0111-KDIB3-1.4012.379.2019.2.WN - Prawo do odliczenia VAT przez gminę w związku z realizacją projektu w zakresie odnawialnych źródeł energii.

Na podstawie art. 13 § 2a, 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 czerwca 2019 r. (data wpływu 19 czerwca 2019 r.), uzupełnionym pismem z 22 lipca 2019 r. (data wpływu 22 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących zakupu towarów i usług związanych z realizacją projektu "..." dla których nabywcą jest Gmina - jest prawidłowe.

W dniu 19 czerwca 2019 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących zakupu towarów i usług związanych z realizacją projektu "..." dla których nabywcą jest Gmina.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 22 lipca 2019 r. (data wpływu 22 lipca 2019 r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z 19 lipca 2019 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.379.2019.1.WN.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina (dalej również Wnioskodawca lub Gmina) będzie realizować projekt pn "...", który współfinansowany będzie w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz budżetu państwa.

Projekt będzie realizowany w latach 2019-2020.

Projekt polegał będzie na udzielaniu mieszkańcom grantów na zakup, zakup i budowę lub przebudowę instalacji odnawialnych źródeł energii (OZE) w budynkach mieszkalnych lub niemieszkalnych znajdujących się na terenie Gminy.

Grant to bezzwrotne środki finansowe udzielone grantobiorcy przez gminę na podstawie umowy o powierzeniu grantu na realizację inwestycji.

Mikroinstalacje OZE, na które zostaną przyznane granty obejmują:

* instalacje fotowoltaiczne - 461 szt.,

* instalacje solarne - 46 szt.,

* pompa ciepła do c.w.u - 97 szt.,

* pompa ciepła do c.w.u. i c.o. - 161 szt.

W ramach projektu będzie zainstalowanych 765 szt. instalacji.

Potrzeba realizacji projektu wynika ze zdiagnozowanych problemów dotyczących ochrony powietrza na terenie Gminy.

Projekt wynika także z Planu Gospodarki Niskoemisyjnej.

Projekt przewiduje następujące koszty:

Wartość dofinansowania:

* 85% - promocja i nadzór inwestorski,

* 95% - źródło OZE - grant

Wartość dofinansowania projektu została oszacowana w wysokości 21 840 394,62 zł co stanowi 94,89% kosztów kwalifikowanych.

Projekt jest dofinansowany ze środków UE, budżetu państwa oraz z budżetu JST

EFRR: 10 920 197,31 zł

Budżet państwa: 10 920 197,31 zł

Budżet JST: 1 175 712,88 zł

Razem: 23 016 107,50 zł;

Beneficjent, który wystąpił o dotację oraz będzie ją rozliczać to Gmina (jednostka samorządu terytorialnego działająca w oparciu o ustawę z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym).

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Instytucją odpowiedzialną za realizację projektu jest Urząd Gminy. Grantobiorcą może być osoba fizyczna zamieszkała na terenie gminy posiadająca prawo własności lub współwłasności budynku mieszkalnego i niemieszkalnego.

Koszty związane z zakupem urządzeń wykorzystujących odnawialne źródła energii, poniesione przez mieszkańców dofinansowane będą w formie grantu.

Podstawą udzielenia dofinansowania będzie przedstawienie faktur zakupu wystawionych dla osób fizycznych wraz z dowodem zapłaty.

W umowie o powierzeniu grantu znajdą się odpowiednie postanowienia dotyczące poddania się przez grantobiorcę czynnościom kontrolnym wykonywanym na potrzeby projektu przez gminę oraz inne instytucje do tego uprawnione.

W czasie trwałości projektu grantobiorca zobowiązuje się do:

Maksymalne koszty kwalifikowane instalacji OZE mogą wynieść:

Grantobiorca zobowiązany jest pokryć we własnym zakresie koszty niekwalifikowane, są to w szczególności:

Celem projektu jest zwiększenie na terenie gminy produkcji energii elektrycznej i cieplnej z OZE, poprzez budowę i przebudowę instalacji OZE, co przyczyni się do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych i poprawy jakości powietrza.

Wnioskodawca dodatkowo uzupełnił opis sprawy informując:

1. Efekty projektu pn. "...." będą wykorzystywane przez Gminę wyłącznie do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

2. Towary i usługi, które będą nabywane przez Gminę do realizacji projektu nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

3. Przedmiot realizacji projektu pn "...." należy do zadań własnych gminy obejmujący m.in. sprawy "ochrony środowiska, wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz", zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 i 3, ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 506). Ponadto zgodnie z art. 403 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (t.j. z 2018 r., poz. 799 z późn. zm.) do zadań własnych gminy należy m.in. finansowanie przedsięwzięć związanych z ochroną powietrza, a także wspomaganie wykorzystania lokalnych źródeł energii odnawialnej oraz wprowadzania bardziej przyjaznych dla środowiska nośników energii.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Czy Gminie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących zakupu towarów i usług związanych z realizacją projektu "...." dla których nabywcą jest Gmina?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z postanowieniami art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.) podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w zakresie w jakim zakupione towary, bądź usługi są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

W przypadku dokonywanych w ramach realizacji projektu pn. "..." zakupów dotyczących promocji projektu i usług nadzoru inwestorskiego w ocenie Gminy nie występuje bezpośrednie powiązanie i wyraźny związek planowanych zakupów, ze sprzedażą opodatkowaną.

