0111-KDIB2-3.4014.105.2020.4.AD - Ustalenie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 marca 2020 r. (data wpływu - 20 marca 2020 r.), uzupełnionym 6 maja 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 20 marca 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym w piśmie z 28 kwietnia 2020 r., znak: 0111-KDIB2-3.4014.105.2020.1.AD wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 7 maja 2020 r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością utworzoną według prawa polskiego z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: Spółka A), podlega on w Rzeczypospolitej Polskiej obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) oraz jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca ma zamiar zawrzeć umowę pożyczki z zarejestrowaną na terytorium Państwa Izrael spółką z ograniczoną odpowiedzialnością prawa izraelskiego (dalej: Spółka B), która ma siedzibę i zarząd w Izraelu. Na mocy tej umowy Spółka B ma udzielić Spółce A pożyczki pieniężnej w kwocie 1.500.000,00 zł.

Jedynym wspólnikiem Spółki B jest osoba, która jest jednocześnie wspólnikiem w Spółce A, gdzie posiada 24% udziałów. Do zawarcia rzeczonej umowy dojdzie poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, w ten sposób, że przedstawiciel Spółki A wraz z przedstawicielem Spółki B będą jednocześnie fizycznie znajdowali się poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. W treści umowy jako miejsce zawarcia umowy zostanie wskazane miejsce poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Do wypłaty środków dojdzie po zawarciu umowy poprzez polecenie przelewu z rachunku bankowego Spółki B, prowadzonego w Państwie Izrael na rachunek bankowy Spółki A prowadzony przez bank w Rzeczypospolitej Polskiej. W chwili zawarcia umowy pożyczki środki pieniężne będące przedmiotem pożyczki będą znajdowały się na izraelskim rachunku bankowym.

W piśmie z 6 maja 2020 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

* Przedstawiciel Wnioskodawcy - w osobie jej członka zarządu - posiada stałe miejsce pobytu oraz miejsce zamieszkania w Izraelu. Z kolei przedstawiciel Spółki B również posiada stałe miejsce pobytu oraz miejsce zamieszkania w Izraelu. Stąd też wynika konieczność zawarcia umowy za granicą. Przedstawiciel Wnioskodawcy nie musi zatem wjeżdżać do Polski;

* Przedstawiciel pożyczkodawcy nie przebywa na stałe ani nie zamieszkuje na terytorium RP. Przyjazdy przedstawiciela pożyczkodawcy ograniczają się do kilkudniowych pobytów na terenie RP kilka razy do roku;

* Przedstawicielem pożyczkodawcy jest inna osoba, niż ta uprawniona do działania w imieniu pożyczkobiorcy;

* Przedstawiciele Wnioskodawcy oraz pożyczkodawcy nie zamieszkują na terenie RP. Potrzeby pożyczkowe Wnioskodawcy bardzo często są nagłe, wynikają ze spontanicznych inwestycji, a zatem wymagają szybkiej reakcji czasowej. Stąd też muszą one być zawierane na bieżąco, w miejscu każdorazowego pobytu przedstawicieli Wnioskodawcy i pożyczkodawcy, co stanowi przeszkodę do ich zawarcia na terenie RP.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym, zawarcie umowy pożyczki nie będzie opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w zdarzeniu opisanym powyżej nie będzie on zobowiązany do złożenia deklaracji p.c.c.-3 ani uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych w związku z dokonaną czynnością. Nie jest ona bowiem objęta opodatkowaniem z uwagi na treść art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, który stanowi, że czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi (...) jeżeli ich przedmiotem są rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, albo też rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast w opisanym powyżej zdarzeniu, środki pieniężne będące przedmiotem pożyczki w chwili zawarcia umowy będą znajdowały się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz umowa zostanie zawarta poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 815) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają również zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, z późn. zm.) przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W myśl art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę i stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podstawę opodatkowania przy umowie pożyczki - stanowi kwota lub wartość pożyczki. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 powołanej ustawy stawka podatku od umowy pożyczki wynosi - 0,5%, z zastrzeżeniem ust. 5.

Zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

Z treści powołanego przepisu wynika, że umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka podlega również podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca (Spółka A) podlegający w Rzeczypospolitej Polskiej obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów), ma zamiar zawrzeć umowę pożyczki z zarejestrowaną na terytorium Państwa Izrael spółką (Spółka B), która ma siedzibę i zarząd w Izraelu. Na mocy tej umowy Spółka B ma udzielić Spółce A pożyczki pieniężnej w kwocie 1.500.000,00 zł. Do zawarcia rzeczonej umowy dojdzie poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, w ten sposób, że przedstawiciel Spółki A wraz z przedstawicielem Spółki B będą jednocześnie fizycznie znajdowali się poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. W treści umowy jako miejsce zawarcia umowy zostanie wskazane miejsce poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Do wypłaty środków dojdzie po zawarciu umowy poprzez polecenie przelewu z rachunku bankowego Spółki B, prowadzonego w Państwie Izrael na rachunek bankowy Spółki A prowadzony przez bank w Rzeczypospolitej Polskiej. W chwili zawarcia umowy pożyczki środki pieniężne będące przedmiotem pożyczki będą znajdowały się na izraelskim rachunku bankowym.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że opisane umowy pożyczki nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ jak wskazał Wnioskodawca środki pieniężne będące przedmiotem umowy pożyczki w chwili jej zawarcia będą znajdowały się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (na rachunku bankowych Pożyczkodawcy w banku zagranicznym) oraz umowa ta zostanie zawarta poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Reasumując, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia ww. umowy pożyczki.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. , poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.