0111-KDIB2-3.4015.65.2024.1.BD - Zwolnienie z podatku zniesienia współwłasności między osobami najbliższymi

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 kwietnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 19 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(...) r. zmarła Pana matka. Spadek po niej na podstawie ustawy nabył mąż (Pana ojciec) i dwoje dzieci (w tym Pan jako syn) - w wysokości po 1/3 każdy, co potwierdził Sąd Rejonowy w (...) postanowieniem z (...), sygn. akt (...).

W wyniku dziedziczenia po matce nabył Pan m.in. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego (niemieszkalnego) w udziale wynoszącym 1/6 części (1/3 x 1/2).

Pierwotnie przedmiotowe prawo nabył Pana ojciec na podstawie przydziału lokalu użytkowego wydanego (...) przez (...), przy czym nabywając ww. opisane prawo, pozostawał w związku małżeńskim z Pana matką, w którym obowiązywał ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej. Zatem prawo to weszło w skład ich majątku wspólnego i byli współuprawnieni na zasadach małżeńskiej wspólności ustawowej.

Umową z (...) 2024 r. o częściowy dział spadku po matce i częściowy podział majątku wspólnego rodziców, zawartą w formie aktu notarialnego, Pan i Pana siostra nabyli bez spłat i dopłat ww. opisane spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego (niemieszkalnego) w udziałach wynoszących po 1/2 części każdy z was.

Wspólnie z siostrą zamierza Pan dokonać zniesienia wspólności powyższego prawa na drodze postępowania sądowego (postanowienia sądu lub ugody przed nim zawartej), wskutek którego nabędzie Pan to prawo w całości - bez obowiązku spłat i dopłat na rzecz siostry (de facto otrzyma Pan nieodpłatnie udział w wysokości 1/2 części).

Wartość lokalu przekracza kwotę (...) PLN (2 x (...) zł).

Pytanie

Czy przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn, a w szczególności art. 4 ust. 1 pkt 15, art. 4a ust. 1, art. 6 ust. 1 pkt 7 oraz art. 7 ust. 6, należy interpretować w ten sposób, że nabycie udziału w wysokości 1/2 części w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu użytkowego (niemieszkalnego) w wyniku nieodpłatnego zniesienia jego wspólności będzie zwolnione od podatku od spadków i darowizn pod warunkiem zgłoszenia nabycia tego udziału w terminie 6 miesięcy od dnia zawarcia ugody sądowej (uprawomocnienia się orzeczenia sądu)?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, zakres opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn określa art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn, podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem nieodpłatnego zniesienia współwłasności.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera definicji współwłasności, stąd należy w tej kwestii odnieść się do przepisów uregulowanych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 195 Kodeks cywilny, własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). W myśl art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika.

Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego.

Sądowe zniesienie wspólności ograniczonego prawa rzeczowego na nieruchomości, jakim jest spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu (art. 244 Kodeksu cywilnego oraz art. 17 ⁽²⁾ ustawy z 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych), dokonywane jest w oparciu o stosowane w drodze analogii przepisy o zniesieniu współwłasności (art. 210 Kodeksu cywilnego i nast. oraz art. 617 kodeksu postępowania cywilnego i nast.)

Zgodnie z art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić.

Sposoby wyjścia ze współwłasności regulują postanowienia art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego. W świetle powołanych przepisów zniesienie współwłasności może nastąpić w drodze umowy między współwłaścicielami albo na podstawie orzeczenia sądu.

W ramach wymienionych trybów ustawodawca przewiduje trzy sposoby zniesienia współwłasności:

W sytuacji, w której wszyscy współwłaściciele złożą zgodny wniosek co do sposobu zniesienia współwłasności, sąd wydaje postanowienie odpowiadające treści wniosku, ewentualnie strony zawierają przed sądem ugodę.

Zniesienie współwłasności mające charakter nieodpłatny, tj. bez spłat i dopłat, podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Na podstawie art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn, obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy rzeczy i praw majątkowych.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od spadków i darowizn, przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności obowiązek podatkowy powstaje z chwilą zawarcia umowy albo ugody lub uprawomocnienia się orzeczenia sądu, jeżeli ich skutkiem jest nieodpłatne zniesienie współwłasności.

W myśl art. 7 ust. 6 ustawy o podatku od spadków i darowizn, przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności podstawę opodatkowania stanowi wartość rzeczy lub praw majątkowych, w części przekraczającej wartość udziału we współwłasności, który przed jej zniesieniem przysługiwał nabywcy.

Z powołanego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega jedynie takie zniesienie współwłasności, w następstwie którego podatnik nabywa rzeczy lub prawa w części przekraczającej wartość udziału, który pierwotnie (przed zniesieniem współwłasności nieruchomości) mu przysługiwał.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku od spadków i darowizn, zwalnia się od podatku nabycie przez osoby zaliczone do I grupy podatkowej własności rzeczy lub praw majątkowych w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności.

