0111-KDIB3-1.4012.267.2020.2.IK - Zwolnienie z VAT ubezpieczenia przedmiotu leasingu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 kwietnia 2020 r. (data wpływu 3 kwietnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z 8 czerwca 2020 r. (data wpływu 8 czerwca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy kwota składki ubezpieczeniowej zapłaconej przez Spółkę do TU, którą Spółka obciążać będzie klienta nie będzie stanowić podstawy opodatkowania z tytułu usług świadczonych przez Spółkę oraz zwolnienia od podatku od towarów i usług składki ubezpieczeniowej opłacanej przez klientów - jest prawidłowe.

W dniu 3 kwietnia 2020 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy kwota składki ubezpieczeniowej zapłaconej przez Spółkę do TU, którą Spółka obciążać będzie klienta nie będzie stanowić podstawy opodatkowania z tytułu usług świadczonych przez Spółkę oraz zwolnienia od podatku od towarów i usług składki ubezpieczeniowej opłacanej przez klientów.

Ww. wniosek został uzupełniony pismami z 8 czerwca 2020 r. (data wpływu 8 czerwca 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 28 maja 2020 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.267.2020.1.IK.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) wykonuje na terytorium Polski działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: UoPTU lub UoVAT), a także jest podatnikiem, w rozumieniu wymienionego artykułu, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest działalność leasingowa. Wnioskodawca będzie uczestnikiem trójstronnej umowy (dalej: Umowa lub Umowa o świadczenie usług) zawieranej pomiędzy Spółką, V. Sp. z o.o. (dalej: Partner) oraz kontrahentem, występującym w roli nabywcy świadczonych przez Spółkę oraz Partnera usług (dalej: Korzystający lub Klient). Na podstawie Umowy, na rzecz Korzystającego będą świadczone przez Spółkę oraz Partnera usługi związane z pojazdem, w zakresie sprzedaży, jego finansowania, ubezpieczenia i obsługi serwisowej. Przedmiotem umów będą pojazdy podlegające amortyzacji. Oprócz Wnioskodawcy i Klienta stroną umowy jest Partner, który odpowiada za organizację zakupu pojazdu, uzyskanie oferty pakietu jego ubezpieczenia oraz organizację serwisu. Wnioskodawca w ramach tej umowy będzie odpowiedzialny za finansowanie pojazdu w formie leasingu. Umowy o świadczenie usług będą spełniały warunki przewidziane dla tych umów w art. 17b lub art. 17f ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: UoPDOP). Na podstawie zawartej Umowy, Partner przedstawi Klientowi pakiet ubezpieczenia ryzyk, związanych z posiadaniem i użytkowaniem pojazdu, na cały okres jego finansowania w ramach Umowy o świadczenie usług, bądź też na krótszy okres (na przykład roczny), odnawialny do momentu zakończenia Umowy o świadczenie usług. Pakiet ubezpieczeniowy obejmuje zarówno obowiązkowe ubezpieczenia wynikające z innych przepisów prawa (m.in. umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej), jak również ubezpieczenie w pozostałym zakresie (np. ubezpieczenie Autocasco, GAP, NNW, Asisstance). Stroną umowy ubezpieczenia będzie Towarzystwo Ubezpieczeniowe (świadczące usługi ubezpieczeniowe w zamian za wynagrodzenie w formie składki ubezpieczeniowej) oraz Korzystający (jako Ubezpieczający). Wnioskodawca będzie wskazany jako podmiot uprawniony do otrzymania świadczenia (Ubezpieczony), w razie zajścia zdarzenia będącego przedmiotem umowy