0111-KDIB3-1.4012.278.2020.1.WN - Zastosowanie zwolnienia od podatku dla usługi wynajmu lokalu mieszkalnego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 kwietnia 2020 r. (data wpływu 3 kwietnia 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla usługi wynajmu lokalu mieszkalnego - jest prawidłowe.

W dniu 3 kwietnia 2020 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność, data rozpoczęcia działalności to 2 maja 2012 r. Od początku prowadzenia działalności gospodarczej jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Podstawowa działalność sklasyfikowana jest w PKWiU jako 62 - usługi związane z oprogramowaniem i doradztwem w zakresie informatyki i usługi powiązane. Poza tym, zgodnie z wpisem do ewidencji działalności gospodarczej Wnioskodawca wykonuje działalność sklasyfikowaną w PKWiU jako 68.2 - wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Wnioskodawca posiada lokale mieszkalne, które wynajmuje osobom fizycznym na cele mieszkaniowe. Jest to najem długoterminowy, umowy są zawierane na okres co najmniej jednego roku, a czynsz najmu jest miesięczny. W każdym przypadku najmu Wnioskodawca podpisuje umowy najmu, które zawierają informację, że przedmiotem najmu jest lokal mieszkalny oraz zastrzeżenie, że mieszkanie jest przeznaczone wyłącznie na cele mieszkaniowe. Wynajem powyższy korzysta ze zwolnienia z podatku VAT, zgodnie z artykułem 43 ust. 1 pkt 36 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług z późn. zm.. W najbliższej przyszłości Wnioskodawca zamierza wynająć jeden z lokali mieszkalnych położony w budynku mieszkalnym, korzystając z usług specjalistycznej agencji nieruchomości, która prowadzi profesjonalną działalność w zakresie pośrednictwa w najmie nieruchomości, a także zarządza najmem. Agencja wyszuka najemcę. W umowie najmu lokalu mieszkalnego to Wnioskodawca będzie stroną umowy, natomiast reprezentować go będzie osoba upoważniona przez agencję. Umowa najmu będzie zawarta z najemcą na czas określony na okres co najmniej 1 roku, z możliwością przedłużenia. Czynsz za najem będzie płacony miesięcznie. Będzie to więc najem długoterminowy. W umowie najmu będzie zapis, że przedmiotem najmu jest lokal mieszkalny oraz że najem jest tylko i wyłącznie w celach mieszkaniowych. Agencja będzie sprawować bieżący zarząd nieruchomością w imieniu Wnioskodawcy. Będzie obsługiwać finanse najmu i przekazywać Wnioskodawcy jako właścicielowi nieruchomości zysk. Opłaty za najem najemca będzie dokonywał na konto firmy zarządzającej. Oprócz opłaty za czynsz najemca będzie zobowiązany do uiszczania opłat eksploatacyjnych związanych z najmem lokalu mieszkalnego. Możliwe są dwie metody rozliczania mediów z tytułu najmu lokalu mieszkalnego:

1. Najemca przepisze na własny rachunek umowy z dostawcami mediów i opłaty za zużycie mediów rozliczane będą bezpośrednio przez najemcę z dostawcami mediów.

2. Wnioskodawca będzie miał zawarte umowy z dostawcami mediów i oprócz czynszu najmu najemca będzie zobowiązany do uiszczania opłat eksploatacyjnych związanych z używaniem przedmiotu najmu oraz opłat za media wraz z czynszem najmu na konto agencji.