Natomiast art. 4 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowi, że zwolnienia określone w ust. 1 oraz art. 4a i art. 4b stosuje się, jeżeli w chwili nabycia nabywca posiadał obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub terytorium takiego państwa.

Stosownie do art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

W myśl art. 4a ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn, obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 1 opodatkowaniu podlega nabycie, od jednego zbywcy, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 36 120 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

W myśl art. 14 ust. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn, do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że wskutek sądowego zniesienia wspólności spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego (niemieszkalnego) w sposób uzgodniony z siostrą (bez spłat i dopłat) otrzyma Pan całe to prawo, a w konsekwencji - otrzyma Pan nieodpłatnie udział w wysokości 1/2 części przekraczający wartość Pana dotychczasowego udziału we wspólności.

Z uwagi jednak na fakt, że wyżej opisany udział nabędzie Pan w drodze zniesienia wspólności od siostry (I grupa podatkowa), nabycie to będzie zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku od spadków i darowizn - pod warunkiem jego zgłoszenia do właściwego naczelnika urzędu skarbowego, stosownie do treści art. 4a ust. 1 pkt 1. Wartość tego udziału przekracza bowiem limit określony w art. 4a ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, a samo nabycie nastąpi w postępowaniu sądowym (a nie w formie aktu notarialnego).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pan przedstawił jest prawidłowe - jednakże z nieco inną argumentacją.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn.: Dz. U. z 2024 r. poz. 596):

Podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej "podatkiem", podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem nieodpłatnego zniesienia współwłasności.

Na podstawie art. 1a ww. ustawy:

Przepisy ustawy o nieodpłatnym zniesieniu współwłasności stosuje się odpowiednio do nieodpłatnego:

W związku z tym, że ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera definicji współwłasności, należy w tej kwestii odnieść się do przepisów uregulowanych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego:

Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

W myśl art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu.

Zgodnie z art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego:

Każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić.

Sposoby wyjścia ze stanu współwłasności regulują postanowienia art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego.

W świetle wyżej powołanych przepisów, zniesienie współwłasności może nastąpić w drodze umowy między współwłaścicielami albo, w braku zgody między współwłaścicielami, na podstawie orzeczenia sądu.

W ramach wymienionych trybów ustawodawca przewiduje trzy sposoby zniesienia współwłasności:

Stosownie do art. 244 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego:

Ograniczonymi prawami rzeczowymi są: użytkowanie, służebność, zastaw, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu oraz hipoteka.

Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu oraz hipotekę regulują odrębne przepisy.

Zgodnie z art. 245 § 1 Kodeksu cywilnego:

Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do ustanowienia ograniczonego prawa rzeczowego stosuje się odpowiednio przepisy o przeniesieniu własności.

Ograniczone prawa rzeczowe są prawami majątkowymi, które ustanawiane są na rzeczy cudzej. Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu to ograniczone prawo rzeczowe, które zapewnia osobie je posiadającej prawo do użytkowania i swobodnego rozporządzania tym lokalem.

Uregulowania dotyczące zniesienia współwłasności rzeczy mają zastosowania także do ww.praw.

Zniesienie współwłasności mające charakter nieodpłatny, tj. bez spłat i dopłat, podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Na podstawie art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn:

Obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy rzeczy i praw majątkowych.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy:

Przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności obowiązek podatkowy powstaje - z chwilą zawarcia umowy albo ugody lub uprawomocnienia się orzeczenia sądu, jeżeli ich skutkiem jest nieodpłatne zniesienie współwłasności.

W myśl art. 7 ust. 6 ww. ustawy:

Przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności podstawę opodatkowania stanowi wartość rzeczy lub praw majątkowych, w części przekraczającej wartość udziału we współwłasności, który przed jej zniesieniem przysługiwał nabywcy.

Z powołanego powyżej przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega jedynie takie zniesienie współwłasności, w następstwie którego podatnik nabywa rzeczy lub prawa w części przekraczającej wartość udziału, który pierwotnie (przed zniesieniem współwłasności) mu przysługiwał.

Przy obliczaniu podstawy opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn należy mieć także na względzie przepis art. 7 ust. 1 zdanie pierwsze ww. ustawy, w myśl którego:

Podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego.

Ustalenie podstawy opodatkowania składa się więc z dwóch etapów. W pierwszym należy określić wartość rzeczy lub praw majątkowych, których dotyczy zniesienie współwłasności, według zasady generalnej wyrażonej w art. 7 ust. 1 ustawy (czysta wartość, ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego). W drugim etapie ustala się udział, jaki przysługiwał dotychczas współwłaścicielowi i jego wartość. Podatkowi podlega bowiem nadwyżka wartości udziału.

Na mocy art. 8 ust. 1 ww. ustawy:

Wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw, a wartość praw do wkładów oszczędnościowych - w wysokości tych wkładów.