ubezpieczenia, z uwagi na to, iż ubezpieczony majątek będzie własnością Wnioskodawcy. Należna Towarzystwu Ubezpieczeniowemu do zapłaty przez Korzystającego składka ubezpieczeniowa, może zostać zapłacona przez Wnioskodawcę, w imieniu i na rzecz Klienta, a następnie zwrócona przez Korzystającego Spółce, jednorazowo bądź w miesięcznych ratach. W przypadku zwrotu wydatków na składkę ubezpieczeniową w ratach, raty będą obejmowały również stosowane wynagrodzenie (odsetki lub prowizje) należne Wnioskodawcy, za możliwość skorzystania z takiej formy finansowania. Alternatywnie, Korzystający może upoważnić Wnioskodawcę lub inny podmiot, do zawarcia w jego imieniu umowy ubezpieczenia, z wybranym przez Wnioskodawcę Towarzystwem Ubezpieczeniowym. W takim przypadku, umowa ubezpieczenia będzie zawarta pomiędzy Towarzystwem Ubezpieczeniowym a Korzystającym, w imieniu którego będzie działał pełnomocnik (Wnioskodawca lub inny podmiot). Zawarta Umowa przewiduje, iż w razie utraty lub zniszczenia przedmiotu leasingu, Korzystający jest zobowiązany do zapłaty wszystkich przewidzianych w Umowie, a nie zapłaconych rat, pomniejszonych o korzyści jakie Wnioskodawca uzyskał, wskutek ich zapłaty przed umówionym terminem i rozwiązaniem Umowy, obejmujących m.in. odszkodowanie uzyskane z tytułu umowy ubezpieczenia. Umowa ubezpieczenia będzie zatem pełniła funkcję instrumentu zabezpieczającego interes zarówno Wnioskodawcy jak i Korzystającego, gdyż pozwoli obniżyć kwotę zobowiązania, którą Korzystający musiałby uiścić, w razie utraty lub zniszczenia przedmiotu leasingu. Umowa ubezpieczenia przewiduje także odszkodowanie w przypadku uszkodzenia przedmiotu leasingu, co pozwoli na jego naprawę z kwoty odszkodowania. Tak ułożony stosunek ubezpieczeniowy jest w interesie Korzystającego, który na podstawie Umowy jest obowiązany do zachowania przedmiotu leasingu w stanie niepogorszonym. Wydatki poniesione w imieniu i na rzecz Korzystającego, będą ujmowane w ewidencji Wnioskodawcy, na kontach rozrachunkowych (poniesiony wydatek nie będzie stanowił kosztu, a uzyskany zwrot przychodu). Ewidencja będzie obejmowała zarówno kwoty przekazane przez Wnioskodawcę do Towarzystwa Ubezpieczeniowego, w imieniu i na rzecz Korzystającego, jak również kwoty otrzymane przez Wnioskodawcę od Korzystającego, będące zwrotem tych wydatków. Umowa między stronami będzie przewidywać zatem przekazanie przez Wnioskodawcę określonej kwoty pieniężnej w równowartości składki ubezpieczeniowej, bezpośrednio na rachunek Towarzystwa Ubezpieczeniowego, w imieniu i na rzecz Klienta. Korzystający tym samym będzie zobowiązany do zwrotu Wnioskodawcy tej kwoty, w ustalonym umownie terminie (bądź terminach, w przypadku płatności ratalnych), za ewentualnym wynagrodzeniem, należnym Wnioskodawcy. Jedynym elementem przychodu dla Wnioskodawcy będzie wynagrodzenie (w formie odsetek lub prowizji) pobierane od Korzystającego w przypadku rozłożenie na raty zwrotu wydatków za składki ubezpieczeniowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy równowartość wydatku w wysokości składki ubezpieczeniowej, poniesionego przez Spółkę w imieniu i na rzecz Korzystającego, a następnie zwróconego jednorazowo bądź w ratach Spółce przez Korzystającego, będzie uznawana za świadczenie usług w rozumieniu UoPTU na rzecz Korzystającego, a tym samym kwota ta będzie stanowiła podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług?

