0111-KDIB3-1.4012.17.2020.3.IK - Ustalenie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z zakupem paliwa.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 stycznia 2020 r. (data wpływu 14 stycznia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z zakupem paliwa - jest prawidłowe.

W dniu 14 stycznia 2020 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług m.in. w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z zakupem paliwa.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

G.S.A. (dalej jako: "Spółka") posiada siedzibę oraz zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, gdzie podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Spółka otrzymała zapytanie ofertowe od Naczelników Urzędów Skarbowych (dalej łącznie jako "urzędy") w zakresie sprzedaży oleju napędowego (dalej jako: "paliwo" lub "produkt"), zajętego w ramach postępowania zabezpieczającego nr...., które w dniu 10 czerwca 2019 r. przekształcono w postępowanie egzekucyjne z tytułem wykonawczym nr.... Postępowanie jest prowadzone przez Naczelnika Urzędu Skarbowego.

Paliwo jest własnością R. Sp. z o.o. (dalej jako "sprzedawca") o numerze NIP.... Produkt znajduje się w bazach P.S.A., pod dozorem organów egzekucyjnych.

Na dzień złożenia wniosku R. Sp. z o.o. widnieje w wykazie podatników jako niezarejestrowany podatnik VAT. Z przedmiotowego wykazu wynika, że data wykreślenia rejestracji jako podatnika VAT to 25 września 2017 r., na podstawie art. 96 ust. 9a pkt 2 UVAT (wykreślenie w związku z niezłożeniem deklaracji za 6 kolejnych miesięcy).

Sprzedawca widnieje w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego (dalej jako "Rejestr") pod numerem..., ale z informacji umieszczonych w Rejestrze wynika, że ostatnie złożone sprawozdanie finansowe dotyczy roku 2015 r. Ostatni wpis (13) z dnia 15 maja 2019 r. ujawniony w Rejestrze, to usunięcie adresu siedziby Sprzedawcy, z którego wynika, że sprzedawca ten nie ma aktualnie adresu siedziby. Spółka, mając na uwadze "Metodykę w zakresie oceny dochowania należytej staranności przez nabywców towarów w transakcjach krajowych" i fakt, że spółka nie ma siedziby, co może wskazywać, że podmiot nie istnieje, nie rozpoczęłaby współpracy handlowej z takim kontrahentem w normalnym trybie.

Z informacji uzyskanych od naczelników ww. urzędów skarbowych wynika, że przebieg transakcji z organami egzekucyjnymi będzie wyglądać następująco:

Transakcja sprzedaży będzie opodatkowana podatkiem VAT w wysokości 23%.

Faktury będą wystawione przez urzędy skarbowe, które na fakturach będą widniały jako organy egzekucyjne, zaś jako sprzedawca wykazana będzie R. Sp. z o.o. Odbiorcą paliwa będzie Spółka.

Zapłata ma nastąpić wprost na rachunki urzędów skarbowych podane na fakturach.

Faktury będą zawierały dopisek "mechanizm podzielonej płatności".

Spółka rozważa zakup ww. towaru, ale ma wątpliwości w zakresie obowiązków wynikających z przepisów prawa podatkowego, w szczególności w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego, zachowania należytej staranności, zastosowania metody podzielonej płatności i spełnienia warunków związanych obowiązkiem zapłaty za towar na rachunek zawarty w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem w zakresie podatku od towarów i usług zadano m.in. następujące pytanie oznaczone we wniosku nr 1:

Czy Spółka będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z ww. zakupem paliwa?

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1:

Spółka stoi na stanowisku, że będzie jej przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z zakupem ww. paliwa mimo tego, że sprzedawca jest wykreślony z rejestru podatników VAT czynnych.

