0111-KDIB3-1.4012.246.2019.3.KO

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 kwietnia 2019 r. (data wpływu 24 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z 14 czerwca 2019 r. (data wpływu 19 czerwca 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek z obszaru MWU - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 kwietnia 2019 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek z obszaru MWU.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 14 czerwca 2019 r. (data wpływu 19 czerwca 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 31 maja 2019 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.246.2019.2.KO, 0115-KDIT2-3.4011.202.2019.3.PS.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Prowadzi indywidualną działalność gospodarczą. Głównym przedmiotem jego działalności gospodarczej jest transport towarów. Działalność gospodarcza obejmuje również prowadzenie hurtowni spożywczej. Jest to działalność pomocnicza. Ponadto w ramach działalności gospodarczej wybudował kilka domów jednorodzinnych, które są w chwili obecnej w sprzedaży. Jednak działalność polegająca na budowie i sprzedaży domów jest incydentalna.

Wnioskodawca w 2008 r. zakupił dwie działki rolne. Działki położone są obok siebie - jedna zakupiona 21 maja 2008 r. o wielkości 18 arów 96 m², druga zakupiona 14 maja 2008 r. o wielkości 95 arów 76 m². 16 lutego 2011 r. do dwóch powyższych działek dokupił jeszcze jedną przylegającą działkę rolną o powierzchni 0,1171 hektara. Wszystkie trzy działki w momencie zakupu były działkami rolnymi położonymi obok siebie tworząc jeden areał. Wnioskodawca działki zakupił na cele prywatne. Od momentu zakupu grunt nie był przez niego wykorzystywany w żaden sposób, w szczególności nie używał ich w prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca ograniczał się jedynie do koszenia istniejącej na gruncie łąki. Jest to w zasadzie koniecznością z uwagi na obowiązek utrzymania gruntów w należytym stanie. Skoszona trawa nie jest zbierana - zostaje na ziemi jako nawóz.

13 maja 2011 r. gmina, gdzie położone są ww. działki, przyjęła miejscowy plan zagospodarowani przestrzennego. Zgodnie z tym planem jedna część z każdej z trzech działek znalazła się w obrębie obszaru UH, czyli grunty przeznaczone pod usługi. Natomiast pozostała część każdej działki znalazła się w obrębie obszaru MWU - zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna i usługi.

W chwili obecnej Wnioskodawca planuje sprzedaż części z każdej ww. działek. Wnioskodawca ma już 69 lat, stąd decyzja o sprzedaży gruntów. Uzyskane środki ze sprzedaży przeznaczy na cele osobiste, nie będzie przeznaczał ich na finansowanie działalności gospodarczej.

Ponieważ w planie zagospodarowania przestrzennego każda działka została w częściowo przypisana do obszaru UH i częściowo do obszaru MWU, Wnioskodawca zamierza przed sprzedażą podzielić każdą działkę na dwie części zgodnie z ich przeznaczeniem w planie zagospodarowania przestrzennego. W wyniku podziału powstaną więc trzy działki obszaru UH i trzy działki obszaru MWU. Sprzedaż będzie dotyczyła trzech działek obszaru MWU stanowiących jeden areał gruntu. Sprzedaż będzie dokonana jednemu nabywcy. Natomiast pozostałe trzy działki objęte obszarem UH Wnioskodawca zamierza w przyszłości podarować dzieciom lub również sprzedać.

Pismem z 14 czerwca 2019 r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy następująco:

Ad. 1

3. Działki zostały zakupione do majątku prywatnego jako zabezpieczenie emerytalne (III filar ubezpieczenia społecznego). W związku z podeszłym wiekiem Wnioskodawca podjął decyzję o sprzedaży działek. Pieniądze wykorzysta zgodnie z przeznaczeniem, tj. na własne potrzeby bytowe. Nie zamierza pieniędzy inwestować w działalność gospodarczą

4. Wnioskodawca nabył następujące nieruchomości gruntowe

5. W wykonaniu działalności gospodarczej Wnioskodawca sprzedał łącznie w latach 2018 i 2019, 5 domów jednorodzinnych postawionych na działce wskazanej w lit.b. Do sprzedaży pozostały jeszcze 3 domy.