Opłaty eksploatacyjne najemca będzie pokrywał w wysokości określonej przez administrację budynku zarządzającą nieruchomością oraz na podstawie rachunków lub prognoz przedstawianych przez dostawców mediów. Zarządca ma podpisaną umowę z firmą, która dokonuje drobnych napraw. W ramach umowy, którą Wnioskodawca zamierza zawrzeć z agencją na zarządzanie jego lokalem mieszkalnym, agencja będzie wykonywać drobne prace naprawcze i usuwać drobne usterki. Natomiast wszelkie większe wydatki każdorazowo zarządca będzie konsultować z Wnioskodawcę, ponieważ Wnioskodawca będzie ponosił koszty tych napraw. Po potrąceniu opłaty z tytułu zarządzania najmem oraz ewentualnie opłat eksploatacyjnych wpłaconych na konto agencji, związanych z używaniem lokalu mieszkalnego i innych wydatków poniesionych przez agencję w związku ze świadczeniem usług zarządzania nieruchomością, agencja będzie wpłacać na konto Wnioskodawcy pozostałą kwotę, zgodnie z raportem finansowym, który mu przekaże za każdy miesiąc.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest zastosowanie zwolnienia z podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku wynajęcia lokalu mieszkalnego za pośrednictwem agencji nieruchomości, która w dalszej kolejności będzie zarządzać przedmiotowym lokalem?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy usługi korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług z późn. zm.. Planowana umowa najmu będzie mieć charakter długoterminowy. Będzie zawarta na okres co najmniej 1 roku, a czynsz będzie płacony miesięcznie. Usługa nie będzie więc stanowić świadczeń sklasyfikowanych pod symbolem PKWiU 55, czyli "usług związanych z zakwaterowaniem", wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy o VAT, który wskazuje towary i usługi opodatkowane stawką VAT 8%. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe. Przepis wskazuje zatem, że zwolnieniu od podatku od towarów i usług podlega świadczenie usług najmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). Dla zastosowania zwolnienia nie są istotne: rodzaj i forma prawna podmiotu wynajmującego oraz najemcy. W ocenie Wnioskodawcy realizuje on najem na własny rachunek. Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025, z póżn.zm., przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę. Wnioskodawca pozostaje właścicielem wynajmowanego lokalu mieszkalnego i jest stroną umowy najmu, reprezentowaną jedynie przez agencję. Według niego nie ma też znaczenia, że usługę najmu będzie świadczył, korzystając z usług zarządzania lokalem mieszkalnym przez agencję nieruchomości. Agencja będzie sprawować bieżący zarząd przedmiotową nieruchomością. Będzie się zajmować rozliczeniami finansowymi dotyczącymi nieruchomości, dokonywać drobnych napraw w lokalu mieszkalnym, kontaktować się z najemcą w imieniu Wnioskodawcy. Agencja nieruchomości nie będzie podejmować żadnych decyzji dotyczących zarządzania nieruchomością bez konsultacji z Wnioskodawcą jako właścicielem tejże nieruchomości. Co miesiąc będzie mu przekazywać raport ekonomiczny dotyczący nieruchomości. Najemca będzie wpłacać czynsz za najem oraz ewentualnie opłaty eksploatacyjne na konto agencji, a agencja będzie przelewać na konto Wnioskodawcy kwotę pomniejszoną o wszystkie obciążenia (opłaty za zarządzanie najmem przez agencję, ewentualnie opłaty eksploatacyjne), zgodnie z dostarczonym mu raportem. W umowie najmu będą określone: przedmiot i cel najmu, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy VAT. W umowie będą zapisy stanowiące, że przedmiotem najmu jest lokal mieszkalny oraz że lokal będzie wykorzystywany wyłącznie na cele mieszkalne najemcy. Umowa najmu będzie więc w swojej treści zawierać postanowienia, z których w sposób jednoznaczny będzie wynikać, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego, który może być wykorzystywany wyłącznie w celach mieszkaniowych. Będą zatem spełnione łącznie przesłanki dotyczące charakteru wynajmowanego lokalu (przedmiotem najmu będzie lokal mieszkalny położony w budynku mieszkalnym) i przeznaczenia lokalu (wynajem wyłącznie na cele mieszkaniowe), wobec tego sens najmu będzie stanowić zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych. Ponieważ warunki zastosowania zwolnienia, określone w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT będą spełnione, zdaniem Wnioskodawcy planowana usługa najmu lokalu mieszkalnego w wyżej opisanym zakresie, będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawa o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Z uwagi na powyższe unormowania, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony - zarówno wynajmującego, jak i najemcę - określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r.

