0111-KDIB3-1.4012.110.2019.1.WN - Odliczenie VAT od wydatków związanych z pojazdem.

Na podstawie art. 13 § 2a, 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2019 r. (data wpływu 25 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% podatku od towarów i usług naliczonego przy zakupie (imporcie) samochodu osobowego ze Stanów Zjednoczonych jak i od innych kosztów związanych z tym pojazdem będącym towarem handlowym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 25 lutego 2019 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% podatku od towarów i usług naliczonego przy zakupie (imporcie) samochodu osobowego ze Stanów Zjednoczonych jak i od innych kosztów związanych z tym pojazdem będącym towarem handlowym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zarejestrowany w Polsce jako czynny podatnik VAT. Prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest m.in. 45.11.Z Sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów osobowych, a także 45.20.Z Konserwacja i naprawa pojazdów samochodowych. Firma kupuje używane samochody, a także samochody uszkodzone, które po naprawie służą do dalszej odsprzedaży. Wnioskodawca zajmuje się sprzedażą aut do 3,5 T jak i samochodów ciężarowych powyżej 3,5 T, a także dokonuje usług warsztatowych. Przed transakcją sprzedaży dokonuje potrzebnych napraw, konserwacji, wymienia zużyte części i innych czynności związanych z przygotowaniem towaru na sprzedaż. Wnioskodawca planuje zakup samochodów ze Stanów Zjednoczonych. Są to samochody osobowe do 3,5 T. Po zakupie dokona wszystkich opłat związanych z transportem z USA do portu Polskiego, za załadunek. Po dostarczeniu do portu w Polsce Wnioskodawca uda się do Urzędu Celnego aby opłacić cło oraz naliczony podatek VAT (od importu pojazdu). Zakupiony pojazd po stosownych opłatach będzie stanowił towar handlowy spółki w celu dalszej odsprzedaży. Sprowadzony samochód nie będzie służył do prywatnych lub służbowych celów podatnika w związku z czym nie będzie prowadzona ewidencja przebiegu. Samochód ten nie będzie wykorzystany jako samochód demonstracyjny lub zastępczy, ani też nie będzie wypożyczany w celu testowania przez klienta. Wnioskodawca nie będzie rejestrował pojazdu, przygotuje tylko wszystkie niezbędne dokumenty do rejestracji wraz z opłatami. Wnioskodawca nie ma specjalnej procedury, aby samochody nie były wykorzystane w celach prywatnych - nikt tego nie robi. Auta czekają na potencjalnych klientów, nikt z nich nie korzysta (nie ma nawet takiej możliwości gdyż pojazdy nie są zarejestrowane).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawcy przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego przy zakupie (imporcie) samochodu osobowego ze Stanów Zjednoczonych jak i wskazanych innych kosztów związanych z tym pojazdem, tj. bez zastosowania 50% ograniczenia w odniesieniu do kwoty podatku, o którym mowa w art. 86a ust. 1 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółce przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie pojazdu ze Stanów Zjednoczonych jak i wskazanych pozostałych kosztów związanych z tym pojazdem, tj. bez zastosowania 50% ograniczenia w odniesieniu do kwoty podatku, o którym mowa w art. 86a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Stosownie do zasady przedstawionej w art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikającego z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu: A) nabycia towarów i usług B) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonania usługi C) a także wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowanej. Niemniej jednak, w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi (w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym, o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 T, co wynika z definicji zawartej w art. 2 pkt 34 ustawy o VAT), art. 86a ust. 1 ustawy o VAT wprowadza ogólną zasadę, zgodnie z którą dla takich wydatków, kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku wynikającego z zakupu. Mając również na względzie art. 86a ust. 2 ustawy o VAT, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zalicza się wydatki związane z nabyciem, importem lub wytworzeniem tych pojazdów, części składowych do nich, używaniem tych pojazdów w ramach najmu, dzierżawy, leasingu oraz innych umów o podobnym charakterze związane z tą umową (czynsz, raty lub inne płatności wynikające z takiej umowy), jak również związane z ich eksploatacją i użytkowaniem, w tym nabycie paliw do ich napędu, serwisowaniem, naprawą i konserwacją oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją i użytkowaniem tych pojazdów. Pełnego odliczenia VAT od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi podatnik może dokonać jedynie w przypadkach i na zasadach określonych w art. 86a ust. 3 i 4 ustawy o VAT, tj. w szczególności, gdy pojazdy są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że Wnioskodawca spełnia przesłanki warunkujące możliwość odliczenia 100% podatku VAT naliczonego przy imporcie jak i od faktur dokumentujących zakup części do naprawy tego pojazdu w celu doprowadzenia do stanu technicznego umożliwiającego sprzedaż pojazdu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawa o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko zarejestrowanym, czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tj. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyłącza więc możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Zasady odliczania i rozliczania na gruncie podatku od towarów i usług wydatków dotyczących pojazdów samochodowych zostały uregulowane przepisami art. 86a ustawy.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