2. Czy wynagrodzenie za rozłożenie na raty zwrotu wydatków na składkę poniesionych przez Spółkę w imieniu i na rzecz Korzystającego, należne Spółce od Korzystającego, będzie korzystało ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 UoPTU, na zasadzie podobnej do usługi finansowej?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Pytanie 1: Spółka stoi na stanowisku, iż równowartość poniesionego wydatku w wysokości składki ubezpieczeniowej, nie będzie stanowiła dla spółki świadczenia usług w rozumieniu art. 8 UoPTU na rzecz Korzystającego, a tym samym nie będzie podlegała ujęciu w podstawie opodatkowania. Kwota ta, powinna być traktowana jako zwrot wydatków poniesionych przez Spółkę na rzecz Klienta, nieobjętych podstawą opodatkowania zgodnie z art. 29a ust. 7 pkt 3 UoPTU. Opodatkowaniu będzie podlegało wyłącznie wynagrodzenie za odroczenie płatności bądź rozłożenie na raty kwoty poniesionego przez Spółkę wydatku, równego wysokości składki ubezpieczeniowej. Uzasadnienie: Zgodnie z art. 8 ust. 1 UoPTU, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...). Jednocześnie, zgodnie z art. 29a ust. 1 UoPTU, podstawą opodatkowania. (...) jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Jak zatem wynika z przytoczonych przepisów, aby o kwotach pieniężnych można mówić w charakterze podstawy opodatkowania, powinno dać się rozróżnić w stosunku zobowiązaniowym m.in. usługobiorcę, usługodawcę i sprzedaż. Natomiast w odniesieniu do zdarzenia przyszłego scharakteryzowanego przez Spółkę, nie sposób upatrywać roli usługodawcy w osobie Spółki. Spółka, działając wyłącznie jako podmiot ubezpieczony z powodu iż jest właścicielem ubezpieczonego majątku, jednocześnie nie świadczy usługi ubezpieczeniowej na rzecz Klienta, gdyż świadczącym usługę i zobowiązanym z tytułu zajścia zdarzenia ubezpieczeniowego jest Towarzystwo Ubezpieczeniowe. Spółka nie działa także w charakterze podmiotu, który wykonuje czynności, związane z obsługą umowy ubezpieczenia, takie jak np. rozpatrywanie reklamacji, wycena uszkodzeń w przypadku zajścia zdarzenia ubezpieczeniowego. Tym samym, rolę usługodawcy należy przypisać Towarzystwu Ubezpieczeniowemu. Natomiast rolę usługobiorcy, będzie tutaj pełnił Korzystający, z uwagi na to, iż także w jego interesie (nie tylko z punktu widzenia Umowy o świadczenie usług, ale także z punktu widzenia obowiązków przewidzianych przepisami prawa) przedmiot leasingu zostaje ubezpieczony. Tym samym, Klient zabezpiecza ryzyka związane m.in. ze zniszczeniem, uszkodzeniem bądź utratą przedmiotu leasingu, w wyniku których mógłby ponieść znaczące straty finansowe. W charakterze sprzedaży występuje tutaj kwota składki ubezpieczeniowej, która jest wynagrodzeniem dla Towarzystwa Ubezpieczeniowego za świadczenie usługi ubezpieczeniowej na rzecz Klienta. Powyższy wywód potwierdza dodatkowo, iż Spółka nie zawiera osobnej umowy ubezpieczeniowej z Klientem, na podstawie której uprawiona byłaby do otrzymania wynagrodzenia, w zamian za świadczenie usługi ubezpieczeniowej na rzecz Klienta. Spółka zawiera z klientem wyłącznie trójstronną Umowę o świadczenie usług, w ramach której zobowiązuje klienta do ubezpieczenia przedmiotu leasingu w zakresie wskazanym w Umowie, to jest m.in. w zakresie odpowiedzialności cywilnej, Autocasco, NNW, GAP, Asisstance. Biorąc te okoliczności pod uwagę, należy stwierdzić, iż sprzedaż w rozumieniu UoPTU będzie miała miejsce pomiędzy Towarzystwem Ubezpieczeniowym a Korzystającym i to na tym etapie można będzie rozpoznać świadczenie usług i podstawę opodatkowania w myśl UoPTU. W zakresie przedstawionego przez Spółkę zdarzenia przyszłego można się zastanowić, czy rola spółki nie sprowadza się do refakturowania usługi. Zgodnie z art. 8 ust. 2a UoPTU, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Wskazany przepis zaznacza, że aby miało miejsce refakturowanie usług, Spółka powinna działać we własnym imieniu, ale na rzecz Korzystającego. W przypadku opisanym przez Spółkę, takie zdarzenie nie będzie miało miejsca, gdyż umowa ubezpieczenia będzie wskazywać Klienta jako Ubezpieczającego, który dodatkowo na podstawie Umowy o świadczenie usług jest zobowiązany do zawarcia umowy ubezpieczenia. Zawierając umowę ubezpieczenia, Klient będzie zatem działał we własnym imieniu i na własny rachunek. Tym samym, zastosowanie art. 8 ust. 2a UoPTU będzie wyłączone, z uwagi na niespełnienie przesłanki działania przez Spółkę we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej. Faktu tego nie zmienia ewentualna możliwość działania przez Spółkę lub inny podmiot (np. Partnera) w charakterze pełnomocnika do zawarcia umowy ubezpieczenia w imieniu Klienta. W związku z powyższym, Spółka uważa, że otrzymana od Klienta kwota zwrotu składki ubezpieczeniowej zapłaconej uprzednio przez Spółkę, powinna być traktowana jako zwrot wydatków, poniesionych w imieniu i na rzecz Klienta, ujmowanych przejściowo przez Spółkę w jej księgach rachunkowych, zgodnie z brzmieniem art. 29a ust. 7 pkt 3 UoPTU.