Fakt wykreślenia sprzedawcy z rejestru podatników VAT czynnych nie skutkuje tym, że dla opisanej wyżej transakcji sprzedaży nie może być on uznany za podatnika podatku VAT. W momencie sprzedaży paliwa przez urzędy skarbowe sprzedawca stanie się z mocy prawa podatnikiem VAT, a więc ograniczenie wynikające z art. 88 ust. 4 UVAT nie będzie miało tu zastosowania.

Co więcej nie ma tu ryzyka nieuiszczenia podatku VAT należnego z tytułu tej sprzedaży, albowiem płatnikiem tego podatku są urzędy jako organy egzekucyjne. Zakupione paliwo będzie przez spółkę wykorzystywane w całości do prowadzenia działalności opodatkowanej, a więc będą spełnione przesłanki z art. 86 UVAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stwierdzić należy, że każde nabycie towarów i usług przeznaczonych do przyszłego wykorzystania ich do czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej bez względu na to jakie faktycznie będą efekty tej działalności, należy uznać w momencie jego dokonania za związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Jeśli więc towary i usługi, przy nabyciu których naliczono podatek, są (mają być) wykorzystywane w całości do prowadzenia działalności opodatkowanej, wówczas podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku. Podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wówczas gdy spełnione są przesłanki pozytywne wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy, oraz nie występują przesłanki negatywne, o których mowa w art. 88 tej ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca otrzymał zapytanie ofertowe od Naczelników Urzędów Skarbowych w zakresie sprzedaży oleju napędowego, zajętego w ramach postępowania zabezpieczającego, które w dniu 10 czerwca 2019 r. przekształcono w postępowanie egzekucyjne z tytułem wykonawczym. Postępowanie jest prowadzone przez Naczelnika Urzędu Skarbowego.

Paliwo jest własnością R. Sp. z o.o. (dalej jako "sprzedawca"). Na dzień złożenia wniosku R. Sp. z o.o. widnieje w wykazie podatników jako niezarejestrowany podatnik VAT. Z przedmiotowego wykazu wynika, że data wykreślenia rejestracji jako podatnika VAT to 25 września 2017 r., na podstawie art. 96 ust. 9a pkt 2 UVAT (wykreślenie w związku z niezłożeniem deklaracji za 6 kolejnych miesięcy). Sprzedawca widnieje w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego (dalej jako "Rejestr") pod numerem..., ale z informacji umieszczonych w Rejestrze wynika, że ostatnie złożone sprawozdanie finansowe dotyczy roku 2015 r. Ostatni wpis (13) z dnia 15 maja 2019 r. ujawniony w Rejestrze, to usunięcie adresu siedziby Sprzedawcy, z którego wynika, że sprzedawca ten nie ma aktualnie adresu siedziby.

Z informacji uzyskanych od naczelników urzędów skarbowych wynika, że przebieg transakcji z organami egzekucyjnymi będzie wyglądać następująco:

Transakcja sprzedaży będzie opodatkowana podatkiem VAT w wysokości 23%.

Faktury będą wystawione przez urzędy skarbowe, które na fakturach będą widniały jako organy egzekucyjne, zaś jako sprzedawca wykazana będzie R. Sp. z o.o. Odbiorcą paliwa będzie Spółka.

Zapłata ma nastąpić wprost na rachunki urzędów skarbowych podane na fakturach.

Faktury będą zawierały dopisek "mechanizm podzielonej płatności".

Na podstawie uregulowania zawartego w art. 18 ustawy o VAT, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1438, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którą, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

Na podstawie art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,

2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118 - jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Na podstawie art. 106c tej ustawy, faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18, z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:

W świetle art. 106e ust. 1 pkt 20 cyt. ustawy, w przypadku, o którym mowa w art. 106c - nazwę i adres organu egzekucyjnego lub imię i nazwisko komornika sądowego oraz jego adres, a w miejscu określonym dla podatnika - imię i nazwisko lub nazwę dłużnika oraz jego adres.