6. Do działek nie zostały podłączone żadne media.

7. Wnioskodawca nie składałem żadnego wniosku o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego.

8. Wnioskodawca nie występowałem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla działek, o których mowa jest we wniosku.

10. Wnioskodawca nie podjął i nie zamierza podjąć żadnych działań marketingowych zmierzających do sprzedaży działek.

12. Działki objęte obszarem UH Wnioskodawca zamierza również sprzedać dla realizacji celu, w którym je nabył, tj. skorzystania z pieniędzy na emeryturze, ponieważ jest już w podeszłym wieku.

13. Wnioskodawca nie jestem i nie byłem rolnikiem ryczałtowym.

15. Grunty, które zamierza Wnioskodawca sprzedać nie były i nie są wykorzystywane przez niego w działalności pozarolniczej, ani nie były i nie są wykorzystywane w działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o VAT.

16. Wnioskodawca nie sprzedawał z ww. gruntów żadnych płodów rolnych.

17. Działki przeznaczone do sprzedaży nigdy nie były przedmiotem najmu, dzierżawy.

W związku z powyższym opisem zadano w zakresie podatku od towarów i usług następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 14 czerwca 2019 r.):

Przedmiotem zapytania jest opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży działek z obszaru MWU?

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług (ostatecznie sformułowane w piśmie z 14 czerwca 2019 r.):

Sprzedaż gruntu nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Sprzedając grunty Wnioskodawca nie jest podatnikiem VAT, ponieważ sprzedaż nie zostanie dokonana w ramach działalności gospodarczej.

Działalność gospodarcza zdefiniowana art. 15 ust. 2 uptu obejmuje działalność handlowców. Sprzedając działki Wnioskodawca nie będzie działał jako handlowiec, przedmiotem sprzedaży jest jego majątek prywatny. Zatem jego sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT. Ponadto Wnioskodawca podtrzymuje wszystkie argumenty zawarte we wniosku o wydanie interpretacji odnoszące się do braku obowiązku opodatkowania przez niego sprzedaży przedmiotowych gruntów podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ww. ustawy).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z treści cytowanych powyżej przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze - czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jeśli zatem osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku prywatnego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów należy zauważyć, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

W konsekwencji nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W tym miejscu zauważyć należy, że pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 tej ustawy, w ramach której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht). Orzeczenie to dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego orzeczenia wynika, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego, co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca, gdyż z wniosku nie wynika aby Wnioskodawca w jakikolwiek sposób wykorzystywał posiadaną nieruchomość gruntową do celów osobistych. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej jest transport towarów. Działalność gospodarcza obejmuje również prowadzenie hurtowni spożywczej. Ponadto w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca wybudował kilka domów jednorodzinnych, które są w chwili obecnej w sprzedaży.

Wnioskodawca wskazał, że

* w 2011 r. nabył w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jedną nieruchomość gruntową budowlaną, na której zbudował 8 domów jednorodzinnych, inwestycja została zakończona w połowie 2018 r.,

* w 2007 r. zakupił jedną nieruchomość gruntową rolną w celu darowania jej dzieciom, darowizny dokonał w 2008 r.

* w 2008 zakupił dwie działki rolne z przeznaczeniem na działalność rolniczą, działki w tej chwili nie są użytkowane ponieważ nie rozpoczął i nie prowadzi działalności rolniczej.

W wykonaniu działalności gospodarczej Wnioskodawca sprzedał łącznie w latach 2018 i 2019, 5 domów jednorodzinnych. Do sprzedaży pozostały jeszcze 3 domy.