poz. 1145, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Stosownie do treści powyższych przepisów najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną. Oddanie rzeczy innej osobie do używania na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej własności i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy przez jego najemcę. Wskazać w tym miejscu należy, że świadczeniem usług są także usługi mające cechy najmu i nieruchomości mieszkalnych, a zatem również świadczenie usług o podobnym do najmu charakterze (np. oddanie nieruchomości w odpłatne użytkowanie).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl natomiast art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jak stanowi art. 41 ust. 13 ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę (art. 41 ust. 13 ustawy).

Jak wynika z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, da którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy (tj. usługi związane z zakwaterowaniem, oznaczone symbolem PKWiU 55).

Z ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy wynika, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala na zastosowanie zwolnienia.

Należy zwrócić uwagę, że zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy dla wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym, stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, jaką jest opodatkowanie sprzedaży 23% stawką podatku. W związku z tym powinno być interpretowane ściśle, przede wszystkim zgodnie z literalnym brzmieniem wprowadzających je przepisów. W żadnym razie nie powinny one być interpretowane w sposób prowadzący do rozszerzenia zakresu zastosowania zwolnienia.

Powyższe przepisy wskazują, że zwolnieniu od podatku od towarów i usług podlega wyłącznie świadczenie usług w zakresie wynajmowania nieruchomości, po pierwsze o charakterze mieszkalnym, po drugie - na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Wskazany przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju, czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i od podmiotu nabywającego tę usługę. Nie odnosi się również do czasu wynajmowania nieruchomości oraz klasyfikacji statystycznych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w najbliższej przyszłości zamierza wynająć jeden z lokali mieszkalnych położony w budynku mieszkalnym, korzystając z usług specjalistycznej agencji nieruchomości, która prowadzi profesjonalną działalność w zakresie pośrednictwa w najmie nieruchomości, a także zarządza najmem. Agencja wyszuka najemcę. W umowie najmu lokalu mieszkalnego to Wnioskodawca będzie stroną umowy, natomiast reprezentować go będzie osoba upoważniona przez agencję. Umowa najmu będzie zawarta z najemcą na czas określony na okres co najmniej 1 roku, z możliwością przedłużenia. Czynsz za najem będzie płacony miesięcznie. Będzie to więc najem długoterminowy. W umowie najmu będzie zapis, że przedmiotem najmu jest lokal mieszkalny oraz że najem jest tylko i wyłącznie w celach mieszkaniowych. Agencja będzie sprawować bieżący zarząd nieruchomością w imieniu Wnioskodawcy. Będzie obsługiwać finanse najmu i przekazywać mi jako właścicielowi nieruchomości zysk. Opłaty za najem najemca będzie dokonywał na konto firmy zarządzającej. Oprócz opłaty za czynsz najemca będzie zobowiązany do uiszczania opłat eksploatacyjnych związanych z najmem lokalu mieszkalnego. Możliwe są dwie metody rozliczania mediów z tytułu najmu lokalu mieszkalnego:

1. Najemca przepisze na własny rachunek umowy z dostawcami mediów i opłaty za zużycie mediów rozliczane będą bezpośrednio przez najemcę z dostawcami mediów.

2. Wnioskodawca będzie miał zawarte umowy z dostawcami mediów i oprócz czynszu najmu najemca będzie zobowiązany do uiszczania opłat eksploatacyjnych związanych z używaniem przedmiotu najmu oraz opłat za media wraz z czynszem najmu na konto agencji.