Według art. 106g ust. 2 ww. ustawy, w przypadku, o którym mowa w art. 106c, faktura jest wystawiana w trzech egzemplarzach, z których jeden jest wydawany nabywcy, drugi - podmiot ją wystawiający pozostawia w swojej dokumentacji, a trzeci - przekazuje dłużnikowi.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że organ egzekucyjny dokonuje transakcji w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, organ egzekucyjny nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym organ egzekucyjny zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

W tym miejscu wskazać należy również, że obowiązek zapłaty w podzielonej płatności nie dotyczy płatności z tytułu zajętej przez komornika lub organ egzekucyjny wierzytelności, nawet jeżeli wierzytelność ta dotyczy sprzedaży, do której zastosowanie ma obligatoryjny mechanizm podzielonej płatności. W takiej sytuacji dokonywana na rzecz komornika lub organu egzekucyjnego płatność nie stanowi zapłaty za nabyte towary lub usługi. W tym przypadku, w miejsce obowiązku zapłaty kontrahentowi za nabyte towary lub usługi, wstępuje nowy tytuł płatności, czyli realizacja egzekucji z zajętej wierzytelności. Stąd w takiej sytuacji podatnik (nabywca) nie będzie miał obowiązku zapłaty do komornika lub organu egzekucyjnego w podzielonej płatności. Mamy w tym przypadku do czynienia ze szczególnym charakterem relacji prawnej, który decyduje o braku zastosowania MPP przez nabywcę w płatnościach na rzecz komornika lub organu egzekucyjnego. Nabywca w tej sytuacji nie powinien płacić w mechanizmie podzielonej płatności, ponieważ w tym przypadku realizuje on otrzymane od organu egzekucyjnego lub komornika sądowego zajęcie wierzytelności pieniężnej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu na podstawie przepisu art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik zachowywał się jak profesjonalny handlowiec, a sprzedawane towary zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne z zastrzeżeniem ust. 3.

Jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT (art. 96 ust. 6 ustawy).

Naczelnik urzędu skarbowego - stosownie do treści art. 96 ust. 9 ustawy - wykreśla z urzędu podatnika z rejestru jako podatnika VAT bez konieczności zawiadamiania o tym podatnika, jeżeli:

Zgodnie z art. 96 ust. 9a ustawy o VAT, wykreśleniu z urzędu z rejestru jako podatnik VAT podlega także podatnik, który:

5. prowadząc działalność gospodarczą wiedział lub miał uzasadnione podstawy do tego, aby przypuszczać, że dostawcy lub nabywcy biorący udział pośrednio lub bezpośrednio w dostawie tego samego towaru lub usługi uczestniczą w nierzetelnym rozliczaniu podatku w celu odniesienia korzyści majątkowej - z zastrzeżeniem ust. 9b-9f.

Wnioskodawca wskazał, że jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabędzie od urzędów skarbowych paliwo.

Faktury dokumentujące nabycie paliwa wystawione będą przez urząd skarbowy, który dokonywał będzie sprzedaży z majątku należącego do Dłużnika. W wystawionych fakturach wykazane będą kwoty podatku VAT.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy o VAT, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:

* energii elektrycznej (CN 2716 00 00),

* wyrobów tytoniowych,

* samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,

W związku z powyższym obrót olejem napędowym podlega obligatoryjnemu opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem w sytuacji gdy Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a nabyte przez niego paliwo będzie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, to zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, warunkujące prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

Dostawa paliwa dotyczy majątku podmiotu gospodarczego, który był dłużnikiem, a w imieniu którego transakcji sprzedaży dokona Naczelnik Urzędu Skarbowego. Prowadzona przez urząd skarbowy w trybie egzekucji sprzedaż towarów będących własnością Dłużnika jest opodatkowane podatkiem VAT gdyż do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że ma prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie wskazanego we wniosku paliwa należało uznać za prawidłowe.

Ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie sankcji dotyczących transakcji związanych z dokonywaniem płatności bez zachowania metody podzielonej płatności zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w... za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.