0111-KDIB3-1.4012.167.2017.2.ICz - Brak prawa do odliczenia VAT w związku z remontem i wyposażeniem pokoi gościnnych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 kwietnia 2017 r. (data wpływu 4 maja 2017 r.), uzupełnionym pismem z 22 czerwca 2017 r. (data wpływu 26 czerwca 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z wykonaniem remontu pokoi gościnnych - jest prawidłowe.

W dniu 4 maja 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z wykonaniem remontu pokoi gościnnych.

Wniosek został uzupełniony pismem z 20 czerwca 2017 r. (data wpływu 26 czerwca 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 13 czerwca 2017 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.167.2017.1.ICz.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest mikroprzedsiębiorcą. Posiada małą jednoosobowa działalność gospodarczą. Nie jest płatnikiem podatku VAT, zgodnie z art. 113 ustawy o VAT (ze względu na obroty w firmie). Działalność gospodarczą rozpoczął w 2015 r., obroty w firmie w 2016 r. wyniosły 24.970,99 zł. W lutym tego roku Wnioskodawca złożył wniosek do Lokalnej Grupy Działania (...) na rozwój działalności gospodarczej (środki z ARiMR) polegającej na utworzeniu pokoi do wynajmu w pobliżu (...). Projekt obejmuje remont i wyposażenie 5 pokoi gościnnych w istniejącym budynku.

We wniosku Wnioskodawca opisał, że nie jest VAT-owcem i VAT jest dla niego kosztem. Tak go rozlicza w Księdze Przychodów i Rozchodów. W momencie podpisania umowy dotacyjnej wnioskodawcy potrzebna jest interpretacja indywidualna potwierdzająca możliwość zakwalifikowania VAT-u jako kosztu.

Podpisanie umowy na dofinansowanie (Wnioskodawca przeszedł 1-etap eliminacji) nastąpi czerwiec-sierpień 2017 r. Rozliczenie projektu ma nastąpić najpóźniej do końca 2018 r. Dokonując zakupów i płacąc wykonawcom w roku 2017 r. i 2018 r. Wnioskodawca stwierdził, że nie ma możliwości odliczenia VAT-u, jest on dla Niego kosztem. Tak go przedstawia w księgowości. Tak również chce rozliczyć dotację, przedstawiając faktury w całości jako koszt inwestycji.

W czasie realizacji projektu (2017, 2018) z bieżącej działalności Wnioskodawca na pewno nie przekroczy progu 200.000,00 zł obrotu. Obroty Wnioskodawcy w 2017 r. do 25 kwietnia 2017 r. wyniosły 25.233,00 zł i prognozuje, że do końca roku nie przekroczy 80.000,00 zł. Tak więc w 2018 też nie będzie płatnikiem VAT.

Po rozliczeniu dotacji i uruchomienia dodatkowej działalności w 2019 r. nawet przy 100% obłożeniu wynajmu pokoi również nie przekroczy progu obrotów wymuszającego płacenia podatku VAT. Więc w kolejnych latach Wnioskodawca nadal nie będzie miał możliwości odliczenia podatku VAT poniesionego w latach 2017 i 2018.

W piśmie uzupełniającym z 20 czerwca 2017 r. Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy i wyjaśnił co następuje:

Wnioskodawca obecnie prowadzi działalność gospodarczą zgodnie z PKD 47.91.Z, 47.99.Z polegającą na sprzedaży przez internet części samochodowych. Po otrzymaniu dotacji, przeprowadzeniu remontu i zakupie wyposażenia, Wnioskodawca chciałby rozszerzyć działalność o wynajem pokoi z PKD 55.20.Z. Obecnie nie jest płatnikiem podatku VAT, że względu na małe obroty w firmie opisane we wniosku. Po rozszerzeniu działalności, wynajem pokoi również nie będzie objęty podatkiem VAT. Wynajem pokoi jest sezonowy i nie powoduje przekroczenia limitu obrotów obligującego Wnioskodawcę do stania się płatnikiem podatku VAT. Wynajem pokoi, jak i pozostała działalność podlega podatkowi od dochodów. Nie będąc płatnikiem podatku VAT Wnioskodawca nie ma możliwości odliczenia podatku naliczonego na fakturach związanych z remontem i wyposażeniem pokoi gościnnych, jest więc on dla Wnioskodawcy kosztem. Wnioskodawca rozliczając dotację, o którą się stara, VAT naliczony chce traktować jako koszt kwalifikowany.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przysługuje Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie towarów i usług w związku z wykonaniem remontu i wyposażeniem pokoi gościnnych od podatku należnego?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT Wnioskodawca nie posiada prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z remontem i wyposażeniem pokoi gościnnych, w konsekwencji podatek VAT naliczony jest kosztem kwalifikowanym Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ww. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.).

W myśl tego przepisu w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a tej ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 powołanego wyżej artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy też podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy o VAT obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca obecnie prowadzi działalność gospodarczą zgodnie z PKD 47.91.Z, 47.99.Z polegającą na sprzedaży przez internet część samochodowych. Po otrzymaniu dotacji, przeprowadzeniu remontu i zakupie wyposażenia, Wnioskodawca chciałby rozszerzyć działalność o wynajem pokoi z PKD 55.20.Z. Obecnie nie jest płatnikiem podatku VAT, ze względu na małe obroty w firmie opisane we wniosku. Po rozszerzeniu działalności, wynajem pokoi również nie będzie objęty podatkiem VAT. Wynajem pokoi jest sezonowy i nie powoduje przekroczenia limitu obrotów obligującego Wnioskodawcę do stania się płatnikiem podatku VAT.

Rozpatrując kwestię prawa do odliczenia w opisanej sytuacji, należy zauważyć, że warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Zrealizowanie tego prawa możliwe jest wyłącznie przez podatników zarejestrowanych jako "podatnicy VAT czynni", przez złożenie deklaracji VAT-7.

Jak już wskazano wyżej, obniżenie podatku należnego o podatek naliczony może nastąpić jedynie na ściśle określonych przez ustawodawcę zasadach, a kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Analizując przedstawiony opis stanu faktycznego należy wskazać, że nie wyczerpuje on znamion unormowania regulującego prawo do odliczenia podatku naliczonego przedstawionego w ww. art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Przesłanką pozwalającą na taki wniosek jest fakt, że Wnioskodawca nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Warunkiem do odliczenia podatku naliczonego obok związku nabywanych towarów i usług ze sprzedażą opodatkowana jest aby podmiot dokonujący zakupów był zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

W konsekwencji, stosownie do powołanych wyżej unormowań Wnioskodawca nie ma prawa obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem towarów i usług związanych z wykonaniem remontu i wyposażeniem pokoi gościnnych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że pojęcie "kosztu kwalifikowalnego" nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.