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 3 ww. ustawy:

Wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn:

Opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej:

Wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 ww. ustawy:

Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

W myśl art. 14 ust. 3 ww. ustawy:

Do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

Jak wynika z art. 4 ust. 1 pkt 15 ustawy:

Zwalnia się od podatku nabycie przez osoby zaliczone do I grupy podatkowej własności rzeczy lub praw majątkowych w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności.

Natomiast art. 4 ust. 4 ww. ustawy stanowi, że:

Zwolnienia określone w ust. 1 oraz art. 4a i art. 4b stosuje się, jeżeli w chwili nabycia nabywca posiadał obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub terytorium takiego państwa.

Stosownie do treści art. 4a ust. 1 ww. ustawy:

Zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

Przy czym, w myśl art. 4a ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn:

Obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy:

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że w wyniku dziedziczenia po matce nabył Pan m.in. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego (niemieszkalnego) w udziale wynoszącym 1/6 części. Umową z (...) 2024 r. o częściowy dział spadku po matce i częściowy podział majątku wspólnego rodziców, zawartą w formie aktu notarialnego, Pan i Pana siostra nabyli bez spłat i dopłat ww. opisane spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego (niemieszkalnego) w udziałach wynoszących po 1/2 części każdy z was. Wspólnie z siostrą zamierza Pan dokonać zniesienia wspólności powyższego prawa na drodze postępowania sądowego (postanowienia sądu lub ugody przed nim zawartej), wskutek którego nabędzie Pan to prawo w całości - bez obowiązku spłat i dopłat na rzecz siostry (de facto otrzyma Pan nieodpłatnie udział w wysokości 1/2 części).

Mając na uwadze treść wniosku oraz powołane wyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, że co do zasady nieodpłatne zniesienie współwłasności podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Pana zdaniem, nabyty udział w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu użytkowego (niemieszkalnego) w drodze zniesienia współwłasności od siostry (I grupa podatkowa), będzie zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku od spadków i darowizn - pod warunkiem jego zgłoszenia do właściwego naczelnika urzędu skarbowego, stosownie do treści art. 4a ust. 1 pkt 1.

Z takim stanowiskiem, tj. że nabycie od siostry ww. udziału w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności do lokalu użytkowego będzie zwolnione z opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn - należy się zgodzić, jednakże z nieco inną argumentacją, a niżeli powołał Pan w swoim stanowisku.

Jak wynika z treści wniosku oraz z analizy powyższych przepisów, do omawianej sprawy zastosowanie mogą znaleźć dwa zwolnienia, o których mowa w ustawie o podatku od spadków i darowizn. Jedno zwolnienie w zakresie nieodpłatnego zniesienia współwłasności uregulowane jest w treści art. 4a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, natomiast drugie zwolnienie uregulowane zostało w art. 4 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Z opisu sprawy wynika, że nieodpłatne zniesienie współwłasności będzie dokonane pomiędzy osobami zaliczanymi do I grupy podatkowej, zgodnie z art. 14 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Przy czym, Organ zwraca uwagę, że ze względu na fakt, iż zniesiona współwłasność ma nastąpić pomiędzy osobami wyszczególnionymi w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn (zaliczanymi do tzw. 0 grupy podatkowej; w omawianej sprawie rodzeństwem), to przy spełnieniu m.in. przesłanki zawartej w art. 4a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy (zgłoszeniu do właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia nabycia udziału tytułem nieodpłatnego zniesienia współwłasności), opisane nabycie będzie mogło skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 4a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Opisane we wniosku nabycie tytułem nieodpłatnego zniesienia współwłasności będzie mogło skorzystać również z innego zwolnienia z opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Przy czym aby skorzystać z tego zwolnienia nie jest wymagane - jak Pan twierdzi w zadanym we wniosku pytaniu oraz stanowisku - zgłoszenie nabycia tytułem nieodpłatnego zniesienia współwłasności do właściwego naczelnika urzędu skarbowego.

Zatem Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe ze wskazaniem, że nieodpłatne zniesienie współwłasności lokalu pomiędzy Panem a Pana siostrą, a więc osobami wymienionymi w zamkniętym katalogu określonym w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, będzie mogło skorzystać ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 4a tejże ustawy, jeżeli zostaną spełnione łącznie warunki wymienione w powołanych wyżej przepisach art. 4 ust. 4 i art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn. Natomiast w przypadku nie spełnienia przesłanek zawartych w ww. artykułach, przedmiotowe nabycie tytułem nieodpłatnego zniesienia współwłasności będzie mogło skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 15 ww. ustawy.

Reasumując, opisane we wniosku nabycie udziału tytułem nieodpłatnego zniesienia współwłasności do lokalu użytkowego, będzie korzystało ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będzie mógł Pan skorzystać, jeżeli zastosuje się Pan do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa.