowę przemysłową.

Dla działki nr 2 będących przedmiotem planowanej sprzedaży, objętej wnioskiem o interpretację obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działka nr 2 znajduje się na terenach przemysłowych tj. pod zabudowę przemysłową.

j. Działki będące przedmiotem sprzedaży tj. działka nr 1 i działka nr 2 nie są objęte aktualną (obowiązującą) decyzją o warunkach zabudowy ani decyzją o lokalizacji inwestycji celu publicznego.

k. Działki będące przedmiotem sprzedaży tj. działka nr 1 i działka nr 2 stanowią majątek prywatny Wnioskodawcy. Nie były w żaden sposób wykorzystywane na cele działalności zwolnionej ani opodatkowanej w rozumieniu ustawy o podatku VAT. Wnioskodawca przez cały okres posiadania nieruchomości dokonywał jedynie czynności związanych z rozporządzaniem majątkiem prywatnym. Nie podejmował dla wskazanych działek czynności mogących stanowić działalności gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT.

I. Przy nabyciu przedmiotowych działek Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwot podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

25. Przedmiotem sprzedaży nie są działki zabudowane budynkami lub budowlami.

26. Ad.1a) i b) Dostawa działek będących przedmiotem sprzedaży tj. działki nr 1 i działki nr 2 będzie miała miejsce po 30 czerwca 2020 r.

26. Ad. 2 Wnioskodawca w związku z ww. dostawą działek nie występował z wnioskiem o wydania Wiążącej Informacji Stawkowej o której mowa w art. 42a ustawy o podatku od towarów i usług

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (przedstawione w piśmie z 20 lipca 2020 r.):

Czy transakcje zbycia działek nr 1 i nr 2 otrzymanych przez Wnioskodawcę darowizną od swoich rodziców w tym działek powstałych w wyniku podziału działki nr 1 będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy (przeformułowane pismem z 20 lipca 2020 r.):

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcje zbycia działek otrzymanych przez Wnioskodawcę darowizną od swoich rodziców, w tym działek powstałych w wyniku podziału jednej z działek, nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ze względu na fakt sprzedaży tych nieruchomości w ramach majątku prywatnego, a nie w zakresie działalności gospodarczej związanej z obrotem nieruchomościami.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była, opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według napisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów, budynków i budowli) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z treści powołanego przepisu wynika więc, że stwierdzenie czy dana osoba fizyczna, sprzedając działki gruntu działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną. Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Dlatego też, aby uznać, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT należy ustalić, czy działa on jako producent, handlowiec lub usługodawca. Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Podkreślić zatem należy, że w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu obrotu w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że fakt wystąpienia pojedynczych z ww. działań nie decyduje o uznaniu, że sprzedaż działek można uznać za działalność gospodarczą, profesjonalną. O działalności takiej można mówić jedynie wówczas, gdy ciąg działań podejmowanych przez sprzedawcę wskazuje na aktywność charakterystyczną dla obrotu nieruchomościami. Dla uznania sprzedaży za działalność gospodarczą nie jest decydująca również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym.