Opłaty eksploatacyjne najemca będzie pokrywał w wysokości określonej przez administrację budynku zarządzającą nieruchomością oraz na podstawie rachunków lub prognoz przedstawianych przez dostawców mediów. Zarządca ma podpisaną umowę z firmą, która dokonuje drobnych napraw. W ramach umowy, którą Wnioskodawca zamierza zawrzeć z agencją na zarządzanie jego lokalem mieszkalnym, agencja będzie wykonywać drobne prace naprawcze i usuwać drobne usterki. Natomiast wszelkie większe wydatki każdorazowo zarządca będzie konsultować z Wnioskodawcę, ponieważ Wnioskodawca będzie ponosił koszty tych napraw. Po potrąceniu opłaty z tytułu zarządzania najmem oraz ewentualnie opłat eksploatacyjnych wpłaconych na konto agencji, związanych z używaniem lokalu mieszkalnego i innych wydatków poniesionych przez agencję w związku ze świadczeniem usług zarządzania nieruchomością, agencja będzie wpłacać na konto Wnioskodawcy pozostałą kwotę, zgodnie z raportem finansowym, który mu przekaże za każdy miesiąc.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy prawidłowe jest zastosowanie zwolnienia z podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku wynajęcia lokalu mieszkalnego za pośrednictwem agencji nieruchomości, która w dalszej kolejności będzie zarządzać przedmiotowym lokalem.

Jak wynika z treści wniosku działania związane z reprezentowaniem interesów właściciela lokalu mieszkalnego podejmowane przez agencję nieruchomości na podstawie zawartej umowy na zarządzanie lokalem mieszkalnym wywołują skutki prawne dla Wnioskodawcy. Czynności wykonywane przez podmiot obsługujący (zarządcę nieruchomości) dotyczą bowiem poszukiwania najemców lokalu mieszkalnego, zawarcia w imieniu właściciela lokalu umowy najmu, reprezentowania właściciela lokalu w kontaktach z najemcą lokalu w zakresie finansów dotyczących najmu, doglądanie okresowe lokalu itd. Ponadto zarządca nieruchomości będzie zawierał umowy w imieniu i na rzecz właściciela lokalu mieszkalnego, jak wskazano w opisie sprawy, w umowie najmu lokalu mieszkalnego to Wnioskodawca będzie stroną umowy, natomiast reprezentować go będzie osoba upoważniona przez agencję. Umowa najmu będzie zawarta z najemcą na czas określony na okres co najmniej 1 roku, z możliwością przedłużenia. Powyższe wskazuje, że Wnioskodawca nie zawrze z zarządcą nieruchomości umowy najmu przedmiotowego lokalu. Zatem to Wnioskodawca w niniejszej sprawie będzie podmiotem świadczącym usługę najmu na rzecz najemcy.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny oraz opis sprawy należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie świadczona przez Wnioskodawcę usługa najmu lokalu mieszkalnego będzie korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. W niniejszej sprawie, przedmiotem umowy najmu będzie lokal mieszkalny, a jego najemca będzie wykorzystywać go wyłącznie na cele mieszkaniowe. Ponadto, jak wynika z opisu sprawy, będzie to więc najem długoterminowy. W umowie najmu będzie zapis, że przedmiotem najmu jest lokal mieszkalny oraz że najem jest tylko i wyłącznie w celach mieszkaniowych.

Jak wskazano wyżej, z punktu widzenia zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy istotny jest sposób wykorzystywania nieruchomości przez najemcę (usługobiorcę), bowiem to najemca w wynajmowanym lokalu powinien realizować własne cele mieszkaniowe - co w przedmiotowej sprawie ma miejsce.

Zatem w przedstawionych okolicznościach za spełnione należy uznać wyżej opisane przesłanki wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług. Tak więc w przypadku wynajmu lokalu mieszkalnego przez Wynajmującego (Wnioskodawcę) na rzecz najemcy z przeznaczeniem wyłącznie na cele mieszkaniowe, zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Tut. organ pragnie zauważyć, że granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 1, 2 i 3 ustawy - Ordynacja podatkowa. Natomiast na podstawie art. 14c § 1 i § 2 tut. organ dokonuje oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego tj. nie przeprowadza dowodów oraz nie analizuje załączonych do wniosku dokumentów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana w odniesieniu do przedstawionego opisu planowanego zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.