Efektem tego projektu nie jest prowadzenie działalności gospodarczej, ani osiągnięcie zysku przez Gminę, lecz efekt ekologiczny, ochrona powietrza na terenie Gminy. Koszty związane z zakupem urządzeń wykorzystujących odnawialne źródła energii, ponoszone będą przez mieszkańców, którzy od gminy otrzymają dofinansowanie w postaci grantu.

Podstawą udzielenia dofinansowania będzie przedstawienie faktur zakupu wystawionych dla osób fizycznych.

Poniesione przez Gminę w ramach projektu koszty związane z promocją projektu, dotyczące zakupu tablic i naklejek, mają raczej charakter informacyjny o projekcie i sposobie jego dofinansowania, a nie charakter promujący gminę, ponieważ zgodnie z zapisami regulaminu udzielania grantów, grantodawca zobowiązuje się do informowania mieszkańców o współfinansowaniu projektu przez Unię Europejską.

Wytworzone w ramach projektu mienie będzie własnością osób fizycznych (grantobiorców) i nie można powiązać go ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem VAT w Gminie.

Ograniczenie niskiej emisji, wynikające z Planu Gospodarki Niskoemisyjnej służyć będzie wypełnianiu zadań własnych gminy, która w tym zakresie nie działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, dlatego dokonując nabyć towarów i usług związanych z realizacją projektu "....", Gminie nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z cytowanych wyżej przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Zasada ta wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma więc zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi, tj. intencje podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Dodatkowo należy wskazać, że aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go - dla tej czynności - za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Na zakres prawa do odliczenia w sposób bezpośredni wpływa pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Co do zasady, status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z treści powołanych przepisów wynika, że za podatnika VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Zatem jednostka samorządu terytorialnego działa w charakterze podatnika wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek wszelkie czynności, które mają charakter cywilnoprawny i spełniają ww. definicję działalności gospodarczej.

W świetle przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 506), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Zgodnie zaś z art. 7 ust. 1 tej ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy dotyczące m.in. ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej (art. 7 ust. 1 pkt 1), wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3). Ponadto zgodnie z art. 403 ust. 2 Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2019 r. poz. 1396 z późn. zm.) do zadań własnych gmin należy finansowanie ochrony środowiska w zakresie określonym w art. 400a ust. 1 pkt 2, 5, 8, 9, 15, 16, 21-25, 29, 31, 32 i 38-42 w wysokości nie mniejszej niż kwota wpływów z tytułu opłat i kar, o których mowa w art. 402 ust. 4, 5 i 6, stanowiących dochody budżetów gmin, pomniejszona o nadwyżkę z tytułu tych dochodów przekazywaną do wojewódzkich funduszy.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina będzie realizować projekt na zakup i montaż urządzeń wykorzystujących odnawialne źródła energii. Projekt polegał będzie na udzielaniu mieszkańcom grantów na zakup, zakup i budowę lub przebudowę instalacji odnawialnych źródeł energii (OZE) w budynkach mieszkalnych lub niemieszkalnych znajdujących się na terenie Gminy.

Grant to bezzwrotne środki finansowe udzielone grantobiorcy przez Gminę na podstawie umowy o powierzeniu grantu na realizację inwestycji.

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Grantobiorcą może być osoba fizyczna zamieszkała na terenie gminy posiadająca prawo własności lub współwłasności budynku mieszkalnego i niemieszkalnego.

Koszty związane z zakupem urządzeń wykorzystujących odnawialne źródła energii, poniesione przez mieszkańców dofinansowane będą w formie grantu.

Efekty projektu pn. "...." będą wykorzystywane przez Gminę wyłącznie do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Towary i usługi, które będą nabywane przez Gminę do realizacji projektu nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Przedmiot realizacji projektu pn "....." należy do zadań własnych gminy.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy Gminie będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących zakupu towarów i usług związanych z realizacją projektu.

Jak wcześniej wskazano odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W omawianej sprawie warunek uprawniający do odliczenia podatku naliczonego nie został spełniony, ponieważ - jak wskazano we wniosku, realizacja opisanego zadania należy do zakresu zadań własnych, do realizacji których Gmina jest zobowiązana przepisami ustawy o samorządzie gminnym. Ponadto jak wynika z okoliczności sprawy, nabywane podczas realizacji inwestycji towary i usługi nie będą służyły do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki ponoszone z tytułu realizacji ww. projektu.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.