Zdaniem Wnioskodawcy, analiza przedstawionego opisu sprawy w świetle powołanych przepisów prawa oraz wyroku TSUE prowadzi do wniosku, że w przedmiotowej sprawie nie wystąpią okoliczności, które wskazują, że sprzedaż przez Wnioskodawcę ww. działek można będzie uznać za działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, która podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca nabył bowiem działki darowizną otrzymaną od rodziców Podział działki na mniejsze czy nawet konieczność wytyczenia drogi w przyszłości, wymuszony jest w istocie ograniczeniami co do możliwości sprzedaży działki jako całość tj. brakiem podmioty zainteresowanego zakupem całości. Ponieważ działka Wnioskodawcy jest działką o znacznej powierzchni, odstąpienie od zamiaru podziału na mniejsze i próba sprzedaży działki jako całość, stawia wnioskodawcę w sytuacji niekorzystnej i ogranicza możliwość zbycia tej nieruchomości przez Wnioskodawcę. Ponadto okres który upłynął od momentu nabycia wskazanej nieruchomości do momentu ewentualnego podziału tej działki na mniejsze, również wskazuje, iż Wnioskodawca nie nabył tej nieruchomości z zamiarem dalszej odsprzedaży w celu osiągnięcia zysku. Wnioskodawca nigdy nie zajmował się profesjonalnym obrotem nieruchomościami. Wnioskodawca uważa iż sama czynność dostawy działek w tym działki powstałej w wyniku podziału jednej dużej działki, stanowiącej część majątku osobistego Wnioskodawcy, nie przesądza o tym, iż czynność ta zmierza do stałego, zorganizowanego charakteru i jest związana z zamiarem profesjonalnego obrotu gruntami. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podejmował ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, planowane przez Wnioskodawcę zbycie działek powstałych w wyniku podziału jednej z działek Wnioskodawcy nie będą stanowiły działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia ww. nieruchomości które pozwoliłyby go uznać za podatnika podatku VAT w tym zakresie. W rozpatrywanej sprawie dokonane oraz planowane dostawy działek będą czynnościami związanymi ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Podsumowując, planowana sprzedaż przedmiotowych działek o których mowa w niniejszym wniosku o interpretację, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z uwagi na fakt, że Wnioskodawca z tytułu tej transakcji nie będzie działać w charakterze - zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy - podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przestawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych - art. 15 ust. 2 ustawy.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości (działek) istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy, Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży nieruchomości (działek) będzie podejmował aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), - a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy - jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z okoliczności przedstawionych w opisie sprawy wynika, że Wnioskodawca ma zamiar dokonać sprzedaży dwóch działek. Działki nr 1 i działki nr 2. Na chwilę obecną pojawił się podmiot zainteresowany zakupem części działki nr 1. Z tego też względu, Wnioskodawca ma zamiar dokonać podziału działki nr 1, w ten sposób, aby z działki nr 1 wyodrębnić mniejszą działkę o powierzchni którą zainteresowany podmiot chce zakupić. Wnioskodawca nie wyklucza jednak w przyszłości podziału pozostałej mu części tej działki na mniejsze działki. Decyzja dotycząca dalszego podziału działki może zostać podjęta, jeśli w dalszym ciągu nie będzie podmiotów zainteresowanych zakupem działki jako całości Wnioskodawca otrzymał w roku 2002 od swoich rodziców, umową darowizny, nieruchomości stanowiące gospodarstwo rolne z przeznaczeniem do majątku dorobkowego Wnioskodawcy oraz jego żony. Działki będące przedmiotem planowanej sprzedaży wchodzą w skład tego gospodarstwa. Po otrzymaniu darowizny, Wnioskodawca nie użytkował otrzymanych działek w żaden sposób. Działki nr 1 i nr 2 mające być przedmiotem sprzedaży były oraz są aktualnie przedmiotem dzierżawy. Umowa dzierżawy z pierwszym dzierżawcą została zawarta w dniu 5 marca 2013 r. Umowa dzierżawy została wypowiedziana przez Wnioskodawcę w roku 2016. W momencie zawierania umowy dzierżawy ustalono co prawda kwotę, którą Dzierżawca zobowiązany był do zapłaty Wnioskodawcy, jednak kwota ta stanowiła równowartość podatku rolnego za dzierżawione działki, należnego za rok w którym została podpisana umowa dzierżawy. Mimo ustalonego czynszu Dzierżawca nie uiszczał tego czynszu na rzecz Wnioskodawcy. W roku 2018 została zawarta kolejna umowa dzierżawy (bezczynszową) z innym dzierżawcą, na podstawie której Wnioskodawca udostępnił działki nieodpłatnie. Umowa została zawarta na okres od 1 stycznia 2019 r. do 1 stycznia 2024 r. W stosunku do działki nr 1 jak i do działki nr 2, Wnioskodawca przypuszczał, że po powstaniu w bliskim sąsiedztwie tych działek kopalni surowców mineralnych, nie będzie możliwości ich użytkowania do celów rolniczych. Po powstaniu tej kopalni, właściciele działek znajdujących się w bliskim sąsiedztwie kopalni - w tym wnioskodawca około roku 2009, wystąpili do Gminy z wnioskami o przekształcenie gruntów rolnych. W roku 2004, Uchwałą Rady Gminy z dnia 30 września 2014 r. w sprawie zmiany nr 3 miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy przekształcono działki, w tym działki Wnioskodawcy w tereny przemysłowe. Działki Wnioskodawcy podobnie jak inne działki znajdujące się w tej lokalizacji automatycznie w roku 2014 zostały objęte tą zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Należy w tym miejscu wskazać, że zgodnie z art. 693 § 1 ww. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Istota umowy dzierżawy wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca za oddaną mu w dzierżawę rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Zauważyć należy, że czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane "po kosztach" ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

W konsekwencji, dzierżawa nieruchomości, z uwagi na fakt, iż wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych skutkujących uzyskiwaniem korzyści majątkowych (w pieniądzu lub w świadczeniu innego rodzaju), stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej.