Przez pojazdy samochodowe - stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy - rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

W myśl art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Stosownie do art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Według art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Na mocy art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

* w odniesieniu do których:

a. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub b. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Użycie wyrazu "wyłącznie" w art. 86a ust. 5 ustawy wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane - choćby przejściowo - do innych celów (np. użytek służbowy podatnika itp.). Zatem w odniesieniu do pojazdu, który np. jest przeznaczony do odprzedaży, ale przed jego dokonaniem jest wykorzystywany przez podatnika jako np. pojazd demonstracyjny, nie może być zastosowane zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji. Ewidencja dla tego rodzaju pojazdów (jeśli jest to pojazd obiektywnie wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej) musi być prowadzona i powinna zawierać powyżej wskazane elementy. Podkreślenia wymaga również, że samo prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu, w przypadku gdy pojazdy są wykorzystywane do innych celów niż wynajem lub odprzedaż nie uprawnia podatnika do pełnego odliczenia podatku naliczonego związanego z tymi pojazdami, bowiem istotnym w tej sytuacji jest czy istnieją okoliczności obiektywnie potwierdzające brak wykorzystania tych pojazdów do użytku prywatnego. Wówczas fakt wykorzystania samochodów wyłącznie do działalności gospodarczej musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych poprzez określenie reguł wykluczających użytek prywatny samochodu.

Ww. przepisy wprowadzają ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do "użytku mieszanego", tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

Wyłączenia z ograniczenia w odliczeniu podatku zawiera art. 86a ust. 3 ustawy. Według tego przepisu, skorzystanie z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi umożliwia spełnienie warunku:

* wykorzystywania samochodów przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (pkt 1 lit. a),

* pojazdy samochodowe są konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie (pkt 1 lit. b);

* przeznaczenia towarów montowanych w pojazdach samochodowych i związanych z nimi usług montażu, napraw i konserwacji, wskazującego obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (pkt 2).

Przepis art. 86a ust. 4 ustawy stanowi doprecyzowanie ust. 3 pkt 1 lit. a ww. artykułu i określa warunki, jakie muszą być spełnione, aby pojazdy były uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Pierwszy z tych warunków (pkt 1) należy odnieść do pojazdów, których konstrukcja umożliwia ich wykorzystywanie zarówno do użytku prywatnego, jak i w działalności gospodarczej (np. samochody osobowe). W związku z tym, że nie można obiektywnie stwierdzić (poza pewnymi zupełnie wyjątkowymi sytuacjami), że taki samochód wykorzystywany jest przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej, ustawodawca określił dodatkowe wymogi, których spełnienie umożliwi podatnikowi udowodnienie, że samochód nie jest wykorzystywany na cele prywatne. Takim wymogiem jest m.in. prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu (ust. 4 pkt 1). Ustawodawca przewidział przy tym przypadki, w których nie ma konieczności prowadzenia ww. ewidencji (ust. 5). Obowiązek prowadzenia ewidencji został wyłączony m.in. w przypadku wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do jednej z następujących czynności stanowiących przedmiot działalności gospodarczej podatnika: odprzedaży pojazdu, oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu, itp.