Pytanie 2: Spółka stoi na stanowisku, iż otrzymane wynagrodzenie za sfinansowanie składki wynikającej z umowy ubezpieczenia przez Spółkę, w imieniu i na rzecz Klienta, stanowić będzie świadczenie usług, zwolnione z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 UoPTU. Uzasadnienie: Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 UoPTU, zwalnia się od podatku: usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. Spółka jest zdania, iż sfinansowanie w imieniu i na rzecz Klienta składki ubezpieczeniowej przez Spółkę, nosi znamiona umowy pożyczki, o której mowa w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny. W związku z powyższym, wyłącznie wynagrodzenie należne Spółce ponad opłaconą przez Spółkę kwotę składki, powinno być traktowane jako usługa finansowa, a tym samym powinno korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 UoPTU. W podobnym tonie wypowiedział się Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w piśmie z dnia 11 stycznia 2019 r. nr 0113-KDIPT1-3.4012.846.2018.3.MJ,

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W świetle art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Natomiast zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

W myśl art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy - w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

W myśl ust. 15 tegoż artykułu zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

Z opisu sprawy wynika, że Spółka - Wnioskodawca wykonuje na terytorium Polski działalność gospodarczą, jest podatnikiem zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest działalność leasingowa. Wnioskodawca będzie uczestnikiem trójstronnej umowy (dalej: Umowa lub Umowa o świadczenie usług) zawieranej pomiędzy Spółką, Partnerem oraz kontrahentem, występującym w roli nabywcy świadczonych przez Spółkę oraz Partnera usług (Korzystający lub Klient). Na podstawie Umowy, na rzecz Korzystającego będą świadczone przez Spółkę oraz Partnera usługi związane z pojazdem, w zakresie sprzedaży, jego finansowania, ubezpieczenia i obsługi serwisowej. Przedmiotem umów będą pojazdy podlegające amortyzacji. Oprócz Wnioskodawcy i Klienta stroną umowy jest Partner, który odpowiada za organizację zakupu pojazdu, uzyskanie oferty pakietu jego ubezpieczenia oraz organizację serwisu. Wnioskodawca w ramach tej umowy będzie odpowiedzialny za finansowanie pojazdu w formie leasingu. Na podstawie zawartej Umowy, Partner przedstawi Klientowi pakiet ubezpieczenia ryzyk, związanych z posiadaniem i użytkowaniem pojazdu, na cały okres jego finansowania w ramach Umowy o świadczenie usług, bądź też na krótszy okres (na przykład roczny), odnawialny do momentu zakończenia Umowy o świadczenie usług. Stroną umowy ubezpieczenia będzie Towarzystwo Ubezpieczeniowe (świadczące usługi ubezpieczeniowe w zamian za wynagrodzenie w formie składki ubezpieczeniowej) oraz Korzystający (jako Ubezpieczający). Wnioskodawca będzie wskazany jako podmiot uprawniony do otrzymania świadczenia (Ubezpieczony), w razie zajścia zdarzenia będącego przedmiotem umowy ubezpieczenia, z uwagi na to, iż ubezpieczony majątek będzie własnością Wnioskodawcy. Należna Towarzystwu Ubezpieczeniowemu do zapłaty przez Korzystającego składka ubezpieczeniowa, może zostać zapłacona przez Wnioskodawcę, w imieniu i na rzecz Klienta, a następnie zwrócona przez Korzystającego Spółce, jednorazowo bądź w miesięcznych ratach. W