0111-KDIB2-3.4015.46.2020.1.BD - Podatek od spadków i darowizn - przeznaczenie środków pieniężnych z majątku osobistego na nabycie składnika do majątku wspólnego.

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) oraz art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374, z późn. zm.) - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 9 marca 2020 r. (data wpływu - 13 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych przeznaczenia środków pieniężnych z majątku osobistego na nabycie składnika do majątku wspólnego - jest prawidłowe.

W dniu 13 marca 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych przeznaczenia środków pieniężnych z majątku osobistego na nabycie składnika do majątku wspólnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni 6 września 2016 r. otrzymała od matki (poprzez darowiznę) lokal mieszkalny; to nabycie zgłosiła do Urzędu Skarbowego (darowizna została zwolniona od opodatkowania).

W dniu 15 czerwca 2018 r. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży ww. lokalu, a środki ze sprzedaży wpłynęły na rachunek męża Wnioskodawczyni, do którego jest ona upoważniona (pomiędzy Wnioskodawczynią a małżonkiem istnieje ustawowa wspólnota majątkowa). Następnie, na początku 2019 r. sprzedaż lokalu (przychód z tego tytułu) zgłosiła w formularzu PIT-39 deklarując, że całe środki pochodzące ze sprzedaży będzie wydatkować na własny cel mieszkaniowy. W dniu 17 października 2018 r. Wnioskodawczyni razem z małżonkiem podpisała umowę deweloperską związaną z budową domu. W dniu 19 listopada 2018 r. Wnioskodawczyni razem z małżonkiem podpisała umowę o kredyt hipoteczny, w którym wkład własny został zrealizowany w całości ze środków pochodzących ze sprzedaży wyżej wymienionego lokalu.

Do momentu sfinalizowania transakcji zakupu Wnioskodawczyni nie dokonała przelewu środków pochodzących ze sprzedaży na rzecz męża, ze względu na fakt, że kupowana nieruchomość i tak wejdzie w skład majątku wspólnego.

W najbliższym czasie zostanie zakończona budowa domu oraz firma przeniesie poprzez akt notarialny prawo własności na małżonków. W akcie notarialnym znajdzie się zapis mówiący o tym, że Wnioskodawczyni dokona nakładów środków pochodzących z majątku osobistego (sprzedaży mieszkania) na majątek będący majątkiem wspólnym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanej sytuacji Wnioskodawczyni powinna dokonać zgłoszenia darowizny do urzędu skarbowego, mimo iż nie było fizycznego przelewu środków?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie musi ona zgłaszać darowizny do urzędu skarbowego, mimo że nie dokonała przelewu części środków z darowizny od matki na rzecz męża. W myśl przepisów ustawy obowiązek zgłoszenia darowizny nie obejmuje przypadków, gdy nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego lub w tej formie zostało złożone oświadczenie woli jednej ze stron - w tym przypadku jej.

Wnioskodawczyni swoje stanowisko oparła na informacjach uzyskanych w organach podatkowych oraz na interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2019 r. poz. 1813) - podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej "podatkiem", podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

Podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci (art. 1 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 5 cyt. ustawy, obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy rzeczy i praw majątkowych.

Jak wynika z przywołanych przepisów, opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega nabycie tylko z tytułów ściśle określonych w ustawie. Jako, że Wnioskodawczyni we wniosku odwołuje się do darowizny należy przybliżyć jej definicję.

Ponieważ ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera pojęcia "darowizna", dlatego należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, z późn. zm.).

Na podstawie art. 888 § 1 ww. Kodeksu - przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Darowizna jest więc czynnością, której celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego), a zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne.

Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny. Należy zaznaczyć, że ustawodawca nie wymaga żadnej szczególnej formy oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Z treści art. 890 § 1 ww. ustawy wynika natomiast, iż oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Zatem daną czynność można uznać za darowiznę, jeżeli posiada cechy tegoż zobowiązania, tzn. gdy zostanie złożone oświadczenie darczyńcy o przekazaniu darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu, a ponadto czynność ta musi polegać na nieodpłatnym świadczeniu darczyńcy (kosztem jego majątku) na rzecz obdarowanego, pod warunkiem, że czynność ta nie została wymieniona w treści art. 889 ustawy.

Z treści wniosku wynika, że 17 października 2018 r. Wnioskodawczyni razem z małżonkiem podpisała umowę deweloperską związaną z budową domu. Następnie Wnioskodawczyni razem z małżonkiem podpisała umowę o kredyt hipoteczny, w którym wkład własny został zrealizowany w całości ze środków pochodzących ze sprzedaży lokalu mieszkalnego, który Wnioskodawczyni otrzymała od matki w drodze darowizny. Środki ze sprzedaży lokalu wpłynęły na rachunek męża Wnioskodawczyni, do którego również ona jest upoważniona (pomiędzy Wnioskodawczynią a małżonkiem istnieje ustawowa wspólnota majątkowa). Do momentu sfinalizowania transakcji zakupu domu, Wnioskodawczyni nie dokonała przelewu środków pochodzących ze sprzedaży lokalu mieszkalnego na rzecz męża, ze względu na fakt, że kupowana nieruchomość i tak wejdzie w skład majątku wspólnego. W najbliższym czasie zostanie zakończona budowa domu oraz nastąpi przeniesie aktem notarialnym prawa własności na małżonków. W akcie tym znajdzie się zapis mówiący o tym, że Wnioskodawczyni dokonała nakładów środków pochodzących z majątku osobistego (sprzedaży mieszkania) na majątek będący majątkiem wspólnym.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, wskazać należy, iż rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest stwierdzenie dopuszczalności rozporządzania przez małżonków poszczególnymi składnikami majątku wspólnego lub odrębnego czy też określenie charakteru prawnego tego rodzaju czynności rozporządzających (może stanowić to domenę ewentualnego postępowania podatkowego). W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie kwestia ustalenia skutków prawnych czynności przekazania środków pieniężnych jest wyłącznie okolicznością faktyczną.

Przechodząc jednak na grunt przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn zwrócić należy uwagę, że ustawodawca ściśle określił, iż obowiązek w podatku od spadków i darowizn ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych, czyli na tym podmiocie, który te rzeczy nabywa. Przy czym ma to być nabycie z tytułów ściśle w ustawie określonych. Nabycie to, co do zasady następuje kosztem innego podmiotu.

Z analizowanej sprawy nie wynika, iżby Wnioskodawczyni czyniąc nakład na majątek wspólny (przekazanie własnych środków na zakup składnika (domu) do majątku wspólnego) dokonała nabycia nieodpłatnego kosztem majątku innego podmiotu. Opisana sytuacja nie rodzi więc dla niej obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn. Dokonując czynności opisanych we wniosku (tj. przekazując środki na zakup domu) nie otrzymała bowiem darowizny ani też nie nabyła majątku innym tytułem określonym w ustawie o podatku od spadków i darowizn.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe, jednakże z nieco inną argumentacją aniżeli Wnioskodawczyni zawarła we własnym stanowisku.

Końcowo Organ informuje, że przedmiotowa interpretacja - zgodnie ze złożonym wnioskiem i sformułowanym w nim pytaniem - dotyczy wyłącznie Wnioskodawczyni. Stosownie bowiem do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Funkcja ochronna płynąca z przedmiotowej interpretacji, wynikająca z przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej, zgodnie z uprawnieniami Organu interpretacyjnego nadanymi przez art. 14b § 1 tejże ustawy ma zastosowanie wyłącznie dla Wnioskodawczyni. Jeżeli więc mąż Wnioskodawczyni chciałby uzyskać interpretację, to winien złożyć odrębny wniosek w swojej własnej sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. , poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374, z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.