Drugi z warunków należy z kolei odnieść do pojazdów samochodowych, których konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Te pojazdy zostały wprost wymienione przez ustawodawcę w art. 86a ust. 9 ustawy.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest m.in. 45.11.Z Sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów osobowych, a także 45.20.Z Konserwacja i naprawa pojazdów samochodowych. Firma kupuje używane samochody, a także samochody uszkodzone, które po naprawie służą do dalszej odsprzedaży. Wnioskodawca zajmuje się sprzedażą aut do 3,5 T jak i samochodów ciężarowych powyżej 3,5 T, a także dokonuje usług warsztatowych. Przed transakcją sprzedaży dokonuje potrzebnych napraw, konserwacji, wymienia zużyte części i innych czynności związanych z przygotowaniem towaru na sprzedaż. Wnioskodawca planuje zakup samochodów ze Stanów Zjednoczonych. Są to samochody osobowe do 3,5 T. Po zakupie dokona wszystkich opłat związanych z transportem z USA do portu Polskiego, za załadunek. Po dostarczeniu do portu w Polsce Wnioskodawca uda się do Urzędu Celnego aby opłacić cło oraz naliczony podatek VAT (od importu pojazdu). Zakupiony pojazd po stosownych opłatach będzie stanowił towar handlowy spółki w celu dalszej odsprzedaży. Sprowadzony samochód nie będzie służył do prywatnych lub służbowych celów podatnika w związku z czym nie będzie prowadzona ewidencja przebiegu. Samochód ten nie będzie wykorzystany jako samochód demonstracyjny lub zastępczy, ani też nie będzie wypożyczany w celu testowania przez klienta. Wnioskodawca nie będzie rejestrował pojazdu, przygotuje tylko wszystkie niezbędne dokumenty do rejestracji wraz z opłatami. Wnioskodawca nie ma specjalnej procedury, aby samochody nie były wykorzystane w celach prywatnych - nikt tego nie robi. Auta czekają na potencjalnych klientów, nikt z nich nie korzysta (nie ma nawet takiej możliwości gdyż pojazdy nie są zarejestrowane).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego przy zakupie (imporcie) samochodu osobowego ze Stanów Zjednoczonych jak i wskazanych innych kosztów związanych z tym pojazdem, tj. bez zastosowania 50% ograniczenia w odniesieniu do kwoty podatku, o którym mowa w art. 86a ust. 1 ustawy o VAT.

Z treści tych regulacji wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z ich eksploatacją w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Do celów pełnego odliczenia podatku, fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. Dla dokonania pełnego odliczenia musi zostać spełniony warunek dotyczący sposobu wykorzystania tych pojazdów przez podatnika wyłącznie do celów działalności gospodarczej. Sposób wykorzystania musi wykluczać ich użycie do celów prywatnych w przypadku podatnika prowadzącego przedsiębiorstwo zajmujące się handlem używanymi samochodami. Podatnik ten powinien zapewnić, aby sprzedawane pojazdy nie mogły być wykorzystywane na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika. Drugim warunkiem jest obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Jednakże w art. 86a ust. 5 ustawy zostały wymienione ściśle określone sytuacje, w których wyłączony zostaje obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Zgodnie z tym przepisem, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych m.in. przeznaczonych wyłącznie do odprzedaży. Ponadto, przepis art. 86a ust. 5 pkt 1 ustawy ma zastosowanie, jeżeli odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że co prawda Wnioskodawca nie ma specjalnej procedury, aby samochody nie były wykorzystywane w celach prywatnych, to brak możliwości ich użycia z uwagi na fakt, że pojazdy nie są i nie będą zarejestrowane przez Wnioskodawcę, wyklucza ich użycie do celów prywatnych pracowników Wnioskodawcy. Zatem skoro pojazd samochodowy, tj. samochód osobowy niezarejestrowany przez Wnioskodawcę, którego dotyczy wniosek, jest przeznaczony wyłącznie do dalszej odprzedaży, zaś przedmiotem działalności jest m.in. sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów, to zastosowanie znajdzie przepis art. 86a ust. 4 pkt 1 w zw. z art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy. Jak wyjaśnia Wnioskodawca, sprzedawany samochód nie służy prywatnym lub służbowym celom podatnika, w związku z czym nie jest prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu.

W związku z powyższym Wnioskodawcy w okolicznościach opisanych we wniosku przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z zakupem pojazdu niezarejestrowanego przez Wnioskodawcę oraz wydatkami poniesionymi na potrzebne naprawy, konserwację, wymianę zużytych części i innych czynności związanych z przygotowaniem przedmiotu do sprzedaży, o ile nie zaistnieją wyłączenia wynikające z art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług, bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.