przypadku zwrotu wydatków na składkę ubezpieczeniową w ratach, raty będą obejmowały również stosowane wynagrodzenie (odsetki lub prowizje) należne Wnioskodawcy, za możliwość skorzystania z takiej formy finansowania. Alternatywnie, Korzystający może upoważnić Wnioskodawcę lub inny podmiot, do zawarcia w jego imieniu umowy ubezpieczenia, z wybranym przez Wnioskodawcę Towarzystwem Ubezpieczeniowym. W takim przypadku, umowa ubezpieczenia będzie zawarta pomiędzy Towarzystwem Ubezpieczeniowym a Korzystającym, w imieniu którego będzie działał pełnomocnik (Wnioskodawca lub inny podmiot). Zawarta Umowa przewiduje, iż w razie utraty lub zniszczenia przedmiotu leasingu, Korzystający jest zobowiązany do zapłaty wszystkich przewidzianych w Umowie, a nie zapłaconych rat, pomniejszonych o korzyści jakie Wnioskodawca uzyskał, wskutek ich zapłaty przed umówionym terminem i rozwiązaniem Umowy, obejmujących m.in. odszkodowanie uzyskane z tytułu umowy ubezpieczenia. Umowa ubezpieczenia będzie zatem pełniła funkcję instrumentu zabezpieczającego interes zarówno Wnioskodawcy jak i Korzystającego, gdyż pozwoli obniżyć kwotę zobowiązania, którą Korzystający musiałby uiścić, w razie utraty lub zniszczenia przedmiotu leasingu. Umowa ubezpieczenia przewiduje także odszkodowanie w przypadku uszkodzenia przedmiotu leasingu, co pozwoli na jego naprawę z kwoty odszkodowania. Tak ułożony stosunek ubezpieczeniowy jest w interesie Korzystającego, który na podstawie Umowy jest obowiązany do zachowania przedmiotu leasingu w stanie niepogorszonym. Wydatki poniesione w imieniu i na rzecz Korzystającego, będą ujmowane w ewidencji Wnioskodawcy, na kontach rozrachunkowych (poniesiony wydatek nie będzie stanowił kosztu, a uzyskany zwrot przychodu). Ewidencja będzie obejmowała zarówno kwoty przekazane przez Wnioskodawcę do Towarzystwa Ubezpieczeniowego, w imieniu i na rzecz Korzystającego, jak również kwoty otrzymane przez Wnioskodawcę od Korzystającego, będące zwrotem tych wydatków. Umowa między stronami będzie przewidywać zatem przekazanie przez Wnioskodawcę określonej kwoty pieniężnej w równowartości składki ubezpieczeniowej, bezpośrednio na rachunek Towarzystwa Ubezpieczeniowego, w imieniu i na rzecz Klienta. Korzystający tym samym będzie zobowiązany do zwrotu Wnioskodawcy tej kwoty, w ustalonym umownie terminie (bądź terminach, w przypadku płatności ratalnych), za ewentualnym wynagrodzeniem, należnym Wnioskodawcy. Jedynym elementem przychodu dla Wnioskodawcy będzie wynagrodzenie (w formie odsetek lub prowizji) pobierane od Korzystającego w przypadku rozłożenia na raty zwrotu wydatków za składki ubezpieczeniowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą czy wartość składki ubezpieczeniowej przekazywanej przez Wnioskodawcę do ubezpieczyciela w imieniu i na rzecz Korzystającego a następnie zwróconej przez Korzystającego Wnioskodawcy stanowi podstawę opodatkowania.

Kluczową rolę w rozwiązaniu wskazanego we wniosku problemu odgrywa ww. art. 29a ust. 1 ustawy, który stanowi, że podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej. Z opisu zdarzenia przyszłego nie wynika, iż Wnioskodawca będzie świadczył na rzecz Korzystającego usługi ubezpieczeniowe. Takim podmiotem będzie zakład ubezpieczeń, który w tym celu zawrze z Korzystającym stosowną umowę ubezpieczenia. Rola Wnioskodawcy ograniczy się jedynie do przekazania środków pieniężnych Korzystającego zakładowi ubezpieczeń.

Należy zaznaczyć, iż przekazanie kwot składek ubezpieczeniowych przez Wnioskodawcę na rzecz ubezpieczyciela nie może być utożsamiane z wynagrodzeniem za wykonanie świadczenia, którego przedmiotem są przekazane kwoty. Kwoty składek ubezpieczeniowych są wynagrodzeniem ubezpieczyciela z tytułu świadczenia przez ten podmiot usług ubezpieczeniowych na rzecz Korzystającego. Dlatego też kwoty ubezpieczenia przedmiotu leasingu nie stanowią po stronie Spółki zapłaty z tytułu sprzedaży i nie mogą być wliczone do podstawy opodatkowania z tytułu świadczenia usług leasingowych. W konsekwencji kwota będąca przedmiotem przekazania nie może być włączona do podstawy opodatkowania Wnioskodawcy z tytułu udzielenia pożyczki. Tym samym wartość przekazywanej przez Wnioskodawcę składki ubezpieczeniowej nie będzie podlegała, po stronie Wnioskodawcy, opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również zwolnienia z podatku VAT usługi finansowania składki ubezpieczeniowej.

Należy zauważyć, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca umożliwi Korzystającym spłatę składki ubezpieczeniowej w kilku ratach, to wynagrodzenie jakie otrzyma Spółka z tego tytułu będzie stanowić należność za świadczenie usług udzielania pożyczki, objętą zwolnieniem od podatku VAT, w trybie cytowanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy. W takich sytuacjach Spółka będzie udzielać dodatkowego finansowania na rzecz Korzystających i z tego tytułu będzie pobierać od nich wynagrodzenie (w formie prowizji), w wysokości uzgodnionej przez Strony, tzn. wynagrodzenie od Korzystającego będzie przysługiwać Spółce w zamian za finansowanie składki ubezpieczeniowej.

Z uwagi na opis sprawy stwierdzić należy, że rozłożenie na raty spłaty składki ubezpieczeniowej stanowi w sensie ekonomicznym przyznanie Korzystającemu na określony czas środków pieniężnych, i w rzeczywistości czynność ta będzie stanowić rodzaj pożyczki udzielonej przez Spółkę, przy czym świadczącym usługę udzielenia pożyczki będzie Wnioskodawca, gdyż to jego środki finansowe zostaną wpłacone na poczet składki i z tych środków przez określony czas finansowana będzie składka ubezpieczeniowa, do której zapłaty zobowiązany jest Korzystający. W opisanych okolicznościach mamy również do czynienia ze wzajemnością świadczeń, gdyż w zamian za umożliwienie przez Spółkę rozłożenia płatności na raty Korzystający będzie zobowiązany do zapłaty określonego wynagrodzenia - świadczenia wzajemnego na rzecz Spółki.

W związku z pobraniem wynagrodzenia z tytułu rozłożenia składki ubezpieczeniowej na raty, działanie Wnioskodawcy należy uznać za świadczenie usługi o charakterze finansowym, która będzie równoznaczna z udzieleniem przez Spółkę pożyczki Korzystającemu.

Tak więc czynność rozłożenia na raty wyłożonej przez Spółkę składki ubezpieczeniowej oraz pobranie z tego tytułu dodatkowego wynagrodzenia będzie stanowić w swej istocie odpłatne świadczenie usług, które - stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy - będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, przy czym - biorąc pod uwagę treść art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy - korzystać będzie ze zwolnienia od podatku, jako usługa o charakterze finansowym (usługa udzielenia pożyczki) w związku z rozłożeniem na raty spłaty składki ubezpieczeniowej z tytułu ubezpieczenia przedmiotu leasingu.

W konsekwencji, opłata za rozłożenie składki ubezpieczeniowej na raty będzie stanowić podstawę opodatkowania (zgodnie z art. 29a ust. 1 w zw. z art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy) usług świadczonych przez Spółkę, które są zwolnione od opodatkowania VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.