Wnioskodawca w 2008 r. zakupił dwie działki rolne. Działki położone są obok siebie - jedna zakupiona 21 maja 2008 r. o wielkości 18 arów 96 m², druga zakupiona 14 maja 2008 r. o wielkości 95 arów 76 m². 16 lutego 2011 r. do dwóch powyższych działek dokupił jeszcze jedną przylegającą działkę rolną o powierzchni 0,1171 hektara. Wszystkie trzy działki w momencie zakupu były działkami rolnymi położonymi obok siebie tworząc jeden areał. Od momentu zakupu grunt nie był przez niego wykorzystywany w żaden sposób.

13 maja 2011 r. Gmina przyjęła miejscowy plan zagospodarowani przestrzennego. Zgodnie z tym planem jedna część z każdej z trzech działek znalazła się w obrębie obszaru UH, czyli grunty przeznaczone pod usługi. Natomiast pozostała część każdej działki znalazła się w obrębie obszaru MWU - zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna i usługi. Ponieważ w planie zagospodarowania przestrzennego każda działka została w częściowo przypisana do obszaru UH i częściowo do obszaru MWU, Wnioskodawca zamierza przed sprzedażą podzielić każdą działkę na dwie części zgodnie z ich przeznaczeniem w planie zagospodarowania przestrzennego. W wyniku podziału powstaną więc trzy działki obszaru UH i trzy działki obszaru MWU. Sprzedaż będzie dotyczyła trzech działek obszaru MWU stanowiących jeden areał gruntu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania dostawy działek z obszaru MWU.

W świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego analiza regulacji prawnych prowadzi do wniosku, że nie można zgodzić się z opinią Wnioskodawcy, iż przy sprzedaży działek z obszaru MWU - zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna i usługi Wnioskodawca nie wystąpi w charakterze podatnika VAT. Przeciwnie - sprzedaż przedmiotowych działek z obszaru MWU będzie transakcją wykonaną przez podatnika VAT. Należy zauważyć, że w zakresie wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej znajduje się sprzedaż nieruchomości. Jak wskazał sam Wnioskodawca w 2011 r. nabył w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jedną nieruchomość gruntową budowlaną, na której zbudował 8 domów jednorodzinnych. W wykonaniu działalności gospodarczej sprzedał łącznie w latach 2018 i 2019, 5 domów jednorodzinnych, a do sprzedaży pozostały jeszcze 3 domy.

Wnioskodawca w 2008 r. zakupił dwie działki rolne, a w 2011 r. do dwóch powyższych działek dokupił jeszcze jedną przylegającą działkę rolną. Wnioskodawca zamierza przed sprzedażą podzielić każdą działkę na dwie części zgodnie z ich przeznaczeniem w planie zagospodarowania przestrzennego, ponieważ w planie zagospodarowania przestrzennego każda działka została częściowo przypisana do obszaru UH i częściowo do obszaru MWU. W wyniku podziału powstaną więc trzy działki obszaru UH i trzy działki obszaru MWU. Ponadto Wnioskodawca także w całym okresie posiadania ww. działek nie wykorzystywał ich w jakikolwiek sposób do celów osobistych.

W związku z przedstawionymi okolicznościami sprawy, uznać należy, że cel nabycia nieruchomości w postaci trzech działek, które Wnioskodawca planuje podzielić, a następnie sprzedać działki z obszaru MWU świadczy o wykorzystaniu nieruchomości do celów zarobkowych. Tym samym wykraczają one poza zakres zarządu majątkiem prywatnym i należy je uznać za działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami. Zatem sprzedaż działek z obszaru MWU będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca działa jako podmiot zajmujący się profesjonalnie obrotem nieruchomości. Tym samym, sprzedaż wydzielonych działek gruntu będzie skutkować koniecznością zapłaty podatku od towarów i usług wg stawki właściwej dla gruntu, który będzie przedmiotem dostawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.