Odnosząc się do sytuacji przedstawionej w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca zawarł umowę dzierżawy przedmiotowej nieruchomości składającej się z działki nr 1 i działki nr 2 w dniu 5 marca 2013 r. i umowa dzierżawy trwała do w roku 2016 oraz za przedmiot dzierżawy ustalono kwotę, którą Dzierżawca zobowiązany był do zapłaty Wnioskodawcy, to działania takiego nie można interpretować inaczej niż jako cel osiągania korzyści majątkowych, a więc cel zarobkowy. Celu osiągnięcia korzyści majątkowych przez Wnioskodawcę z tytułu dzierżawy działek nr 1 i 2 nie zmienia fakt, że kwota ta stanowiła równowartość podatku rolnego za dzierżawione działki, a Dzierżawca przedmiotowych działek nr 1 i nr 2 nie płacił ustalonej w umowie dzierżawy kwoty na rzecz Wnioskodawcy. Skoro w umowie strony ustaliły kwotę dzierżawy przedmiotowych działek, Dzierżawca zobowiązany był płacić ustaloną kwotę a Wnioskodawca miał prawo do wyegzekwowania wskazanej w umowie dzierżawy kwoty.

Tym samym dostawa ww. działki nr 1 oraz działek z niej wydzielonych oraz działki nr 2, które były i są objęte umową dzierżawy, będzie wykonywana w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Dzierżawa przedmiotowych nieruchomości powoduje, że tracą one charakter majątku prywatnego. Wykorzystywanie przez Wnioskodawcę w sposób ciągły dla celów zarobkowych tych nieruchomości powoduje, że działki te są wykorzystywane w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, a nie wyłącznie w ramach majątku osobistego.

Ponadto w przedmiotowej sprawie wystąpią inne okoliczności, które wskazują, że sprzedaż ww. działek dokonywana będzie w warunkach wskazujących na działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Jak wynika bowiem z okoliczności Wnioskodawca podjął działania w celu uatrakcyjnienia sprzedaży przedmiotowych działek, gdyż Wnioskodawca około roku 2009, wystąpił z inicjatywą przekształcenia działek. W roku 2014, Uchwałą Rady Gminy z dnia 30 września 2014 r. miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy przekształcono działki, w tym działki Wnioskodawcy, w tereny przemysłowe. Ponadto fakt, że Wnioskodawca ma zamiar dokonać podziału działki 1 w ten sposób aby z przedmiotowej działki wyodrębnić mniejszą działkę, którą zainteresowany podmiot chce kupić oraz nie wyklucza w przyszłości podziału pozostałej mu części tej działki na mniejsze dowodzi, że zostały podjęte czynności, które świadczą o tym, że sprzedaż ww. działek nie może stanowić jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności i zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Zatem należy uznać, że Wnioskodawca działa w charakterze podatnika, a czynności podjęte przez Wnioskodawcę w stosunku do ww. działek noszą znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. Jak wyżej wskazał tut. Organ dzierżawa działek stanowiącej majątek prywatny - odpowiada wskazanemu w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT rodzajowi działalności gospodarczej polegającej na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. Dodatkowo podejmując takie działania jak podział geodezyjny działki 1 na mniejsze działki, oraz fakt wystąpienia przez Wnioskodawcę do Gminy w celu przekształcenia powyższych gruntów z gruntów rolnych w grunty przemysłowe również świadczy o tym, że w rozstrzyganej sprawie czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

W związku z powyższym, skoro w przedmiotowej sprawie wystąpią przesłanki stanowiące podstawę uznania Wnioskodawcy za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to czynność sprzedaży. działki nr 1 i działek z niej wydzielonych oraz działki nr 2 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Podkreślić należy, że wyrażona w niniejszej interpretacji ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy odnosi się ściśle do zakresu objętego pytaniem Wnioskodawcy, bowiem to pytanie zakreśla ramy interpretacji. Stąd też niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w kwestii opodatkowania sprzedaży działki nr 1 i nr 2, które będą przedmiotem sprzedaży zamierzonej przez Wnioskodawcę. Nie są natomiast przedmiotem interpretacji wszystkie inne kwestie, które nie zostały objęte zakresem pytania Wnioskodawcy.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.